Ο ρυθμός του βιβλίου

Από τη λίστα με τους αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς παιδικών βιβλίων των φανατικών αγοραστών παιδικών βιβλίων γνώρισα πολλούς συγγραφείς και ανακάλυψα πολλούς τίτλους που θα ήθελα να έχω στην παιδική βιβλιοθήκη της κόρης μου. Στις επόμενες αναρτήσεις θα παρουσιάσω κάποιους από αυτούς. 

Όμως, ένα όνομα συγγραφέα που αναφέρθηκε το γνώριζα πολύ καλά και το ένα και μοναδικό του βιβλίο το είχα ήδη στη βιβλιοθήκη μου. Κι αν μου έκανε κάτι εντύπωση περισσότερο είναι ακριβώς αυτό: δεν χρειάζεται να έχεις γράψει δεκάδες βιβλία για να είσαι γνωστός. Αρκεί ένα και καλό. 

Στη λίστα υπήρξαν πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς αλλά θα σταθώ στον Μίλτο Πιστώφ που έγραψε τo "Σι Λόντε, το κορίτσι που βρήκε τη μουσική" με την ιδιαίτερη και ξεχωριστή εικονογράφηση που μένει στη μνήμη του Γιάννη Σκουλούδη. Μα, είναι η μόνη αλήθεια, δεν είναι τίποτα το παιδικό βιβλίο χωρίς την ανάλογη εικονογράφηση και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και από τις δύο πλευρές.

Η Σι Λόντε, με το μελαμψό δέρμα και τα υπέροχα μαλλιά, ζει στο Αμπαγιόμι, ένα φανταστικό μουσικό χωριό της Αφρικής που ο ρυθμός βρίσκεται μέσα σε όλους τους κατοίκους του και στις δραστηριότητες τους. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία κάτοικος είναι αυτός που δίνει τον ρυθμό κάθε πρωί, η γιαγιά Μάχα. Όμως τι γίνεται όταν αυτή η γιαγιά εξαφανιστεί; Ποιος θα δίνει το ρυθμό; Η μικρή Σι Λόντε είναι αυτή που θα αναλάβει δράση και όλη η ζούγκλα, ζώα και πνεύματα, μαζί με τη μουσική, θα τη βοηθήσουν να βρει που κρύβεται ο ρυθμός της γιαγιάς της.

Χωρίς να έχω καμία γνώση μουσικής, σε αντίθεση με το συγγραφέα, καταλαβαίνω τι ωραίο πρόγραμμα μουσικοκινητικής μπορεί να γίνει με αφορμή αυτό το βιβλίο, τόσο για παιδιά παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων όσο και για μεγαλύτερα παιδιά ηλικίας δημοτικού. Ένα τύμπανο ή κάποιο άλλο κρουστό σε συνδυασμό με αυτό το βιβλίο αρκούν για να βρούμε το ρυθμό μας. Υπέροχη ιδέα και ευελπιστούμε και σε άλλες ιστορίες του Πιστώφ.