Μια ευχάριστη άφιξη

Το καλοκαίρι κυλά μεταξύ ζέστης και βροχής νιώθοντας ότι αφιερώνω στην ανάγνωση λιγότερο από όσο θα ήθελα χρόνο. Μάλλον φταίει που έχω καιρό να βρω ένα βιβλίο που θα με ρουφήξει, θα με κρατήσει δέσμια στις σελίδες του. Έτσι τα αδιάβαστα στο ράφι περιμένουν γιατί προσπαθώ να μην απορρίψω ένα βιβλίο και να πιάσω ένα άλλο αν δεν φτάσω στην τελευταία του σελίδα.

Φταίει και που αντί να διαβάζω ονειρεύομαι ταξίδια, κι ας μ' αρέσει η Αθήνα τον Αύγουστο. Υπάρχουν τόσα μέρη εκεί έξω που αξίζει να επισκεφτείς. 

Φαντάζομαι παραλίες με διάφανες θάλασσες ή τον δροσερό αέρα και τη σκιά των δέντρων στα βουνά. Την ονειροπόληση μου ήρθε να ενισχύσει ένας φάκελος που περίμενα εδώ και καιρό. 

Είναι εκείνο το όμορφο χωριό που μένουν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και τους αρέσει να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. 

Ο Βιβλιόκηπος στη Ζίτσα φαίνεται να είναι πραγματικότητα και αυτό το μικρό χωριό να απέκτησε ένα βιβλιοπωλείο, όπως αξίζει να υπάρχει σε κάθε μέρος που ζουν άνθρωποι που θέλουν να μαθαίνουν. 

Ο φάκελος περιλάμβανε δύο περιποιημένες κάρτες που φανερώνουν ότι είναι φτιαγμένες από κάποιον που έχει όρεξη και ό,τι κάνει θέλει να το κάνει μόνο με αγάπη.

Δεν το είχα πει ούτε το είχα ζητήσει αλλά προσδοκούσα η κάρτα που θα λάβω να έχει μια γωνιά του Βιβλιόκηπου. Και όντως η κάρτα που έφτασε στα χέρια μου ήταν μια βιβλιοεικόνα από εκείνες που μου αρέσει να κάνω συλλογή. Και είχε και μια δεύτερη με το μέρος που έμεινε ο Λόρδος Βύρων. 

Και οι δυο εκτυπωμένες σε ανακυκλωμένο χαρτί που δίνει την αίσθηση του παλιού και πειραγμένες έτσι ώστε να μην ξεχωρίζει αν είναι φωτογραφία ή κάποιος πίνακας ζωγραφικής.

Ο Βιβλιόκηπος απέκτησε και το site του αλλά βρίσκεται και στο twitter μέσω του οποίου παρακολουθώ τα νέα τους.

Τι άλλο μπορώ να ευχηθώ από το να δουν να πραγματοποιούνται κι άλλα όνειρα τους!