Με έχει συνηθίσει το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης να εκδίδει βιβλία άριστα. Αγαπημένο μέρος το βιβλιοπωλείο τους στην Αμερικής που σαν να έχει συγκεντρώσει βιβλία εκδόσεων που δύσκολα βρίσκεις αλλού. Αυτή τη φορά κίνησα στο χώρο τους στη Στοά του Βιβλίου αναζητώντας τον πολυπόθητο τίτλο Το έντυπο σε κρίση, το βιβλίο εξαϋλώνεται. Περπατώντας στη στοά χαζεύοντας βιτρίνες η μυρωδιά της μιζέριας ήταν παντού γύρω και τα περισσότερα βιβλιοπωλεία κλειστά με άδειες βιτρίνες. Η Στοά του Βιβλίου ήταν εξαρχής ένας χώρος που δεν κατάφερε να ζωντανέψει, να προσκαλέσει ανθρώπους, να γίνει σημείο συνάντησης. Κατάληξη προφανής που η κρίση απλά επιτάχυνε. Στα ίδια χνάρια βαδίζει, με πιο αργούς ρυθμούς, η Έκθεση Βιβλίου. Κάθε χρόνο μιζερότερη, μικρότερη, δίχως φαντασία, κέφι.
Το πολυπόθητο βιβλιαράκι του αμερικάνου ιστορικού Άντονι Γκράφτον σαν να εξηγεί με λίγες λέξεις την κατάσταση στο χώρο του βιβλίου παγκοσμίως.
Όλα αλλάζουν και όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει τις αλλαγές αργοπεθαίνει.
Ο Γκράφτον φαίνεται να αγαπά το έντυπο βιβλίο, τις βιβλιοθήκες, την μυρωδιά των παλιών βιβλίων αλλά αναγνωρίζει τα θετικά των νέων τεχνολογιών και των ψηφιοποιημένων βιβλίων. Καταγράφει μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα μέσα σε λίγες σελίδες - μόλις 105, μικρού σχήματος.
Διαισθάνεται τις αλλαγές που έχουν επέλθει στις αναγνωστικές συνήθειες των φοιτητών, οι οποίοι βομβαρδισμένοι από χιλιάδες πληροφορίες συνηθίζουν να διαβάζουν αποσπασματικά διατρέχοντας κείμενα και ποτέ να μην εμβαθύνουν, να μην κατανοούν εντέλει τις πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους.
Για τον Γκράφτον οι βιβλιοθήκες και τα έντυπα βιβλία χρειάζονται τόσο όσο οι μηχανές αναζήτησης καθώς εκεί συγκεντρώνονται πληροφορίες που ο ψηφιακός κόσμος αδυνατεί να μας προσφέρει.
Κάθε σελίδα του βιβλίου είναι τροφή για σκέψη ιδιαίτερα για όσους παρακολουθούν την αγορά του βιβλίου.
Το μειονέκτημα της έκδοσης είναι ότι το ΜΙΕΤ αποφάσισε να μεταφράσει και να εκδώσει το κείμενο αυτό πέντε χρόνια μετά την αμερικάνικη έκδοση. Πολλά από όσα αναφέρονται ήδη έχουν αλλάξει ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αναιρεί την ποιότητα του κειμένου και τη χρησιμότητα των πληροφοριών.
Το πολυπόθητο βιβλιαράκι του αμερικάνου ιστορικού Άντονι Γκράφτον σαν να εξηγεί με λίγες λέξεις την κατάσταση στο χώρο του βιβλίου παγκοσμίως.
Όλα αλλάζουν και όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει τις αλλαγές αργοπεθαίνει.
Ο Γκράφτον φαίνεται να αγαπά το έντυπο βιβλίο, τις βιβλιοθήκες, την μυρωδιά των παλιών βιβλίων αλλά αναγνωρίζει τα θετικά των νέων τεχνολογιών και των ψηφιοποιημένων βιβλίων. Καταγράφει μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα μέσα σε λίγες σελίδες - μόλις 105, μικρού σχήματος.
Διαισθάνεται τις αλλαγές που έχουν επέλθει στις αναγνωστικές συνήθειες των φοιτητών, οι οποίοι βομβαρδισμένοι από χιλιάδες πληροφορίες συνηθίζουν να διαβάζουν αποσπασματικά διατρέχοντας κείμενα και ποτέ να μην εμβαθύνουν, να μην κατανοούν εντέλει τις πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους.
Για τον Γκράφτον οι βιβλιοθήκες και τα έντυπα βιβλία χρειάζονται τόσο όσο οι μηχανές αναζήτησης καθώς εκεί συγκεντρώνονται πληροφορίες που ο ψηφιακός κόσμος αδυνατεί να μας προσφέρει.
Κάθε σελίδα του βιβλίου είναι τροφή για σκέψη ιδιαίτερα για όσους παρακολουθούν την αγορά του βιβλίου.
Το μειονέκτημα της έκδοσης είναι ότι το ΜΙΕΤ αποφάσισε να μεταφράσει και να εκδώσει το κείμενο αυτό πέντε χρόνια μετά την αμερικάνικη έκδοση. Πολλά από όσα αναφέρονται ήδη έχουν αλλάξει ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αναιρεί την ποιότητα του κειμένου και τη χρησιμότητα των πληροφοριών.
4 σχόλια:
Αξιοσημείωτη η αναφορά σου στην καθυστέρηση της μετάφρασης. Αλλά σίγουρα θα αξίζει. Το ότι το έντυπο βιβλίο πεθαίνει (όπως και ο έντυπος τύπος) είναι γεγονός. Πάντως όσον αφορά τα βιβλία, σίγουρα πέρα από κάποιες διευκολύνσεις, δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί η χαρά της ανάγνωσης χάρτινου βιβλίου με ένα ebook. Οι εκθέσεις βιβλίου είναι κάθε χρόνο και με μικρότερη συμμετοχή εκδοτών γιατί και το κόστος ενοικίασης είναι μάλλον δυσβάστακτο για τους περισσότερους.
Σε κάθε σημείο της πόλης, η κρίση είναι πια εμφανέστατη.
Γεια σου καλλιτέχνιδα!
Καταλαβαίνω αυτό που λες για τις ενοικιάσεις στις εκθέσεις βιβλίου αλλά πώς γίνεται να μην συμμετέχουν εκείνοι που οικονομικά μπορούν (πχ ψυχογιός, μεταίχμιο, πατάκης κλπ).
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι η κρίση είναι εμφανής σε κάθε σημείο της πόλης. Με αυτά που άκουγα όσο έλειπα πίστευα ότι η Αθήνα θα είναι ένα ερημωμένο τοπίο, με κλειστά καταστήματα και άδεια μαγαζιά. Αντ' αυτού βλέπω να έχουν ανοίξει δεκάδες νέα μαγαζιά, οι πλατείες να είναι γεμάτες κόσμο και στις καφετέριες να μην βρίσκεις τραπέζι να κάτσεις.
Όσο για τη Στοά του Βιβλίου, όπως έγραψα και στην ανάρτηση εξαρχής ήταν ένα μέρος που δεν είχε καταφέρει να κερδίσει τον κόσμο και σίγουρα η κρίση δεν φταίει για τη μιζέρια του. Σε αντίθεση με αυτό το μέρος η Πολιτεία - και όχι μόνο - σφύζει από ζωή, όποια ώρα κι αν περάσω βλέπω ανθρώπους να χαζεύουν ράφια.
Ήρθες Αθήνα; Αυτά είναι όμορφα νέα!
Κατ' άλλα διαφωνώ, η κρίση είναι αρκετά εμφανής... Αλλά και ναι, οι καφετέριες είναι γεμάτες... και ο κόσμος - ευτυχώς - βγαίνει και χαίρεται... Όμως αν προσέξεις τα μαγαζιά που ανοίγουν είναι κυρίως μπυραρίες, καφέ, φούρνοι,... και υπάρχουν πολλά άδεια κτήρια, όπως και αρκετή φτώχεια. Με το καιρό θα το διαπιστώνεις. Η Πολιτεία πάντα γεμάτη, βοηθάνε πολλά σε αυτό - και εννοείται πάντα αγαπημένη. :)
Για την ώρα είμαι εδώ!
Δημοσίευση σχολίου