Έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο εξαντλημένο εδώ και χρόνια στη χώρα μας. Μου έκανε εντύπωση ο τίτλος του και χωρίς να ξέρω τίποτα γι' αυτό, το αγόρασα και βρέθηκα μπροστά σε έναν θησαυρό που έχει αδικηθεί. Έχει αδικηθεί κυρίως γιατί δεν του δόθηκε η δέουσα σημασία από τον ελληνικό εκδοτικό οίκο γι' αυτό και υστερεί ως προς την μετάφραση. Επίσης, το άφησε στην αφάνεια και ως εκ τούτου πλέον δεν κυκλοφορεί. Αλλά αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία αν το βρείτε μεταχειρισμένο, όπως το βρήκα εγώ.
Στην παιδική βιβλιοθήκη μας έχουμε ένα βιβλίο διαφορετικό από όλα τα άλλα για δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι το θέμα του και η εικονογράφησή του. Ως προς το θέμα είναι σαν να έχει βαλθεί να δημιουργήσει επαναστατικές συνειδήσεις και να λέει στα παιδιά "έχετε δύναμη να αλλάξετε τον κόσμο". Ακολουθεί στη διαφορετικότητα η εικονογράφησή του που είναι κατουρνίστικη και θυμίζει τις γελοιογραφίες των εφημερίδων, όχι τυχαία βέβαια.
Και ο δεύτερος λόγος που είναι διαφορετικό είναι γιατί πάντα ξεκινάμε την ανάγνωση του από την πρώτη λευκή σελίδα. Τη σελίδα, δηλαδή, που σαν οι εκδότες επίτηδες να την αφήνουν κενή για να γράψει εκεί αυτός που δωρίζει. Και είναι πράγματι το μόνο βιβλίο που έχουν κάνει δώρο στην κόρη μου και μάλιστα έχει και μια χειρόγραφη αφιέρωση που απευθύνεται σε αυτήν προσωπικά κι είναι αυτή που διαβάζουμε πρώτη πριν ξεκινήσουμε την ανάγνωσή του.
Οι επαρχιακές πόλεις είναι αδικημένες σε ό,τι σχετίζεται με πολιτιστικές δράσεις είτε αφορούν τους ενήλικες είτε τα παιδιά. Ό,τι γίνεται, γίνεται σε μικρή εμβέλεια από κάποιον πολιτιστικό σύλλογο ή από κάποιο σχολείο και αφορά ένα μικρό μέρος του πληθυσμού. Οι Αθηναίοι σαφώς έχουν πρόσβαση σε αμέτρητες εκδηλώσεις, οι οποίες οργανώνονται από τους δήμους, από δημόσιους πολιτιστικούς φορείς ή από ιδιωτικούς. Στην επαρχία όμως τι γίνεται; Ας πάρουμε για παράδειγμα το βιβλίο. Αυτές τις ημέρες στην Αθήνα πραγματοποιείται έκθεση βιβλίου όπου οι εκδότες παρουσιάζουν την εκδοτική τους παραγωγή και πλαισιώνεται από πληθώρα δράσεων. Βιβλιοπωλεία, εκδοτικοί οίκοι, εξελιγμένες βιβλιοθήκες και μουσεία, όλα είναι στην Αθήνα και δύσκολα φθάνουν στην επαρχία.
Ένα ακόμη βιβλίο που συγκαταλέγεται στα αγαπημένα της κόρης μου, καθώς όποτε της λέω να μου φέρει ένα αγαπημένο της βιβλίο συχνά μου φέρνει αυτό, έχει τον τίτλο "Ο βασιλιάς του φεγγαριού" του Μπερενζέρ Κουρνύ, με εικονογράφηση της Ντονασιάν Μαρύ και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει πολλά που μπορούν να το κάνουν αγαπητό.
Τα παιδιά έχουν το δικό τους προσωπικό γούστο που καμία φορά, σχεδόν πάντα, δεν συμβαδίζει με το δικό μας. Πολλές φορές αγοράζω βιβλία που πιστεύω ότι θα αρέσουν στη Μαργαρίτα αλλά τελικά τα βαριέται εύκολα. Κάποια βιβλία όμως τ’ αγαπά περισσότερο και δείχνει να μην τα βαριέται ποτέ καθώς μου τα φέρνει για να τα διαβάσουμε ξανά και ξανά.
Γίνεται πολύς λόγος για το IQ των ανθρώπων. Από πολύ μικρή ηλικία γίνεται προσπάθεια για την ενδυνάμωση του νου, τη λογική σκέψη, το συλλογισμό. Οι γονείς, το σχολείο, οι εξετάσεις, οι δραστηριότητες, τα παιχνίδια όλα προσπαθούν. Κανείς όμως δεν αναφέρεται στο EQ, τη συναισθηματική νοημοσύνη και τα αποτελέσματα της αδιαφορίας είναι διαχρονικά ορατά στην κοινωνία μας. Το μπούλινγκ, η βία, οι βιασμοί, οι δολοφονίες, πόσα θα είχαμε γλυτώσει αν από την αρχή μας βοηθούσαν να μάθουμε όχι μόνο πώς να σκεφτόμαστε αλλά και πώς να αισθανόμαστε. Τα παιδιά γεννιούνται εγωκεντρικά, είναι η ανάγκη για επιβίωση, είναι η φύση που τα καλεί να φροντίσουν για τον εαυτό τους γιατί αδυνατούν τα ίδια και πρέπει να επιβάλουν τη φροντίδα τους. Κανείς δεν γεννιέται με αναπτυγμένη τη συναισθηματική νοημοσύνη και κανείς δεν φροντίζει για την καλλιέργεια της. Το βάρος πέφτει κυρίως στον γονιό και κατά πόσο αυτός έχει καταφέρει να δουλέψει τον εαυτό του.
Κατακλυζόμαστε από οθόνες, η ζωή μας όλη μια οθόνη. Δουλεύομε από οθόνη, διαβάζουμε, μιλάμε, ψυχαγωγούμαστε. Από την άλλη πλευρά προσπαθούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από τις οθόνες. Νιώθω ότι παλεύω με τον αέρα. Βαθιά μέσα μου νιώθω ότι οι οθόνες έχουν βελτιώσει τη ζωή μου αλλά πρέπει να πείσω την κόρη μου ότι οι οθόνες δεν της κάνουν καλό. Δεν της κάνουν καλό μέχρι να μάθει το σωστό τρόπο να τις χρησιμοποιεί. Και δεν υπάρχει πιο δύσκολο από αυτό το "ναι μεν αλλά"...
Ένα βιβλίο με εξαιρετική αφηρημένη εικονογράφηση και με ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα προς συζήτηση. Πραγματικά πραγματεύεται κάτι ενδιαφέρον και νιώθω ευτυχής που αυτό το βιβλίο με αυτό το θέμα έπεσε στην αντίληψή μου γιατί πιστεύω ότι πουθενά αλλού δεν αναφέρεται τόσο επιτυχημένα αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα, και δεν μιλώ μόνο για παιδικά βιβλία.
Τα παιδικά βιβλία τέχνης μου αρέσουν πολύ, αλλά περισσότερο αρέσουν στη μικρή μου καλλιτέχνιδα. Γι' αυτό η βιβλιοθήκη της περιλαμβάνει πολλά της συγκεκριμένης κατηγορίας. Το πιο πρόσφατο απόκτημα είναι το υπέροχο "Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι" με το εξαιρετικό κείμενο της Χριστίνας Ανδρέου και την άκρως πετυχημένη εικονογράφηση της Μαρίας Μπαχά που εκδόθηκε το 2022 από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Αυτό το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό βιβλίο τέχνης για μικρά παιδιά, είναι ένα ευφάνταστο αριστούργημα που έχει συνδυάσει ένα παραμύθι με επτά γνωστούς ζωγράφους που με έναν ξεχωριστό τρόπο εισάγει τα παιδιά στο μαγικό κόσμο της τέχνης.
Με αφορμή το βιβλίο Το δικό μου μουσείο που παρουσιάζει στα παιδιά, ακόμη και προσχολικής ηλικίας, με απλό τρόπο διάφορα είδη μουσείων, η σκέψη μου οδηγείται σε ένα από τα πιο υπέροχα μουσεία για παιδιά που υπάρχουν στην Ελλάδα, φυσικά στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα μουσείου που δεν είναι ακριβώς μουσείο, αλλά έχει ενδιαφέρον που του έχει δοθεί αυτός ο τίτλος, το οποίο απευθύνεται αποκλειστικά στο παιδί. Είναι ένα μουσείο με στόχο να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού τόσο για παιχνίδι όσο για μάθηση. Το παιδί κινείται ελεύθερα και μπορεί να επεξεργαστεί ό,τι του κάνει εντύπωση.
Εχτές η κόρη μου μου έκανε μια ερώτηση που μου κέντρισε το ενδιαφέρον: ποιο είναι το πιο διάσημο βιβλίο σε όλο τον κόσμο… Κατευθείαν στο μυαλό μου ήρθε πληροφορία από καιρό θαμμένη ότι το πιο διάσημο και πολυδιαβασμένο βιβλίο είναι η Βίβλος. Όμως δεν κατάλαβε τι είναι Βίβλος και ξανά έκανε την ερώτηση με εξειδίκευση σε παιδικό βιβλίο κι εκεί με έπιασε αδιάβαστη, αλλά απάντηση σε όλα έχει η google.
Ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο για όλους εμάς που αγαπάμε τα μουσεία και θέλουμε να μυήσουμε τα παιδιά μας στις τακτικές επισκέψεις αλλά και να τους γνωρίσουμε τι εστί μουσείο, είναι το βιβλίο «Το δικό μου μουσείο» της Emma Lewis. Νιώθω ότι γεμίζει ένα πολύ μεγάλο εκδοτικό κενό αναφορικά με τη μουσειακή παιδεία ως προς τις μικρές ηλικίες.
Με απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα του bullying που συναντάται όλο και περισσότερο ακόμη και σε παιδιά πολύς μικρής ηλικίας. Νιώθω ανίσχυρη να διορθώσω το πρόβλημα καθώς είμαι σίγουρη ότι θα συμβεί όταν δεν θα είμαι παρούσα. Αναζητώντας βιβλία που πραγματεύονται αυτό το θέμα ώστε να το συζητήσουμε στο σπίτι, να προετοιμαστούμε με κάποιο τρόπο, να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λέξεις πληγώνουν κι όταν κάποιος μας στεναχωρεί πρέπει να μιλάμε, οδηγήθηκα σε ένα βιβλίο.
Για πρώτη ανάρτηση του νέου έτους επιλέγω κάτι όχι σχετικό με βιβλία αλλά σχετικό με παιδί και ψυχαγωγία. Η μεγάλη μας πόλη, η Αθήνα, έχει εκατομμύρια δράσεις για γονείς και παιδιά, σχεδόν τόσες όσες και ο πληθυσμός της. Θα σας αναφέρω μια ωραία ιδέα δημιουργικής απασχόλησης για γονείς και παιδιά, η πιο ωραία δραστηριότητα που ευχαριστηθήκαμε μικροί και μεγάλοι που εμπεριέχει και λίγη βιομηχανική ιστορία αλλά και καινοτόμα επιχειρηματική ιδέα.
Αν μεγαλώνετε κι εσείς έναν μικρό επαναστάτη που θέλει να ζει δίχως κανόνες και νιώθει καταπίεση όταν εσείς παλεύετε να του μάθετε τους στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς τους οποίους αρνείται να ακούσει και τους ξεχνά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο με αποτέλεσμα εσείς να τα επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά στο διηνεκές, τότε σίγουρα θα χρειαστείτε αυτό το βιβλίο: "Μόνο εσένα αγαπώ τόσο πολύ" της Γερμανίδας Jutta Langreuter από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ένα ακόμη βιβλίο για να γνωρίσει ένα παιδί την πανέμορφη πόλη του φωτός ή για να προετοιμαστεί για μια επίσκεψη είναι το «Ένα λιοντάρι στο Παρίσι» της Ιταλίδας Beatrice Alemagna που ζει μαζί με τα δυο της παιδιά στο Παρίσι. Κυκλοφορούσε από τις εκδόσεις Κόκκινο, την έκδοση που βρήκα στην τοπική μας Δημόσια Βιβλιοθήκη, αλλά πια το βρίσκετε από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
