Για τα συναισθήματα, ξανά και ξανά

Από όλα τα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει με θέμα τα συναισθήματα (ουκ ολίγα έχουν περάσει από τα χέρια μου καθώς είναι ένα θέμα που θεωρώ ζωτικής σημασίας), ξεχωρίζω ένα. Ένα βιβλίο που ακουμπά το θέμα "συναισθήματα" με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Το βιβλίο "Έξω από το βάζο" της Αμερικανίδας Deborah Marcero αναφέρεται στο θέμα όπως ακριβώς θα ήθελα, καθώς έχω αντιληφθεί ότι η κόρη μου και ίσως και άλλα 6χρονα αλλά και πολύ μεγαλύτερα παιδιά αλλά και ενήλικες, αρέσκονται στο να καταχωνιάζουν συναισθήματα που τους κάνουν να νιώθουν περίεργα. Ένας εύκολος τρόπος είναι να διώχνουμε ό,τι μας ανησυχεί και προβληματίζει. Το διώχνουμε όμως πραγματικά;

Κάπως έτσι και ο ήρωας της ιστορίας μας, ο Λουέλιν, προτιμά να χώνει σε γυάλινα βάζα που κρύβει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο του σπιτιού τα συναισθήματά εκείνα που τον κάνουν να νιώθει παράξενα. Πρώτα ήρθε ο φόβος που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί και μετά ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα λύπη, θυμός, μοναξιά, ενθουσιασμός ("ο ενθουσιασμός γιατί", με ρώτησε μια μέρα η κόρη μου), όλα τα συναισθήματα του τα έβαζε σε γυάλινα βάζα και τα έκρυβε. Ώσπου, δεν ένιωθε τίποτα. Όμως τόσα συναισθήματα πού να χωρέσουν σε γυάλινα βάζα. Γρήγορα ήρθε η ημέρα που έπεσαν όλα και έσπασαν κι όρμησαν καταπάνω του να τον πνίξουν. 

Τελικά κατάλαβε πως να τα κρύβει δεν είναι λύση, πρέπει να είναι δυνατός να τα αντιμετωπίσει, να τα δει κατάματα, να τα αγκαλιάσει και τότε πραγματικά θα τα έχει νικήσει.

Με πολύ απλό και ρεαλιστικό τρόπο λέει αυτό ακριβώς που θέλει να πει, δεν πρέπει να κρύβουμε τα συναισθήματά μας, θα είναι πάντα εκεί και εμείς πρέπει να τα αποδεχθούμε. Για άλλη μια φορά η εξαιρετική εικονογράφηση της συγγραφέως είναι αυτή που βοηθά στην κατανόηση σύνθετων εννοιών.

Ένα βιβλίο με παραπλήσια θεματολογία είναι "Το Σπιρτόκουτο" της Λιαράκου Δέσποινας, όμως ο ρητορικός τρόπος παρουσίασης του θέματος δεν με βοήθησε να εξηγήσω στη μικρή μου το θέμα που εκείνη δεν μπόρεσε να το αντιληφθεί μέσα από τις λέξεις.