Αν μεγαλώνετε κι εσείς έναν μικρό επαναστάτη που θέλει να ζει δίχως κανόνες και νιώθει καταπίεση όταν εσείς παλεύετε να του μάθετε τους στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς τους οποίους αρνείται να ακούσει και τους ξεχνά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο με αποτέλεσμα εσείς να τα επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά στο διηνεκές, τότε σίγουρα θα χρειαστείτε αυτό το βιβλίο: "Μόνο εσένα αγαπώ τόσο πολύ" της Γερμανίδας Jutta Langreuter από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ένα ακόμη βιβλίο για να γνωρίσει ένα παιδί την πανέμορφη πόλη του φωτός ή για να προετοιμαστεί για μια επίσκεψη είναι το «Ένα λιοντάρι στο Παρίσι» της Ιταλίδας Beatrice Alemagna που ζει μαζί με τα δυο της παιδιά στο Παρίσι. Κυκλοφορούσε από τις εκδόσεις Κόκκινο, την έκδοση που βρήκα στην τοπική μας Δημόσια Βιβλιοθήκη, αλλά πια το βρίσκετε από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Μια εκδρομή εκτός του μικρού μας κόσμου είναι πάντοτε μια καλή ιδέα κι όταν αυτή η εκδρομή στο εξωτερικό μπορεί να συνδυαστεί με προηγούμενη γνώση τότε αισθάνομαι πολύ τυχερή. Ένας ταξιδιωτικός οδηγός για παιδιά είναι μια υπέροχη ιδέα, σχεδόν δεν θα μπορούσα να το πιστέψω ότι κρατώ στα χέρια μου αυτό που δεν ήξερα ότι ήθελα με τον τίτλο «Μια βόλτα στο Παρίσι» από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Όλοι μιλούν για τα βιβλία που εκδίδονται τώρα. Σαν όλοι να ενδιαφέρονται μόνο για τις νέες εκδόσεις, το πολύ για τις εκδόσεις των τελευταίων πέντε ετών. Τα βιβλιοπωλεία συνηθίζουν να αποσύρουν από τα ράφια τους τα βιβλία προηγούμενων ετών που δεν πουλήθηκαν, επιστρέφονται στους εκδοτικούς οίκους. Κρατούν μόνο εκείνα που έχουν ζήτηση, κάποιοι ελάχιστοι τίτλοι που σίγουρα θα φύγουν. Τα υπόλοιπα είναι παρείσακτα, πιάνουν πολύτιμο χώρο. Αυτό συμβαίνει στα βιβλιοπωλεία, ποτέ στις βιβλιοθήκες, ευτυχώς. Σε αυτές μένουν όλα τα βιβλία και στωικά περιμένουν τους αναγνώστες τους. Έτσι κι εγώ, έχω μεράκι να μιλάω για βιβλία παλιά, από χρόνια εξαντλημένα. Και χαίρομαι όταν κι άλλοι μιλούν κι έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω εκείνα τα παλιά που πια έχουν ξεχαστεί. Ειδικά εκείνα τα βιβλία που έχουν κάτι να πουν κι ας έχει μεσολαβήσει ο χρόνος, όπως αυτό το βιβλίο με τον υπέροχο τίτλο «Ντορεμιφασολλασι» της πολυγραφότατης Σοφίας Μαντούβαλλου Ηλιάδη.
Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει όλα όσα θέλω να δείχνω και να διαβάζω στην κόρη μου. Περιλαμβάνει, δηλαδή, μπόλικη αφορμή για συζήτηση περί τέχνης.
Εναποθέτω εδώ απαλά απαλά αυτό το βιβλίο, να το βρουν όσοι, όπως εγώ, αγαπούν να διαβάζουν ιστορίες γεμάτες αγάπη γι’ αυτό το ιδιαίτερο αντικείμενο που σε ορισμένες περιπτώσεις αποκτά ψυχή και γίνεται σύντροφος.
Τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα μαμαδίστικο βιβλίο που απόλαυσα ιδιαίτερα διαβάζοντάς το, κυρίως διότι γνώρισα μέσα από τις σελίδες του μια διαφορετική από τη δίκη μας κουλτούρα. Οι Δανοί, λένε, είναι από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον πλανήτη και αυτό κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίον έχουν μεγαλώσει.
Άκουσα σήμερα τον όρο "σκυλί θεραπείας" που τον ακολούθησαν οι λέξεις "αλλά δεν υπάρχουν εδώ κέντρα εκπαίδευσης" κι ένιωσα όλες τις λέξεις να μου τρυπάνε το μυαλό. Ήθελα να πω πολλά άλλα αρκέστηκα στο να γνέψω συγκαταβατικά στην άγνωστη που είχε σταματήσει για να χαϊδέψει τον υπέροχο ασπρόμαυρο μεγαλόσωμο σκύλο της η κόρη μου.
Οι σύγχρονες εκδόσεις παιδικών βιβλίων είναι αισθητικά αριστουργήματα τόσο στην εικονογράφηση όσο και στο κείμενο, αλλά με μεγάλη έκπληξη ανακαλύπτω θησαυρούς ανάμεσα σε παλαιότερες εκδόσεις. Η σημασία των βιβλιοθηκών για άλλη μια φορά είναι σπουδαία αφού ποτέ δεν θα μπορούσα να εντοπίσω εκδόσεις από χρόνια εξαντλημένες ώστε να φέρω σε επαφή τη μικρή μου με αξιόλογες εκδόσεις διαφορετικής από τη σημερινή αισθητικής. Μέσα σε μια βιβλιοθήκη τα βιβλία υπομονετικά περιμένουν τους αναγνώστες του μέλλοντος να τους δείξουν το παρελθόν τους.
Πανευτυχής που έχω στα χέρια μου ένα μικρό διαμαντάκι, σπεύδω να το μοιραστώ μαζί σας, όσους αγαπούν το βιβλίο αλλά περισσότερο το παιδικό βιβλίο που τα τελευταία χρόνια μου έχει κλέψει μυαλό και καρδιά, όπως βέβαια και η μονάκριβη μου. Πανευτυχής που το ανακάλυψα στα ευπώλητα του μεγαλύτερου, αξιόπιστου, ενημερωμένου βιβλιοπωλείου εν Ελλάδι, της Πολιτείας, αποδεικνύοντας ότι οι πελάτες του είναι η αφρόκρεμα των αναγνωστών της χώρας μας.
Στο ίδιο πνεύμα με το βιβλίο της προηγούμενης ανάρτησης είναι ένας ακόμη συγγραφέας που έχω την τύχη να έχω γνωρίσει μέσω από τα βιβλία του. Και λέω έχω την τύχη γιατί είναι αδύνατον να γνωρίσεις όλους τους σπουδαίους συγγραφείς που έχουν εκδόσει παιδικά βιβλία παγκοσμίως. Πιο τυχεροί είναι όσοι εργάζονται σε μεγάλα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους που ζουν όλη μέρα με τα βιβλία και πιο εύκολα συναντούν όλες τις εκδόσεις που κυκλοφορούν, γεγονός που έχω ζήσει από πρώτο χέρι και δεν θα σταματήσω να αναπολώ.
Μέσα στον απέραντο κόσμο των παιδικών βιβλίων προσπαθώ να ξεχωρίσω εκείνα τα παιδικά βιβλία που ομορφαίνουν τον κόσμο μας και τείνουν να γίνουν κλασικά και διαχρονικά. Αν κι όλα τα παιδικά βιβλία που έχουν περάσει από τα χέρια μου τα τελευταία τέσσερα χρόνια με έχουν αφήσει άφωνη, κάποια ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο.
Μια αφιέρωση και μια σφραγίδα σε ένα μεταχειρισμένο βιβλίο που αγόρασα από το metabook.gr με έκανε να θυμηθώ ότι είμαι βιβλιοθηκονόμος σε μια χώρα που όταν λένε βιβλιοθήκη εννούν το έπιπλο που ακουμπάμε πάνω του βιβλία και άλλα χαρτιά και πράγματα. Γιατί ήταν μια σφραγίδα σχολικής βιβλιοθήκης και μια αφιέρωση από εκείνον που το είχε δωρίσει. Ένα βιβλίο από δημόσιο σχολείο, ένα βιβλίο σπάνιο και εξαντλημένο που το ήθελα πολύ, το αγόρασα χωρίς να έχω την παραμική ιδέα ότι πρόκειται για βιβλίο βιβλιοθήκης. Αυτόματα η σκέψη μου πήγε στα χιλιάδες βιβλία που δωρίζονται από πολίτες, εκδοτικούς οίκους, ΜΚΟ, οργανισμούς στις χιλιάδες βιβλιοθήκες της χώρας που λειτουργούν χωρίς κανένα πλαίσιο.
Στην καθιερωμένη μηνιαία επίσκεψη μας στη δημόσια βιβλιοθήκη του τόπου μας αντικρίσαμε ένα ανάστατο παιδικό τμήμα που μας έδωσε την ευκαιρία να ξετρυπώσουμε βιβλία που δεν είχαμε προσέξει. Έχει την πλάκα του όταν όλα τα βιβλία έχουν βγει από τα ράφια και βρίσκονται παντού στο χώρο. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι πολλοί γονείς επισκέφτηκαν μαζί με τα παιδιά τους το παιδικό τμήμα της βιβλιοθήκης κατά την περίοδο των Χριστουγέννων που πραγματικά έφεραν τούμπα τα βιβλία κι αυτό μόνο καλό είναι. Από την άλλη μου υπενθύμισε για άλλη μια φορά τη μοίρα του επαγγέλματος αφού το Υπουργείο Παιδείας αρνείται κατηγορηματικά να διορίσει τους βιβλιοθηκονόμους που θα σουλουπώσουν τις βιβλιοθήκες της χώρας. Γνωρίζω καλά πως επισκέπτομαι μια βιβλιοθήκη που δεν έχει κανένα μόνιμο εργαζόμενο.
