Ταξίδι στην Αλγερία

Λογοτεχνικά ταξίδια. Υπέροχα ταξίδια σε μέρη που δεν γνωρίζεις και ούτε είχες σκοπό να επισκεφθείς διά ζώσης. Τέτοια ταξίδια μας προσφέρουν απλόχερα τα βιβλία. Και γνώσεις. Αυτός είναι ο ορισμός ενός καλού λογοτεχνικού βιβλίου. Όταν μέσα από τις σελίδες του μας κάνει πιο πλούσιος. Τα βιβλία είναι τα πλούτη μας. Η Καουτέρ Αντιμί, μια συγγραφέας που έχει την ίδια ηλικία με εμένα, κατάγεται από το μακρινό Αλγέρι αλλά ζει στο Παρίσι. Μέσα από "Τα πλούτη μας" θέλησε να μας μιλήσει για την πόλη στην οποία γεννήθηκε και να μας παρουσιάσει τη ζωή ενός βιβλιοανθρώπου. Τι σπουδαία συγκυρία, να γνωρίζεις μια πόλη, λίγο από την ιστορία της και έναν εκδότη. Έναν εκδότη που δεν είχες ακούσει τίποτα γι' αυτόν έως τώρα. Ούτε για το Αλγέρι.

Για να αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο

Έψαχνα καιρό ένα βιβλίο σαν αυτό. Ήμουν πεπεισμένη ότι δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο και ξεφύλλιζα ζηλεύοντας τα άπειρα μουσικοπαιδαγωγικά βιβλία στα οποία ένας μουσικός έχει την ευκαιρία να πάρει τόσες ιδέες για να εκπαιδεύσει δημιουργικά τα παιδιά στη μουσική όσες του αρκούν για να γεμίσει μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Γιατί η μουσική να είναι παιχνίδι και το βιβλίο όχι;

για την αγάπη των βιβλίων

Θυμάμαι ακόμη εκείνες τις επιστημονικές μελέτες που διάβαζα στις αρχές του αιώνα που σαν ταινίες επιστημονικής φαντασίας μιλούσαν για ένα κόσμο που η έντυπη πληροφορία δεν θα υπάρχει. Ο θάνατος του χαρτιού, ο θάνατος του βιβλίου κι άλλοι τέτοιοι θάνατοι. Ακόμη κυκλοφορούν γελοιογραφίες που απεικονίζουν παιδιά να κοιτούν με απορία ένα έντυπο βιβλίο. Σαν τα παιδιά να μαθαίνουν γράμματα από ταμπλέτες κι από διαδραστικούς πίνακες και ουχί από κακομούτσουνα ολοχάρτινα βιβλιαράκια. Σαν οι ευσυνείδητοι γονείς να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους από κινητά και ουχί από ολοχάρτινα χρωματιστά παιδικά βιβλιαράκια. Εγώ που είμαι όλη την ημέρα στον υπολογιστή, γελάω με όλους όσους προοικονομούν το τέλος του χάρτινου φίλου μου. Υπάρχουν ακόμη αυτοί που έχουν το χάρισμα να βλέπουν τόσα πετυχημένα το μέλλον;

Φιλαναγνωσία και σχολείο

Λένε πως οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εργαστούν στις σχολικές βιβλιοθήκες παρακολουθώντας κάποια ολιγόωρα σεμινάρια βιβλιοθηκονομίας. Δεν λένε όμως γιατί οι βιβλιοθηκονόμοι δεν μπορούν να εργαστούν στις σχολικές βιβλιοθήκες μετά από παρακολούθηση σεμιναρίων παιδαγωγικής. Με αυτή τη σκέψη κατευθύνθηκα στο υπόγειο της Πολιτείας να βρω εκείνα τα ράφια που συγκεντρώνουν βιβλία σχετικά με την επιστήμη της εκπαίδευσης. Παίρνεις ένα πιστοποιητικό αν παρακολουθήσεις ένα μάθημα που σε παροτρύνει να διαβάσεις μερικά βιβλία. Αν τα διαβάσεις μόνος σου παίρνεις τις ίδιες γνώσεις αλλά δεν μπορείς να τις πιστοποιήσεις. Είναι αλήθεια ότι εμείς οι βιβλιοθηκονόμοι δεν έχουμε διδαχτεί παιδαγωγικά μαθήματα κι όμως είναι τόσο χρήσιμα στο περιβάλλον μιας βιβλιοθήκης, είτε δημόσιας είτε παιδικής είτε σχολικής. Αντιλαμβανόμενη αυτό το κενό μου βάλθηκα να κοιτώ ράχες. Κι έτσι κατέληξα να προμηθευτώ κάμποσα διαφορετικά βιβλιοβιβλία για να γεμίσω τις καλοκαιρινές μου ημέρες. Ναι, κατάφερα να βρω βιβλιοβιβλία ακόμη και σε αυτή την κατηγορία βιβλίων και μάλιστα υπέροχα. Είναι αυτή η λέξη φιλαναγνωσία που βοήθησε την αναζήτηση.

Υπάρχει ανισότητα στον κόσμο του βιβλίου;

Μιας και διανύω περίοδο που διαβάζω μανιωδώς αγγλικά κείμενα θα σας παρουσιάσω μια είδηση που επέλεξα να διαβάζω ξανά και ξανά κι έχει τελικά καταφέρει να με διχάσει. Το 2015 η συγγραφέας Kamila Shamsie που κατάγεται από το Πακιστάν αλλά ζει στην Αγγλία, αποφάσισε να κάνει ένα κάλεσμα προς τους εκδότες της Αγγλίας. Καθώς το 2018 είναι ένα εορταστικό έτος στο Ηνωμένο Βασίλειο γιατί κλείνουν 100 χρόνια από τότε που οι γυναίκες άρχισαν να ψηφίζουν, αποφάσισε να κάνει μία πρόταση για να εορταστεί λίγο παραπάνω το γυναικείο φύλο. Ζήτησε, λοιπόν, το έτος 2018 να ονομαστεί "year of publishing women" και όλοι εκδότες να εκδίδουν και να μεταφράζουν μόνο γυναίκες συγγραφείς. Με αυτόν τον τρόπο, είπε, θα εξισορροπηθεί κάπως η ανισότητα που υπάρχει προς το γυναικείο φύλο.

Τα ομορφότερα βιβλιοπωλεία

Μέρες τώρα ξεφυλλίζω αυτό το πανέμορφο βιβλίο, μια πρωτότυπη σκληρόδετη έκδοση, που συγκεντρώνει τα πιο όμορφα βιβλιοπωλεία όλου του κόσμου. Στο κάθε σαλόνι η αριστερή σελίδα έχει ένα σύντομο ιστορικό και η δεξιά ένα σκίτσο του βιβλιοπωλείου με μια χειρόγραφη σημείωση πάνω σε κάθε σκίτσο. Είναι μια όμορφη ιστορία που έχουν να αφηγηθούν για το κάθε βιβλιοπωλείο οι ιδιοκτήτες του, εργαζόμενοι, συγγραφείς, πελάτες ή βιβλιόφιλοι. Ο τίτλος αυτού: Footnotes from the world's greatest bookstores: true tales and lost moments from book buyers, booksellers, and book lovers.

Περί αρχειακής συνείδησης και άλλων δεινών

Εδώ και 25 χρόνια το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στην όμορφη Κέρκυρα θεραπεύει την επιστήμη της Αρχειονομίας. Έχουν αποφοιτήσει από εκεί περισσότεροι από 1000 νέοι επιστήμονες. Βασικός σκοπός ήταν οι πτυχιούχοι να στελεχώσουν τα ΓΑΚ που ιδρύθηκαν σε διάφορους νομούς της Ελλάδας αλλά και κάθε δημόσιο και ιδιωτικό Αρχείο, είτε ενεργό είτε ανενεργό. Ο νόμος των ΓΑΚ 1946/1991 ήταν (και είναι) ο μόνος νόμος που προέβλεπε την ειδικότητα ΠΕ Αρχειονόμου (και μάλιστα ο νόμος εκδόθηκε προτού δημιουργηθεί το αντίστοιχο πανεπιστημιακό τμήμα).

Από τότε τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Η φαντασία του Μουρακάμι

Είπα να κάνω την προσπάθεια μου και να διαβάσω ένα βιβλίο στα αγγλικά. Μα πως να αντισταθώ σε βιβλίο του Μουρακάμι με τον τίτλο "Η παράξενη βιβλιοθήκη", εγώ μια φτωχή βιβλιοθηκονόμος;

Ο άτακτος λαγός

Δεν ξέρω ποια παράξενη δύναμη του σύμπαντος με έσπρωξε βιαίως και με ανάγκασε να αγοράσω αυτό το βιβλίο παρόλο που το κείμενο που εσωκλείει το έχω ήδη άλλες δύο φορές. Ήθελαν να τριτώσουν, σίγουρα, οι εκδόσεις Άγρα. 

Ο κόσμος του Τσβάιχ

Ο Στέφαν Τσβάιχ, αυτός ο αγαπημένος συγγραφέας, έχει γράψει, λέει, ένα κείμενο με τον τίτλο "Το βιβλίο ως είσοδος στον κόσμο"...

Περί βιβλίων με μαγνήτη σκέψης

Όταν αισθάνομαι θλίψη, ανοίγω ένα βιβλίο. Κι όταν αισθάνομαι χαρά, πληρότητα, μοναξιά, αδιαθεσία πάλι ανοίγω ένα βιβλίο, αλλά κυρίως όταν αισθάνομαι θλίψη. Είναι πολλά εδώ τριγύρω που περιμένουν να ανοίξουν, να ξεδιπλώσουν τις ιστορίες τους. Εξάλλου μόνο τα αδιάβαστα έχω δίπλα μου. Τα διαβασμένα παίρνουν τη θέση τους σε κάποιο ράφι μακριά μου. Πολλές φορές ξεκινάω ένα βιβλίο, το ανοίγω κατευθείαν στην πρώτη σελίδα και αρχίζω την ανάγνωση. Γυρνώ τις σελίδες διαβάζοντας, αλλά περισσότερο κοιτάω λέξεις και το μυαλό μου βρίσκεται αλλού. Περνώ σελίδες και σε ελάχιστες προτάσεις το μυαλό μου έχει ακολουθήσει την ανάγνωση. Κοιτάω από πόσες σελίδες αποτελείται και σε ποια σελίδα είμαι, δυσανασχετώ που είμαι ακόμη στην αρχή. Ψάχνω σε πόσες σελίδες τελειώνει το κεφάλαιο και λέω στον εαυτό μου να κάνει υπομονή σε δέκα σελίδες θα το αφήσω. Αυτό συμβαίνει όλο και πιο συχνά. Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να συγκεντρώσω το μυαλό μου σε αυτό που διαβάζω. Πολλά από αυτά τα βιβλία έχουν πολύ καλές κριτικές και εγώ ξόδεψα τόσα χρήματα για να τ' αποκτήσω. Όμως κουράζομαι. Γρήγορα τα παρατάω και ξεκινάω κάποιο άλλο βιβλίο.

Η βιβλιοθήκη ενός ανθρώπου που έκαιγε τα βιβλία

Ενέδωσα επιτέλους στην αγορά αυτού του βιβλίου. Αν και από το 2011 που πρωτοκυκλοφόρησε στα ελληνικά γνώριζα ότι πρόκειται για ένα ακόμη βιβλιοβιβλίο, το λέει και ο τίτλος άλλωστε, όλο ανέβαλα την απόκτηση του εξαιτίας του πρωταγωνιστή της μελέτης, και τι με ενδιαφέρει εμένα ποια βιβλία επηρέασαν τη ζωή του Χίτλερ; Όμως σαφώς και με ενδιαφέρει η ιστορία μιας ιδιωτικής βιβλιοθήκης, η οποία περιλάμβανε πάνω από 16.000 τόμους, καθώς και η έρευνα που πραγματοποίησε ο συγγραφέας του βιβλίου, Timothy W. Ryback, για να εντοπίσει τα σκορπισμένα βιβλία που αυτή περιλάμβανε. Όλα τα βιβλία που υποδηλώνουν με κάποιον τρόπο (περιέχουν το exlibres του, φέρουν το όνομά του, έχουν χειρόγραφη αφιέρωση προς αυτόν κ.λπ.) ότι ανήκαν στον Χίτλερ κατατάσσονται στα σπάνια και πολύτιμα βιβλία που η τιμή πώλησής τους αγγίζει το ύψος μιας μικρής περιουσίας. Για φαντάσου, μπορεί να είναι μια κοινή έκδοση που χιλιάδες αντίτυπά της βρίσκονται παντού, όμως αυτό το αντίτυπο που τυγχάνει να έχει κτητορικές σημειώσεις αλλάζει εντελώς την αξία του.

Μέσα σε μία σχολική βιβλιοθήκη

Βρήκα μερικά βιβλία που με ενδιέφεραν σε ένα έγγραφο excel που παριστάνει τον ηλεκτρονικό κατάλογο σχολικής βιβλιοθήκης. Όλα είναι παλιές εκδόσεις που ενδεχομένως να μην κυκλοφορούν πια στο εμπόριο. Το σχολείο διαθέτει ένα ολοκαίνουριο κτίριο που έχει σχεδιαστεί να είναι αυτό που είναι, ένα εξειδικευμένο σχολείο. Υπέροχο κτίριο, δίπλα στη θάλασσα, με μεγάλα φωτεινά παράθυρα. Έχει και Γυμνάσιο και Λύκειο μαζί, μπορεί να βρίσκονται εκεί τριακόσια παιδιά. Φυσικά έχει μέσα σχολική βιβλιοθήκη που δεν λειτουργεί, η οποία έχει όμως βιβλία, παλιά και σκονισμένα βιβλία, ποιος ξέρει τι ακριβώς να περιμένουν. Στο σχολείο αυτό εργάζονται φίλοι και γνωστοί, οπότε έχω πρόσβαση. Ο χώρος της βιβλιοθήκης χρησιμοποιείται για τις συνεδριάσεις των καθηγητών κι έτσι κάπως αποκτά ζωή. Ήξερα ότι τα κλειδιά τα έχει ένας καθηγητής, σου τα δίνει και πηγαίνεις και παίρνεις όποιο βιβλίο θες. Όμως εκείνη την ημέρα η βιβλιοθήκη είχε φως και η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη. Μπαίνω μέσα και στο γραφείο καθόταν ένας μεσήλικας κύριος. 

Επιτραπέζιο για δύο

Έφτασε η ώρα να σας παρουσιάσω ένα ακόμη αγαπημένο επιτραπέζιο που έχω στη βιβλιοθήκη μου. Η μαγική πρωτοτυπία αυτού του παιχνιδιού είναι ότι παίζεται αποκλειστικά και μόνο με δύο παίκτες και μάλλον δεν πρόκειται να το βαρεθείς ποτέ. Σαν το σκάκι που κάθε παρτίδα είναι διαφορετική και εκπληκτικά μοναδική. Κατανάλωσα πολύ χρόνο αναζητώντας ένα επιτραπέζιο από τα χιλιάδες που κυκλοφορούν που να παίζεται με δύο παίχτες και να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνα που απαιτούν παραπάνω παίχτες. Είναι πολύ συνηθισμένο τα καλά επιτραπέζια να παίζονται με πολλούς και ιδιαίτερα με τέσσερα άτομα. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να βρίσκεις πάντοτε τους συμπαίχτες που θα έχουν χρόνο και όρεξη για ένα επιτραπέζιο. Όμως είναι πιο εύκολο να βρεις έναν συμπαίχτη.

Λόγος για το 7 Wonders Duel.

Ιστορίες με μικρή έκταση

Αυτό το βιβλίο μου θύμισε τον τρόπο που εργάζομαι τα τελευταία δέκα χρόνια, μικρές συμβάσεις σε χώρους εργασίας σχεδόν ίδιους αλλά συνάμα και με πολλές διαφορές. Όλες κάτι μου προσέφεραν, όλες με λύπησαν όταν τελείωσαν, καμία δεν επαναλήφθηκε. Εννέα μικρά διηγήματα, άλλα με απορρόφησαν εξολοκλήρου, άλλα είναι σαν μην τα διάβασα, όλα όμως ήταν εξαιρετικά γραμμένα με ένα ιδιαίτερα απλό και γοητευτικό ύφος.

Για τον σχολικό βιβλιοθηκονόμο

Έχω ένα όνειρο, να εργαστώ κάποια μέρα σε μια σχολική βιβλιοθήκη. 

Περί ανθρώπινης ηλιθιότητας

Τα βιβλία που περιμένουν υπομονετικά στα ράφια με τα αδιάβαστα ανυπομονούν να ξημερώσει εκείνη η ημέρα που θα είναι η κατάλληλη για να διαβαστούν. Όλα θέλουν την κατάλληλη στιγμή για να ξεδιπλώσουν τη μαγεία που κρύβουν στις σελίδες τους. Όλα εκτός από τα χιουμοριστικά βιβλία που είναι πάντα επίκαιρα και ευπρόσδεκτα. Δεν υπάρχει στιγμή που να μην είσαι έτοιμος να δεχτείς ένα έξυπνο αστείο, μια σαρκαστική κουβέντα, το πνευματώδες χιούμορ. Όταν είσαι στις μαύρες η διάθεσή σου μπορεί να φτιάξει, όταν έχεις κέφι τότε μπορεί να αποκτήσεις ακόμη περισσότερο. Έτσι, λοιπόν, αυτό το βιβλίο διαβάζεται οποιαδήποτε στιγμή, όπου και αν βρίσκεσαι, σε όποια ψυχολογική κατάσταση. Γιατί ξέρουμε όλοι ότι ηλίθιοι υπάρχουν παντού γύρω μας, είναι αυτοί οι ίδιοι που μπορεί να μας χαλάσουν την ημέρα ή να μας τη φτιάξουν, γιατί η ηλιθιότητα καταντάει αστεία ορισμένες φορές που έχεις αντοχές να την ανεχτείς.