tag:blogger.com,1999:blog-55742216351496392842024-03-18T05:02:34.746+02:00Βολτίτσες στα καλά βιβλίαΜιλάμε για βιβλία, εμπνέουμε τη φιλαναγνωσία, πιστεύουμε στη δύναμη των λέξεων.librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.comBlogger591125tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-73643530698703780012024-03-06T20:20:00.005+02:002024-03-06T20:23:11.616+02:00Ένα μουσείο εξολοκλήρου για παιδιά<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Με αφορμή το βιβλίο <a href="https://voltitses.blogspot.com/2024/02/blog-post_24.html#more" target="_blank">Το δικό μου μουσείο</a> που παρουσιάζει στα παιδιά, ακόμη και προσχολικής ηλικίας, με απλό τρόπο διάφορα είδη μουσείων, η σκέψη μου οδηγείται σε ένα από τα πιο υπέροχα μουσεία για παιδιά που υπάρχουν στην Ελλάδα, φυσικά στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα μουσείου που δεν είναι ακριβώς μουσείο, αλλά έχει ενδιαφέρον που του έχει δοθεί αυτός ο τίτλος, το οποίο απευθύνεται αποκλειστικά στο παιδί. Είναι ένα μουσείο με στόχο να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού τόσο για παιχνίδι όσο για μάθηση. Το παιδί κινείται ελεύθερα και μπορεί να επεξεργαστεί ό,τι του κάνει εντύπωση.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Πρόκειται για το <a href="https://www.hcm.gr/" target="_blank">Ελληνικό Παιδικό Μουσείο</a> που από το 2017 στεγάζεται στο Ωδείο Αθηνών που βρίσκεται στη στάση του μετρό Ευαγγελισμός. Λειτουργεί μόνο τα απογεύματα της Παρασκευής και τα Σαββατοκύριακα. Η επίσκεψη γίνεται κατόπιν ραντεβού με αποτέλεσμα κατά την προγραμματισμένη επίσκεψη να βρίσκονται στο χώρο ελάχιστα παιδιά αποφεύγοντας το συνωστισμό και την οχλαγωγία.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το παιδί μέσω της βιωματικής μάθησης έχει τη δυνατότητα να παίξει ελεύθερα στις διάφορες γωνιές του μουσείου αλλά υπάρχουν δραστηριότητες που μπορεί να πραγματοποιήσει σε συνεργασία με το γονιό, καθώς σε κάθε γωνιά υπάρχουν πληροφορίες που ενθαρρύνουν τη μάθηση. Υπάρχει ειδικός χώρος για παιδιά από 0 έως 3 ετών κι όλος ο υπόλοιπος χώρος είναι για τις υπόλοιπες ηλικίες, θεωρώ κατάλληλος για παιδιά από 4 ετών κι όλων των τάξεων του δημοτικού. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Υπάρχει χώρος με κουζινικά, αληθινά εργαλεία που υπάρχουν στις κουζίνες αλλά και παιδικά. Στο χώρο της κουζίνας βρίσκεται όλη η ιστορία της εταιρείας Παπαδοπούλου που η δημιουργία και η εξέλιξη αυτής της ελληνικής επιχείρησης είναι από μόνη της σαν παραμύθι. </span><span style="font-size: large;">Στον πάνω όροφο υπάρχουν δραστηριότητες σχετικές με σχήματα, μαθηματικά και γεωμετρία.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitER2YnOmHf5Ew662tZYS5uy2nfWQFN7ENYqehoLkZe6ZPPvZH5ILy2gRn1IDwh2dm4TFSPJEJpbM2sXs76VCcfYCVtQulNy3gRoGnB0A-nGzDFcPByp92Kcp3aPmIB-Qsk2564P0hF9ojlE3Kc_WZ7KTbujaXhbGSMBS9cXrJkuhVF2_jMw_mvfCjUIi7/s3331/IMG_20231222_185742.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3331" data-original-width="2921" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitER2YnOmHf5Ew662tZYS5uy2nfWQFN7ENYqehoLkZe6ZPPvZH5ILy2gRn1IDwh2dm4TFSPJEJpbM2sXs76VCcfYCVtQulNy3gRoGnB0A-nGzDFcPByp92Kcp3aPmIB-Qsk2564P0hF9ojlE3Kc_WZ7KTbujaXhbGSMBS9cXrJkuhVF2_jMw_mvfCjUIi7/w351-h400/IMG_20231222_185742.jpg" width="351" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6-CNyUJ6lUZJKL0JsuqUIM558WrK-tOws12DrVdxPVnbmUnPCodhlAV7KQJbQ3Gi7otVryybS2N_QGzksQ1gtEqag1justwDX3-0wJo6M1JBszKtz9QpOpyCnPa8PGIy5Zk_e4LRJ9w_zTq7B2ZYbQvmKl1y-H4Kypwrvl4-33BVrf_28n8popDf-kHXh/s4000/IMG_20231222_175626.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6-CNyUJ6lUZJKL0JsuqUIM558WrK-tOws12DrVdxPVnbmUnPCodhlAV7KQJbQ3Gi7otVryybS2N_QGzksQ1gtEqag1justwDX3-0wJo6M1JBszKtz9QpOpyCnPa8PGIy5Zk_e4LRJ9w_zTq7B2ZYbQvmKl1y-H4Kypwrvl4-33BVrf_28n8popDf-kHXh/w300-h400/IMG_20231222_175626.jpg" width="300" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο χώρος του σούπερ μάρκετ, πρόκειται για μια απομίμηση ενός αληθινού σούπερ μάρκετ στο μέγεθος ενός παιδιού με αληθοφανή προϊόντα. Το παιδί μπορεί να ψωνίσει, να ζυγίσει τα προϊόντα, να κάνει τον ψαρά, τον κρεοπώλη, τον ταμία. Υπάρχει χώρος σχετικός με τη διατροφή και την ανατομία. Μια ολόκληρη αίθουσα είναι αφιερωμένη στα ελληνικά γράμματα. Κάθε γράμμα συνδέεται με μια λέξη και η λέξη συνδέεται με ένα αντικείμενο. Το παιδί ενθαρρύνεται να βρει ένα αντικείμενο που το κάνει εντύπωση μέσα από ένα κουτί με διάφορα μικροαντικείμενα, να φτιάξει μια ζωγραφιά και να γράψει το πρώτο γράμμα από το οποίο ξεκινά το αντικείμενο. Η Μαργαρίτα βρήκε ένα μικρό ψεύτικο λουλούδι, ζωγράφισε λουλούδια και έγραψε το γράμμα Λ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι σε κάθε χώρο υπάρχουν και ορισμένα βιβλία που συνδέονται με το υλικό, όπως παιδικά βιβλία μαγειρικής στο χώρο με τα κουζινικά.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipFecE4VqrKdhG7fOYJAm4KX8UauabKjlv1XVVp2J5Q2xxSps0aU8TJr_juDBe4wJbbnxvAYD1MDrPBU-5jLI1qARDEXE89hjDb7dmhJ_9S2Oop91kA3gyJjsorRYXcbNKEidR2ktBxiNu8DNfmArWM7_j2e0vVNE0Fk1LMtoyzYVbmG4JBj3sKmEZvG7P/s3269/IMG_20231222_175150.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3269" data-original-width="2807" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipFecE4VqrKdhG7fOYJAm4KX8UauabKjlv1XVVp2J5Q2xxSps0aU8TJr_juDBe4wJbbnxvAYD1MDrPBU-5jLI1qARDEXE89hjDb7dmhJ_9S2Oop91kA3gyJjsorRYXcbNKEidR2ktBxiNu8DNfmArWM7_j2e0vVNE0Fk1LMtoyzYVbmG4JBj3sKmEZvG7P/s320/IMG_20231222_175150.jpg" width="275" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Νομίζω δεν έχω επισκεφθεί ξανά κάτι τόσο ενδιαφέρον όσο το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, αν έμενα στην Αθήνα θα ήταν ένα μέρος που θα επισκεπτόμουν ξανά και ξανά γιατί πραγματικά δεν φτάνει μια επίσκεψη για να γνωρίσει κάποιος το χώρο. Αν είστε στην Αθήνα και δεν έχετε επισκεφθεί αυτό το μέρος πρέπει να το προγραμματίσετε.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-54447691252929223142024-02-28T17:26:00.001+02:002024-02-28T17:26:38.896+02:00Τα διάσημα βιβλία<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7hzWDet82QVx962z78XY81nxF8lZdAVXBxaAK4O5XUDKnTg66dyeydz88FfP-0pVEAVYUEHS-mpMvTwcB28l_38xUCdaEgCJuS9orEO9j9wMOwo_zEnkXMJNpzTP1F_Z_ncz-3WDprF282N4hMPE-ThwOXCUaRIDWRCWJGOTJJ8hZqHPYB1tSoe8FDw5b/s4000/IMG_20240228_131531.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7hzWDet82QVx962z78XY81nxF8lZdAVXBxaAK4O5XUDKnTg66dyeydz88FfP-0pVEAVYUEHS-mpMvTwcB28l_38xUCdaEgCJuS9orEO9j9wMOwo_zEnkXMJNpzTP1F_Z_ncz-3WDprF282N4hMPE-ThwOXCUaRIDWRCWJGOTJJ8hZqHPYB1tSoe8FDw5b/w640-h480/IMG_20240228_131531.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εχτές η κόρη μου μου έκανε μια ερώτηση που μου κέντρισε το ενδιαφέρον: ποιο είναι το πιο διάσημο βιβλίο σε όλο τον κόσμο… Κατευθείαν στο μυαλό μου ήρθε πληροφορία από καιρό θαμμένη ότι το πιο διάσημο και πολυδιαβασμένο βιβλίο είναι η Βίβλος. Όμως δεν κατάλαβε τι είναι Βίβλος και ξανά έκανε την ερώτηση με εξειδίκευση σε παιδικό βιβλίο κι εκεί με έπιασε αδιάβαστη, αλλά απάντηση σε όλα έχει η google. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><span>Κι έτσι ξεκίνησα να διαβάζω τις κλασικές λίστες με τα 100 καλύτερα παιδικά βιβλία, τα 10 πιο αγαπημένα παιδικά βιβλία κ.λπ. κ.λπ. κι άρχισα να δείχνω στη μικρή μου τα βιβλία που έχουμε στη βιβλιοθήκη μας και περιλαμβάνουν οι λίστες. Βιβλία όπως<a href="https://voltitses.blogspot.com/2021/05/blog-post.html#more" target="_blank"> Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων </a>, ο μικρός πρίγκιπας, <a href="https://voltitses.blogspot.com/2021/05/eric-carle.html#more" target="_blank">μια κάμπια πολύ πεινασμένη</a>, η Πίπη η φακιδομύτη </span><span>και άλλα πολύ γνωστά βιβλία που λίγο πολύ όλοι έχουμε διαβάσει. </span></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όμως πολλές λίστες περιλάμβαναν ένα συγκεκριμένο βιβλίο, και μάλιστα ως το πρώτο πιο αγαπημένο παιδικό βιβλίο όλων των εποχών, ένα βιβλίο που λίγοι ξέρουν στην Ελλάδα. Δεν είναι τόσο γνωστό γιατί στα ελληνικά μεταφράστηκε πρόσφατα κι ας εκδόθηκε στα αγγλικά το μακρινό 1963. Όταν εκδόθηκε σε εμάς είχα πράγματι διαβάσει ότι ήταν ένα διάσημο βιβλίο στο εξωτερικό και είχα σπεύσει να το γνωρίσω. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Where the wild things are του Maurice Sendak, η Χώρα των τεράτων στα ελληνικά, με την υπέροχη εικονογράφηση, εντελώς καινοτόμα για την εποχή και το λιτό κείμενο των λίγων λέξεων βρίσκεται στο νούμερο ένα παιδικό βιβλίο στη λίστα των Times. Παρ’ όλες τις διθυραμβικές κριτικές η μικρή μου δεν ενθουσιάστηκε με το βιβλίο καθώς θεωρεί την εικονογράφηση κάπως άγρια αφού είναι γεμάτη τέρατα. Όμως υποβόσκει ένα μήνυμα </span><span style="font-size: large;">που έχει ενδιαφέρον. </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZULDvKFh4mLBmCl6DDEsuTr56l2AXtCfAvBvBgTUlFO-yWIrKNfTQ5QdohfvWu6UI1cE6Gq157cjj2vlT0Rmmn5WcJSJ-ADh4UYRTmI4Kiz7pXtIKsyB1jd5BpL1o7p8Dy1EMtGs2S22m5-W2Z2xRrK5kJtYSCEUsg8r-rIRHy8qDe60TyQqyZDxKN0Ob/s4000/IMG_20240228_131605.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZULDvKFh4mLBmCl6DDEsuTr56l2AXtCfAvBvBgTUlFO-yWIrKNfTQ5QdohfvWu6UI1cE6Gq157cjj2vlT0Rmmn5WcJSJ-ADh4UYRTmI4Kiz7pXtIKsyB1jd5BpL1o7p8Dy1EMtGs2S22m5-W2Z2xRrK5kJtYSCEUsg8r-rIRHy8qDe60TyQqyZDxKN0Ob/w300-h400/IMG_20240228_131605.jpg" width="300" /></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το αγόρι της ιστορίας, ο Μαξ, είναι άτακτο και κάνει σκανταλιές και η μαμά θυμώνει τον αποκαλεί τέρας και τον στέλνει στο δωμάτιο. Το αγόρι στο δωμάτιο του φαντάζεται/ ονειρεύεται μια ιστορία ότι ταξιδεύει σε ένα μακρινό νησί γεμάτο άγρια τέρατα, γίνεται ο αρχηγός τους και μαζί κάνουν όλες τις τρέλες του κόσμου, όμως σύντομα κουράζεται και θέλει να πάει εκεί που πραγματικά τον αγαπούν. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μπορεί να σας μαλώνουμε αλλά σας αγαπάμε κι ακόμη κι αν τύχει να σας στείλουμε στο δωμάτιο νηστικά, πολύ σύντομα θα βρεθεί ένα μοσχομυριστό πιάτο δίπλα σας, όπως βρίσκει κι ο Μαξ όταν επιστρέφει από τη χώρα των τεράτων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span><span style="font-size: large;">Η λίστα με τα 100 πιο διάσημα παιδικά βιβλία των Times θα τη βρείτε <a href="https://time.com/100-best-childrens-books/" target="_blank">εδώ</a></span><span style="font-size: x-large;">.</span></span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-78286366706229179182024-02-24T23:17:00.002+02:002024-02-24T23:23:29.474+02:00Περί μουσείων λόγος<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidS3wviab8qoUfsnidwOH8x0kgc4QViKX1JDaNydDltV4u9MvEpuJJ7lbw4_WhDuKiV8LCiswDN-OtgBxwugoDoznWlccpIgPn7I9FvzLdLLT-jHKbT3l6CS5EOuoBmMm4B4mQcmCFmCihpWROtIwx-tt0eBzHbkc6RE5x0fsLNzvHlYH8Bql0pnW9dFCq/s3131/IMG_20240224_105648.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3131" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidS3wviab8qoUfsnidwOH8x0kgc4QViKX1JDaNydDltV4u9MvEpuJJ7lbw4_WhDuKiV8LCiswDN-OtgBxwugoDoznWlccpIgPn7I9FvzLdLLT-jHKbT3l6CS5EOuoBmMm4B4mQcmCFmCihpWROtIwx-tt0eBzHbkc6RE5x0fsLNzvHlYH8Bql0pnW9dFCq/w614-h640/IMG_20240224_105648.jpg" width="614" /></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο για όλους εμάς που αγαπάμε τα μουσεία και θέλουμε να μυήσουμε τα παιδιά μας στις τακτικές επισκέψεις αλλά και να τους γνωρίσουμε τι εστί μουσείο, είναι το βιβλίο «Το δικό μου μουσείο» της Emma Lewis. Νιώθω ότι γεμίζει ένα πολύ μεγάλο εκδοτικό κενό αναφορικά με τη μουσειακή παιδεία ως προς τις μικρές ηλικίες.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Εδώ βέβαια να σημειώσω ότι έχω την τύχη να έχω παρακολουθήσει αρκετά μαθήματα μουσειολογίας κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών μου και να έχω αντιληφθεί εις βάθος τα πολλαπλά οφέλη που μπορεί να λάβει ένα παιδί που επισκέπτεται τακτικά τέτοιους πολυσύνθετους χώρους μάθησης. Στην ουσία είμαι και «Μουσειολόγος» κι ας μην μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να εργαστώ σε αυτό το αντικείμενο. Ωστόσο, ελάχιστοι είναι αυτοί που κατανοούν την επιστήμη αυτή πόσο μάλλον όταν συνδέεται με παιδιά μικρών ηλικιών και περισσότερο όταν ζεις σε ελληνική επαρχιακή πόλη.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Σχεδόν έχω κουραστεί να συνυπάρχω με ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι αδύνατον τα μουσεία να προσφέρουν οφέλη σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, θεωρώντας ότι αυτοί οι χώροι απευθύνονται σε μεγαλύτερες ηλικίες που έχουν μάθει να αφομοιώνουν με πιο σύνθετο τρόπο τη γνώση. Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα μουσεία στην Ελλάδα, π.χ. Αρχαιολογικά, δεν είναι φιλικά στα νήπια (το νήπιο σχεδόν δεν μπορεί να υπάρξει μέσα σε αυτά καθώς θεωρείς ότι κινδυνεύει να προκαλέσει ζημιά έστω κι αν ο γονιός αφαιρεθεί για μερικά δευτερόλεπτα). Όμως το να εκπαιδευτεί ένα παιδί στο να σέβεται το χώρο, να αντιληφθεί την αξία και την μοναδικότητα των υλικών που συγκεντρώνονται είναι και αυτό μέρος της μάθησης. Τα παιδιά που ζουν στην Αθήνα είναι πιο τυχερά ως προς την ποικιλία εκπαιδευτικών προγραμμάτων που έχουν την τύχη να παρακολουθήσουν ακόμη και από τη βρεφική ηλικία αλλά και από την ποικιλία μουσείων που έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά γι’ αυτά.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μια καλή αρχή όλων είναι αυτό το βιβλίο με την υπέροχη εικονογράφηση και το μικρό και λιτό κείμενο που ξεναγεί το παιδί σε όλα τα είδη μουσείων, τα αρχαιολογικά, φυσικής ιστορίας, πινακοθήκες, υπαίθρια κ.λπ. και καταλήγει στο πιο σπουδαίο μουσείο, σε αυτό που υπάρχει σε κάθε παιδικό δωμάτιο. Κι εκεί συμπυκνώνεται όλη η ουσία, εκεί που μιλά απευθείας στο παιδικό μυαλό, την ώρα που συνδέει την αξία των μουσείων με τα πολύτιμα αντικείμενα που κάθε παιδί κουβαλά στο δωμάτιο του, από τους πολύτιμους θησαυρούς που βρίσκει στη φύση και με ευλάβεια κουβαλά στις χούφτες και στις τσέπες μέχρι το σπίτι του, γυαλιστερές πετρούλες, σπασμένα κοχύλια, κόκκινα φύλλα έως τις ζωγραφιές τις πρώτες γραμμές που κανένα παιδί δεν θέλει να αποχωριστεί. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το δωμάτιο της Μαργαρίτας, όπως κάθε παιδικό δωμάτιο, είναι το πρώτο μουσείου που επισκέπτεται ένα παιδί και μάλιστα το έχει δημιουργήσει μόνο του αλλά πριν διαβάσει αυτό το βιβλίο δεν ήξερε ότι αυτό που έχει δημιουργήσει έχει όνομα. Ευτυχής που οι εκδόσεις Πουά έφεραν αυτό το βιβλίο στη χώρα μας.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/rZsCtt2NkGs" width="320" youtube-src-id="rZsCtt2NkGs"></iframe></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-66946176962055990802024-02-07T15:57:00.007+02:002024-02-07T16:00:35.388+02:00Κουβέντα για τον σχολικό εκφοβισμό<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim9a07qnd0bKcXKqe95lL_9LYmhUS9ZnqKBjxfWdL60rqPP6YNJERjNbAU3Qv71cCWOjKD_g0ZxptHr80FCLjf_-nBCtJ8_8Slv6eYv99qgfESJpF-iqSXkNaCV8Y62pC2mP3pHG50TDYyOP3po1goqfSjw98eZoNLRzLlCFYT_6_r0jzR3imZKtiBbXL0/s4000/IMG_20240207_132233.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim9a07qnd0bKcXKqe95lL_9LYmhUS9ZnqKBjxfWdL60rqPP6YNJERjNbAU3Qv71cCWOjKD_g0ZxptHr80FCLjf_-nBCtJ8_8Slv6eYv99qgfESJpF-iqSXkNaCV8Y62pC2mP3pHG50TDYyOP3po1goqfSjw98eZoNLRzLlCFYT_6_r0jzR3imZKtiBbXL0/w640-h480/IMG_20240207_132233.jpg" width="640" /></a></div><span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Με απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα του bullying που συναντάται όλο και περισσότερο ακόμη και σε παιδιά πολύς μικρής ηλικίας. Νιώθω ανίσχυρη να διορθώσω το πρόβλημα καθώς είμαι σίγουρη ότι θα συμβεί όταν δεν θα είμαι παρούσα. Αναζητώντας βιβλία που πραγματεύονται αυτό το θέμα ώστε να το συζητήσουμε στο σπίτι, να προετοιμαστούμε με κάποιο τρόπο, να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λέξεις πληγώνουν κι όταν κάποιος μας στεναχωρεί πρέπει να μιλάμε, οδηγήθηκα σε ένα βιβλίο. </span></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Αυτό το βιβλίο όμως φαινόταν εξαντλημένο από τον εκδοτικό οίκο. Η επόμενη μου σκέψη η δημόσια βιβλιοθήκη. Το εντόπισα στον ηλεκτρονικό κατάλογο, κράτησα τον ταξιθετικό κι έτρεξα στο ράφι. Άφαντο το βιβλίο και να ρώτησα τους «υπαλλήλους» (αυτούς που αποσπά κάθε χρόνο το Υπ. Παιδείας χωρίς να έχουν ουδεμία βιβλιοθηκονομική γνώση, ιδέα, όρεξη) άκρη δεν έβγαλα. Άλλο ένα κλεμμένο βιβλίο, που ακόμη και τα υπερσύγχρονα αντικλεπτικά συστήματα αδυνατούν όταν λείπει ο εργαζόμενος. Αδύνατον να ήταν κάπου μέσα στη βιβλιοθήκη και να μην είχα καταφέρει εγώ να εντοπίσω (χωρίς διάθεση να θέλω να περιαυτολογήσω).</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το βιβλίο όμως επανακυκλοφόρησε και νιώθω ευτυχής που το διάβασα με την κόρη μου και το έχω στη βιβλιοθήκη της. Ο τίτλος αυτού «Η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος» της Αμελί Ζαβό από τις εκδόσεις Δεσύλλα. Η Γαλλίδα συγγραφέας Amélie Javaux είναι ψυχολόγος και τα βιβλία της σχετίζονται με θέματα που την έχουν απασχολήσει στις συνεδρίες της, ένα από αυτό είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Γράφει όπως θα ήθελε να αναφέρει τα μεγάλα αυτά ζητήματα και η ίδια στα παιδιά της.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvya-oB6dyU3L3fmK8pBWb8vMhOferz3zwpnbkNUKLxputoo7Oy3n4D8H2jj0cRzl2842Xx0Xmc3n6VvRSx0nOI24BqZ1aTvn-cPLWYf5bUlBz6T8aUYYJZB4RiFIabN1MDazsz1vUukvvAmfFX7MoxTzAi76zbxQdCd1VRW_dJ4txDoDvymDhGsDVpvpW/s4000/IMG_20240207_132359.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvya-oB6dyU3L3fmK8pBWb8vMhOferz3zwpnbkNUKLxputoo7Oy3n4D8H2jj0cRzl2842Xx0Xmc3n6VvRSx0nOI24BqZ1aTvn-cPLWYf5bUlBz6T8aUYYJZB4RiFIabN1MDazsz1vUukvvAmfFX7MoxTzAi76zbxQdCd1VRW_dJ4txDoDvymDhGsDVpvpW/s320/IMG_20240207_132359.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Δεν θα αναφερθώ στη φοβερή εικονογράφηση, αλλά ούτε στο μικρό και τόσο στοχευμένο κείμενο, θα αναφερθώ μόνο στην αντίδραση της σχεδόν 5 χρόνων Μαργαρίτας, όταν διαβάσαμε για πρώτη φορά το συγκεκριμένο βιβλίο. Ένιωθα την απορρόφηση της, σχεδόν δεν ανέπνεε, καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης της, είχε μπει κυριολεκτικά μέσα στο βιβλίο και παρακολουθούσε την ιστορία δίπλα στο ζωγραφισμένο κορίτσι. Ανυπομονούσε να γυρίσω τη σελίδα να δει τι θα γίνει, πώς θα εξελιχθεί το θέμα. Σχεδόν συνέπασχε με το μικρό κορίτσι, σχεδόν έγινε κι αυτή μαζί της λύκος. Μπορεί στην αρχή να απορούσε και να έψαχνε τον «λύκο» αλλά γρήγορα κατάλαβε τι εννοούσε η συγγραφέας με τον τίτλο του βιβλίου.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Δεν έχω διαβάσει πολλά παιδικά βιβλία που να απεικονίζουν και να εξιστορούν το θέμα του μπούλινγκ αλλά αυτό το βιβλίο από μόνο του αρκεί, </span><span style="font-size: x-large;">γιατί μιλάει στα παιδιά χωρίς να χρειαστεί ο γονιός να εξηγήσει τίποτα. Λέει, μέσω μιας ιστορίας, όλα όσα θα ήθελα να πω εγώ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αν και θεωρώ ότι δεν θα πάψει να επανεκδίδεται καλό είναι όμως να το προμηθευτείτε, άμα σας ενδιαφέρει (που προσωπικά δεν βρίσκω το λόγο να μην ενδιαφέρει κάποιον) τώρα που σίγουρα κυκλοφορεί ξανά ανάμεσά μας. </span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-47598098865318348002024-01-03T20:36:00.003+02:002024-01-05T16:33:45.091+02:00Πλαστελινοδημιουργίες<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDCAZ-A9NNnj0HnUFdWQ30QBlFug_RvlxtaIvlm2InaR8UXcGv54ODhZkQ7mj4yCDTJz6c8XT8xbPlohLaKSsVVns9XYXyrf4xDWOdPIT2YiE3CWgM9KYAfr0esnkSKptbH7XHK_G-mwMYlln_2eFnamvfKn5H-IGvxSeURRv0e5AY8bfITXYUxu5LkdsS/s3377/IMG_20231231_135519.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3377" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDCAZ-A9NNnj0HnUFdWQ30QBlFug_RvlxtaIvlm2InaR8UXcGv54ODhZkQ7mj4yCDTJz6c8XT8xbPlohLaKSsVVns9XYXyrf4xDWOdPIT2YiE3CWgM9KYAfr0esnkSKptbH7XHK_G-mwMYlln_2eFnamvfKn5H-IGvxSeURRv0e5AY8bfITXYUxu5LkdsS/w568-h640/IMG_20231231_135519.jpg" width="568" /></a></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Για πρώτη ανάρτηση του νέου έτους επιλέγω κάτι όχι σχετικό με βιβλία αλλά σχετικό με παιδί και ψυχαγωγία. Η μεγάλη μας πόλη, η Αθήνα, έχει εκατομμύρια δράσεις για γονείς και παιδιά, σχεδόν τόσες όσες και ο πληθυσμός της. Θα σας αναφέρω μια ωραία ιδέα δημιουργικής απασχόλησης για γονείς και παιδιά, η πιο ωραία δραστηριότητα που ευχαριστηθήκαμε μικροί και μεγάλοι που εμπεριέχει και λίγη βιομηχανική ιστορία αλλά και καινοτόμα επιχειρηματική ιδέα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCe5muqaaQF5jl5lwMD_uPhk30JjknK2l_D1nRIV5JaC9LP_Ka2ligqz0QhVf2I0wePzvSkXVTiMcUIShsiB5S8L6icRlziKSu3-igVPFMhmHHzMKQEsWLpsbW4fYDdQAgJY30iyja3vQOVq2hWIiHKkPUFCOQRj9-8d25hwZapFEeg-R5UBojzy5iAjx9/s4000/IMG_20231227_125631.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCe5muqaaQF5jl5lwMD_uPhk30JjknK2l_D1nRIV5JaC9LP_Ka2ligqz0QhVf2I0wePzvSkXVTiMcUIShsiB5S8L6icRlziKSu3-igVPFMhmHHzMKQEsWLpsbW4fYDdQAgJY30iyja3vQOVq2hWIiHKkPUFCOQRj9-8d25hwZapFEeg-R5UBojzy5iAjx9/w300-h400/IMG_20231227_125631.jpg" width="300" /></a></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η αγάπη μου για την πλαστελίνη ως υλικό ξεκινά από τα παιδικά μου χρόνια και φτάνει ως σήμερα που με τη μικρή μου απολαμβάνω ιδιαίτερα να δημιουργούμε παρέα την υφή, το χρώμα και τη μυρωδιά που μας αρέσει. Όμως, αυτή η πλαστελίνη που φτιάχνουμε ονομάζεται ορθότερα </span><span style="font-size: large;">πλαστοζυμαράκι και διαφέρει από εκείνη των παιδικών μου χρόνων. </span></div></span></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η πλαστελίνη που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια συνδέεται με τη δραστηριότητα που θέλω να σας αναφέρω καθώς είναι αυτή που όλοι της ηλικίας μου σαν παιδιά έχουμε παίξει και συνεχίζομαι να αγοράζουμε στα παιδιά μας. Πρόκειται για την πλαστελίνη Record που το εργοστάσιο παραγωγής της είναι στο Περιστέρι, γεγονός που δεν γνώριζα. Πρόκειται για ένα ελληνικό προϊόν που παράγεται από τρία υλικά: κερί, κιμωλία, χρώμα και με πολύ απλό τρόπο.</span></p><span style="font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5nOYOwos9WBXWDaJdU_RG9A6JpXAYcoBOEerlG1TCAB-v-YmPHwFayVakeEvfKiwYu9dTGcHfQHsEriPahMgCp-AVyNWEd5Fh83khnQbGhmkUK7uy6K28Zf8w04XLWTerSgGfyr2cagExTxFf3ydvqH38Y20o2sjGtXX-gHfFqtOhzUEL0QhmnQVckyXK/s3175/IMG_20231227_142150.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3175" data-original-width="2407" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5nOYOwos9WBXWDaJdU_RG9A6JpXAYcoBOEerlG1TCAB-v-YmPHwFayVakeEvfKiwYu9dTGcHfQHsEriPahMgCp-AVyNWEd5Fh83khnQbGhmkUK7uy6K28Zf8w04XLWTerSgGfyr2cagExTxFf3ydvqH38Y20o2sjGtXX-gHfFqtOhzUEL0QhmnQVckyXK/w304-h400/IMG_20231227_142150.jpg" width="304" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Το εργοστάσιο πλαστελίνης, το οποίο λειτουργεί από το 1952, εκτός από την παραγωγή του προϊόντος που στέλνει σε όλη τη χώρα αλλά και στο εξωτερικό, ανοίγει τις πόρτες του αρκετές φορές το μήνα τόσο για την υποδοχή σχολείων αλλά και για γονείς με παιδιά, παρουσιάζοντας τον τρόπο που λειτουργεί σαν εργοστάσιο. Το βρήκα εξαιρετικό επιχειρηματικό σχέδιο για ένα εργοστάσιο που εκτός από την παραγωγή αποφασίζει να λειτουργήσει κι ως χώρος ψυχαγωγίας. Το παιδί έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει όλα τα στάδια παραγωγής της πλαστελίνης, να δει πως λειτουργούν τα μηχανήματα, να ακουμπήσει τα υλικά πριν ανακατευτούν, να παρακολουθήσει τη μορφή του προϊόντος όταν βγαίνει από το μηχάνημα αλλά φυσικά και να παίξει. Το κομμάτι του παιχνιδιού είναι το καλύτερο καθώς οι άνθρωποι το έχουν οργανώσει εξαιρετικά. Η πλαστελίνη περιμένει έτοιμη κομμένη σε μικρά κομμάτια περιμένοντας μικρούς και μεγάλους να δημιουργήσουν το σχέδιο που έχουν ήδη σκεφτεί οι άνθρωποι του εργοστασίου που απαρτίζονται κυρίως από γυναίκες.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTX0uPNGUXtrDkuHSxxFmiZquvd4-O9cZjf61EyvW3VvmRsFm13dMrpTr67yje3GfpB5M92X6olbDU-767Py6eeGyu5-wB1I1ckf0yGMFXaKtIXmkRk24syGtPj5N2OrUoCQdhReEXgEFZg9uccPqd_sbLVy7MYggJIQRUbD_1nSjg822GJQNh1KgGp2E8/s3423/IMG_20231227_142808.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3423" data-original-width="2992" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTX0uPNGUXtrDkuHSxxFmiZquvd4-O9cZjf61EyvW3VvmRsFm13dMrpTr67yje3GfpB5M92X6olbDU-767Py6eeGyu5-wB1I1ckf0yGMFXaKtIXmkRk24syGtPj5N2OrUoCQdhReEXgEFZg9uccPqd_sbLVy7MYggJIQRUbD_1nSjg822GJQNh1KgGp2E8/w350-h400/IMG_20231227_142808.jpg" width="350" /></a></div><p style="text-align: justify;"><br /></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpGKxX-KwJsu9CYbh8WNsdUVUohb1uYiOOUPgeKguAsMmS3JdaPXaIRcrJopMpU9eBYcB7X3gIkaAhIA70siMxLG_Nr0dcclOwXjRVimL5-FMxC1mwogZ1c9uBS_ie6Z5C2E5xhSEHN0nqXdy0DJxELA7ha89qzzLKhMn3DydG1L4UKwN13NfhSjqoCe2q/s4000/IMG_20231227_142808.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></a></div><span><p style="text-align: justify;"></p><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Η πλαστελίνη είναι εξαιρετικό προϊόν με την οποία το παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του και να δημιουργήσει. Ακόμη, είναι εξαιρετικό υλικό προγραφής καθώς επιτρέπει στο παιδί να γυμνάσει τα χέρια του και τα δάκτυλά του ειδικά η αυθεντική πλαστελίνη που είναι πιο σκληρή από τα ζυμαράκια. Και κάτι ακόμη, αυτή η πλαστελίνη δεν χαλάει ποτέ, αρκεί μόνο η ζέστη της παλάμης μας για να μαλακώσει.</div></span><p style="font-size: xx-large;"></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Για περισσότερες πληροφορίες για τις επισκέψεις που πραγματοποιούνται στο εργοστάσιο αλλά και για τα προϊόντα που παράγονται μπορείτε να επισκεφθείτε την <a href="https://recordplasticine.gr/el/kentriki-el/" target="_blank">ιστοσελίδα τους.</a></span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ISTQcdg8_LY" width="320" youtube-src-id="ISTQcdg8_LY"></iframe></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-38541456085928792182023-11-23T17:49:00.005+02:002023-11-24T19:30:48.114+02:00Αναζητώντας την τέλεια οικογένεια<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEg-mcOreP0eOm1TLxXMZAWbvSe_HP34Bne5u_jdIlk9KDKcuQ5xmKK2uqev20xVF6LKzBW2BWYKJ5d3Yzps4IKJu5bNAdlnuvOCm4piLyLjBmBPQAQGLHalei1EtLX3lGHSU7UHSDvWx6oj4vwAqnGCJkIpTC09blE2F9EYCxuv3Z94oPPfajIAaOyW_E/s4000/IMG_20231123_132504.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEg-mcOreP0eOm1TLxXMZAWbvSe_HP34Bne5u_jdIlk9KDKcuQ5xmKK2uqev20xVF6LKzBW2BWYKJ5d3Yzps4IKJu5bNAdlnuvOCm4piLyLjBmBPQAQGLHalei1EtLX3lGHSU7UHSDvWx6oj4vwAqnGCJkIpTC09blE2F9EYCxuv3Z94oPPfajIAaOyW_E/w480-h640/IMG_20231123_132504.jpg" width="480" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αν μεγαλώνετε κι εσείς έναν μικρό επαναστάτη που θέλει να ζει δίχως κανόνες και νιώθει καταπίεση όταν εσείς παλεύετε να του μάθετε τους στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς τους οποίους αρνείται να ακούσει και τους ξεχνά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο με αποτέλεσμα εσείς να τα επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά στο διηνεκές, τότε σίγουρα θα χρειαστείτε αυτό το βιβλίο: "Μόνο εσένα αγαπώ τόσο πολύ" της Γερμανίδας Jutta Langreuter από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος</span><span style="font-size: x-large;">.</span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι βέβαιο ότι το παιδί που αρνείται να δεχτεί τους κανόνες, αρνείται να αποδεχθεί ότι η κοινωνία μας στηρίζεται σε κάποιες βασικές αρχές, αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα σας πει ότι θέλει να ζήσει όπως θέλει, ελεύθερο, ότι έχει βαρεθεί να του λέτε πώς να κάνει το κάθε τι και στο τέλος θα ακούσετε το ωραιότερο: «τελείωσε, θέλω να πάω σε άλλους γονείς». Θεωρούν ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι οι γονείς και χωρίς αυτούς όλα θα είναι καλύτερα. Όπως οι έφηβοι, έτσι και τα μικρά παιδιά περνούν την περίοδο της αμφισβήτησης. Για να προλάβετε αυτήν την ατάκα, αυτό το βιβλίο είναι το καταλληλότερο. </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgghZcu6OkNVygQVVAeP6BTi0-eq4hEJf4QtLHBje5BRYuombYG-8MKUe1T6cGm7BOLmjY_477X4sGYdP4LDkX0bl-_OIG0Ggo1ngqUusLlCtPA-UfxIAIFngJbHysoDMan04FcMhKEl4VAo8kcDR9l3hSqTUmQyhYSTvQKxlRAAfNtRdmRGi9DnQKNdIjW/s4000/IMG_20231123_132538.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgghZcu6OkNVygQVVAeP6BTi0-eq4hEJf4QtLHBje5BRYuombYG-8MKUe1T6cGm7BOLmjY_477X4sGYdP4LDkX0bl-_OIG0Ggo1ngqUusLlCtPA-UfxIAIFngJbHysoDMan04FcMhKEl4VAo8kcDR9l3hSqTUmQyhYSTvQKxlRAAfNtRdmRGi9DnQKNdIjW/w400-h300/IMG_20231123_132538.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η μαμά λαγουδίνα πάλι φωνάζει γιατί ο μικρός δεν συμμαζεύει τα πράγματά του, ξεχνά να να πλυθεί και να κάνει την πρωινή γυμναστική του. Ο μικρός βαρέθηκε τις φωνές και αποφάσισε να πάει να μείνει σε άλλο σπίτι, στα σπίτια των φίλων του και του ξαδέλφου του. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Όμως το κάθε ξεχωριστό σπίτι που αποφασίζει να περάσει τη μέρα του έχει κάποιο πρόβλημα. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το σπίτι των ποντικιών είναι ακατάστατο γιατί τα ποντίκια δεν συμμαζεύουν ποτέ τα πράγματά τους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το σπίτι των ασβών μυρίζει άσχημα γιατί οι ασβοί δεν κάνουν ποτέ μπάνιο. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το σπίτι των σκίουρων είναι ψηλά στο δέντρο και χρειάζεται να κάνει πολύ κόπο για να ανέβει. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στο τέλος επισκέπτεται το σπίτι της θείας του και των ξαδέλφων του. Εκεί είναι όλα τέλεια, κανείς δεν φωνάζει και κάνεις δεν του λέει τι να κάνει. Όμως και πάλι ο μικρός δεν είναι χαρούμενος, κάτι του λείπει… κάτι του λείπει αφάνταστα και τον κάνει δυστυχισμένο. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κι έτσι αποφασίζει να φύγει τρέχοντας να πάει εκεί που είναι αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο… η μαμά του και η οικογένειά του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το κατάλληλο βιβλίο για να καταλάβουν οι μικροί λιλιπούτειοι ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι έχουν τις αδυναμίες τους και κάνουν λάθη. Επίσης, κάθε οικογένεια και κάθε σπίτι έχει τους δικούς του κανόνες, στηρίζεται σε ένα διαφορετικό μοτίβο που βοηθούν να λειτουργούν όλα ομαλά σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Σημασία όμως έχει η αγάπη. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα υπέροχο και γλυκό βιβλίο που θα το κρατήσω για να το διαβάζει και στην εφηβεία της και ίσως ακόμη και τότε να θυμάται τα λόγια μου αλλά και την αγάπη μου. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στην ίδια σειρά των εκδόσεων κυκλοφορούν κι άλλα μικρά και φθηνά διαμαντάκια.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-64726002599196838232023-10-26T17:40:00.008+03:002023-10-26T17:40:52.189+03:00Ένα λιοντάρι στο Παρίσι<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5ULcR6lcW3ewe3Ji7DVfeWcyiVnv6LhD_hPXy5bV4SB8MmGWhk6wo9Kh2m28vZXOU004IoxNjhyz4ImF2oFJpaK0lQInXnU3eqV34Am8p7-gdAFgTj18Gg3aCRv-HKYGuGZw1TPprazwV-UOnaIr15W0mXmozEFA7mq8m114XdvlZG2QpyRgLITdmLUJl/s3871/IMG_20231026_134841.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2903" data-original-width="3871" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5ULcR6lcW3ewe3Ji7DVfeWcyiVnv6LhD_hPXy5bV4SB8MmGWhk6wo9Kh2m28vZXOU004IoxNjhyz4ImF2oFJpaK0lQInXnU3eqV34Am8p7-gdAFgTj18Gg3aCRv-HKYGuGZw1TPprazwV-UOnaIr15W0mXmozEFA7mq8m114XdvlZG2QpyRgLITdmLUJl/w640-h480/IMG_20231026_134841.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα ακόμη βιβλίο για να γνωρίσει ένα παιδί την πανέμορφη πόλη του φωτός ή για να προετοιμαστεί για μια επίσκεψη είναι το «Ένα λιοντάρι στο Παρίσι» της Ιταλίδας Beatrice Alemagna που ζει μαζί με τα δυο της παιδιά στο Παρίσι. Κυκλοφορούσε από τις εκδόσεις Κόκκινο, την έκδοση που βρήκα στην τοπική μας Δημόσια Βιβλιοθήκη, αλλά πια το βρίσκετε από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.</span></p><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτού του κυριολεκτικά μεγάλου βιβλίου, είναι ένα λιοντάρι που αποφάσισε να φύγει από τη μίζερη σαβάνα του και να περιπλανηθεί στη μεγάλη των ανθρώπων φωτεινή πόλη, το υπέροχο Παρίσι. Μέσω της εκπληκτικής χορταστικής εικονογράφησης βλέπουμε διάφορα σημεία του Παρισιού και τους ανθρώπους του. Το πολύβουο μετρό, το μεγαλειώδες υπερσύγχρονο Πομπιντού, τον Σικουάνα, τους ανθρώπους που αντί για σπαθιά κρατούν ψωμί μπαγκέτα, τόση συνηθισμένη εικόνα Παρισιάνου…</div><div style="text-align: justify;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrWvFzuPYDXENcnhTStsKA6CV7VBSUKSTaSkNhG5LIuJC2wnC7Un7uptd93y_6ca-DjAkRkC7dWiI7bmhG_XrOZj5ns3t7HGOUnfpOO2uihVBu9Y2q1unIbEFprsU7j_deWNVzpH2SO45QZRHhyMX3ejEKR5CtBqGu0fWWKGmTcBlcBLV2-9MX5Zr8v62K/s4000/IMG_20231026_135008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrWvFzuPYDXENcnhTStsKA6CV7VBSUKSTaSkNhG5LIuJC2wnC7Un7uptd93y_6ca-DjAkRkC7dWiI7bmhG_XrOZj5ns3t7HGOUnfpOO2uihVBu9Y2q1unIbEFprsU7j_deWNVzpH2SO45QZRHhyMX3ejEKR5CtBqGu0fWWKGmTcBlcBLV2-9MX5Zr8v62K/w400-h300/IMG_20231026_135008.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ0EwH3t-gnrCoZYSlEMPXewRFoFsdx7fw9wpQcWgWV2kcmylzRtmQ6e1L344f_C8ENh7em-uzRUwdORYU42BaYcr2N5M01zy1ZkIggiSEZa3851kkyhdmZPPvegjMOD5SCB8ugoGjOLYTXl4vMvTWGIP5Og7dqeF6DEOxp2lQQTdMazi4swwkDphUgz_K/s4000/IMG_20231014_111817.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ0EwH3t-gnrCoZYSlEMPXewRFoFsdx7fw9wpQcWgWV2kcmylzRtmQ6e1L344f_C8ENh7em-uzRUwdORYU42BaYcr2N5M01zy1ZkIggiSEZa3851kkyhdmZPPvegjMOD5SCB8ugoGjOLYTXl4vMvTWGIP5Og7dqeF6DEOxp2lQQTdMazi4swwkDphUgz_K/w300-h400/IMG_20231014_111817.jpg" width="300" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="text-align: justify;">Άμα επισκεφθείς όμως το Παρίσι θα έχεις την ευκαιρία να δεις το λιοντάρι της ιστορίας που μεγαλοπρεπή και ευτυχισμένο αράζει στο θρόνο του στο σταυροδρόμι των δρόμων στην πλατεία Ντανφέρ-Ροσερό.</span></div></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αυτό το μεγάλου σχήματος βιβλίο, αν και κάπως δύσχρηστο λόγω του μεγέθους του, προσφέρει όμως απολαυστική εικονογράφηση που σου επιτρέπει να περιπλανηθείς κι εσύ μαζί στους δρόμους του Παρισιού. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κατάλληλο για παιδιά από 4 χρονών αλλά και για όλους τους λάτρεις του Παρισιού.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-26143503588125300302023-10-19T10:30:00.004+03:002023-10-19T10:35:59.812+03:00Μια βόλτα στο Παρίσι<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGv0MEjNgb95LuIMX9w0GGWdBrq31HZXgyEfh_fmxHD6E4pY90_6m6ftv67LjGf9ETwj-WG-7aaCc5csVX3pTpoK9z5hDyotYMkFy017tG9762asMFsB5CSc5RHiXvGEmC7TOUuFQUURBuGpI38-A00cWZLUYwWq2uvNc3CSkT3HIATpmxFGI30jUMxbgZ/s3974/IMG_20231014_084929.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3974" data-original-width="2582" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGv0MEjNgb95LuIMX9w0GGWdBrq31HZXgyEfh_fmxHD6E4pY90_6m6ftv67LjGf9ETwj-WG-7aaCc5csVX3pTpoK9z5hDyotYMkFy017tG9762asMFsB5CSc5RHiXvGEmC7TOUuFQUURBuGpI38-A00cWZLUYwWq2uvNc3CSkT3HIATpmxFGI30jUMxbgZ/w416-h640/IMG_20231014_084929.jpg" width="416" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μια εκδρομή εκτός του μικρού μας κόσμου είναι πάντοτε μια καλή ιδέα κι όταν αυτή η εκδρομή στο εξωτερικό μπορεί να συνδυαστεί με προηγούμενη γνώση τότε αισθάνομαι πολύ τυχερή. Ένας ταξιδιωτικός οδηγός για παιδιά είναι μια υπέροχη ιδέα, σχεδόν δεν θα μπορούσα να το πιστέψω ότι κρατώ στα χέρια μου αυτό που δεν ήξερα ότι ήθελα με τον τίτλο «Μια βόλτα στο Παρίσι» από τις εκδόσεις Ψυχογιός.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Επισκεφτήκαμε μαζί με την 4,5 χρονών Μαργαρίτα για λίγες ημέρες, την πόλη του φωτός, το πανέμορφο Παρίσι. Εξαιτίας αυτού του υπέροχου βιβλίου και των πολλών αναγνώσεων του που είχαν προηγηθεί, η Μαργαρίτα ήξερε πολύ καλά τι θα επισκεφτούμε και ανυπομονούσε με αυτόν τον ενθουσιασμό που μόνο ένα παιδί μπορεί να έχει. Για να είμαι ειλικρινής από αυτό το βιβλίο έμαθα κι εγώ πράγματα που δεν γνώριζα. </div></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHeKg-_I1SiLmjazwFhFlSGzcljwr4ErrUYd0NHBv72MGcN7SQyH7_wsNUhIVqiDm0o84FcOZrJEQWUJkWhOzLWQdEwZB6vP6TuNOcoj6K8Bv1ykv-R3uTt4hROPtQlYkd92WG1Q_JPhCaEr5D4SxSj6IuIeGsKf6c0ydSedw1K9bXjPSqR50iOP0W-NAO/s4000/IMG_20231013_124847.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHeKg-_I1SiLmjazwFhFlSGzcljwr4ErrUYd0NHBv72MGcN7SQyH7_wsNUhIVqiDm0o84FcOZrJEQWUJkWhOzLWQdEwZB6vP6TuNOcoj6K8Bv1ykv-R3uTt4hROPtQlYkd92WG1Q_JPhCaEr5D4SxSj6IuIeGsKf6c0ydSedw1K9bXjPSqR50iOP0W-NAO/w300-h400/IMG_20231013_124847.jpg" width="300" /></a></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0AYuyDemk-hStOU00H-afA7jb3WBAoktBhyphenhyphenK_xcHi8pkvOrVCNpbKIhLWsP_syY4i6IoadymzBLEWkjyWajhqQqvPAKsAaJHWR2xwTmaT3-JvIKxQOH8cQ5DddJv4bdK6Ll0MLNNo0c1iFzC5pFVoSH7Ubj56fX-dF6hXIO264_K0uJdl74Mx_l8WzCC1/s4000/IMG_20231019_102556.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0AYuyDemk-hStOU00H-afA7jb3WBAoktBhyphenhyphenK_xcHi8pkvOrVCNpbKIhLWsP_syY4i6IoadymzBLEWkjyWajhqQqvPAKsAaJHWR2xwTmaT3-JvIKxQOH8cQ5DddJv4bdK6Ll0MLNNo0c1iFzC5pFVoSH7Ubj56fX-dF6hXIO264_K0uJdl74Mx_l8WzCC1/w300-h400/IMG_20231019_102556.jpg" width="300" /></a><p></p><br /><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι χωρισμένο σε 4 διαδρομές, η κάθε διαδρομή συνοδεύεται με έναν υπέροχο χάρτη με τα πιο σπουδαία αξιοθέατα και ακολουθεί η περιγραφή τους, αστείες πληροφορίες, λέξεις στα γαλλικά, βασικά εκθέματα, ιστορικές πληροφορίες κλπ. Για παράδειγμα η πρώτη διαδρομή περιλαμβάνει το Λούβρο, τον κήπο του Κεραμεικού, την Πλας ντε λα Κονκόρντ, τη Λεωφόρο Σανζ Ελιζέ και την Αψίδα του Θριάμβου. Ξεναγός μας είναι φυσικά ο Μαύρος Γάτος. </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfZVQ73E-ytz5TBXC8YYSSePngK7jDIy9WsfIFZ-IHl-JpqUsmSiqUjwrMsh4I6X_z12y1hdkqjSMj1KQKYdJUj9yORdCfX0BW1RcLz0qdElSlQzGYMxenPwaCR5KBqy5e1mQUdAHwze2sk80HPHg-5JeUZfPrOQdmsfVfFJpbBh44SXGVjg90gZuKE85l/s4000/IMG_20231019_102817.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfZVQ73E-ytz5TBXC8YYSSePngK7jDIy9WsfIFZ-IHl-JpqUsmSiqUjwrMsh4I6X_z12y1hdkqjSMj1KQKYdJUj9yORdCfX0BW1RcLz0qdElSlQzGYMxenPwaCR5KBqy5e1mQUdAHwze2sk80HPHg-5JeUZfPrOQdmsfVfFJpbBh44SXGVjg90gZuKE85l/w400-h300/IMG_20231019_102817.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: large;"><p style="text-align: justify;">Αν έχετε σκοπό να επισκεφθείτε το Παρίσι με παιδιά ηλικίας από 4 χρονών και πάνω θα σας συμβούλευα να έχετε πρώτα προμηθευτεί και διαβάσει αυτό τον ταξιδιωτικό οδηγό για παιδιά. Είναι υπέροχο το παιδί να έχει πάρει μια βασική γεύση για όλα αυτά που πρόκειται να δει. Από την ίδια σειρά κυκλοφορεί ταξιδιωτικός οδηγός και για το Λονδίνο κι εύχομαι στο μέλλον να εκδοθούν παραπλήσια βιβλία και για άλλες πόλεις. Ακόμη κι αν δεν καταφέρουμε να ταξιδέψουμε ως εκεί ταξιδεύομαι μέσω των σελίδων.</p></span><p></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-13457721728964393672023-09-27T18:30:00.002+03:002023-09-27T23:00:46.628+03:00Ντορεμιφασολλασι<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0_7vtwxWq-VxaJd7KCL814mlibmqvm7-KAvaLmkIloVfeyldrnmcC-FoqYWi3StiIb4-iVylQhnEEoUsLn1gD859Fm9EJxK0mmOTg2mU-y9ttGQlwOwUITFUCsB8i_XQOKU1DSNhX31XYopd9xxpmqgeeDKzMB34jdqZF-G2Etr27g5HsUL8zO2evUe4_/s3058/IMG_20230926_113638437.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3058" data-original-width="2886" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0_7vtwxWq-VxaJd7KCL814mlibmqvm7-KAvaLmkIloVfeyldrnmcC-FoqYWi3StiIb4-iVylQhnEEoUsLn1gD859Fm9EJxK0mmOTg2mU-y9ttGQlwOwUITFUCsB8i_XQOKU1DSNhX31XYopd9xxpmqgeeDKzMB34jdqZF-G2Etr27g5HsUL8zO2evUe4_/w604-h640/IMG_20230926_113638437.jpg" width="604" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όλοι μιλούν για τα βιβλία που εκδίδονται τώρα. Σαν όλοι να ενδιαφέρονται μόνο για τις νέες εκδόσεις, το πολύ για τις εκδόσεις των τελευταίων πέντε ετών. Τα βιβλιοπωλεία συνηθίζουν να αποσύρουν από τα ράφια τους τα βιβλία προηγούμενων ετών που δεν πουλήθηκαν, επιστρέφονται στους εκδοτικούς οίκους. Κρατούν μόνο εκείνα που έχουν ζήτηση, κάποιοι ελάχιστοι τίτλοι που σίγουρα θα φύγουν. Τα υπόλοιπα είναι παρείσακτα, πιάνουν πολύτιμο χώρο. Αυτό συμβαίνει στα βιβλιοπωλεία, ποτέ στις βιβλιοθήκες, ευτυχώς. Σε αυτές μένουν όλα τα βιβλία και στωικά περιμένουν τους αναγνώστες τους. Έτσι κι εγώ, έχω μεράκι να μιλάω για βιβλία παλιά, από χρόνια εξαντλημένα. Και χαίρομαι όταν κι άλλοι μιλούν κι έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω εκείνα τα παλιά που πια έχουν ξεχαστεί. Ειδικά εκείνα τα βιβλία που έχουν κάτι να πουν κι ας έχει μεσολαβήσει ο χρόνος, όπως αυτό το βιβλίο με τον υπέροχο τίτλο «Ντορεμιφασολλασι» της πολυγραφότατης Σοφίας Μαντούβαλλου Ηλιάδη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuVApMT-BIEeJApuP5ePyY5b1JhM5Kyv2OPy-R8OLWlvDYwVtzqTv_epLfwooJ-l6BUoVS4g4BViC5ut068HpV_n-JRQcarad3cWM-p_dByXDYjj4tAWS_6vP7dwWm6q8ptKeQ-whHTSS5fhrTAWW8docHK7JsMOAp5QlehIEwUlY4sqaHTcKikdd2HUDu/s4000/IMG_20230926_113906.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuVApMT-BIEeJApuP5ePyY5b1JhM5Kyv2OPy-R8OLWlvDYwVtzqTv_epLfwooJ-l6BUoVS4g4BViC5ut068HpV_n-JRQcarad3cWM-p_dByXDYjj4tAWS_6vP7dwWm6q8ptKeQ-whHTSS5fhrTAWW8docHK7JsMOAp5QlehIEwUlY4sqaHTcKikdd2HUDu/w400-h300/IMG_20230926_113906.jpg" width="400" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το βιβλίο αυτό με τα πολύ απλά λόγια και την ακόμη πιο απλή εικονογράφηση που θυμίζει την εποχή που εκδόθηκε, αναφέρεται σε μουσικούς όρους που ούτε εγώ δεν γνωρίζω και μου δόθηκε η ευκαιρία τώρα στα γεράματα να μάθω, διαβάζοντας στην κόρη μου. </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRckPV5D15tVxjwuKN7utpmw7kDUtpZkr8uA0CE8xlFNsrz2w-P26WGfBi2lA6KqcEnxN3NmKHO84KBb36sS9wO6jIzc7Fgnc061Nz8J1bkhcsDzTRba9xxteCyiumAjowOnjfmjTudrKbkLYstVeTilpSbRs8WW07xl3BT6IoWZlYfDgzwP0m_MaGhq1Z/s4000/IMG_20230926_113939.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRckPV5D15tVxjwuKN7utpmw7kDUtpZkr8uA0CE8xlFNsrz2w-P26WGfBi2lA6KqcEnxN3NmKHO84KBb36sS9wO6jIzc7Fgnc061Nz8J1bkhcsDzTRba9xxteCyiumAjowOnjfmjTudrKbkLYstVeTilpSbRs8WW07xl3BT6IoWZlYfDgzwP0m_MaGhq1Z/s320/IMG_20230926_113939.jpg" width="240" /></a></div><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Με τρόπο παιχνιδιάρικο μιλάει στα παιδιά για το πεντάγραμμο και τις νότες, σε ποια γραμμή του πενταγράμμου τοποθετείται η κάθε νότα, το χρόνο που διαρκεί η κάθε νότα και πως αυτή γράφεται, αναφέρεται σε οκτάβες, διέσεις και αναιρέσεις. Μπορεί να εκδόθηκε πριν πολλές δεκαετίες όμως δεν χάνει την αξία του. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί σήμερα κάποιο βιβλίο μουσικής που να περιλαμβάνει και να εξηγεί με τόσο απλό τρόπο τόσες μουσικές έννοιες κατάλληλο για πολύ μικρά παιδιά, όπως αυτό.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, παρά μόνο στα παλαιοβιβλιοπωλεία, σε εκείνα που ξέρουν να ξεχωρίζουν τις σπάνιες εκδόσεις και μάλιστα το κοστολογούν και ανάλογα. Όμως υπάρχει στα ράφια των βιβλιοθηκών και είμαι σίγουρη ότι όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το βρει εκεί, όπως το βρήκα κι εγώ να με περιμένει.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-74757029185738950162023-09-26T14:06:00.006+03:002023-09-26T14:53:21.121+03:00Η δύναμη των κοινωνικών δικτύων<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlhKcF8PnYzWqqKSDc6YsFEJnYXj14QiW-0ytbsVi9-W8OimD64zfFMSG036MvFiMVH5J2dUTl81eQfBDDqVYlSz8Nv8wUXIipLvJf1RomxbbQTCs-jFfOL3RO3b8OqYBhCSHXyhfFxnvOMOOfalYAsvwcOXFTXZklupKx2ZaPKhxmy7w2g9UIQElSyef1/s1115/XRecorder_26092023_114937~2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1115" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlhKcF8PnYzWqqKSDc6YsFEJnYXj14QiW-0ytbsVi9-W8OimD64zfFMSG036MvFiMVH5J2dUTl81eQfBDDqVYlSz8Nv8wUXIipLvJf1RomxbbQTCs-jFfOL3RO3b8OqYBhCSHXyhfFxnvOMOOfalYAsvwcOXFTXZklupKx2ZaPKhxmy7w2g9UIQElSyef1/s320/XRecorder_26092023_114937~2.jpg" width="207" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Η παρούσα ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην τεράστια δύναμη των κοινωνικών δικτύων αλλά και των βιβλιοθηκών, αυτός ο μοναδικός συνδυασμός του νέου με του παλιού που με μαγεύει. Φυσικά πάντα με απώτερο όφελος τον εντοπισμό της πληροφορίας που ο καθένας μας μπορεί να αναζητά, η εξατομίκευση σε όλο της το μεγαλείο. Η επιτυχία των κοινωνικών δικτύων είναι ολοφάνερα εξαιτίας της εύκολης συγκέντρωσης ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα, η ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών. </div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι γεγονός ότι η βιβλιοπαραγωγή είναι τεράστια, ακόμη και οι συστηματικοί βιβλιόφιλοι δυσκολεύονται να την παρακολουθήσουν. Πόσο μάλλον να εντοπίσουν εκείνα που εκδίδονται (ή έχουν εκδοθεί) και είναι κοντά στα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός αλλά και να αξίζουν ποιοτικά. Οι εκδότες εκδίδουν καμία φορά εμπιστευόμενοι το προσωπικό τους γούστο ή τον εμπορικό παράγοντα ή των προσωπικών τους γνωριμιών και τη φήμη που ενδεχομένως να έχουν ορισμένοι. Όμως ο τελικός αποδέκτης είμαστε εμείς οι αναγνώστες, όχι οι τηλεπερσόνες που πληρώνονται για να προωθήσουν κάποιο βιβλίο με τον ίδιο τρόπο που προωθούν ρούχα. Κι εμείς οι αναγνώστες συγκεντρωνόμαστε σε ομάδες που μας ταιριάζουν, παρακολουθούμε είτε σιωπηλά είτε ηχηρά, διαβάζοντας και ρωτώντας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>Μια τέτοια ομάδα είναι η πολύ αγαπημένη με τον τίτλο «<a href="https://www.facebook.com/groups/1416054051768595" target="_blank">Παιδικό βιβλίο-προτάσεις</a>» της Χριστίνας Κωνσταντουδάκη η οποία αριθμεί άνω των 80.000 μελών. Η επιτυχία της ομάδας οφείλεται εξαιτίας στο μεράκι της βασικής διαχειρίστριας αλλά και στην αγάπη της και στις </span><span>γνώσεις της για το παιδικό βιβλίο. Μέσω εκείνης της ομάδας όλοι μας είχαμε τη δυνατότητα να εντοπίσουμε ένα παιδικό βιβλίο μιας θεματολογίας που μας ενδιαφέρει ή να ρωτήσουμε για ένα θέμα που αναζητούμε. Πάντα με εντυπωσιάζει η όρεξη για κουβέντα των μελών, καθώς κάθε ανάρτηση συγκέντρωνε δεκάδες σχόλια. Σίγουρα η διαχείριση μιας τέτοιας ομάδας απαιτεί πολύ προσωπικό χρόνο από τους διαχειριστές, καθώς όπου μαζεύεται πολύς κόσμος δεν λείπουν οι κακόβουλες ενέργειες (αρνητικά και μειωτικά σχόλια, διάθεση αυτοπροβολής και αυτοδιαφήμισης κ.λπ.) τις οποίες οι διαχειριστές έπρεπε να διαχειριστούν ώστε να παραμείνει η ποιότητα της ομάδας. Αυτός ο χ</span><span>ρόνος κλέβεται από την καθημερινότητα τους και ποτέ δεν αμοίβεται αν και κάπως θα έπρεπε για να παραμένουν ενεργές αυτές οι τόσο σημαντικές ομάδες.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>Οι επιτυχημένες ομάδες είναι αληθινές επειδή τα μέλη της έχουν τη δυνατότητα να πουν ειλικρινώς την άποψή τους, χωρίς κάποιο οικονομικό όφελος. Και μέσα στις προτάσεις των αναγνωστών πολλές φορές εντοπίζονται αξιόλογες εκδόσεις που δεν κυκλοφορούν πια στα βιβλιοπωλεία, είναι από χρόνια εξαντλημένες (κι εκεί καταλαβαίνουμε πως οι απόψεις είναι ειλικρινείς, όπου βλέπουμε να ποστάρονται μόνο νέες εκδόσεις ή βιβλία συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου ή συγγραφέα, καταλαβαίνουμε τι παίζει). </span><span>Βιβλία που τυχαία έπεσαν στα χέρια τους ή τα είχαν ξεχασμένα σε παιδικά δωμάτια πατρικών σπιτιών. Κι αν τα βιβλία συνεχίζουν να τα θυμούνται και να μιλούν γι’ αυτά παρόλο που δεν κυκλοφορούν, τότε είναι πραγματικά βιβλία που αξίζουν. Κι εδώ έρχεται ο ρόλος των βιβλιοθήκων, στα ράφια των οποίων μένουν εκείνα τα βιβλία που περιμένουν να περάσουν τα χρόνια να γίνουν σπάνια και να μιλούν γι’ αυτά και με αγωνία κάποιοι να τα αναζητούν.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα τέτοιο βιβλίο έχω στα χέρια μου και γι’ αυτό ξεκίνησα να γράφω αυτήν την ανάρτηση αλλά επειδή μακρυγόρησα αφήνω το υπέροχο μουσικό παιδικό βιβλίο που εντόπισα για επόμενη ανάρτηση κι αφήνω αυτή ως αφιέρωμα στην ομάδα που με βοήθησε να βρω πολλά υπέροχα βιβλία και οι διαχειριστές της αποφάσισαν να παύσουν για λόγους απόλυτα κατανοητούς. Η ομάδα θα είναι εκεί για τον καθένα που αναζητά ποιοτικά παιδικά βιβλία κι ίσως να μου δώσει ξανά στο μέλλον αφορμή για νέες αναρτήσεις. Για εμένα είναι σαν να κλείνει ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο που περιλαμβάνει μόνο βιβλία που προτείνουν οι αναγνώστες, βιβλία που έχουν αγαπηθεί.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-29737188418954578592023-09-18T13:06:00.014+03:002023-09-18T13:44:54.912+03:00Το μαγικό βιολί, ένα μαγικό βιβλίο <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBIjHeQOBs1Vr7xtaawQ9lVd2cdW9yrbtP8C4-TMkbo2_z5qe5Ihbd727BqJoaLzX7obALD4A7CPe_P1tlouA3GxBGucqHbiwmbUOEj-eNDCsmEQ8YhAFb7BJ2nbuMAYKwqqKG3s9LS2nrAnNrnMfm--wm8rWkzNZ5mTogztPtSamKZ7s1NxngHv9R4ySF/s452/IMG_0008.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="325" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBIjHeQOBs1Vr7xtaawQ9lVd2cdW9yrbtP8C4-TMkbo2_z5qe5Ihbd727BqJoaLzX7obALD4A7CPe_P1tlouA3GxBGucqHbiwmbUOEj-eNDCsmEQ8YhAFb7BJ2nbuMAYKwqqKG3s9LS2nrAnNrnMfm--wm8rWkzNZ5mTogztPtSamKZ7s1NxngHv9R4ySF/w230-h320/IMG_0008.jpeg" width="230" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Μια μέρα άκουσα τη μικρή μου να τραγουδά ένα τραγούδι που δεν είχα ξανά ακούσει και θεώρησα ότι προερχόταν από κάποιο από τα παιδικά που βλέπει, τη ρώτησα από ποιο είναι και η απάντηση ήταν αποστομωτική: «από τη Γκριζούπολη, βρε μαμά, του βασιλιά Οράτιου» και τότε συνειδητοποίησα ποσό σημαντικός είναι ο συνδυασμός βιβλίου με ακουστικού υλικού. Έχει τη χάρη του να της διαβάζω τις ιστορίες και να κοιτά την υπέροχη εικονογράφηση (δυο φορές υπέροχη εδώ αφού προέρχεται από την Ίρις Σαμαρτζή) αλλά πόσο μάλλον να την ακούει και να είναι ελεύθερη να κινηθεί στο χώρο της, να ζωγραφίσει, να κατασκευάσει και παράλληλα η μαμά να μπορεί να κάνει δουλειές σε άλλο χώρο του σπιτιού.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><span>Το </span><span>συγκεκριμένο βιβλίο καθώς περιέχει αρκετό κείμενο θεώρησα ότι δεν είναι ακόμη η ώρα να το διαβάσουμε κι έτσι προτίμησα να της βάλω το cd να τ’ ακούσει μόνη της καθώς περιλαμβάνει και μουσική και τραγούδια που σίγουρα θα την κρατούσαν. Εκ τότε το έχει ακούσει αρκετές φορές (ήταν εξαιρετική κίνηση που έβαλα στερεοφωνικό στο δωμάτιο της από τότε που ήταν μηνών με σκοπό να κοιμάται με μουσική) και το έχει μάθει απ’ έξω. Όποτε το βιβλίο το «Το μαγικό βιολί» είναι το πρώτο βιβλίο που «διάβασε» η μικρή μου μόνη της. Ήξερε την ιστορία, ενώ εγώ δεν είχα ιδέα σε τι αναφερόταν, ούτε τη Γκριζούπολη ήξερα, ούτε τον βασιλιά Οράτιο που απαγόρευε τη χαρά και τη μουσική, καθώς ούτε είχα παρακολουθήσει μαζί της την ακουστική απόδοση για να μάθω πως ο Αμίρ ο θαρραλέος μουσικός έρχεται για να τα ανατρέψει όλα με τη μουσική και το μαγικό βιολί του.</span></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εχτές πρώτη φορά το διαβάσαμε για να μάθω κι εγώ την ιστορία και άκουσα μαζί της την αφήγηση αλλά και την υπέροχη ενορχήστρωση και τη φοβερή χορωδία της Rosarte. Ήξερα ότι σε αυτό το βιβλίο έχει γίνει φοβερή δουλειά, γι’ αυτό άλλωστε και το είχα συμπεριλάβει στη βιβλιοθήκη της, αλλά δεν είχα φανταστεί ότι θα την κέρδιζε τόσο πολύ, δεδομένου ότι έχουμε κι αλλά βιβλία με μουσική και αφήγηση, κανένα δεν την έχει κερδίσει τόσο όσο αυτό. Ευτυχώς η συγγραφέας του, Μαριβίτα Γραμματικάκη, έχει γράψει αρκετά βιβλία και μάλιστα σε συνδυασμό με τη μουσική του Νίκου Ξανθούλη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αναζητώντας περαιτέρω πληροφορίες είδα πως η ιστορία, στα δέκα χρόνια που έχει εκδοθεί, έχει βρει μεγάλη απήχηση, έχει γίνει όπερα τόσο από τη Λυρική Σκηνή όσο και από διαφορά Μουσικά Σχολεία, όπως του Αλίμου, παράσταση μάλιστα που υπάρχει ολόκληρη και αναμένω με χαρά να την παρακολουθήσω με τη μικρή μου. Η μια εξαιρετική δουλειά φέρνει την άλλη.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/EUj2-MObj6A" width="320" youtube-src-id="EUj2-MObj6A"></iframe></div><p></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-53148516029181937342023-08-28T13:58:00.010+03:002023-09-25T11:24:01.379+03:00Ένα βιβλίο, ένα βιολί και μπόλικη τέχνη<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9TIMbbTN0Lu6Hq737LfSSTFDMSRXN7XnSstKCCGCxdNLqQxS5VupvtTx0qPQnIK6aMHctyYlhZ4-RopqjhtJEhYt67y-j7yxpdZUO0jhHQ3t6WxL3gSCo_osbJL1pazS39-eUYZURtYQ2Pn-9tMWPr4bj-XC3SfhwJVnYIljNMTpCiMXLIV_Dw7ZMQQV2/s4000/IMG_20230827_160606475.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2797" data-original-width="4000" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9TIMbbTN0Lu6Hq737LfSSTFDMSRXN7XnSstKCCGCxdNLqQxS5VupvtTx0qPQnIK6aMHctyYlhZ4-RopqjhtJEhYt67y-j7yxpdZUO0jhHQ3t6WxL3gSCo_osbJL1pazS39-eUYZURtYQ2Pn-9tMWPr4bj-XC3SfhwJVnYIljNMTpCiMXLIV_Dw7ZMQQV2/w640-h448/IMG_20230827_160606475.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει όλα όσα θέλω να δείχνω και να διαβάζω στην κόρη μου. Περιλαμβάνει, δηλαδή, μπόλικη αφορμή για συζήτηση περί τέχνης. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Εκτός από το ιδιαίτερο μουσικό θέμα, το οποίο άλλωστε προοικονομείται και από τον ίδιο τον τίτλο «Στραντ… ένα βιολί για βαλς και ορχήστρα», που με τόση μαεστρία οι συγγραφείς Νίκη Κάντζου και Φυλλιώ Νικολούδη ξεδιπλώνουν μέσα από τις λίγες λέξεις του κειμένου, περιλαμβάνει και μια υπέροχη ιδέα εικονογράφησης της Ναταλίας Καπατσούλια, γεγονός που πιάνει τον αναγνώστη στον ύπνο. Εκεί που όλα έδειχναν ότι αγοράζεις ένα βιβλίο μουσικής σου προσθέτει και έργα ζωγραφικής και απογειώνει την εμπειρία ανάγνωσης.</div></span><p></p><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw-VgW1of2gqSM5_1oZO9gt9-6QFpl86UZbdmvuHIWFsmjcpCI_dcDG4jm3bhnv3MpZNUFxgWJGrEd0LkVdCv3ZxjzTVVswXmt9OfdrlnRPM6h50pyL2Jax-caNw5y76W904YfZf9V51s_yWmfoluV47otiLCtleGvlbx9Sh_V6bR9v7f308VpnOwUtwW6/s4000/IMG_20230827_160650184.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw-VgW1of2gqSM5_1oZO9gt9-6QFpl86UZbdmvuHIWFsmjcpCI_dcDG4jm3bhnv3MpZNUFxgWJGrEd0LkVdCv3ZxjzTVVswXmt9OfdrlnRPM6h50pyL2Jax-caNw5y76W904YfZf9V51s_yWmfoluV47otiLCtleGvlbx9Sh_V6bR9v7f308VpnOwUtwW6/w400-h300/IMG_20230827_160650184.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: large;"><p style="text-align: justify;">Το υπέροχο αυτό βιβλίο αναφέρεται, βέβαια, στη μουσική, μαθαίνοντας στα παιδιά τα βιολιά στραντιβάριους, ενώ παράλληλα δίνει μια καλή ευκαιρία αναζήτησης ακουσμάτων, να αναζητήσουμε και να ακούσουμε μαζί με το παιδί βαλς αλλά και αντίστοιχους χορούς. Ακόμη, γίνεται αναφορά στον όρο «ορχήστρα» και οι ασκήσεις στο τέλος του βιβλίου, μεταξύ των άλλων, βοηθούν να γνωρίσουν τη διάταξή της και τα μουσικά όργανα που αυτή περιλαμβάνει. </p></span><p></p><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6F-3sRChgK72gCOwAKDq5wjiuTZ71on1Kfsb79BcmogtoPzsiZ6X37TQ0kZX1Xo4-eH2ATgI6EsjZbykblpnKAMIVz8p82N4yhLmTiy81RJ1N_VOFH_J5sCb_wQXG22OvlJjWRntFZ7kH7YWH7oiRIo9JESQ_IJ2ZM6sp9U4dHmzzjSQN79sbwOuOkqJa/s4000/IMG_20230827_160710892.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6F-3sRChgK72gCOwAKDq5wjiuTZ71on1Kfsb79BcmogtoPzsiZ6X37TQ0kZX1Xo4-eH2ATgI6EsjZbykblpnKAMIVz8p82N4yhLmTiy81RJ1N_VOFH_J5sCb_wQXG22OvlJjWRntFZ7kH7YWH7oiRIo9JESQ_IJ2ZM6sp9U4dHmzzjSQN79sbwOuOkqJa/s320/IMG_20230827_160710892.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Όμως, η έκπληξη είναι η υπέροχη ιδέα της εικονογράφου που πουθενά δεν την έχω ξανασυναντήσει και μπορώ να πω ότι τη λάτρεψα. Η εικονογράφος, λοιπόν, είχε τη φοβερή ιδέα να ενσωματώσει μέσα στην εικονογράφηση σπουδαίους πίνακες, οι οποίοι ταιριάζουν στη θεματολογία και εμπλουτίζουν ολόκληρη την αναγνωστική εμπειρία. Τα στοιχεία των πινάκων παρατίθενται και στο τέλος του βιβλίου αλλά και στις αντίστοιχες σελίδες.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><span style="font-size: large;"><p style="text-align: justify;">Είναι ένα βιβλίο που δίνει έναυσμα για πολύ συζήτηση περί τέχνης, ιδανικό για μαθητές νηπίου και δημοτικού. Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία τα τελευταία δυο χρόνια και τόσο πολύ το αγάπησα που θέλω να αναζητήσω και αλλά βιβλία των δημιουργών του γιατί θέλω να πιστεύω ότι θα είναι αντίστοιχα σε ποιότητα.</p></span><p></p><p></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-3092257864079545612023-08-18T19:10:00.003+03:002023-08-18T19:16:13.396+03:00Η σελίδα έξι<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimqG2w2supO0mY1P4IldKopN14kgYrVIpmVRzHxb0FSi8fZ13JXPqu-W2U91eXBVCA7tfZ-7M0DjmSUPK1GtMxV0pcUAqwG1PNw5d3Xouvu8K3YQKKEdGBkG97N0B18A9JGuJnOaGSy2tAzqHdY3vUdG9BNb1MjkAM8lsNZqC19dwp4ju9Fo5FNsgvFq_6/s4000/IMG_20230818_190021.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimqG2w2supO0mY1P4IldKopN14kgYrVIpmVRzHxb0FSi8fZ13JXPqu-W2U91eXBVCA7tfZ-7M0DjmSUPK1GtMxV0pcUAqwG1PNw5d3Xouvu8K3YQKKEdGBkG97N0B18A9JGuJnOaGSy2tAzqHdY3vUdG9BNb1MjkAM8lsNZqC19dwp4ju9Fo5FNsgvFq_6/w480-h640/IMG_20230818_190021.jpg" width="480" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εναποθέτω εδώ απαλά απαλά αυτό το βιβλίο, να το βρουν όσοι, όπως εγώ, αγαπούν να διαβάζουν ιστορίες γεμάτες αγάπη γι’ αυτό το ιδιαίτερο αντικείμενο που σε ορισμένες περιπτώσεις αποκτά ψυχή και γίνεται σύντροφος.</span></p><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Το βιβλίο με τον τίτλο "Η σελίδα έξι" είχε ό,τι αναζητούσα αυτόν τον καιρό, εκτός της αγαπημένης θεματολογίας, αποτελείται από μικρές ιστορίες που διαβάζονται ανάμεσα στις στιγμές που πολλοί θέλουν να εισχωρήσουν και να σου ταράξουν την ηρεμία. Είναι τόσο μικρές και γεμάτες αυτές οι ιστορίες που κι όμως κανείς δεν προλαβαίνει να σε διακόψει, ούτε καν η 4χρονη φασαρία του σπιτιού μου. Και η κάθε ιστορία μια σκέψη που αγαπώ, εκδότες, βιβλιοπώλες, σπίτια πατρικά, παιδικά αναγνώσματα, ζωντανά και νεκρά βιβλία. Το μόνο που δεν έχει αυτό το βιβλίο είναι το άπειρο που θα ήθελα. Να μην τελειώνει ποτέ. Να συνεχίζουν για πάντα αυτές οι μικρές σχεδόν ποιητικές βιβλιοφιλικές ιστορίες που διαβάζονται πριν προλάβω να ενοχληθώ ούτε καν από το χρόνο. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">“Η μητέρα συνήθιζε κάθε βράδυ να του διαβάζει παραμύθια. Ο γιος την άκουγε με τα μάτια κλειστά, τα οποία άνοιγαν σε ονειρεμένους κόσμους που έφτιαχνε με τη φαντασία του… Όσο όμως και αν ήθελε να δραπετεύσει, αδυνατούσε να διαβεί το κατώφλι του σπιτιού του.”</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Σιδέρης Ντιούδης που συχνάζει στο στέκι του <a href="https://humantrafffic.wordpress.com/" target="_blank">εδώ</a>.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-24057401007852866062023-07-21T20:36:00.003+03:002023-07-22T00:07:49.034+03:00Για τους Δανούς και τον τρόπο τους<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOa5v2BzlF_CP2k-IMLckAkcqGHPFiLso4_x93BJeK5CQL8oJvA1VJN9HfQ2evXDFjjszMsu5ntIfyKuRGIasDeE6qnAl6se7ppqw9ce920iyLrEGXG19WGzpDvMCWNDi1trXfxJD7OWEGKKXSzdjs3r3nX4PV9S0161PNqqerYNwKNeV9k04niOVRK6Ey/s3852/IMG_20230721_203253978.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3852" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOa5v2BzlF_CP2k-IMLckAkcqGHPFiLso4_x93BJeK5CQL8oJvA1VJN9HfQ2evXDFjjszMsu5ntIfyKuRGIasDeE6qnAl6se7ppqw9ce920iyLrEGXG19WGzpDvMCWNDi1trXfxJD7OWEGKKXSzdjs3r3nX4PV9S0161PNqqerYNwKNeV9k04niOVRK6Ey/w498-h640/IMG_20230721_203253978.jpg" width="498" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα μαμαδίστικο βιβλίο που απόλαυσα ιδιαίτερα διαβάζοντάς το, κυρίως διότι γνώρισα μέσα από τις σελίδες του μια διαφορετική από τη δίκη μας κουλτούρα. Οι Δανοί, λένε, είναι από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον πλανήτη και αυτό κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίον έχουν μεγαλώσει.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Το βιβλίο «Γιατί οι Δανοί μεγαλώνουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο» έχει γράφει από την Αμερικανίδα Jessica Joelle Alexander, η οποία παντρεύτηκε Δανό και εξαρχής διαπίστωσε πόσο διαφορετικά συμπεριφερόταν στα παιδιά τους, συμπεριφορά που πουθενά στην Αμερική δεν είχε συναντήσει. Αυτή η διαφοροποίηση στην αντίληψη την παρακίνησε να αναζητήσει περαιτέρω πληροφορίες για τον τρόπο που οι Δανοί ανατρέφουν τα παιδιά τους. Οι Δανοί έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο που εκπαιδεύουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους, κανείς δεν τους τον έχει διδάξει, έμφυτα συνεχίζουν την παράδοση που περνά από γενιά σε γενιά κι αυτό από μόνο του είναι γοητευτικό.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Θα σταθώ σε ορισμένα σημεία που μου έκαναν εντύπωση. Οι Δανοί έχουν απόλυτη κατανόηση και ενσυναίσθηση στις παιδικές αντιδράσεις αποφεύγουν καυγάδες, φωνές, τιμωρίες και βία. Κατανοούν τα συναισθήματα των παιδιών κι έχουν ένα απόλυτο αυτοέλεγχο στη διαχείριση συγκρούσεων. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο παιχνίδι, γνωρίζουν ποσό σημαντικό είναι τα παιδιά να παίζουν με αλλά παιδιά είτε συνομήλικα είτε διαφορετικών ηλικιών. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί θα αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες και τον αυτοέλεγχο που θα του χρειαστεί στην ενήλικη ζωή. Δεν είναι τυχαίο που η Δανία, μια τόσο μικρή πληθυσμιακά χώρα, δημιούργησε το ίσως πιο διάσημο και αγαπητό παγκοσμίως παιχνίδι, τα τουβλάκια Lego, τα οποία προσφέρουν πολλαπλές δεξιότητες στα παιδιά (ενδυνάμωση χεριών και λεπτής κινητικότητας, συγκέντρωση, δημιουργικότητα, φαντασία κλπ). Ακόμη, οι Δανοί δημιουργούν τις ποιοτικότερες παιδικές χαρές και μάλιστα οι εταιρεία Kompan είναι ο νούμερο ένα προμηθευτής κατασκευών για παιδικές χαρές στον κόσμο. Συνεπώς, μια μικρή χώρα βγαίνει πρώτη</span><span style="font-size: x-large;"> </span><span style="font-size: large;">τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό παιχνίδι.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Άλλη μια σημείωση που κράτησα αφορά, βεβαίως, το βιβλίο. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν είναι φυσικά ο πιο διάσημος Δανός συγγραφέας. Όπως και στις ταινίες τους έτσι και στα παιδικά βιβλία, οι Δανοί δεν πασχίζουν να φτιάξουν happy ends. Θεωρούν ότι από μικρή ηλικία τα παιδιά πρέπει να έρχονται αντιμέτωπα με δυσάρεστα συμβάντα και συναισθήματα. Μέσα από τις ταλαιπωρίες μαθαίνουμε περισσότερα και αποκτούμε ευγνωμοσύνη για τα απλά πράγματα της ζωής. Τα περισσότερα βιβλία του Άντερσεν έχουν παραποιηθεί κι έχουν γίνει διαφοροποιήσεις στα τέλη τους για να είναι πιο κοντά στις άλλες κουλτούρες που θέλουν ένα ευτυχισμένο τέλος, όμως στην αυθεντική εκδοχή της ιστορίας το τέλος ποτέ δεν είναι ευχάριστο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αυτή η μικρή αναφορά για τα παιδικά βιβλία με έβαλε σε σκέψεις και αναζήτησα βιβλία με δυσάρεστο τέλος που έχω στη βιβλιοθήκη της κόρης μου, μηδέν είναι η απάντηση. Κι έτσι μπήκα σε νέες περιπέτειες αναζήτησης.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα ταξίδι στη Δανία, επίσης, πρέπει να προγραμματιστεί μετά από αυτήν την ανάγνωση. Οι Δανοί κέρδισαν τον θαυμασμό μου.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-29333829539122700212023-05-28T15:08:00.010+03:002023-05-28T17:54:58.041+03:00Σκύλοι θεραπείας για παιδιά <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ-kqb1AEuqG3MnlXQ8Dc0GDwha8FbRUin87CbXD4Fq8TyfuTeHK-VLOy8A1m9gMa2CY6HoL2WJjgKBS-gi7kyde43WvBGnIHZ1rM6BYfR4QCCSRgsyorp2s4fFlBYD5GAIrmxjfPPLcODBeou8S42Q0l7H8mulXUaQwYR4upO1TqBtcyzoM66S9IlwA/s4000/IMG_20230528_121939346.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ-kqb1AEuqG3MnlXQ8Dc0GDwha8FbRUin87CbXD4Fq8TyfuTeHK-VLOy8A1m9gMa2CY6HoL2WJjgKBS-gi7kyde43WvBGnIHZ1rM6BYfR4QCCSRgsyorp2s4fFlBYD5GAIrmxjfPPLcODBeou8S42Q0l7H8mulXUaQwYR4upO1TqBtcyzoM66S9IlwA/w480-h640/IMG_20230528_121939346.jpg" width="480" /></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Άκουσα σήμερα τον όρο "σκυλί θεραπείας" που τον ακολούθησαν οι λέξεις "αλλά δεν υπάρχουν εδώ κέντρα εκπαίδευσης" κι ένιωσα όλες τις λέξεις να μου τρυπάνε το μυαλό. Ήθελα να πω πολλά άλλα αρκέστηκα στο να γνέψω συγκαταβατικά στην άγνωστη που είχε σταματήσει για να χαϊδέψει τον υπέροχο ασπρόμαυρο μεγαλόσωμο σκύλο της η κόρη μου. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν, μα τι άλλο, ένα παιδικό βιβλίο ξένου συγγραφέα με εικονογράφηση βγαλμένη από άλλη εποχή. Που κι αυτή σαν να φτιάχτηκε για να μου δείξει πόσο μπροστά από εμάς είναι όλος ο υπόλοιπος πλανήτης. Αναφέρομαι στο βιβλίο "Πώς έγινα αστέρι στην ανάγνωση" της Αμερικανίδας Lisa Papp που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2018. Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα κορίτσι που δυσκολεύεται στην ανάγνωση. Φαίνεται να θέλει πολύ να διαβάσει δυνατά μπροστά σε όλους τους συμμαθητές της χωρίς να κομπιάσει, να σταματήσει, να μπερδέψει, αλλά στο πρώτο λάθος και στους πρώτους ψιθύρους των συμμαθητών, η γη χάνεται κάτω από τα πόδια της και οι λέξεις μεγαλώνουν και την τρώνε. Με πόσα συναισθήματα ταυτόχρονα έρχονται αντιμέτωποι αυτοί οι λιλιπούτειοι άνθρωποι, όλο προσπαθώ να το θυμίζω στον εαυτό μου για να μην ξεχνάω να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια της κόρης μου, συνεχώς βέβαια το ξεχνώ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η μικρή ηρωίδα, λοιπόν, της ιστορίας δυσκολεύεται στην ανάγνωση και η μαμά της, δεν την πάει σε ειδικά κέντρα για να αξιολογηθεί μα ούτε σε παιδοψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς, όχι ότι έχω κάτι με όλα αυτά τα επαγγέλματα αλλά πριν πάμε εκεί υπάρχουν και άλλα μονοπάτια. Πού την πάει λοιπόν; Σε μια βιβλιοθήκη, ένα Σάββατο, μια βιβλιοθήκη ένα Σάββατο που είναι γεμάτη από σκυλάκια...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Σκυλάκια κάθε μεγέθους και κάθε χρώματος που κάθονται μέσα στη βιβλιοθήκη και περιμένουν, τι περιμένουν; Τους μικρούς αναγνώστες να τους διαβάσουν ένα βιβλίο...</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIkqVt1iYY5GUAvmNSwRLQc-rDuenPDhy9HjByw2-lturOORD1FIfeHiMcdDtyRCV7Tzgx1ayqUkt3V4ZtvoNiG_lYQr9TMu-LyMaZ9UN3aeyQW8k6ij-1qI4yS9_sLC7SUmgZdVBGscuWRQ_42p19l8UPFBtj4GOZ6AQQCpc43i2RCQ57zf2yURSBIw/s3851/IMG_20230528_122037396.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2684" data-original-width="3851" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIkqVt1iYY5GUAvmNSwRLQc-rDuenPDhy9HjByw2-lturOORD1FIfeHiMcdDtyRCV7Tzgx1ayqUkt3V4ZtvoNiG_lYQr9TMu-LyMaZ9UN3aeyQW8k6ij-1qI4yS9_sLC7SUmgZdVBGscuWRQ_42p19l8UPFBtj4GOZ6AQQCpc43i2RCQ57zf2yURSBIw/w640-h446/IMG_20230528_122037396.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κι εγώ κάθομαι και διαβάζω αυτό το βιβλίο στην κόρη μου σαν να είναι ότι πιο συνηθισμένο στον κόσμο ή σαν να είναι ένα ακόμη βιβλίο μυθολογίας, παραμυθιού και φαντασίας.</span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κι όμως είμαι σίγουρη ότι σε κάποια χώρα μακριά ή πολύ κοντά στη δική μας, μπορεί όντως κάθε Σάββατο σκυλάκια σε διάφορα μεγέθη και χρώματα να περιμένουν τους μικρούς αναγνώστες για να τους βοηθήσουν στο διάβασμα. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Δια του λόγου το αληθές, τσέκαρε <a href="https://eu.statesmanjournal.com/story/news/local/mid-valley/2020/01/11/kids-practice-reading-therapy-dogs-salem-public-library/4436724002/" target="_blank">εδώ</a>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είμαι σίγουρη ότι σε κάποια χώρα μακριά ή πολύ κοντά στη δική μας υπάρχει βιβλιοθήκη που λειτουργεί όμορφα και ανθρώπινα όπως και όλες οι υπόλοιπες υπηρεσίες και δομές.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κι εκεί σίγουρα θα υπάρχουν εκπαιδευμένοι σκύλοι θεραπείας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αχ... </span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-73435451453325932382023-05-18T17:59:00.008+03:002023-05-18T20:22:01.887+03:00Κάτι από τα παλιά<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcuO9ehQSAjhwu-f7HX2R7azmXxE8635d02aTe5LNMr_RMVVyFcYYDQWaEwEg9-NYAxRra6Sc8GLslxfo_bbRPCxwYdmWUWJXCc2XiyQ4Vrqj1OQDvZEWm1RiU5nJ6EWo_M7PGpAqVJW2xzI7gfzaKyQ-MRr4aMK8mQwR9MGCICcIszNVIjePye4E7GQ/s3689/IMG_20230502_184950.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="3689" height="520" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcuO9ehQSAjhwu-f7HX2R7azmXxE8635d02aTe5LNMr_RMVVyFcYYDQWaEwEg9-NYAxRra6Sc8GLslxfo_bbRPCxwYdmWUWJXCc2XiyQ4Vrqj1OQDvZEWm1RiU5nJ6EWo_M7PGpAqVJW2xzI7gfzaKyQ-MRr4aMK8mQwR9MGCICcIszNVIjePye4E7GQ/w640-h520/IMG_20230502_184950.jpg" width="640" /></a></div><span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Οι σύγχρονες εκδόσεις παιδικών βιβλίων είναι αισθητικά αριστουργήματα τόσο στην εικονογράφηση όσο και στο κείμενο, αλλά με μεγάλη έκπληξη ανακαλύπτω θησαυρούς ανάμεσα σε παλαιότερες εκδόσεις. Η σημασία των βιβλιοθηκών για άλλη μια φορά είναι σπουδαία αφού ποτέ δεν θα μπορούσα να εντοπίσω εκδόσεις από χρόνια εξαντλημένες ώστε να φέρω σε επαφή τη μικρή μου με αξιόλογες εκδόσεις διαφορετικής από τη σημερινή αισθητικής. Μέσα σε μια βιβλιοθήκη τα βιβλία υπομονετικά περιμένουν τους αναγνώστες του μέλλοντος να τους δείξουν το παρελθόν τους.</span></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Παρατηρώ με ιδιαίτερη χαρά ότι η Μαργαρίτα αγαπά να βλέπει και να ακούει βιβλία που αναφέρονται στην τέχνη, στη ζωή και στο έργο καλλιτεχνών. Στα ράφια της τοπικής βιβλιοθήκης εντόπισα δύο βιβλία της δεκαετίας του 80 που αναφέρονται στη ζωή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και του Πάμπλο Πίκασσο. Και στα δυο βιβλία βλέπουμε τους δύο καλλιτέχνες ως παιδιά, μπαίνουμε στο σπίτι και στη ζωή τους, βλέπουμε τις ασχολίες τους και τις ιδιαιτερότητες τους, βλέπουμε τη διαφορετική εποχή τους. Βιβλία που ξεκάθαρα απευθύνονται στο μυαλό ενός μικρού παιδιού που θέλει να βλέπει ήρωες της δικής του ηλικίας ακόμη κι εκείνους τους σπουδαίους μεγάλους που καμία φορά ξεχνούμε ότι κάποτε υπήρξαν παιδιά. </div><span></span></span><div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvdHOM60hlPd7x6_0tE-EUWuULGpP3oDwA-zJWZVS7THUgFFMUYz1KhjFQbL5bzp9-gCGxTyjyLYAPgHNNrqMCiN6lPQza0XwC4BPnr-xpi-ESbnhhbY5ISuGE-21DaSip6IbDOla1YqAfUM5bTNuy8zjspwuUtwTYk6ptMOCcPOvKKKctvFKSiiQwxA/s4000/IMG_20230502_185139881.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvdHOM60hlPd7x6_0tE-EUWuULGpP3oDwA-zJWZVS7THUgFFMUYz1KhjFQbL5bzp9-gCGxTyjyLYAPgHNNrqMCiN6lPQza0XwC4BPnr-xpi-ESbnhhbY5ISuGE-21DaSip6IbDOla1YqAfUM5bTNuy8zjspwuUtwTYk6ptMOCcPOvKKKctvFKSiiQwxA/w640-h480/IMG_20230502_185139881.jpg" width="640" /></a></div><span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Βλέπουμε το Ντα Βίντσι να καταπιάνεται με ένα σωρό δραστηριότητες και να ασχολείται πότε με τις κατασκευές, πότε με τα έντομα, πότε με τη ζωγραφική εκπλήσσοντας τον πατέρα του. Βλέπουμε τον Πικάσσο να ζωγραφίζει και στα πιο απίθανα μέρη και με όλα τα υλικά που έχει στη διάθεσή του μέχρι που ο πατέρας του συνειδητοποιεί ότι το παιδί έχει κλήση και χάρισμα στη ζωγραφική.</span></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Πανευτυχής που διάβασα αυτά τα δυο βιβλία του Ibi Lebscky, χρόνια πολλά μετά την κυκλοφορία τους. Μικρά αριστουργήματα, άμα τα βρείτε μπροστά σας μην τα προσπεράσετε.</span></p></div>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-43780113055628070552023-04-06T12:18:00.011+03:002023-04-06T12:26:59.735+03:00Γαλάζιος Καβαλάρης<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiflYgcwGPgPpQ-mej3QWNQNcOjyxaNt5uR7jlvM8t0wLJK4-W07OeYqs7a4RiNNWTZNq1y1dGiMfrnZVT-zAyMvvdiAu2orr4fHAKglafigJXL1VHHPapK3ySWUab8wVsAloYNu_5j21sr5vye6-1MZ4YFZLUB8PJhIdV5c1--sWHifTUZveokSX75HA/s4000/IMG_20230406_113304499.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2716" data-original-width="4000" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiflYgcwGPgPpQ-mej3QWNQNcOjyxaNt5uR7jlvM8t0wLJK4-W07OeYqs7a4RiNNWTZNq1y1dGiMfrnZVT-zAyMvvdiAu2orr4fHAKglafigJXL1VHHPapK3ySWUab8wVsAloYNu_5j21sr5vye6-1MZ4YFZLUB8PJhIdV5c1--sWHifTUZveokSX75HA/w640-h434/IMG_20230406_113304499.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Πανευτυχής που έχω στα χέρια μου ένα μικρό διαμαντάκι, σπεύδω να το μοιραστώ μαζί σας, όσους αγαπούν το βιβλίο αλλά περισσότερο το παιδικό βιβλίο που τα τελευταία χρόνια μου έχει κλέψει μυαλό και καρδιά, όπως βέβαια και η μονάκριβη μου. Πανευτυχής που το ανακάλυψα στα ευπώλητα του μεγαλύτερου, αξιόπιστου, ενημερωμένου βιβλιοπωλείου εν Ελλάδι, της Πολιτείας, αποδεικνύοντας ότι οι πελάτες του είναι η αφρόκρεμα των αναγνωστών της χώρας μας.<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ4MmLVEYcAg-zZeGLxc8GbYsZnkVC308LrwUTxAcECmy1t7fldHkWf1NFEtNW_fj5Pfc5qYXMVP6TCDS5by0-JhZnwVpJzzxJUrPgPxB5X8H58O2AP1jP30sDonsbc_mp7Tn2xkW59RvPe3aiAsLFnXj6K9TJzJ98E2mXhJuJCyUXyu-aRRUbD8z_3g/s3757/IMG_20230406_114700008.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2376" data-original-width="3757" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ4MmLVEYcAg-zZeGLxc8GbYsZnkVC308LrwUTxAcECmy1t7fldHkWf1NFEtNW_fj5Pfc5qYXMVP6TCDS5by0-JhZnwVpJzzxJUrPgPxB5X8H58O2AP1jP30sDonsbc_mp7Tn2xkW59RvPe3aiAsLFnXj6K9TJzJ98E2mXhJuJCyUXyu-aRRUbD8z_3g/w640-h404/IMG_20230406_114700008.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα παιδικό βιβλίο χωρίς καθόλου λόγια, ένα ξεχωριστό quiet book, μόνο με εικόνες, αλλά τι υπέροχες εικόνες. Από τον τίτλο του και μόνο υποψιαζόμαστε τι θα αντικρύσουμε. "Γαλάζιος καβαλάρης" είναι ο τίτλος του βιβλίου που μας παραπέμπει στο κίνημα του Καντίνσκι με συνοδοιπόρους του τους Μαρκ, Αουγκούστ Μάκε και Ρομπέρ Ντελωναί. Ένα καλλιτεχνικό κίνημα που γεννήθηκε λίγο πριν τον ΑΠΠ το 1911 και διήρκησε μόνο τρία χρόνια καθώς ήρθε ο πόλεμος, με σκοπό να ωθήσει την τέχνη μακριά από τον ρεαλισμό και την αληθοφάνεια που είχε υπερχρησιμοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Το όνομα του κινήματος συνδέεται με τον ομώνυμο πίνακα του Καντίνσκι που δημιουργήθηκε το 1903 αλλά και με την ιδιαίτερη αγάπη του Μαρκ για το γαλάζιο χρώμα. </span></p><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα βιβλίο, λοιπόν, με αυτόν τον τίτλο υπόσχεται πολλά και σίγουρα τώρα ξέρω ότι τα εκπληρώνει. Ο γεννημένος στη Βραζιλία εικονογράφος Geraldo Valerio εμπνεύστηκε από το ομώνυμο κίνημα και δημιούργησε τις εικόνες του βιβλίου γεμάτες χρώματα και σχήματα. Κάθε σαλόνι και ένα έργο τέχνης μέσα στα χέρια μας. Η 4χρονη κόρη μου έβγαζε επιφωνήματα θαυμασμού κάθε που γύριζα τις σελίδες και αυτό είναι μια μεγάλη νίκη του εικονογράφου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheFaiYTBOuOkrXqUz_qvFAMaE9r5s1nkuC3pGxokNEikt7fc5MApi-K8YLAo_UYuRuXNvgzB0vHxy-mv2vHS0cg4eoUtHNQUwp_aIXTJP60N73y8R7z39yIy_NxVGbFS1BfxN0NK9sd1gUd0m-VdqzFAaaoCK8nvEb4hE1fSpsXKJZQsXV2jNTr4EcWg/s4000/IMG_20230406_113156459.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheFaiYTBOuOkrXqUz_qvFAMaE9r5s1nkuC3pGxokNEikt7fc5MApi-K8YLAo_UYuRuXNvgzB0vHxy-mv2vHS0cg4eoUtHNQUwp_aIXTJP60N73y8R7z39yIy_NxVGbFS1BfxN0NK9sd1gUd0m-VdqzFAaaoCK8nvEb4hE1fSpsXKJZQsXV2jNTr4EcWg/w240-h320/IMG_20230406_113156459.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Μα και δικά μου επιφωνήματα θαυμασμού γιατί εκτός από τα υπέροχα χρώματα του, προσέγγισε μέσω αυτών τη δική μου βιβλιοφιλική αγάπη. Φυσικά το βιβλίο αναφέρεται στη δύναμη του βιβλίου, στους δρόμους που ανοίγει στη φαντασία και στο μυαλό... Πόσο τον ευχαριστώ που μου έδωσε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να της μιλήσω για τη δύναμη των βιβλίων και ειδικά μέσω αυτών των υπέροχων εικόνων. </div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο έχω αγοράσει σε αυτήν την τιμή. Πανευτυχής για τη γνωριμία και για τη νέα προσθήκη στο σπίτι μου, προκαλώ όλους σας να το αναζητήσετε. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δράσεις φιλαναγνωσίας αλλά και για να προκαλέσει καλλιτεχνική συζήτηση καθώς η όλη αισθητική του βασίζεται σε όσα πρέσβευε το σπουδαίο αν και σύντομο καλλιτεχνικό κίνημα που οδήγησε την τέχνη σε νέα μονοπάτια. </span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-37150107378533411052023-03-29T11:59:00.002+03:002023-03-29T11:59:05.757+03:00Ο διαχρονικός Βάτραχος<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5O2bxc9NyjYpcZz8N9_D_oIEccl0Mbv0ShI_We3ig5HM4eqvz3MGGPR5zBoD6_Cqk9dQv2nnNkkJicDhD_f6q7dUYLZd5Mxfn9QEnct6UAv40UY5fFXKB70XSIXmj0Vxx-m7oLjwfCgzpMqdEm-IMk0SXdkOcJZ8E8eHC15Oov4j63uu7nqBZy_LGfw/s4000/IMG_20230329_105612.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5O2bxc9NyjYpcZz8N9_D_oIEccl0Mbv0ShI_We3ig5HM4eqvz3MGGPR5zBoD6_Cqk9dQv2nnNkkJicDhD_f6q7dUYLZd5Mxfn9QEnct6UAv40UY5fFXKB70XSIXmj0Vxx-m7oLjwfCgzpMqdEm-IMk0SXdkOcJZ8E8eHC15Oov4j63uu7nqBZy_LGfw/w640-h480/IMG_20230329_105612.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στο ίδιο πνεύμα με το βιβλίο της προηγούμενης ανάρτησης είναι ένας ακόμη συγγραφέας που έχω την τύχη να έχω γνωρίσει μέσω από τα βιβλία του. Και λέω έχω την τύχη γιατί είναι αδύνατον να γνωρίσεις όλους τους σπουδαίους συγγραφείς που έχουν εκδόσει παιδικά βιβλία παγκοσμίως. Πιο τυχεροί είναι όσοι εργάζονται σε μεγάλα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους που ζουν όλη μέρα με τα βιβλία και πιο εύκολα συναντούν όλες τις εκδόσεις που κυκλοφορούν, γεγονός που έχω ζήσει από πρώτο χέρι και δεν θα σταματήσω να αναπολώ. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αυτή όμως τη γνωριμία την οφείλω σε μία καλή φίλη από την οποία είχα την τύχη να παραλάβω κάποια από τα βιβλία που διάβαζε στα παιδιά της. Πρόκειται για τον Ολλανδό ζωγράφο Max Velthuijs ο οποίος γεννήθηκε στη Χάγη το μακρινό 1923. Με σπουδές στις γραφικές τέχνες, ασχολήθηκε επί χρόνια με τη δημιουργία γραφικών ενώ το 1969 ξεκίνησε να εικονογραφεί και να γράφει τις δικές του ιστορίες. Ο πιο γνωστός ηρώας του είναι ο Βάτραχος που εκδόθηκε πρώτη φορά στα αγγλικά το 1989 και απέκτησε αμέσως παγκόσμια φήμη καθώς μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες. Ας εκδόθηκε μόλις λίγα χρόνια μετά τη γέννησή μου, εγώ δεν είχα την τύχη σαν παιδί να μου διαβάζουν βιβλία ή να βρίσκομαι μέσα σε μεγάλες βιβλιοθήκες, γεγονός που απεύχομαι τόσο για την κόρη μου όσο για όλα τα παιδιά του κόσμου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όποιο βιβλίο με ήρωα το Βάτραχο του Βέλθουις κι αν έχω διαβάσει έχω εντυπωσιαστεί από την απλότητα και την μοναδικότητα της εικονογράφησης, τον χαρακτήρα των ηρώων του αλλά και τα ευαίσθητα θέματα που πραγματεύονται μέσα από το χιούμορ και την αθωότητα. Αν και δεν έτυχε να διαβάσω τον "Ερωτευμένο βάτραχο" που τώρα βλέπω ότι είναι και το πρώτο που εκδόθηκε, έχω διαβάσει τρία δικά του. </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOT8W2FSth3Th8IMoCt_ijZs9U-FlGhvl0_fkekuRfRVQB4Mw54UChoDTNt17rYFpxbavISA-b91TuEAsxDzXfiCXe6sNoB8CRLTNTrOviqdfJInjO0GOybeeoCIl3Ds38zCjjyl2NiSiia079u0Zx2vRi0-8t3Vfr7-bzcL_JtUaPrRKFR4tAkp7OKg/s3887/IMG_20230329_105636.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2915" data-original-width="3887" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOT8W2FSth3Th8IMoCt_ijZs9U-FlGhvl0_fkekuRfRVQB4Mw54UChoDTNt17rYFpxbavISA-b91TuEAsxDzXfiCXe6sNoB8CRLTNTrOviqdfJInjO0GOybeeoCIl3Ds38zCjjyl2NiSiia079u0Zx2vRi0-8t3Vfr7-bzcL_JtUaPrRKFR4tAkp7OKg/w640-h480/IMG_20230329_105636.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">"Ο Βάτραχος και ο ξένος" πραγματεύεται τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ο ποντικό ταξιδεύει από περιοχή σε περιοχή και όπου και να πάει είναι ξένος, όμως κανένας ξένος δεν είναι και απαραίτητα κακός. Έξαλλου αν ταξιδεύεις πολύ είναι πιο πιθανό να γίνεις σοφός και να έχεις γνώσεις πολλές.</span></p><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">"Ο Βάτραχος και ο απέραντος κόσμος" είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τα ταξίδια, τη δυσκολία τους και την ομορφιά τους αλλά και για τη γκρίνια εκείνων που δεν γνωρίζουν από αυτά.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">"Ο Βάτραχος είναι ήρωας" αναφέρεται σε δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να βιώσουμε, στη φιλία, στο θάρρος, στην επιβίωση.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κάθε βιβλίο του μπορεί να διαβαστεί από πολλές πλευρές και δίνει μπόλικη τροφή για σκέψη. Σε όλες τις ιστορίες ο Βάτραχος είναι σαφώς ο κεντρικός ήρωας που εμφανίζεται μαζί με τους φίλους του το Γουρούνι, την Πάπια αλλά και τον Λαγό. Ο Ποντικός, όμως, έχει πάντα ένα ξεχωριστό ρόλο, εμφανίζεται σε διαφορετικό ρόλο κάθε φορά ως ο διαφορετικός, ο ονειροπόλος, ο ελεύθερος, ο δυναμικός που σώζει καταστάσεις και κάνει τον Βάτραχο καλύτερο. Όλα τα βιβλία του πραγματεύονται βαθιές έννοιες με απλές λέξεις κι απλά σκίτσα που αποτυπώνονται στο μυαλό και στη σκέψη. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Για το λόγο αυτό τα βιβλία του Βέλθουις θα τυπώνονται ξανά και ξανά και τα παιδιά που θα γίνονται γονείς θα αναζητούν να τα διαβάζουν στα παιδιά τους. </span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-21937990301642494232023-03-24T19:33:00.007+02:002023-03-24T20:31:44.360+02:00Για τη δύναμη της ανάγνωσης <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiArzaM4sWcfckZN1ZEMMP8TquFYDuBHPMZtMYX9xzFxu_K5lK3jarzy3A3AYV9Ja5Kok7KJr5rFol8UUF7sm0e9KHJIMoLtNT3k1QJ3fOUomi00yLMgAF5ZySJSSyOnVU4kyPqFiE6ci8FhDBmdwX6XKxKNIENyEji2FLxpfS3jRtNmenlbra48KmC4Q/s4000/IMG_20230324_192800.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiArzaM4sWcfckZN1ZEMMP8TquFYDuBHPMZtMYX9xzFxu_K5lK3jarzy3A3AYV9Ja5Kok7KJr5rFol8UUF7sm0e9KHJIMoLtNT3k1QJ3fOUomi00yLMgAF5ZySJSSyOnVU4kyPqFiE6ci8FhDBmdwX6XKxKNIENyEji2FLxpfS3jRtNmenlbra48KmC4Q/w640-h480/IMG_20230324_192800.jpg" width="640" /></a></div><span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μέσα στον απέραντο κόσμο των παιδικών βιβλίων προσπαθώ να ξεχωρίσω εκείνα τα παιδικά βιβλία που ομορφαίνουν τον κόσμο μας και τείνουν να γίνουν κλασικά και διαχρονικά. Αν κι όλα τα παιδικά βιβλία που έχουν περάσει από τα χέρια μου τα τελευταία τέσσερα χρόνια με έχουν αφήσει άφωνη, κάποια ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο. </span></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα τέτοιο εξαιρετικό βιβλίο που μιλάει για την ισότητα είναι "Ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος" της υπέροχης και βραβευμένης για το σύνολο του έργου της Βελγίδας εικονογράφου και συγγραφέα Kitty Crowther. Αν και έχει εκδωθεί το μακρινό 1996 παραμένει επίκαιρο και ολοζώντανο, χαρακτηρισικά που κατά την άποψή μου οδηγούν ένα βιβλίο στο να γίνει κλασικό.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο μαύρος κότσυφας, ο Ιάκωβος, θέλει να γνωρίσει τη θάλασσα. Φεύγει από το δάσος και πάει να τη βρει. Στην ακροθαλασσιά γνωρίζει ένα πουλί που δεν ξαναδεί, τον άσπρο γλάρο τον Τζίμη. Αμέσως γίνονται φίλοι και ο Τζίμης τον προσκαλεί στο χωριό του. Εκεί ζουν μόνο γλάροι και ο κότσυφας, μαύρος και διαφορετικός, δεν είναι καλοδεχόμενος. Όλοι τον αντιμετωπίζουν καχύποπτα και εχθρικά. Όχι όμως ο Τζίμης που τολμά να υπερασπιστεί τον καινούριο του φίλο και να επιμείνει. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Το βιβλίο αυτό με άγγιξε λίγο παραπάνω γιατί κρυμμένο μέσα στις σελίδες του βρήκα και το αγαπημένο μου μήνυμα που σχετίζεται με τη δύναμη της ανάγνωσης.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtXWtGRrEgPj5q24KNdq3_sykeMyUSSxK2hJg7lBygphDGVVpdpeIvoY8Q1Hy_D5dXCGm8lTuMsvM_RqPD8k4H160grdjM0OJ7V60vReXzsvxS7h5CBqYlutJNuaLxig532_dZ6k3ZXikEK28lb87iXOsXS2t20pL19MPjSLs12oAYryUtzWaXDkZ6bQ/s3136/IMG_20230324_192947.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3136" data-original-width="2792" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtXWtGRrEgPj5q24KNdq3_sykeMyUSSxK2hJg7lBygphDGVVpdpeIvoY8Q1Hy_D5dXCGm8lTuMsvM_RqPD8k4H160grdjM0OJ7V60vReXzsvxS7h5CBqYlutJNuaLxig532_dZ6k3ZXikEK28lb87iXOsXS2t20pL19MPjSLs12oAYryUtzWaXDkZ6bQ/w356-h400/IMG_20230324_192947.jpg" width="356" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Στο χωριό των γλάρων κανείς δεν ήξερε να διαβάζει. Ο κότσυφας όμως ήξερε. Κι όταν βρήκε μερικά σκόρπια βιβλία στο σπίτι του Τζίμη ξεκίνησε να του διαβάζει τις ιστορίες που ήταν κρυμμένες μέσα τους. Γρήγορα τα νέα διαδόθηκαν και όλο το χωριό άκουγε τις ιστορίες έξω από το παράθυρο του Τζίμη. Ο μαύρος κότσυφας ήξερε να διαβάζει και να αφηγείται ιστορίες. Και κάπως έτσι κέρδισε τη συμπάθεια όλων. Έτσι ο Ιάκωβος εγκαταστάθηκε στο χωριό των γλάρων και έγινε δάσκαλος στα μικρά γλαροπούλια ώστε να μάθουν κι αυτά να μάθουν να διαβάζουν ιστορίες.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα με τέτοιες υπέροχες ιστορίες που θέλω ακούγοντας να μεγαλώνει η κόρη μου και όλα τα παιδιά του κόσμου. </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="295" src="https://www.youtube.com/embed/RnQlTbqGZUk" width="402" youtube-src-id="RnQlTbqGZUk"></iframe></div><br /><span style="font-size: large;">Υ.Γ. Από το 2019 το βιβλίο κυκλοφορεί με τον τίτλο <a href="https://www.martis.gr/shop/ο-φίλος-μου-ο-τζιμ/" target="_blank">"Ο φίλος μου ο Τζιμ"</a> από τις εκδόσεις Μάρτης.</span><p></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-24508443307184621102023-03-13T11:43:00.005+02:002023-03-13T11:45:34.456+02:00Δωρίζοντας δανείζεσαι πουλώντας βιβλιοθήκες<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF7-Y61eq4gMxxtmC-hzlpRefrHc4uNrDFGwfYkyQTrfKLGq-sNCKVvyfSuZ0hDRg5n5bUC_fz_zMNYLIKa9l9lXLVF76UaJHU2tu0nEga6pvnw6BQflR8zsFmoZodim-QMtRxIemw2WQFOl2MZ8Ghb32Mlhjx2y6bBZbiNclq9_38cgOo5Rg43AWWww/s3954/IMG_20230313_113031~2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2461" data-original-width="3954" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF7-Y61eq4gMxxtmC-hzlpRefrHc4uNrDFGwfYkyQTrfKLGq-sNCKVvyfSuZ0hDRg5n5bUC_fz_zMNYLIKa9l9lXLVF76UaJHU2tu0nEga6pvnw6BQflR8zsFmoZodim-QMtRxIemw2WQFOl2MZ8Ghb32Mlhjx2y6bBZbiNclq9_38cgOo5Rg43AWWww/w640-h398/IMG_20230313_113031~2.jpg" width="640" /></a></div><span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μια αφιέρωση και μια σφραγίδα σε ένα μεταχειρισμένο βιβλίο που <b>αγόρασα</b> από το metabook.gr με έκανε να θυμηθώ ότι είμαι βιβλιοθηκονόμος σε μια χώρα που όταν λένε βιβλιοθήκη εννούν το έπιπλο που ακουμπάμε πάνω του βιβλία και άλλα χαρτιά και πράγματα. Γιατί ήταν μια σφραγίδα σχολικής βιβλιοθήκης και μια αφιέρωση από εκείνον που το είχε δωρίσει. Ένα βιβλίο από δημόσιο σχολείο, ένα βιβλίο σπάνιο και εξαντλημένο που το ήθελα πολύ, το αγόρασα χωρίς να έχω την παραμική ιδέα ότι πρόκειται για βιβλίο βιβλιοθήκης. Αυτόματα η σκέψη μου πήγε στα χιλιάδες βιβλία που δωρίζονται από πολίτες, εκδοτικούς οίκους, ΜΚΟ, οργανισμούς στις χιλιάδες βιβλιοθήκες της χώρας που λειτουργούν χωρίς κανένα πλαίσιο.</span></p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span><span style="font-size: large;"></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Μα κανείς, ποτέ δεν αναρωτήθηκε τι τύχη θα έχουν αυτά τα βιβλία που δωρίζουν; Όταν μια βιβλιοθήκη λειτουργεί χωρίς βιβλιοθηκονομικό σύστημα που να καταγράφει τα βιβλία της συλλογής, που συστηματικά τα βιβλία να χρεώνονται και να ξεχρεώνονται (όχι σε χειρόγραφα χαρτάκια και σημειώσεις στο μυαλό), χωρίς προσωπικό που να είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση του υλικού, χωρίς συγκεκριμένο χώρο που να κλειδώνει και να έχει πρόσβαση και έλεγχο μόνο συγκεκριμένο προσωπικό που είναι υπεύθυνο για το χώρο, πώς περιμένει κάποιος η βιβλιοθήκη να λειτουργήσει και τα βιβλία να μείνουν στη θέση τους; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν το βιβλίο να το πάρει κάποιος, ο οποιοσδήποτε, μαθητής, γονιός, αναπληρωτής εκπαιδευτικός, αποσπασμένος, μόνιμος, υπάλληλος συμβασιούχος, να ξεχαστεί σε ένα σπίτι, να αλλάξει χέρια και τελικά να πουληθεί ή να πεταχτεί στα σκουπίδια;</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Για ποιο λόγο δωρίζουν βιβλία σε ανύπαρκτες βιβλιοθήκες; Με μαθηματική ακρίβεια τα βιβλία θα χαθούν, θα εξαφανιστούν, θα μοσχοπουληθούν. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε πολύ καλά οργανωμένες βιβλιοθήκες, δεν θα συμβεί σε βιβλιοθήκες που δεν είναι βιβλιοθήκες; Πάρτε το απόφαση αγαπητοί δωρητές, δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες να δωρίσετε τα βιβλία. Στη χώρα μας δεν λειτουργεί ΚΑΜΙΑ σχολική βιβλιοθήκη, είναι όλες ξέφραγο αμπέλι, όποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει και άμα θέλει. Πουλήστε εσείς τα βιβλία σας, δώστε να τα πουλήσει κάποιος που έχει ανάγκη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Και κάθε που μπαίνω σε έναν χώρο, κυρίως εκπαιδευτικό, και βλέπω πεταμένα βιβλία δεξιά και αριστερά, χωρίς κανέναν έλεγχο, αυτόματα σκέφτομαι πόσο ανίδεοι είναι οι κάτοικοι αυτής της χώρας. Κάπου φαντάζονται ότι τα βιβλία χρειάζονται και απλά τα σκορπούν στο χώρο τους για να νιώθουν καλά, λες και ο χώρος αυτός είναι το προσωπικό σπίτι του καθενός. Παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, σπουδαστήρια, κολλέγια, μοναστήρια όπου και να έχω μπει έχω αντικρίσει πεταμένα βιβλία σκόρπια στο χώρο, βιβλία σπάνια και εξαντλημένα, φτηνιάρικες εκδόσεις περιπτέρου, βιβλία πανάκριβα, βιβλία φθηνά όλα πεταμένα σε διάφορες γωνιές. Βιβλία που αλλάζουν χρήση, γίνονται σουβέρ, γίνονται σκαμπό, σκάλα για να πατήσεις, μόνωση από τη βροχή και το κρύο. Τα περισσότερα πάνω έχουν μια σφραγίδα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κι εσείς όλοι που έχετε βιβλία σφραγισμένα στα σπίτια της, παράκληση, μην τα πουλάτε, επιστρέψτε τα εκεί που ανήκουν και πείτε τους να τα προσέχουν καλύτερα.</span></p><p style="text-align: justify;"></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-38379864886007524732023-01-11T17:31:00.012+02:002023-01-11T17:39:25.298+02:00Έχω και εγώ ένα τζάτζαλο<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqlmASAiww7Uqejx77OS-0EdgH9oso8dS_jK_s6voZkFT0AP9joC9TWgoFHmMZBMe2juJpnHn3CCx092DVVqFiVrzRWQaV9BF97Yd-1YB8uVJx264yo5Wuyj_b40ydphexFjylqws57BgH1jv0YTt3sJAYftnjROgtdu9sbHirqpaTe2WTqNt-b2lCYg/s3567/IMG_20230111_172736.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3567" data-original-width="2572" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqlmASAiww7Uqejx77OS-0EdgH9oso8dS_jK_s6voZkFT0AP9joC9TWgoFHmMZBMe2juJpnHn3CCx092DVVqFiVrzRWQaV9BF97Yd-1YB8uVJx264yo5Wuyj_b40ydphexFjylqws57BgH1jv0YTt3sJAYftnjROgtdu9sbHirqpaTe2WTqNt-b2lCYg/w462-h640/IMG_20230111_172736.jpg" width="462" /></a></div><span style="font-size: large;"><p style="text-align: justify;">Στην καθιερωμένη μηνιαία επίσκεψη μας στη δημόσια βιβλιοθήκη του τόπου μας αντικρίσαμε ένα ανάστατο παιδικό τμήμα που μας έδωσε την ευκαιρία να ξετρυπώσουμε βιβλία που δεν είχαμε προσέξει. Έχει την πλάκα του όταν όλα τα βιβλία έχουν βγει από τα ράφια και βρίσκονται παντού στο χώρο. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι πολλοί γονείς επισκέφτηκαν μαζί με τα παιδιά τους το παιδικό τμήμα της βιβλιοθήκης κατά την περίοδο των Χριστουγέννων που πραγματικά έφεραν τούμπα τα βιβλία κι αυτό μόνο καλό είναι. Από την άλλη μου υπενθύμισε για άλλη μια φορά τη μοίρα του επαγγέλματος αφού το Υπουργείο Παιδείας αρνείται κατηγορηματικά να διορίσει τους βιβλιοθηκονόμους που θα σουλουπώσουν τις βιβλιοθήκες της χώρας. Γνωρίζω καλά πως επισκέπτομαι μια βιβλιοθήκη που δεν έχει κανένα μόνιμο εργαζόμενο.</p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span><span style="font-size: large;"></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Σε αυτή, λοιπόν, την απογευματινή αναρρίχηση σε στοίβες βιβλίων, είδα ένα εξώφυλλο κι έναν τίτλο που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Αρχικά οι υπέροχες μολυβιές του εικονογράφου Charles Santoso που ζωγράφισαν ένα υπέροχο μουτρωμένο μούτρο αλλά και η εξαιρετική απόδοση του Παπαθεοδούλου της λέξης snurtch σε τζάτζαλο. Το τζάτζαλο του Sean Ferrel που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδόπολους το 2018 δεν έχει τύχη να το δω σε κάποιο βιβλιοπωλείο αλλά ούτε και σε κάποιο ψηφιακό μέσο γιατί μάλλον το 2018 είναι ένα μακρινό έτος. Είναι όντως ένα μακρινό έτος καθώς τότε δεν παρακολουθούσα με τόση μανία τις παιδικές εκδόσεις. Το ανακάλυψα, όμως, σε μια ανάστατη βιβλιοθήκη ξεχασμένη από το κράτος όχι όμως από τους ανθρώπους.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgodIySoCfYn3JSam0NOmRBguIPGQoK3z8Ixfz6ewo62z5_Laz7NLUZNVsmQveXDxmObPIw1Vk98S8YNO0KB1VOOfZCggdNBn36QBTWFXnYRvDFhqsTHcXbSveezTWYXgjoNHLYfq9zD8mokdZaKGtLYJ0cJgPdF0Ldog15c54YBnDF4z43O3DhZjv7RQ/s3895/IMG_20230111_172832.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2391" data-original-width="3895" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgodIySoCfYn3JSam0NOmRBguIPGQoK3z8Ixfz6ewo62z5_Laz7NLUZNVsmQveXDxmObPIw1Vk98S8YNO0KB1VOOfZCggdNBn36QBTWFXnYRvDFhqsTHcXbSveezTWYXgjoNHLYfq9zD8mokdZaKGtLYJ0cJgPdF0Ldog15c54YBnDF4z43O3DhZjv7RQ/w400-h245/IMG_20230111_172832.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: large;"><p style="text-align: justify;">Το τζάτζαλο της Ρούθυ είναι υπέροχο, εμφανίζεται πάντα όταν δεν πρέπει και κάνει όλες εκείνες τις αταξίες που κάνουν τα παιδιά και μας οδηγούν αργά και σταθερά προς την τρέλα. Το τζάτζαλο είναι αρπακτικό και απότομο, είναι άγαρμπο, αγενέστατο και αηδιαστικό. Το τζάτζαλο είναι πάντα μαζί με κάθε παιδί και βρήκα ένα βιβλίο που να το απεικονίζει. Γιατί κάθε φορά που η Μαργαρίτα κάνει τρέλες ξέρω πως κάποιο τζάτζαλο ευθύνεται κι όχι εκείνη και αυτό το βιβλίο ήρθε να μου το υπενθυμίζει αλλά και να το δείξει στη Μαργαρίτα.</p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όταν διαβάζουμε βιβλία τρελαίνομαι όταν με ρωτάει τι σημαίνει κάποια λέξη. Σε αυτό το βιβλίο είχα την ευκαιρία να της περιγράψω τη λέξη "αγένεια", να της το δείξω αλλά και να της αναφέρω πόσο άσχημο είναι να είμαστε αγενείς.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το τζάτζαλο, λοιπόν, είναι ένα απίθανο βιβλίο, ιδιαίτερα για εκείνα τα παιδιά που μέσα στη μέρα τους κάνουν αρκετές τρέλες που ούτε τα ίδια δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί το κάνουν. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Υ.Γ. Ο πίνακας που βρίσκεται μαζί με το τζάτζαλο στη φωτογραφία είναι η καινούρια δημιουργία του δικού μου τζάτζαλου που διακοσμεί το γραφείο μου.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-36492709170189545532022-11-01T12:50:00.015+02:002022-11-01T13:22:11.285+02:00Ο κόσμος μας<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJZBiBqDblgEmIqPfcy_ejfzTLMIFczUP00guN-v6C-9CAye6C6ffk8bsv3Z0vauoIggvP1q4MjPlcAgwU2j6465j0AZo5pivZ7Hm0qaR45J_4bajIbHTH0646soOajxhKupOIp1VC1XnL8Diwscf8XZAL8zovrdIMSwqe8R9pD8Ghel_49pizoIWA-g/s3795/IMG_20221101_124734.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2968" data-original-width="3795" height="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJZBiBqDblgEmIqPfcy_ejfzTLMIFczUP00guN-v6C-9CAye6C6ffk8bsv3Z0vauoIggvP1q4MjPlcAgwU2j6465j0AZo5pivZ7Hm0qaR45J_4bajIbHTH0646soOajxhKupOIp1VC1XnL8Diwscf8XZAL8zovrdIMSwqe8R9pD8Ghel_49pizoIWA-g/w640-h500/IMG_20221101_124734.jpg" width="640" /></a></div><span><div style="font-size: xx-large; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;">Η αγάπη μου για τα βιβλία που τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στο παιδικό βιβλίο εξαιτίας της κόρης μου, περνάει σταδιακά και σε εκείνη. Σε λίγους μήνες η Μαργαρίτα μου γίνεται 4 χρονών και ακούει τη μεγαλόφωνη ανάγνωση από τότε που ήταν ασφαλής στο μαγικό περιβάλλον του σάκου της. Πλέον με μεγάλη χαρά βλέπω να κατεβάζει ακόμα και από τα πιο ψηλά ράφια τα βιβλία της και να κοιτάει τις εικόνες ή να κάνει πως διαβάζει τις λέξεις.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η Μαργαρίτα έχει στη διάθεσή της εκατοντάδες βιβλία από την παιδική της βιβλιοθήκη που έχουμε χτίσει αυτά τα χρόνια και χιλιάδες βιβλία από τη δημόσια δανειστική βιβλιοθήκη που την επισκεπτόμαστε συστιματικά μηνιαίως. Στις επισκέψεις μας στη βιβλιοθήκη πάντα διαβάζουμε εκεί μερικά βιβλία που εκείνη επιθυμεί και δανειζόμαστε τα δύο που μας επιτρέπουν. Συνήθως, κάποιο διαλέγει εκείνη και κάποιο εγώ. Πολλές φορές θέλει να ξαναπάρει ένα βιβλίο που είχαμε δανειστεί παλαιότερα και της άρεσε πολύ, όπως το βιβλίο του Drew Daywalt "Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν". </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Διαβάζουμε ακόμη βιβλία που είναι για πιο μωρά με χοντρές σελίδες και λίγο κείμενο, κάποια μπορείτε να βρείτε στην ανάρτηση </span><a href="https://voltitses.blogspot.com/2021/01/blog-post_18.html" style="font-size: x-large;" target="_blank">Βιβλία με χοντρές σελίδες για μικρά χεράκια</a><span style="font-size: large;"> αλλά σίγουρα διαβάζουμε βιβλία με αρκετό κείμενο για μεγαλύτερα παιδιά που πάντα το προσαρμόζω ανάλογα με την υπομονή και την όρεξη που έχει την κάθε στιγμή</span><span style="font-size: large;">. Δεν υπάρχει μέρα από τη ζωή της που να μην έχουμε δει κάποιο βιβλίο πριν κοιμηθεί ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ημέρας. Κάποια από τα βιβλία της τα έχουμε διαβάσει μερικές εκατοντάδες φορές. Όμως, τυχαίνει να αγοράζω βιβλία που τελικά δεν μου άρεσαν ή δεν της άρεσαν ή τα βαρεθήκαμε γρήγορα. Αυτά τα βιβλία τα μεταπουλώ προκειμένου να αποσβέσω χρήματα για την αγορά άλλων. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Στο αγαπημένο <a href="https://voltitses.blogspot.com/2021/01/metabook.html" target="_blank">Metabook</a> μπορείτε να δείτε τα βιβλία που διαθέτω προς πώληση στο προφίλ μου πατώντας <a href="https://metabook.gr/u/apvZ" target="_blank">εδώ</a>. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-size: large;">Αγαπώ το μεταχειρισμένο βιβλίο, όπως είχα περιγράψει από την πρώτη ανάρτηση σε τούτου εδώ του μπλογκ το μακρινό 2008 με τίτλο </span><a href="https://voltitses.blogspot.com/2008/10/blog-post.html" target="_blank"><span style="font-size: x-large;">Κάπου στην Ιπποκράτους</span></a><span style="font-size: large;">. Συνεπώς, χρησιμοποιώ πολύ το μεταχειρισμένο βιβλίο καθώς δεν παύω να πιστεύω ότι το βιβλίο είναι πολύ ακριβό ή εγώ παραμένω φτωχή και ότι τα βιβλία είναι για να αλλάζουν χέρια και να διαβάζονται από πολλούς. Κι αυτό είναι που θα το κάνει πάντα να ξεχωρίζει από το ηλεκτρονικό βιβλίο, η μοναδικότητα του εντύπου, το βιβλίο ως αντικείμενο.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όμως, σήμερα θέλω να μιλήσω για ένα πολύ αγαπημένο της βιβλίο. Ίσως είναι το βιβλίο που μου έχει ζητήσει να της διαβάσω τις πιο πολλές φορές, σχεδόν το ξέρω απ' έξω. Κι είναι πράγματι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο του πολύ αγαπητού από χιλιάδες παιδιά Ιρλανδού συγγραφέα και εικονογράφου Oliver Jeffers με τίτλο "Βρισκόμαστε εδώ: σημειώσεις για τη ζωή στον πλανήτη γη". Στα ελληνικά εκδόθηκε πρώτη φορά το 2018 από τις εκδόσεις Ίκαρος και είναι νομίζω ένα από τα καλύτερα βιβλία του συγγραφέα και ένα βιβλίο που αξίζει να βρίσκεται σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijW9SF4UtMqC2FO74boFAfLxgRT9gNGAiSmkdbnY2RKoZ3nLZ1GpuEnTbZeNkYSqzSxEplsJYmUtW-gQNx4PQykMlqxVg43kQsXg1VP0l5x51zxDXawrqHdutBxq-drdVLUp-Clx2D1ayq77iPTWHwCGeMCM6SRA99nYxLb-lyy6f0Fue86tlSCN7_IA/s3916/IMG_20221101_124903.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2727" data-original-width="3916" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijW9SF4UtMqC2FO74boFAfLxgRT9gNGAiSmkdbnY2RKoZ3nLZ1GpuEnTbZeNkYSqzSxEplsJYmUtW-gQNx4PQykMlqxVg43kQsXg1VP0l5x51zxDXawrqHdutBxq-drdVLUp-Clx2D1ayq77iPTWHwCGeMCM6SRA99nYxLb-lyy6f0Fue86tlSCN7_IA/w640-h446/IMG_20221101_124903.jpg" width="640" /></a></div><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;">Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να αφιερωθεί στο γιο του. Περιέχει όλα όσα θεωρεί ο συγγραφέας ότι θα πρέπει να ξέρει ο γιος του για αρχή. Αν και το έγραψε και του το αφιέρωσε όταν ήταν δύο μηνών, φυσικά δεν είναι ένα βιβλίο για τόσο μωρά, αλλά κάλλιστα μπορεί να διαβαστεί σε μωρά που αρχίζουν να συνειδητοποιούν. Η Μαργαρίτα το έχει από 2 χρονών και είμαι ευτυχής που το αγόρασα για εκείνη και τελικά έχει γίνει το πιο αγαπημένο της. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ξεκινάει δείχνοντας το σύμπαν και το ηλιακό μας σύστημα και σταδιακά επικεντρώνεται στον πλανήτη όπου ζούμε. Δείχνει τα βασικά μέρη του πλανήτη (στεριά και θάλασσα) και ό,τι υπάρχει πάνω και μέσα σε αυτά. Αναφέρεται στον έμβιο κόσμο και εστιάζει στον άνθρωπο και στη διαφορετικότητά του καθενός μας. Αναφέρεται σε αντιθέσεις νύχτα-μέρα, σκοτάδι-φως, κοιμισμένος-ξύπνιος, πόλη-φύση, ησυχία-φασαρία, αργά-γρήγορα και καταλήγει σε εκείνα που ακόμη οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει και τα αφηνούμε για να τα βρουν και να τα καταφέρουν οι επόμενες γενιές. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι πράγματι οι βασικές γνώσεις που οφείλουν να αναφερθούν σε ένα λιλιπούτειο ανθρωπάκι: παιδί μου, σε αυτόν τον κόσμο ανήκεις, προσπάθησε να γίνει καλύτερος όχι χειρότερος.</span></div>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-90992196897596260832022-10-13T13:27:00.008+03:002022-10-13T22:06:38.695+03:00Η Λουλουδένια, αυτό που χρειαζόμαστε<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgx8dEYkQOiqqL54GJnUra0w-XGRZuOpTllC8qMIiwfBazn-Bcc_3nX-OsqSjRji8Pmu5BFFwrgGshXIOvjJ5DweER7DlcZsjxkwowKIJYV_wIoGJPzKTjm0vcAqS2zrVOcvxo9HjFyWNcV4z1-f8E0MJaKPXsdUEbNFVwcbBX78BdISYH9LTU5dMQvQ/s3782/IMG_20221013_131554.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3782" data-original-width="2837" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgx8dEYkQOiqqL54GJnUra0w-XGRZuOpTllC8qMIiwfBazn-Bcc_3nX-OsqSjRji8Pmu5BFFwrgGshXIOvjJ5DweER7DlcZsjxkwowKIJYV_wIoGJPzKTjm0vcAqS2zrVOcvxo9HjFyWNcV4z1-f8E0MJaKPXsdUEbNFVwcbBX78BdISYH9LTU5dMQvQ/w480-h640/IMG_20221013_131554.jpg" width="480" /></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μεταξύ των αιωνίως δυσοίονων, απειλητικών, εχθρικών, καταθλιπτικών και εντέλει εντελώς βαρετών ειδήσεων, επιλέγουμε να διαβάζουμε και να ασχολούμαστε με παιδικά βιβλία. Ενήλικοι και ανήλικοι παρέα χανόμαστε σε μυρωδάτες χρωματιστές σελίδες και μεταφερόμαστε σε χάρτινους ονειρεμένους και φανταστικούς κόσμους μακριά από αυτήν την πραγματικότητα που κάποιοι επιθυμούν καθημερινά να μας βομβαρδίζουν. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Καλοσυνάτοι και γλυκήτατοι άνθρωποι υπάρχουν παντού γύρω μας και ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί δεν ασχολούμαστε μόνο με αυτούς αλλά επιλέγουν να μας επιβάλουν να θέλουμε να ασχολούμαστε με ό,τι πιο αηδιαστικό κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Και με όλες αυτές τις σκέψεις στο κεφάλι βγάζω από το ράφι το πιο μελιστάλαχτο, γλυκό και ανάλαφρο σαν πούπουλο βιβλίο που έχω στην παιδική μου βιβλιοθήκη για να σας το παρουσιάσω. Πάντα θα χρειαζόμαστε τέτοια βιβλία.<br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο λουλούδια, χρώματα και αρώματα που τρυφερά έγραψε μια αξιαγάπητη μανούλα για να το αφιερώσει στις δύο κόρες της. Κι αυτή η αγάπη προς τα παιδιά της ξεχειλίζει παντού. Μόνο μερικές λέξεις χρειάζεται να διαβάσει κάποιος για να κοιτάξει από την κλειδαρότρυπα την ψυχή αυτής της μανούλας. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK_27Zd1w6QcViy-5YV-UKtqC2b44HaKfTdwRB0Pnq94Kw5FZXGZSKem0J2_hKZYtAsI97q_pNKVVky-nAIj9NztV7G4pBHDgzKsMqkhhrTU7_NECPEWITAcCTAS8i8TAGsoYGt7IQ6i23osMIbsBj2AY7eoDUlwwWUxvRxBkZB_VTuRE84hkJknI-mg/s3065/IMG_20221013_131741.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3065" data-original-width="2291" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK_27Zd1w6QcViy-5YV-UKtqC2b44HaKfTdwRB0Pnq94Kw5FZXGZSKem0J2_hKZYtAsI97q_pNKVVky-nAIj9NztV7G4pBHDgzKsMqkhhrTU7_NECPEWITAcCTAS8i8TAGsoYGt7IQ6i23osMIbsBj2AY7eoDUlwwWUxvRxBkZB_VTuRE84hkJknI-mg/w299-h400/IMG_20221013_131741.jpg" width="299" /></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μια φορά και έναν καιρό, λοιπόν, ήταν μια όμορφη και γλυκιά μανούλα που είχε ένα όμορφο και γλυκό κορίτσι που ονομαζόταν Λουλουδένια, αν και το πραγματικό της όνομα ήταν Δένια, την φώναζαν έτσι γιατί αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Στο δωμάτιο της υπήρχαν πολλές γλαστρούλες με λουλούδια τα οποία τα φρόντιζε και τα περιποιούταν καθημερινά με μεγάλη προσήλωση. Ακόμη και τους φίλους της και το παιχνίδι ξεχνούσε προκειμένω να αφιερώσει το χρόνο της στις αγαπημένες της γλαστρούλες. Όλα τα φυτά της είχαν όνομα, μα πιο αγαπημένο από όλα ήταν το πιο μικροκαμωμένο φυτό της, ο Άνθιμος ο Χρυσάνθεμος. Τι θα γίνει όμως όταν μία μέρα το παιχνίδι την συνεπάρει και αφήσει απότιστα τα φυτά της; Η αγάπη και η τρυφερότητα, μάλλον, όλα τα διορθώνει.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το βιβλίο της γλυκιάς Αναστασίας Γιωτοπούλου με τον τίτλο "Η Λουλουδένια" είναι πραγματικά το πιο γλυκό βιβλίο που έχω πιάσει στα χέρια μου. Και όποτε το διαβάζω σκέφτομαι πόσο σπουδαίο είναι τα παιδιά από πολύ μικρά να μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα και σε αυτό μπορούν να εκπαιδευτούν με πολλούς και απλούς τρόπους. <br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μόλις εχτές ενημερώθηκα ότι η μικρή μου έχει αναλάβει αυτό το διάστημα να ποτίζει τη γλαστρούλα που έχουν στην τάξη του παιδικού σταθμού. Κι εμένα στο νου μου ήρθε αυθόρμητα η Λουλουδένια.<br /></span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-32048203423552362562022-10-06T17:19:00.007+03:002022-10-06T17:52:27.069+03:00Για έναν αγαπημένο ζωγράφο <div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDXkIfOHJ7BYJVIgBNbLXVfazr07z-yiooXRgE421DIio5lvDY8Viz2zvON4Se9tg_smrhQQDse64G09DhT15aBL_KrY7qpEjD7Z5gdY_KDPgZ9ttSP7zVKMmMHLDPe9Dm91nYoHy1Ol44L2iFUMzl7lIzVkPAjwNMgXNskXRy_MMjlBEcoTWtRyX6Rw/s3608/IMG_20221003_131118.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3608" data-original-width="2851" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDXkIfOHJ7BYJVIgBNbLXVfazr07z-yiooXRgE421DIio5lvDY8Viz2zvON4Se9tg_smrhQQDse64G09DhT15aBL_KrY7qpEjD7Z5gdY_KDPgZ9ttSP7zVKMmMHLDPe9Dm91nYoHy1Ol44L2iFUMzl7lIzVkPAjwNMgXNskXRy_MMjlBEcoTWtRyX6Rw/w506-h640/IMG_20221003_131118.jpg" width="506" /></a></div><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;">Ένα ακόμη υπέροχο παιδικό βιβλίο τέχνης βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μας και νομίζω δεν πρέπει να λείπει από καμία βρεφική/ νηπιακή/ παιδική βιβλιοθήκη. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο χρώματα εμπνευσμένο από τη ζωή και την τέχνη του Γάλλου ζωγράφου Ανρί Ματίς.</span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Μάλλον η απλότητα και τα χαρούμενα και ζωντανά χρώματα που χαρακτηρίζουν τα έργα του Ματίς είναι αυτό που εμπνέει χιλιάδες εκπαιδευτικούς να εντάξουν τους πίνακες του στην τάξη και στις εικαστικές δραστηριότητες. Το πασίγνωστο κολάζ με τον τίτλο "Το σαλιγκάρι" έχει αναπαραχθεί από μικρούς μαθητές πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλο έργο τέχνης παγκοσμίως. </div></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyV2J5hdP-UVjPew55OLbYlj4gi0Q7uwA0MfxFf121WCKp2OZYJFSY0g73FAMKO72NksbI_h9efj3AUVyK_w2zbAM0pt3WzghYjmZHR3UfbwlA9O2bvSvBdX0Kn_f3zh9dxLVANuaj-3G8R2WqM28vjuN18wypr6uedn2XKeM7zWTRH0NAmA_lmeXGow/s3899/IMG_20221003_131246.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2804" data-original-width="3899" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyV2J5hdP-UVjPew55OLbYlj4gi0Q7uwA0MfxFf121WCKp2OZYJFSY0g73FAMKO72NksbI_h9efj3AUVyK_w2zbAM0pt3WzghYjmZHR3UfbwlA9O2bvSvBdX0Kn_f3zh9dxLVANuaj-3G8R2WqM28vjuN18wypr6uedn2XKeM7zWTRH0NAmA_lmeXGow/w640-h460/IMG_20221003_131246.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αυτός ο πίνακας του Ματίς ζωντανεύει μέσω του βιβλίου "Ματίς: η μαγική διαδρομή". Το χρωματιστό σαλιγκάρι ονομάζεται Ματίς και του αρέσει να ζωγραφίζει μακριά από τα φώτα της ημέρας και της δημοσιότητας. Κάνεις δεν παρατηρεί τις υπέροχες ζωγραφιές του. Μέχρι που ένα παιδί ανακαλύπτει το σαλιγκάρι-ζωγράφο και το συστήνει σε όλα τα παιδιά του σχολείου και στη δασκάλα του. Το παιδί αυτό ονομάζεται Λίο. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το βιβλίο αυτό του Tim Hopgood με την υπέροχη εικονογράφηση του Sam Boughton είναι αφορμή για να αναζητήσουμε πληροφορίες για το έργο και τη ζωή του Ματίς, να δούμε προσεκτικά Το σαλιγκάρι του, να ζωγραφίσουμε, να κόψουμε χρωματιστά χαρτιά και να φτιάξουμε τα δικά μας σαλιγκάρια.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο και είμαστε ευγνώμονες που μας το γνώρισαν γιατί είναι πραγματικά ένα ιδιαίτερο βιβλίο.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5574221635149639284.post-13090449600185599992022-09-16T16:55:00.017+03:002022-09-16T17:05:13.639+03:00Εξήγησε το αν μπορείς<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvlHgXq8iVaMr5uFTAwntbklTb3h01cwrMpuq76rX5rj0lzr93TYOF_5lXt5etnDh4XiYfZ4IAuPf7fnRy9mUtF0PILG7U3qN-EU6SmAybPkzmvUEGJu2xRwOrucH_suMmITrRu9RHjHM-OJIrqj7vjaYTzp_f-yHJHyV1peRzLq5y1YPMXm0AqDLtgg/s3206/IMG_20220916_165040.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3206" data-original-width="2884" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvlHgXq8iVaMr5uFTAwntbklTb3h01cwrMpuq76rX5rj0lzr93TYOF_5lXt5etnDh4XiYfZ4IAuPf7fnRy9mUtF0PILG7U3qN-EU6SmAybPkzmvUEGJu2xRwOrucH_suMmITrRu9RHjHM-OJIrqj7vjaYTzp_f-yHJHyV1peRzLq5y1YPMXm0AqDLtgg/w360-h400/IMG_20220916_165040.jpg" width="360" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Καλός επιστήμονας είναι αυτός που κατέχει τόσο καλά τη γνώση που μπορεί να την μεταδίδει ακόμη και σε ένα μικρό παιδί. Είναι πολύ εύκολο να εξηγείς σε ένα μικρό παιδί κάτι που γνωρίζεις πολύ καλά και εντελώς δύσκολο να εξηγήσεις κάτι που νομίζεις ότι ξέρεις. Έχω καταφέρει να αναλύσω, με μόνο λίγες απλές προτάσεις και λέξεις, σύνθετες έννοιες, αλλά καμία φορά δυσκολεύομαι να εξηγήσω κάτι φαινομενικά απλό. Αν δεν μπορώ να το πω με απλά λόγια σημαίνει ότι κατά βάθος δεν το έχω κατανοήσει πλήρως. </span></p><p></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Διαβάζοντας στην τελευταία σελίδα των βιβλίων του τα λίγα λόγια για τον Καναδό μαθηματικό, φυσικό, ερευνητή και πατέρα <a href="https://www.csferrie.com/" target="_blank">Chris Ferrie </a>συμφώνησα απόλυτα με την τελευταία πρόταση: "Ο Chris πιστεύει ότι δεν είναι ποτέ νωρίς να εισαγάγεις τα παιδιά στον ξέφρενο και υπέροχο κόσμο της Φυσική". Για την ακρίβεια μπορείς να εισαγάγεις τα πάντα στα παιδιά από όταν είναι μωρά και να συνεχίσεις όσο αυτά μεγαλώνουν χρησιμοποιώντας τις ίδιες ή λίγο πιο σύνθετες λέξεις.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>Οι εκδόσεις Παπαδόπουλος δημιούργησαν τη σειρά "Πανεπιστήμιο για μικρά παιδιά" κι έχω να πω ότι έχω μείνει άφωνη με αυτά τα τρία βιβλία που διάβασα αυτού του υπέροχου επιστήμονα. Επιτέλους στα 36 μου κατάλαβα έννοιες που δεν είχα καταφέρει να κατανοήσω, όπως τη γ</span><span>ενική θεωρία της σχετικότητας και τη κβαντική φυσική. Δεκάδες εκπαιδευτικοί της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είχαν προσπαθήσει (ελπίζω) να μου μάθουν φυσική και μαθηματικά αλλά είχα αποδεχτεί όχι ότι αυτοί δεν μπορούσαν αλλά ότι το δικό μου μυαλό δεν είναι φτιαγμένο για να κατανοεί τέτοιες έννοιες και όχι μόνο αυτές, αποδεχόμενη την υποτιθέμενη κλίση μου στις ανθρωπιστικές επιστήμες. </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Και ξαφνικά πιάνω στα χέρια μου αυτά τα βιβλία και όλα γίνονται πολύ απλά. Ξαφνικά είμαι εγώ που κατανοώ τη γενική θεωρία της σχετικότητας και δείχνοντας τις εικόνες μιλάω στη Μαργαρίτα για σφαίρες με μεγάλες μάζες και τραμπολίνο που παραμορφώνονται. Είμαι εγώ που μιλάω στην 3χρονη κόρη μου για την ενέργεια που δίνουν και παίρνουν τα ηλεκτρόνια. Είμαι εγώ που καταλαβαίνω και είμαι σε θέση να εξηγώ και ας έχω άλυτες απορίες.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFulxhKlGyxSmHHUXhGTnMxG2G5GQ4qPFIU0mw6GeYdemMNU7mhqZlUtvBQBSaCqkCa3VmEAXSwqUJ6lVNTSvTAsbTV_3SADCZPqxX1E_s9_FkVTNC_v4CVmNd4ZUA0akbfuXyjlZB1HhT6nO8mjw4WlefPsfwIdv7ZGaVHInOpOeW6wTBUcErw2WNmw/s4000/IMG_20220916_165214.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2780" data-original-width="4000" height="445" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFulxhKlGyxSmHHUXhGTnMxG2G5GQ4qPFIU0mw6GeYdemMNU7mhqZlUtvBQBSaCqkCa3VmEAXSwqUJ6lVNTSvTAsbTV_3SADCZPqxX1E_s9_FkVTNC_v4CVmNd4ZUA0akbfuXyjlZB1HhT6nO8mjw4WlefPsfwIdv7ZGaVHInOpOeW6wTBUcErw2WNmw/w640-h445/IMG_20220916_165214.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-size: large;"><p style="text-align: justify;">Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία αυτού του υπέροχου επιστήμονα που θα ήθελα πολύ να με είχε διδάξει και να είχα πάρει άλλο δρόμο, με τους εξής τίτλους:</p></span><p></p><p style="text-align: justify;"></p><ul><li><span style="font-size: large;">Γενική θεωρία της σχετικότητας για μικρά παιδιά</span></li><li><span style="font-size: large;">Κβαντική φυσική για μικρά παιδιά</span></li><li><span style="font-size: large;">Αστροφυσική για μικρά παιδιά</span></li><li><span style="font-size: large;">Η φυσική του Νεύτωνα για μικρά παιδιά</span></li><li><span style="font-size: large;">Η επιστήμη των πυραύλων για μικρά παιδιά</span></li></ul><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εύχομαι κι άλλοι επιστήμονες να τον μιμηθούν και να μας εξηγήσουν περίπλοκες έννοιες που εμείς με τη σειρά μας θα εξηγήσουμε στα παιδιά μας ευελπιστώντας να πιστέψουν ότι αν δεν καταλαβαίνουν κάτι δεν φταίνε αυτά γιατί απλά δεν μπορούν αλλά εμείς που δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε με απλό και κατανοητό τρόπο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Τα παιδικά βιβλία δεν σταματούν να με εκπλήσσουν. Ο κόσμος μας γίνεται λίγο καλύτερος εξαιτίας τους.</span></p>librarianhttp://www.blogger.com/profile/00070964165696944988noreply@blogger.com0