Ο άτακτος λαγός

Δεν ξέρω ποια παράξενη δύναμη του σύμπαντος με έσπρωξε βιαίως και με ανάγκασε να αγοράσω αυτό το βιβλίο παρόλο που το κείμενο που εσωκλείει το έχω ήδη άλλες δύο φορές. Ήθελαν να τριτώσουν, σίγουρα, οι εκδόσεις Άγρα. 

Μα πριν κάνω την κίνηση να το αγοράσω ήξερα καλά, το λέει άλλωστε και στο verso της σελίδας τίτλου, ότι το κείμενο αυτό του Walter Benjamin, βρίσκεται, στην ίδια ακριβώς κιόλας μετάφραση, στο βιβλίο "Περί βιβλιοθηκών" που φυσικά είχα σπεύσει να προμηθευτώ με το που επανεκδόθηκε το 2009. Επίσης, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το κείμενο αυτό βρίσκεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Μπένγιαμιν με τίτλο "Τα παιδικά χρόνια στο Βερολίνο το χίλια εννιακόσια" που φυσικά και αυτό το έχω κάπου σε κάποια βιβλιοθήκη μου. Και τα τρία των εκδόσεων Άγρα. Και βέβαια το ήξερα ότι το έχω διαβάσει και το θυμόμουν ότι το έχω άλλες δύο φορές, και όμως με περισσή χαρά καθώς διέσχιζα τη Ζωοδόχου Πηγής παριστάνοντας τον τουρίστα και χαζεύοντας τα υπέροχα νεοκλασικά που από μικρή περπατούσα δίπλα τους, έσπρωξα τη γυάλινη πόρτα των εκδόσεων Άγρα, ανέβηκα τα σκαλιά και κατευθύνθηκα προς την σειρά "Άτακτος Λαγός".

Μάλλον αυτή η άτακτη σειρά φταίει που με παρασέρνει να θέλω όλους τους τόμους της και ας ξέρω πολύ καλά ότι είναι πολλά τα χρήματα που καλούμαι να δώσω για μοναχά μερικές σελίδες, για λίγα μόνο τυπογραφικά φύλλα. Αλλά ξέρουν τι κάνουν. Ξέρουν ότι αυτή σειρά απευθύνεται σε τύπους ανθρώπου σαν εμένα που δεν μπορούν να αντισταθούν στους χάρτινους πειρασμούς. 

Μπορεί βέβαια να επηρεάστηκα από τη "Βιβλιοθήκη του Χίτλερ" που διάβαζα εκείνον τον καιρό. Δεν ξεχνούσε ο συγγραφέας να αναφέρεται σε κάθε κεφάλαιό του σε τούτο εδώ το μικρό κείμενο. Τέτοια επιρροή ασκούν αυτές οι λέξεις του Μπένγιαμιν. Μπορεί βέβαια να φταίει κι αυτός εδώ ο σελιδοδείκτης με το γραφικό διάλογο ανάμεσα στον Anatole France και κάποιον απαίδευτο που θαύμαζε τη βιβλιοθήκη του, αυτή η σαχλή ερώτηση που όλοι όσοι έχουμε πολλά βιβλία έχουμε βαρεθεί να απαντάμε. Σάμπως δεν είναι και αυτοί οι σελιδοδείκτες ένα διαφημιστικό τρικ των εκδόσεων Άγρα;

Μα πιο πολύ είναι το ίδιο το κείμενο που θέλεις να το διαβάζεις ξανά και ξανά για να σου θυμίζει πόσοι κι άλλοι στο παρελθόν είχαν το ίδιο πάθος με εσένα και το ίδιο μεγάλο πρόβλημα της μεταφοράς των βιβλίων τους. Συσκευάζω και αποσυσκευάζω βιβλία, μπορείς να πεις ότι είναι και μέρος της δουλειάς μου. Όμως ο Μπένγιαμιν κυνηγημένος από πολέμους και ανθρώπους , έδινε μάχες για να μεταφέρνει τα βιβλία του από χώρα σε χώρα. Από τη Γερμανία, στη Δανία, στη Γαλλία κι αφού άλλαξε μερικές πόλεις εκεί έκανε το τελευταίο του ταξίδι προς την Ισπανία, χωρίς τα βιβλία του, μα πώς να ζήσει κανείς χωρίς τη βιβλιοθήκη του, χρόνια αναρωτιέμαι πως μπορώ.

Γι' αυτό, λοιπόν, έχει αξία να διαβάζεις ξανά και ξανά αυτό το βιβλιοφιλικό κείμενο γραμμένο από έναν βιβλιοσυλλέκτη που πίστευε πως "η αληθινή ελευθερία όλων των βιβλίων βρίσκεται σε κάποιο σημείο πάνω στα ράφια της βιβλιοθήκης του".