Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

Επιτραπέζιο για δύο

Έφτασε η ώρα να σας παρουσιάσω ένα ακόμη αγαπημένο επιτραπέζιο που έχω στη βιβλιοθήκη μου. Η μαγική πρωτοτυπία αυτού του παιχνιδιού είναι ότι παίζεται αποκλειστικά και μόνο με δύο παίκτες και μάλλον δεν πρόκειται να το βαρεθείς ποτέ. Σαν το σκάκι που κάθε παρτίδα είναι διαφορετική και εκπληκτικά μοναδική. Κατανάλωσα πολύ χρόνο αναζητώντας ένα επιτραπέζιο από τα χιλιάδες που κυκλοφορούν που να παίζεται με δύο παίχτες και να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνα που απαιτούν παραπάνω παίχτες. Είναι πολύ συνηθισμένο τα καλά επιτραπέζια να παίζονται με πολλούς και ιδιαίτερα με τέσσερα άτομα. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να βρίσκεις πάντοτε τους συμπαίχτες που θα έχουν χρόνο και όρεξη για ένα επιτραπέζιο. Όμως είναι πιο εύκολο να βρεις έναν συμπαίχτη.

Λόγος για το 7 Wonders Duel.


Τα Επτά Θαύματα κυκλοφόρησαν αρχικά σε έκδοση για μέχρι εφτά παίχτες αλλά οι σχεδιαστές του είχαν την εξαιρετική ιδέα να κυκλοφορήσουν και μία ακόμη έκδοση που να αφορά αποκλειστικά και μόνο δύο άτομα, τη Μονομαχία. Έχοντας πια παίξει και τις δύο εκδόσεις θεωρώ ότι η Μονομαχία είναι πολύ καλύτερη καθώς έχει διάφορους τρόπους νίκης και πιο ενδιαφέρον. Πρόκειται για καρτοπαίχνιδο που σκοπός είναι να αγοράσεις εκείνες τις κάρτες που θα σε οδηγήσουν στη νίκη, που θα ενισχύσουν δηλαδή την πόλη σου κατασκευάζοντας κτίρια και θαύματα. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τρεις εποχές. Η πρώτη εποχή περιλαμβάνει περισσότερες καφέ κάρτες που σου επιτρέπει να αγοράσεις τις πρώτες ύλες (ξύλο, τούβλο, πέτρα) με σκοπό να τις παράγεις στην πόλη σου ώστε να μπορείς ευκολότερα να κατασκευάζεις κτίρια και θαύματα. Στη δεύτερη εποχή υπάρχουν λιγότερες καφέ αλλά αρκετές γκρι που παράγουν προϊόντα (πάπυρο και νερό) ενώ στην τρίτη ότι υλικό αγόρασες αγόρασες. Και στις τρεις εποχές υπάρχουν οι πράσινες, οι κίτρινες και οι κόκκινες κάρτες που κάθε μία σε βοηθά να μαζέψεις πόντους νίκης και να φτάσεις πιο κοντά στη νίκη.  Στη σειρά σου μπορείς να κάνεις μία από τις παρακάτω ενέργειες, να αγοράσεις την κάρτα ή να την ξεσκαρτάρεις παίρνοντας χρήματα ή να τη χρησιμοποιήσεις για να κατασκευάσεις ένα από τα επτά θαύματα.

Η πρωτοτυπία του παιχνιδιού έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι νίκης. Η πρώτη είναι οι συνολικοί πόντοι που μάζεψε ο κάθε παίχτης, οι οποίοι μετριούνται όταν τελειώσουν οι κάρτες και της τελευταίας εποχής. Η δεύτερη είναι η στρατιωτική που αφορά τις κόκκινες κάρες που κατάφερες να αγοράσεις και κίνησαν το πιόνι διαμάχης στο ταμπλό μέχρι το τέλος του και η επιστημονική που αφορά τις πράσινες κάρτες, αν καταφέρεις να αγοράσεις τα έξι διαφορετικά επιστημονικά σύμβολα που υπάρχουν ανάμεσα στις κάρτες των εποχών κερδίζεις. Οι δύο τελευταίες νίκες τελειώνουν το παιχνίδι αυτόματα προς έκπληξη του αντιπάλου.

Φυσικά κάθε καλό παιχνίδι έχει και την επέκτασή του που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται Πάνθεον. Αυτή προσθέτει στη βασική έκδοση κάποιες έξτρα κάρτες που είναι κυρίως οι Θεοί που δίνουν παραπάνω ενέργειες με σκοπό να ενισχύσεις την πόλη σου και να καταστρέψεις ότι έχει χτίσει ο αντίπαλος.  Εννοείται πως ενισχύει το παιχνίδι και το κάνει πιο εντυπωσιακό, αλλά καλό είναι να προστεθεί όταν το βασικό παιχνίδι έχει παιχτεί αρκετές φορές. Στην ουσία, στην πρώτη εποχή οι παίχτες διαλέγουν κάποιες επιπλέον κάρτες που τις στήνουν στο ταμπλό και από τη δεύτερη εποχή μπορούν να κατασκευάσουν όποια από τις έξτρα κάρτες θέλουν πληρώνοντας το αντίστοιχο ποσό και κερδίζοντας τις δυνατότητες που αναγράφονται. 

Και τα δύο κυκλοφορούν στην Ελλάδα από την Κάισσα που στην ουσία μετέφρασε τις οδηγίες στα ελληνικά, ενώ όλες οι κάρτες παρέμειναν με την αγγλική τους ονομασία. Οι οδηγίες θέλουν μια καλή ανάγνωση καθώς απαιτείται να εξοικειωθείς πριν ξεκινήσεις το παιχνίδι. Για αρχή μια καλή βοήθεια είναι η παρουσίασή του από το epitrapaizoume.gr. Εγώ σας εγγυούμαι ότι πρόκειται για ένα άκρως απολαυστικό και έξυπνο παιχνίδι στρατηγικής και φυσικά είμαι εδώ για να λύσω όποιες απορίες σας.

2 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Εντάξει, δεν είναι γραμμένο για το wonders duel, αλλά, ευκαιρίας δοθείσης, ας το ξαναθυμηθούμε:

Μ. Αναγνωστάκης Το σκάκι

Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
(Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)
Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους θέλω;

(Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα)
Όλα, και τ’ άλογά μου θα σ’ τα δώσω
Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω
Που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει
Δρασκελώντας τη μια άκρη ώς την άλλη

Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα

..έστω και για τον πρώτο του στίχο.(Μα πώς κατάφερνε ο Αναγνωστάκης 2-3 απλές λέξεις να τις μετατρέπει σε ποίημα;)

Καλό παιχνίδι, λοιπόν.

librarian είπε...

Είπαμε το σκάκι πάει πάντα πρώτο.