Ιστορίες με μικρή έκταση

Αυτό το βιβλίο μου θύμισε τον τρόπο που εργάζομαι τα τελευταία δέκα χρόνια, μικρές συμβάσεις σε χώρους εργασίας σχεδόν ίδιους αλλά συνάμα και με πολλές διαφορές. Όλες κάτι μου προσέφεραν, όλες με λύπησαν όταν τελείωσαν, καμία δεν επαναλήφθηκε. Εννέα μικρά διηγήματα, άλλα με απορρόφησαν εξολοκλήρου, άλλα είναι σαν μην τα διάβασα, όλα όμως ήταν εξαιρετικά γραμμένα με ένα ιδιαίτερα απλό και γοητευτικό ύφος.
Όλα τελειώνουν άξαφνα, όπως απαιτεί το διήγημα.  Μα ξεκινούν και το ίδιο ξαφνικά, σε βάζουν γρήγορα στην ιστορία, τι κι αν σε μεταφέρουν σε άλλη χώρα κι από εκεί που παρακολουθούσες μια ιστορία αγάπης μεταφέρεσαι σε ένα σκηνικό φόνου. Είναι απλό, το διήγημα δεν έχει χώρο για περιττές λέξεις. Η αφήγηση απαιτεί να μην κάνει κοιλιά. Έτσι και οι συμβάσεις στις οποίες έχω εργαστεί, δεν μου δίνουν καθόλου χρόνο προσαρμογής, πρέπει να μπω κατευθείαν στο θέμα της εργασίας και να ξεκινήσω δουλειές που με περίμεναν χρόνια και φυσικά να μην προλάβω να τις ολοκληρώσω. Τι κι αν μεταφέρομαι από χώρα σε χώρα, τι που από εκεί που ασχολούμουν με παιδικά βιβλία πρέπει να ασχοληθώ με γεωπονικά ή με δικηγορικά αρχεία, οι ολιγόμηνες συμβάσεις δεν σου δίνουν χρόνο και χώρο για να βαρεθείς, ούτε να σκεφτείς. Αυτά τα δυο τα αφήνεις για το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ των συμβάσεων, το διάστημα της ανεργίας.

Ο Άγγλος συγγραφέας W. Somerset Maugham (1874-1965), τόσο γοητευτικός, μοστράρει στην πρώτη και τελευταία σελίδα με την πίπα του και το κουστούμι του ενώ ταξιδεύει, όσο και η γραφή του, έγινε γνωστός από τα διηγήματα και τα θεατρικά του. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με τις λέξεις του και θαρρώ πως κατάφερε να με κερδίσει εξαιτίας κυρίως της θεματολογίας που χρησιμοποιεί. Όλα τα διηγήματα που συγκεντρώνονται στο βιβλίο "Χονολουλού και άλλα διηγήματα" αναφέρονται στη ζωή των Βρετανών που βρίσκονται στις αποικίες της Άπω Ανατολής. Ο ίδιος ο συγγραφέας ταξίδεψε πολύ κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς υπηρέτησε στον Ερυθρό Σταυρό, αποκόμισε πολλές εμπειρίες από τα ταξίδια του στην Ινδία και στην Νοτιοανατολική Ασία τις οποίες αποτυπώνει στα διηγήματά του. Αναφέρεται τόσο στη ζωή των δυτικών σε αυτές τις εξωτικές χώρες αλλά και στη συναναστροφή τους με τους ιθαγενείς. Δεν λείπουν και οι αναφορές στη ζωή μέσα στο καράβι. Εκείνα τα χρόνια ήταν τέτοια η διάρκεια των ταξιδιών που είχες όλο το χρόνο να εντρυφήσεις στους ανθρώπους που περνούν τη ζωή τους δίπλα στα κύματα, ναυτικούς και ταξιδιώτες. Μ' αρέσει ιδιαίτερα η ταξιδιωτική λογοτεχνία ειδικά όταν αναφέρεται σε χώρες που μάλλον δεν θα επισκεφθώ ποτέ. Κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη γοητεία αυτών των διηγημάτων.

Αφορμή για να αποκτήσω το βιβλίο στάθηκε το διήγημα με τίτλο "Ο σάκος των βιβλίων" που αν και ξεκινάει ως βιβλιοδιήγημα καταλήγει αλλιώς. Ωστόσο, οι πρώτες λέξεις του μιλούν για έναν ταξιδιώτη που ταξιδεύει πάντα με έναν σάκο γεμάτο βιβλία για να έχει υλικό να περνάει το χρόνο του τις δύσκολες ημέρες του ταξιδιού. Ειδικά, αναφέρει, τα βιβλία με θέμα το βιβλίο είναι ασύμφορα, ωστόσο, αναμφίβολα αποτελούν ευχάριστο ανάγνωσμα. Με αφορμή μιας βιογραφίας του λόρδου Βύρωνα και της σχέσης που είχε ο ίδιος με την αδερφή του, ο άνθρωπος που φιλοξενεί τον ταξιδιώτη μας, περιγράφει τη δική του ιστορία και τη γνωριμία με έναν μάταιο έρωτα. Μπορεί τελικά να μην ήταν το βιβλιοδιήγημα που είχα στο μυαλό μου ήταν ωστόσο μια πολύ δυνατή ιστορία που έμεινε στο μυαλό μου. Ας μην ψάξω να βρω με ποια σύμβαση εργασίας θα μπορούσα να την παραλληλίσω γιατί τότε θα χαθώ σε περίεργα μονοπάτια του νου.