Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

Το νούμερο ένα μιας νέας εκδοτικής σειράς


Μου είναι δύσκολο να μιλάω για εξαιρετικά μεγάλα βιβλία. Θα κάνω μια εξαίρεση όμως σε αυτήν την περίπτωση κάνοντας μια προσπάθεια να πω κάτι από τα πολλά που ούτως ή άλλως έχουν ειπωθεί, κυρίως επειδή θέλω να πω δυο λόγια για την έκδοση. Ο Edgar Allan Poe είναι ένας συγγραφέας που συντρόφευσε (και αυτός) τα εφηβικά μου χρόνια και συγκεκριμένα τις σκοτεινές ήμερες τους. Σκάβοντας βαθιά στη μνήμη ανασύρω το Κοράκι, το Μαύρο γάτο και κάποιες ακόμη από τις ιστορίες του σε μια ενδεχομένως φθηνή έκδοση του περιπτέρου. Μάλλον ξέρω για τον Πόε ό,τι έχω ακούσει από τους άλλους, δηλαδή αυτά που ξέρουν όλοι γι' αυτόν και τίποτα παραπάνω. Μάλλον πρέπει να διαβάσω όλα του τα έργα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και ίσως να εντοπίσω αν υπάρχει κάποια βιογραφία του γιατί φαίνεται πως και ο βίος του έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Για μία βιβλιοθήκη


Σαν το μυρμήγκι κουβαλάω τους θησαυρούς στη φωλιά μου. Κι είναι αλήθεια πως δεν έχω μόνο μία τρύπα για φωλιά. Κι είναι αλήθεια πως τελικά δεν έχω ούτε φωλιά ούτε θησαυρούς. Σαν το μυρμήγκι όμως κουβαλάω και σαν το μυρμήγκι είμαι σε μόνιμη αναζήτηση και μετακίνηση, καταλήγοντας να ζω χωρίς αυτούς σε τρύπες άλλων.

Αφήνω κομμάτια μου σε χώρους που ζω. Φεύγω και μένει πίσω κάτι από εμένα. Κάτι περισσότερο από μερικά αντικείμενα. Είναι τα βιβλία ο πιο πολύτιμος θησαυρός. Δεν είναι ένα αντικείμενο, είναι κάτι  περισσότερο ακόμη και από μια ιδέα. Φεύγω κι είναι σαν αφήνω πίσω κάτι από όλα όσα υπάρχουν μέσα μου βαθιά. Όσο κι αν προσπαθώ να απεξαρτηθώ, να ανεξαρτητοποιηθώ, είναι αδύνατον να ξεφύγω από τη σκέψη μου, από εμένα την ίδια. Κι είναι η διαμελισμένη βιβλιοθήκη μου επέκταση του είναι μου. Σκόρπια κομμάτια μου που λείπουν.

Πάντα υπάρχει η ελπίδα του ερχομού εκείνης της ημέρας που όλα τα κομμάτια της σκέψης θα συγκεντρωθούν σε έναν τόπο. Εσύ δεν ξέρω που θα είσαι, εγώ πάντως θα είμαι εκεί ολόκληρη. Όλες οι λέξεις μου θα είναι ταξινομημένες στα ράφια γύρω μου, θα είναι στη θέση τους. Κι είναι αυτές οι λέξεις άρτια επιλεγμένες, προσεχτικά ξεχωρισμένες από το σύμπαν των βιβλίων, κι έχουν αντέξει τόσο στο χρόνο όσο στο ξένο χώρο. Έχουν αντέξει χειμωνιάτικες κακοκαιρίες και καλοκαιρινές αναζητήσεις προμηθειών. Ένας πραγματικός θησαυρός είναι ο θησαυρός μου που κάποτε θα ζει με εμένα. 

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Ένα παιδί από βιβλία


Τι υπέροχος τίτλος για το πρώτο βιβλιοβιβλίο ενός παιδιού. Τα παιδικά βιβλία που μιλάνε για βιβλία αναπτύσσοντας έτσι το αίσθημα της φιλαναγνωσίας και καλλιεργώντας την αγάπη για το βιβλίο με σκοπό να δημιουργήσουν νέους αναγνώστες, τολμώ να πω ότι είναι περισσότερα από αυτά των ενηλίκων. Όλοι εμείς που αγαπάμε το βιβλίο, αγαπάμε να διαβάζουμε βιβλιοβιβλία και να τα αγοράζουμε για εμάς ή για δώρα (τολμήστε αγαπητοί μου εκδοτικοί οίκοι να μεταφράζεται τέτοια βιβλία είναι μικρό το ρίσκο). Εξίσου αγαπάμε και τα παιδικά βιβλιοβιβλία γιατί πιστεύουμε ότι κάθε παιδί αξίζει να έχει ακούσει ή να έχει διαβάσει όσο πιο πολλές ιστορίες γίνεται για να μπορέσει να γίνει όταν μεγαλώσει ένας ενήλικας που σκέφτεται (και που συνεχίζει να διαβάζει).

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Τα χρώματα του ποιητή

Πρέπει να έχω λιώσει πολλές σόλες παπουτσιών περπατώντας στους αθηναϊκούς δρόμους και σίγουρα θα συνεχίσω. Είναι που το κέντρο της πρωτεύουσας κάθε φορά μου προσφέρει νέες εκπλήξεις και συναισθήματα. Έτσι ένα συννεφιασμένο μεσημεράκι τα βήματά μου με οδήγησαν στις εκδόσεις Γαβριηλίδη στην Αγ. Ειρήνη. Μπήκα σε ένα υπέροχο νεοκλασικό και δεν κατάλαβα που ακριβώς μπήκα, σε ένα σπίτι, σε ένα βιβλιοπωλείο, σε ένα τυπογραφείο, σε μια εταιρεία, σε μία καφετέρια ή σε ένα κτίριο που τα συγκεντρώνει όλα αυτά. Ένιωσα αόρατη, ένιωσα ότι είμαι ένα φάντασμα που παρακολουθεί τις ζωές των άλλων καθώς εργάζονται. Με άφησαν όλοι στην ησυχία μου να νιώθω όπως θέλω καθώς αναζητούσα το σκοπό της επίσκεψής μου. Μόνο για μια στιγμή πρέπει να με είδε κάποιος, τότε που η μύτη μου σχεδόν ακουμπούσε έναν πίνακα και θέλησε να μου φωτίσει τον κόσμο.

Ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι δύο φορές καλλιτέχνης. Όχι γιατί είναι ένας αγαπημένος μου συγγραφέας και ποιητής αλλά γιατί αυτός μπορεί να είναι και ζωγράφος. Ο Αργύρης Χιόνης, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που θέλησε να φύγει νωρίς για να γλιτώσει, εκτός από τις υπέροχες λέξεις που άφησε πίσω του, μας άφησε και υπέροχα χρώματα. Αυτά που επισκέφθηκα ένα συννεφιασμένο μεσημεράκι καθώς περπατούσα τους χιλιοπερπατημένους δρόμους της Αθήνας. Σε αυτό το υπέροχο νεοκλασικό εκεί στον πρώτο όροφο έκατσα λίγο να ξαποστάσω στις άναρχα τοποθετημένες άδειες καρέκλες που μαρτυρούσαν μια ξεχασμένη εκδήλωση και να θαυμάσω τους πίνακες του ποιητή. Σε κάποιον διέκρινα μια ιστορία, λίγο από ένα παραμύθι, σε κάποιον διέκρινα τον εαυτό μου, σε όλους διέκρινα τον ποιητή.