Μέσα σε συρτάρια παλιών παιδικών δωματίων βρίσκει κανείς μυριάδες αναμνήσεις ανεκτίμητης αξίας, μονάχα για τον κάτοχο τους. Μικροαντικείμενα σπασμένα και τσαλακωμένα στην πλειοψηφία τους, στοιβαγμένα μαζί με τα απαραίτητα σχολικά συνοδευτικά, μισοφαγωμένες γόμες και μολύβια, χρωματιστά στυλό που ξέμειναν από μελάνι, έλεγχοι προόδου, ασκήσεις για το σπίτι που ποτέ δεν έγιναν. Χρόνια ζεις χωρίς αυτά, ούτε την ύπαρξή τους δεν θυμάσαι, μα όταν τα βλέπεις δυσκολεύεσαι να τα αποχωριστείς φοβούμενος μην τυχόν μαζί με αυτά πετάξεις και συνεπώς ξεχάσεις τα καλύτερα σου χρόνια. Σαν να έχουν καταδικαστεί τα συρτάρια των παιδικών δωματίων να ζουν σε χρόνο σταματημένο απλά για να σου υπενθυμίζουν την προηγούμενη ζωή σου. Η κάθε προηγούμενη ζωή γίνεται ένα συρτάρι σε ένα κάποιο δωμάτιο.
Αυτά τα χαλασμένα μικροαντικείμενα αναμνήσεων συνήθως καμία αξία δεν έχουν για κάποιον δεύτερο που ξεδιάντροπα εισέβαλε στο προσωπικό σου άβατο και βάλθηκε να σκαλίζει τον θησαυρό των σκουπιδιών σου και να σε προστάζει να τα ξεφορτωθεί επιτέλους. Κάθε χρόνο που αγγίζεις τα χρωματιστά ξύλινα πόμολα ενός ακατοίκητου χώρου αφήνεις για αργότερα την μάταιη τακτοποίηση του σωρού και τον εντοπισμό των πιθανών χρήσιμων.
Μέσα σε όλα βρέθηκε κι αυτός ο ενδεχομένως πολυχρησιμοποιημένος σελιδοδείκτης μιας άλλης εποχής και ξαφνικά ο θησαυρός σου αποκτά αξία και για κάποιον άλλον. Ένας χαρούμενος, με ζωντανά χρώματα που παραμένουν, παιδικός σελιδοδείκτης της μακρινής εποχής που οι εκδόσεις Ψυχογιός είχαν περισσότερο γούστο.
8 σχόλια:
Του σελιδοδείκτη το ανάγνωσμα! ;-)
Μου αρέσουν πολύ οι σελιδοδείκτες, τόσο, που νομίζω θα καταλήξω με διαφορετικό για το κάθε βιβλίο μου! Και ο δικός σου ο παιδικός ωραίος είναι: στην κορυφή του μού θυμίζει και λίγο Χριστούγεννα. :-)
Όλοι εμείς που αγαπάμε τα βιβλία αγαπάμε κι όλα όσα σχετίζονται με αυτά. Κάνω συλλογή από σελιδοδείκτες, αλλά οι πιο παλιοί σε κάποια μετακόμιση πετάχτηκαν ή ξέμειναν σε κάποιο σπίτι που πια δεν κατοικώ. Μπορείς να μας δείξεις έναν αγαπημένο σου!
Το είχα σκεφτεί κάποια στιγμή να κάνω μια ανάρτηση αφιερωμένη στους σελιδοδείκτες μου. Έχω πάρα πολλούς: μεταλλικούς, μαγνητικούς, ξύλινους, έναν πλεκτό, κοινούς χαρτονένιους, σελιδοδείκτες σαν post-it, μέχρι και δύο από πάπυρο που μου είχε κάποτε κάνει δώρο ο αδερφός μου (τους είχε αγοράσει στα περίπτερα μιας ΔΕΘ, όταν σπούδαζε στη συμπρωτεύουσα). Και σίγουρα ξεχνάω ορισμένους τώρα. Θα δούμε... :-)
Να κάνεις! Την αναμένω!
Πολύ ωραίο όλο το άρθρο, ακριβώς ό,τι αισθανόμαστε οι περισσότεροι! Σελιδοδείκτες έχω κι εγώ αρκετούς αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω το πάθος μερικών που έχουν ολόκληρες συλλογές. Εκείνο που με εκνευρίζει είναι τα τελευταία χρόνια με τους διαφημιστικούς "σελιδοδείκτες" που είναι τεράστιοι και χρήσιμοι μόνο για μεγάλου σχήματος βιβλία!
Γενικά δεν μου αρέσουν οι διαφημιστικοί σελιδοδείκτες!
Σε ευχαριστώ Μιχάλη!
Φτιάχνω δικούς μου σελιδοδείκτες με εικόνες από συγγραφείς και περιοχές αγαπημένες τυπωμένους σε παλιό χάρτινο μαυρόασπρο φωτογραφικό χαρτί. Συλλέγω σελιδοδείκτες από μουσεία, κλπ. Μου αρέσουν και αυτοί των εκδόσεων "Άγρα".
A πολύ θα χαρώ να δω τους χειροποίητους σελιδοδείκτες!
Δημοσίευση σχολίου