Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Ένα και ένα δώρο του Μεταιχμίου


Είπα να επωφεληθώ της καλοκαιρινής προσφοράς του Μεταιχμίου με το κουπόνι εφημερίδας που αγοράζεις ένα βιβλίο και έχεις ένα ακόμα δώρο.
Αυτές οι προσφορές δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.
Έτσι διάβασα την κυριακάτικη εφημερίδα σε ένα όμορφο καφέ ένα αυγουστιάτικο εντελώς ζεστό μεσημέρι και περίμενα υπομονετικά να τελειώσω το βιβλίο που είχα στο κομοδίνο μου  για να βγω βόλτα στα βιβλιοπωλεία που συμμετείχαν στην προσφορά. Αυτές οι βόλτες αναζήτησης που λατρεύω όταν είμαι στην Αθήνα και γίνονται αυστηρώς διαδικτυακές όταν είμαι εκτός. Επισκέφτηκα όλα τα βιβλιοπωλεία της λίστας, για την ακρίβεια χαρτοβιβλιοπωλεία, ψάχνοντας για την αγορά μου. Οι επιλογές μου λίγες καθώς στο ένα τα δωρεάν βιβλία είχαν σχεδόν τελειώσει, στο άλλο έγινε ολόκληρο σούσουρο καθώς ο μαγαζάτορας έπρεπε να μετακινήσει σχολικές τσάντες, γραφική ύλη και κουδουνίστρες μέχρι να φτάσει στους λιγοστούς τίτλους του Μεταιχμίου που μου τους παρουσίασε με ιδιαίτερο καμάρι (έφυγα διακριτικά ενώ εξυπηρετούσε άλλον πελάτη). Κατέληξα στο μοναδικό αμιγώς βιβλιοπωλείο αλυσίδας της λίστας που αν και δεν συμπαθώ και ούτε ποτέ έχω ψωνίσει, μου φάνηκε όαση μετά τα προηγούμενα, καθώς τουλάχιστον είχες τους διπλάσιους τίτλους.
Βέβαια όταν οι επιλογές είναι λίγες δεν υπάρχουν και πολλά διλήμματα.

Επέλεξα να αγοράσω ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω μόνο και μόνο από περιέργεια εξαιτίας μιας δικαστικής διαμάχης.
Αναφέρομαι στα χρόνια εκείνα που το Υπουργείο Παιδείας εμπνεύστηκε τη δημιουργία σχολικών βιβλιοθηκών, αγοράστηκαν βιβλία και δημιουργήθηκαν χώροι για να στεγάσουν τις βιβλιοθήκες, βέβαια ποτέ δεν προβλέφθηκε (ως είθισται) να απασχοληθούν σε αυτές βιβλιοθηκονόμοι.
Το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου "Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές" που είχε τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και είχε γίνει πολύ δημοφιλή στο εξωτερικό καθώς έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, είχε αποσυρθεί από τις σχολικές βιβλιοθήκες και μάλιστα με δικαστική απόφαση (απόφαση που πάρθηκε πίσω την επόμενη χρονιά). Είχε προκληθεί μεγάλος σάλος εκείνα τα χρόνια και εγώ είχα μείνει με την απορία πόσο άσεμνο ήταν το περιεχόμενό του για  να εμπλακούν δικαστές και δικηγόροι και να τεθούν ζητήματα λογοκρισίας. Βέβαια και τώρα που το διάβασα δεν καταλαβαίνω ούτε γιατί λογοκρίθηκε ούτε γιατί πήρε βραβείο, αλλά σίγουρα κατάλαβα ότι αυτό και η ιστορία του ανήκουν σε μια άλλη εποχή.

Το βιβλίο δώρο που διάλεξα έχει γραφτεί από τον αμερικάνο Κέβιν Πάουερς, ο οποίος πολέμησε στο Ιράκ και αναφέρει τις εμπειρίες του, σαν εξιλέωση, θα έλεγα, για το μεγάλο λάθος που έκανε να στρατευθεί. Το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν και ήταν μόνο μια απλή εξιστόρηση και έλειπαν πιο βαθιά στοιχεία. Η "Κίτρινη κορδέλα" ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα και αναφέρεται σε αυτούς τους σύγχρονους πολέμους, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να διαβάσω κι άλλα, ιδιαίτερα από συγγραφείς εκείνων των εμπόλεμων περιοχών. Καθώς δεν έχω ιδέα, θα χαιρόμουν αν κάποιος γνωρίζει να μου αφήσει ορισμένα ονόματα συγγραφέων από Ιράν, Ιράκ, Συρία κτλ.

ΥΓ. Κόντρα σε όσους συνοδεύουν τις φωτο των βιβλίων τους με καφέ, όντας λάτρης των τσαγιών και μη πίνοντας καφέ, συνοδεύει τα βιβλία μου μια καινούρια ανακάλυψη στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Πρόκειται για παγωμένο τσάι του βουνού προερχόμενο από την Κομοτηνή.  

6 σχόλια:

Μαραμπού είπε...

Χαχαχαχα!!! Προσπαθούσα να δω τι παράξενο Ενερτζι Ντρικ πίνεις και δεν μπορούσα να καταλαβω τι έγραφε! Τελικά το αποκρυπτογράφησα... του βουνού, απίστευτο! :) Και τέλειο ένερτζι ντρικ παρεμπιπτόντως.

Αυτό που περιγράφεις το πέρασα και εγώ. Πήγα χαρούμενος με τα κουπόνια αναλόγιζόμενος ποια από όλα τα βιβλία του Μεταίχμιου θα έπαιρνα και αντίκρισα δυο μικρές στοίβες με αδιάφορα βιβλία. Απογοητεύτηκα! Πλήρωσα ένα πόκετ (Βρώμικη τριλογία της Αβάνας) και πήρα ως δώρο τη "Λώρα, η τελευταία των Μάρξ" για το οποίο είχε γράψει μια όμορφη κριτική ο Λιμπρόφιλο. Θαυμάσιο βιβλίο, ξαφνιάστηκα θετικά! Αν σου αρέσουν οι μυθιστορηματικές βιογραφίες, αναζήτησέ το, στην περίπτωση που δεν βρεις κάτι καλύτερο.

Έχω ένα ακόμα κουπόνι, αλλά θα περιμένω λίγο ακόμη γιατί μου είπαν στο βιλιοπωλείο ότι θα ανανεώσουν τα προσφερόμενα βιβλία με μερικά νέα. Λέω μπας και βρω τίποτα καλύτερο - βασικά, τα διηγήματα του Τσέχωφ ήθελα, αλλά χλωμό το κόβω, μάλλον θα τα πληρώσω!!

Τελικά, γιατί λογοκρίθηκαν οι Νερατζιές, δεν μας είπες.

librarian είπε...

Χαχα!!! Όταν το είδα πρώτη φορά είπα "τι αμερικάνικη αηδία είναι αυτή;" ήταν δίπλα στο τσάι των τουριστών αριζόνα, όταν είδα τι γράφει, έμεινα λίγο. Το πήρα να το δοκιμάσω κι έχει πραγματικά γεύση τσάι του βουνού με μέλι.

Το βρήκα κι εγώ αυτό το βιβλίο και το σκεφτόμουν γιατί μου αρέσουν πολύ οι μυθιστορηματικές βιογραφίες αλλά όταν είδα πώς είναι έλληνας ο συγγραφέας το άφησα, ρατσιστικό ε; Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά και μένα μου είχαν πει ότι θα φέρουν κι άλλα κι προχτές που πέρασα μια βόλτα είχε τα μισά από την προηγούμενη.

Οι νεραντζιές λογοκρίθηκαν μάλλον επειδή είχε κάποιες σόκινγκ σκηνές κάτι λιγότερο από σεξ. Τι να πω, κι εγώ σου λέω έμεινα με την απορία... Μου έρχονται πολλά βιβλία στο μυαλό που έχουν τόσο σεξ που μάλλον θα έπρεπε να καούν σε κάποια πλατεία.

Μαραμπού είπε...

Όχι, καθόλου ρατσιστικό. Δεν τρέφεις παράλογο μίσος για όλους τους έλληνες συγγραφείς απλώς κρατάς μια επιφύλαξη απέναντί τους ακόμα και όταν σου προσφέρονται δωρεάν(!) γιατί για πάρα πολλά χρόνια μια μεγάλη μερίδα αυτών μας έχει πήξει στην ηλιθιότητα και την μετριότητα!!

Ωστόσο, η Ζέφη Κόλια έκανε εξαιρετική δουλειά στο βιβλίο της. Εμπεριστατωμένο και εμβριθές, είναι μια άψογη διδακτορική διατριβή με ολίγη λογοτεχνική σάλτσα για τους αναγνώστες. Η Λώρα Μαρξ αποδεικνύεται εξαίσιος λογοτεχνικός χαρακτήρας (όπως και όλη η οικογένεια Μαρξ, μαζί και ο γαμπρός Πώλ Λαφάργκ), η εποχή σκιαγραφείται θαυμάσια καθώς και οι πολιτικές καταστάσεις που οδήγησαν στην δημιουργία του Σοσιαλιστικού κινήματος. Μπορείς να δεις με τι αγαθές προθέσεις ξεκίνησε το κίνημα και πού κατέληξε. Χωρίς διδακτισμούς και κηρύγματα. Ένα βιβλίο που προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη σε όποιον ζητάει την γνώμη μου. Ο Λιμπρόφιλο τα λέει καλύτερα (http://librofilo.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html).

Τι ηλιθιότητα να λογοκρίνεις ένα βιβλίο αλλά και πόση αναπάντεχη φήμη για τον συγγραφέα του άσχετα αν αυτή η τελευταία δικαιολογείται από την λογοτεχνική αξία του βιβλίου! Γι' αυτό και πάρα πολλοί που είναι ανίκανοι να προκαλέσουν με την γραφή τους... γράφουν μόνο την προκλητικότητά τους!

Καλό απόγευμα :)

librarian είπε...

Χαίρομαι για τον ενθουσιασμό σου για αυτό το βιβλίο, θα το έχω υπόψιν μου.
Δεν θα έλεγα ότι είναι προκλητικό το βιβλίο της Σωτηροπούλου, ούτε ότι το συμβάν βοήθησε στο να αποκτήσει φήμη. Δεν νομίζω να είχαν αυξηθεί τόσο οι πωλήσεις και μάλλον είναι πολύ λίγοι αυτοί που το θυμούνται πια.

Elli είπε...

χμ η κουβέντα μου δίνει την ιδέα για ανάρτηση περί λογοκρισίας. Την κρατώ.
Η Λώρα μου άρεσε και μένα πάρα πολύ και συνδύασε την ευχαρίστηση της ανάγνωσης, την μυθοπλαστική πραγματικών συμβάντων και ιστορικές αναφορές...

librarian είπε...

Ανάρτηση για λογοκρισία και για ό,τι ανάρτηση θες να δώσουμε λίγη ώθηση, από ιδέες εσύ άλλο τίποτα! Βρε τι έπαθα με αυτήν τη Λώρα που δεν την πήρα, με βλέπω την Κυριακή με εφημερίδα και από εβδομάδα βιβλιοπωλεία. Αλλά ξεκίνησα τη Ζατέλη τώρα και οι πολλές σελίδες της θα μου βγάλουν εβδομάδες.