Ένα και ένα δώρο του Μεταιχμίου

Είπα να επωφεληθώ της καλοκαιρινής προσφοράς του Μεταιχμίου με το κουπόνι εφημερίδας που αγοράζεις ένα βιβλίο και έχεις ένα ακόμα δώρο.

Αυτές οι προσφορές δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Έτσι διάβασα την κυριακάτικη εφημερίδα σε ένα όμορφο καφέ ένα αυγουστιάτικο εντελώς ζεστό μεσημέρι και περίμενα υπομονετικά να τελειώσω το βιβλίο που είχα στο κομοδίνο μου  για να βγω βόλτα στα βιβλιοπωλεία που συμμετείχαν στην προσφορά. Αυτές οι βόλτες αναζήτησης που λατρεύω όταν είμαι στην Αθήνα και γίνονται αυστηρώς διαδικτυακές όταν είμαι εκτός. Επισκέφτηκα όλα τα βιβλιοπωλεία της λίστας, για την ακρίβεια χαρτοβιβλιοπωλεία, ψάχνοντας για την αγορά μου. Οι επιλογές μου λίγες καθώς στο ένα τα δωρεάν βιβλία είχαν σχεδόν τελειώσει, στο άλλο έγινε ολόκληρο σούσουρο καθώς ο μαγαζάτορας έπρεπε να μετακινήσει σχολικές τσάντες, γραφική ύλη και κουδουνίστρες μέχρι να φτάσει στους λιγοστούς τίτλους του Μεταιχμίου που μου τους παρουσίασε με ιδιαίτερο καμάρι (έφυγα διακριτικά ενώ εξυπηρετούσε άλλον πελάτη). Κατέληξα στο μοναδικό αμιγώς βιβλιοπωλείο αλυσίδας της λίστας που αν και δεν συμπαθώ και ούτε ποτέ έχω ψωνίσει, μου φάνηκε όαση μετά τα προηγούμενα, καθώς τουλάχιστον είχες τους διπλάσιους τίτλους.
Βέβαια όταν οι επιλογές είναι λίγες δεν υπάρχουν και πολλά διλήμματα.

Επέλεξα να αγοράσω ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω μόνο και μόνο από περιέργεια εξαιτίας μιας δικαστικής διαμάχης.
Αναφέρομαι στα χρόνια εκείνα που το Υπουργείο Παιδείας εμπνεύστηκε τη δημιουργία σχολικών βιβλιοθηκών, αγοράστηκαν βιβλία και δημιουργήθηκαν χώροι για να στεγάσουν τις βιβλιοθήκες, βέβαια ποτέ δεν προβλέφθηκε (ως είθισται) να απασχοληθούν σε αυτές βιβλιοθηκονόμοι.
Το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου "Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές" που είχε τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και είχε γίνει πολύ δημοφιλή στο εξωτερικό καθώς έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, είχε αποσυρθεί από τις σχολικές βιβλιοθήκες και μάλιστα με δικαστική απόφαση (απόφαση που πάρθηκε πίσω την επόμενη χρονιά). Είχε προκληθεί μεγάλος σάλος εκείνα τα χρόνια και εγώ είχα μείνει με την απορία πόσο άσεμνο ήταν το περιεχόμενό του για  να εμπλακούν δικαστές και δικηγόροι και να τεθούν ζητήματα λογοκρισίας. Βέβαια και τώρα που το διάβασα δεν καταλαβαίνω ούτε γιατί λογοκρίθηκε ούτε γιατί πήρε βραβείο, αλλά σίγουρα κατάλαβα ότι αυτό και η ιστορία του ανήκουν σε μια άλλη εποχή.

Το βιβλίο δώρο που διάλεξα έχει γραφτεί από τον αμερικάνο Κέβιν Πάουερς, ο οποίος πολέμησε στο Ιράκ και αναφέρει τις εμπειρίες του, σαν εξιλέωση, θα έλεγα, για το μεγάλο λάθος που έκανε να στρατευθεί. Το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν και ήταν μόνο μια απλή εξιστόρηση και έλειπαν πιο βαθιά στοιχεία. Η "Κίτρινη κορδέλα" ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα και αναφέρεται σε αυτούς τους σύγχρονους πολέμους, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να διαβάσω κι άλλα, ιδιαίτερα από συγγραφείς εκείνων των εμπόλεμων περιοχών. Καθώς δεν έχω ιδέα, θα χαιρόμουν αν κάποιος γνωρίζει να μου αφήσει ορισμένα ονόματα συγγραφέων από Ιράν, Ιράκ, Συρία κτλ.

ΥΓ. Κόντρα σε όσους συνοδεύουν τις φωτο των βιβλίων τους με καφέ, όντας λάτρης των τσαγιών και μη πίνοντας καφέ, συνοδεύει τα βιβλία μου μια καινούρια ανακάλυψη στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Πρόκειται για παγωμένο τσάι του βουνού προερχόμενο από την Κομοτηνή.