Ρωτήστε με ό,τι θέλετε!

Ο Μαραμπού διάβασε ένα βιβλίο για βιβλία που για τους λόγους που περιγράφει δεν είχα μπει στον κόπο να αγοράσω. Εκείνος, προφανώς επειδή ψωνίζει κυρίως από ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, δεν είχε τη δυνατότητα να ξεφυλλίσει και να καταλάβει. Ωστόσο, χαίρομαι που το διάβασε και διάβασα κι εγώ μέσω αυτού κάποια αποσπάσματα κι ας ήταν απογοητευτική η έκδοσή του. 

Όσοι έχετε δικό σας βιβλιοπωλείο, έχετε δουλέψει σε βιβλιοπωλείο ή περνάτε ώρες πολλές εκεί ψάχνοντας για το επόμενο βιβλίο, θα έχετε ακούσει απίστευτα πράγματα από πελάτες που απαιτούν να έχουν την καλύτερη πληροφόρηση, σχετικά (ή μη) με τον κόσμο των βιβλίων. Αυτό σκέφτηκε και η Jen Campbell και συγκέντρωσε όλες τις παράξενες ιστορίες που άκουσε ως βιβλιοπώλισσα στα βιβλιοπωλεία Edinburgh Bookshop και Ripping Yarns.

Η αρχική ιδέα υπήρξε πολύ καλή, η εκτέλεση όμως κάπως υστερεί. Θα είχε ενδιαφέρον αν συγκεντρώνονταν μόνο ιστορίες που είχαν να κάνουν αμιγώς με βιβλία και λογοτεχνία, όσο χαζές και αν ήταν. Το γεγονός ότι κάθε πελάτης βιβλιοπωλείου μπορεί να ρωτήσει ό,τι ηλίθιο του κατέβει στο κεφάλι, δεν σημαίνει ότι θα βρει δικαιωματικά και μια θέση σε ένα τέτοιο βιβλίο! 

Το Μεταίχμιο για ακόμη μια φορά παρουσίασε την εκδοτική του ανεπάρκεια και την κακόγουστη οπτική του. Ο τίτλος πρωτοτύπου είναι “Weird things customers say in bookshops”, σαφής και συγκεκριμένος. Το Μεταίχμιο επέλεξε τον τίτλο, “Είναι τρελοί αυτοί οι βιβλιοφάγοι!” και υπότιτλο “Ξεκαρδιστικές ατάκες πελατών σε βιβλιοπωλεία”, κάνοντας το βιβλίο να θυμίζει φθηνό οδηγό με ανέκδοτα για ξανθιές. Παρά την σκωπτική διάθεση που προσπάθησε να μεταδώσει ο τίτλος, είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι βιβλιοφάγοι (που ακόμα και αν τους διαχωρίσουμε από τους βιβλιόφιλους, που αυτοί οι τελευταίοι διακρίνονται για μια εκλεκτικότητα και σιγουριά στην επιλογή των βιβλίων τους) δε θα ρωτούσαν ποτέ τόσο ανόητα πράγματα, εκτός και αν οι ιστορίες που παρουσιάζονται αφορούν πελάτες που μπήκαν όλοι τους πρώτη φορά σε βιβλιοπωλείο, οπότε η ευθύνη πέφτει αποκλειστικά στην συγγραφέα!

Νιώθω βαθιά απογοητευμένος από την αγορά αυτού του βιβλίου, ειδικά όταν το αγόρασα 9.90, σε χείριστο χαρτί (αναμενόμενο) και τις μισές του σελίδες διανθισμένες με κακόγουστα σκίτσα. Κρίμα, γιατί υπέθεσα ότι αυτό το βιβλιαράκι θα μπορούσε να μου προσφέρει λίγη απόλαυση αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι και εγώ όταν μπω σε βιβλιοπωλείο θα ρωτήσω: “Έχετε το βιβλίο, Είναι τρελοί αυτοί οι βιβλιοφάγοι;” – “Ναι το έχουμε!” – “Τότε, ντροπή σας!!”

Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα, τα πιο λογοτεχνικά.

ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ (προς τη φίλη της): Τι είναι αυτός ο τομέας Λογοτεχνικής κριτικής; Είναι για βιβλία που γκρινιάζουν για άλλα βιβλία;

ΠΕΛΑΤΗΣ: Πού έχετε τον Άμλετ; Ξέρετε, να ζει κανείς ή να μη ζει; Στη φιλοσοφία;

ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ (Κρατάει ένα αντίτυπο του βιβλίου των Weight Watchers στο ένα χέρι και ένα αντίτυπο των Αγώνων της πείνας στο άλλο): Ποιο από τα δυο θα μου συστήνατε για γρήγορο αδυνάτισμα;

ΠΕΛΑΤΗΣ: Τι το τόσο σπουδαίο είχε ο Μεγάλος Γκάτσμπι τέλος πάντων; Ήταν σούπερ ήρωας ή κάτι τέτοιο;

ΠΕΛΑΤΗΣ: Έχετε κανένα βιβλίο υπογεγραμμένο από συγγραφείς που είναι στα τελευταία τους; Θα ήθελα να επενδύσω σε τέτοια βιβλία.

ΠΕΛΑΤΗΣ (κρατώντας ένα αντίτυπο του Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόυς): Γιατί είναι τόσο μεγάλο αυτό το βιβλίο; Υποτίθεται πως εκτυλίσσεται σε μία και μόνο μέρα, έτσι δεν είναι; Πόσα μπορούν να συμβούν σε έναν άνθρωπο μέσα σε μία μέρα που να χρειάζεται τόσες σελίδες για να τα περιγράψεις; Ας πάρουμε για παράδειγμα εμένα, ξυπνάω, τρώω πρωινό, πάω στη δουλειά, γυρίζω στο σπίτι... άντε να πάω και για ένα ποτό και τέλος! Δεν γεμίζουν όλα αυτά τις σελίδες ενός βιβλίου!

ΠΕΛΑΤΗΣ (αγοράζοντας ένα αντίτυπο των Ταξιδιών του Γκιούλιβερ): Σκέφτομαι να ταξιδέψω, έτσι έλεγα να διαβάσω αυτό το βιβλίο για να πάρω ιδέες για μέρη. Ο τύπος έχει πάει σε απίθανα σημεία του πλανήτη, έτσι δεν είναι;