Διαβάζω ό,τι έχω και ό,τι
πέσει στα χέρια μου. Ξεκινάω από τα ξεχασμένα βιβλία, τα καταχωνιασμένα σε
διάφορα σημεία του σπιτιού. Δυστυχώς, δεν είναι πολλά, αλλά αισθάνομαι ασφάλεια
με την ύπαρξη της Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Έγινε προέκταση της δικής μου
βιβλιοθήκης, προέκταση που φτάνει σε όποια πόλη κι αν βρεθώ. Μέσα στα λίγα
ξεχασμένα βιβλία του σπιτιού μου, λοιπόν, βρήκα και ένα που δεν είναι δικό μου,
ο κάτοχός του είναι τόσο διακριτικός που δεν το ζητάει, ούτε ρωτάει, περιμένει.
Είναι ένα βιβλίο που το
εξώφυλλο δεν με τραβάει να το διαβάσω, αυτές οι εκδόσεις Λιβάνη δεν μπορούν με
τίποτα να με κερδίσουν. Δεν θα το αγόραζα ποτέ. Ακόμη και η περίληψη στο πίσω
μέρος που υπό άλλες συνθήκες θα με έκανε να χαίρομαι για την ανακάλυψη ενός
ακόμη βιβλιοβιβλίου, με αφήνει ασυγκίνητη (να φταίει το άχαρο μπεζ του
φόντου;).
Στη γαλλική του εκδοχή αρκεί μια ματιά για να θες
να το κάνεις δικό σου - αν και οι ξένες εκδόσεις δε συγκρίνονται με τις ελληνικές.
Γνωρίζοντάς την, είχα ξεκινήσει την ανάγνωση αλλά πάλι δεν… καταχωνιάστηκε και ξεχάστηκε.
Μετά από τόσους μήνες που
περίμενε με έναν σελιδοδείκτη στις πρώτες σελίδες, επιτέλους προσπέρασα το
περιτύλιγμα και μπήκα μέσα στο κείμενο (βοήθησαν οι άχαρες εκδόσεις των
εφημερίδων, ο Μαρής διαβάζεται σε όποια έκδοση).
Ξεκινώντας την ανάγνωση του
Φέρμιν: οι περιπέτειες ενός μητροπολιτικού
κατεργάρη με περίμεναν οι υπογραμμίσεις και οι υποσημειώσεις του κατόχου του
αντιτύπου και πρώτου αναγνώστη. Τι έκπληξη! Ήταν σαν να το διαβάσαμε παρέα.
Συζήταγα μαζί σου, συμφωνούσα και διαφωνούσα: "ε όχι εγώ δεν θα το υπογράμμιζα
αυτό, έλεος είναι δυνατόν να σου αρέσει αυτή η μίζερη σκέψη; Ε ναι αυτή η
πρόταση μάλιστα, έχει όμορφες σκέψεις, που ναι σίγουρα έχουν πανιά…"
Ο Φέρμιν είναι ένας
αρουραίος που είχε την τύχη να γεννηθεί μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο της Βοστόνης
γνωρίζοντας ανάγνωση. Έτσι μπορεί να τρώει διαβάζοντας. Θα μάθει πολλά, θα
γίνει σοφός, σοφός αλλά μόνος. Ο βιβλιοπώλης η μοναδική του παρέα δε δείχνει να
τον συμπαθεί και ακόμα και όταν βρίσκει έναν άνθρωπο που δείχνει να τον
καταλαβαίνει και να του μιλάει θα τον χάσει. Τα πάντα θα χάσει, ολόκληρη η γειτονιά
του θα κατεδαφιστεί αλλά θα πεθάνει έχοντας ταξιδέψει και έχοντας ζήσει στα πιο
περίεργα μονοπάτια της φαντασίας του, ονειροπολώντας και διαβάζοντας. 
11 σχόλια:
Πολύ καιρό, αγαπητή Librarian, είχα να διαβάσω βιβλιοβιλίο που τόσο μου αρέσει. Από την ανάρτησή σου όμως δεν κατάλαβα. Αξίζει τον κόπο το συγκεκριμένο;
Καλλιτέχνιδα είναι ωραία ιστορία, ανάλαφρη και ο συγγραφέας φαίνεται πολύ καλό τυπάκι.
Άμα το βρεις σε καλή τιμή να το πάρεις, προσφορές, παλαιοβιβλιοπωλεία, έχει τόσα η Αθήνα για τέτοιες περιπτώσεις που όλοι οι εκτός ζηλεύουμε.
Σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο που πάση θυσία θα ήθελα να το έχω στη βιβλιοθήκη μου.
Δεν το ξέρεις, αλλά να, δε γράφω ποτέ ανάρτηση για βιβλία που δε μου άφησαν τίποτα.
Καθόλου δε μου βγαίνει.
Οπότε να είσαι σίγουρη ότι με τον έναν ή άλλο τρόπο τα βιβλία που υπάρχουν εδώ κάτι μας έχουν αφήσει (το ίδιο νομίζω ισχύει και για την Έλλη).
Καλό κουράγιο σε ό,τι κάνεις, επιμονή και υπομονή χρειάζεται η έρευνα, να θυμάσαι.
Ευχαριστώ πολύ για την πληροφόρηση. Όμως δυστυχώς (ή ευτυχώς) κι εγώ είμαι εκτός, δεν ζω στην Αθήνα, αλλά στην Κύπρο. Θα το ψάξω όμως, έχω γνωρίσει ωραία βιβλία από σας.
Αναγνώστια για κάποιο παράξενο λόγο σε μπέρδεψα με την roadartist!
Φαντάζομαι ότι στις μεγάλεις πόλεις (και της Κύπρου) έχουν σίγουρα παλαιοβιβλιοπωλεία που μπορείς να βρεις μεταχειρισμένα σε πολύ καλή τιμή.
Είναι ωραίο βιβλίο και αν σ'αρέσουν τα βιβλιοβιβλία σίγουρα θα σου αρέσει κι αυτό.
Ευχαριστώ για την επικοινωνία!
Να είμαι και εγώ. Πήρα έμμεσα βέβαια την απάντηση μου, κ ας μη σχολίασα :)
Ήθελα να συμφωνήσω στο πόσο σημαντικές είναι οι δανειστικές βιβλιοθήκες, ειδικά μια τέτοια περίοδο, με έχει σώσει η βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου.
Μόλις τελείωσα το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" του Σελίν, υπέροχο βιβλίο, θέλω κάποια στιγμή να γράψω κάποια σχετική ανάρτηση. Σε ευχαριστώ, επίσης καλή δύναμη σε ότι κάνεις.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο, τώρα συνειδητοποιώ πως για κάποιο περίεργο λόγο έχω και εγώ ένα "θέμα" με τις εκδόσεις Λιβάνη, δεν έχω καταλήξει στο γιατί, αλλά ισχύει.
Γεια σου λοιπόν καλλιτέχνιδα που ναι ρώτα απαντάω στο σχόλιο σου!
Να βάλεις ανάρτηση γι΄αυτό το βιβλίο που έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια αλλά θεωρώ χωρίς κάποια λογική ότι είναι βαρύ και θα με κουράσει (μάλλον θα φταίει ο όγκος του!).
Ναι, οι εκδόσεις Λιβάνη έχουν κάτι... το ίδιο και οι εκδόσεις Ψυχογιός... κάτι που σίγουρα δεν το έχουν οι εκδόσεις Άγρα ή Πόλις ή Εστία...
Ευχαριστώ που πέρασες!
@ librarian : :) Είχα και εγώ ακούσει αρκετά, το είχα βάλει στο μάτι όλο το χειμώνα και τώρα που είχα κάπως περισσότερο χρόνο, επέλεξα αντί να διαβάσω περισσότερα μικρά βιβλία, να διαβάσω επιτέλους αυτό.
Δεν σε κουράζει παρά τον μεγάλο όγκο του, διαβάζεται εύκολα. Μόνο το θέμα ίσως κουράσει κάποιους είναι πεσιμιστικό, εμένα ταίριαξε κάπως με την ψυχολογία μου αυτό το διάστημα.
Θα ήθελα μόλις βρω χρόνο και διάθεση κάποια στιγμή να γράψω κάτι.
Συμφωνώ και για τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μακράν αγαπημένες οι υπόλοιπες που έγραψες, καλό απόγευμα.
Καλή εβδομάδα!
Είναι αλήθεια ότι γράφουμε (και η πάρτη μου γράφει) για βιβλία που κάτι μας άφησαν, κάτι θετικό εννοώ, άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο, ο βαθμός επικοινωνίας παραλλάζει μα υπάρχει.
Roadartist είναι ένα βιβλίο που (μαζί με πολλά άλλα) το έχω στα υπόψιν!
Είμαι σίγουρη για την ποιότητα του.
Αναμένω την ανάρτησή σου το λοιπόν και εύχομαι να έρθει με καλύτερη διάθεση.
Καλά θυμόμουν γι' αυτό το ανέφερα. Και πράγματι για τα βιβλία που δεν αφήνουν τίποτα πως να γράψεις μια ανάρτηση;
Δημοσίευση σχολίου