Για ένα μικρό μικρό βιβλίο

Βρέθηκα σε ένα νεοκλασικό κτίριο στη Ζωδόχου Πηγής, ακριβώς κάτω από το Λόφο του Στρέφη. Περιοχή που αδιάκοπα βολτάρω γύρω γύρω, πάνω κάτω, δεξιά αριστερά και κάθε φορά η βόλτα διαφέρει.

Όλο κάτι αλλάζει. Η ώρα, η μέρα, οι άνθρωποι, εγώ.

Από τα παράθυρα δεν κρέμονταν βαριές σκουρόχρωμες κουρτίνες, ούτε γλάστρες αλλά και ούτε άνθρωποι, κρέμονταν βιβλία. Εξώφυλλα νέων εκδόσεων, κάθε φορά και νέα χρώματα. Δεν προλαβαίνεις να συνηθίσεις τα προηγούμενα και τσουπ σου ζωγραφίζουν άλλα. Να υπάρχει ποικιλία για να μη βαρεθείς. Καταστροφή η τόση μεγάλη ποικιλία.

Η μαύρη μεταλλική πόρτα κλειστή. Χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγουν, σαν να ήρθα σε φίλο.

Βόλτα στα ράφια των εκδόσεων Άγρα, ακριβώς κάτω από το Λόφο του Στρέφη, στο άσπρο ανακαινισμένο κτίριο με

τη μαύρη πόρτα. Οι σελιδοδείκτες στον τοίχο μπροστά σου με το που μπαίνεις αποτελούν πρόκληση. Κάθε φορά περισσότεροι, κάποιος λείπει από τη συλλογή, κάποιος χρησιμοποιήθηκε και τσαλακώθηκε, κάποιος ξεχάστηκε σε άλλο σπίτι. Περιπλανήθηκα ανάμεσα σε ράχες βιβλίων αλλά και σε πλάτες ανθρώπων που έψαχναν, μικρός χώρος, ιδανικός για να κουτσομπολέψεις.

Ε ναι αυτό έκανα.
Έπεφτε το βλέμμα όλο σε βιβλία που ήθελα από καιρό και ακόμα δεν έχω πάρει, κάποιο να πάρω να διαβάσω.Και καθώς χάζευα άκουσα:
Αααα αυτό είναι!
Γυρνάω και βλέπω έναν απορημένο υπάλληλο που παρά τις επίμονες προσπάθειες να βρει το βιβλίο που του ζήτησαν δεν τα είχε καταφέρει και μια χαρούμενη κοπέλα να κρατάει στα χέρια της ένα μικρό βιβλιαράκι.
"Το έχω διαβάσει και μου άρεσε πολύ, θα πάρω κι άλλα αντίτυπα να τα δωρίσω σε φίλους".
Πλησιάζω. Το εξώφυλλο δε μου λέει τίποτα και διαβάζω "Θα σε κάνω βιβλίο". Μάλιστα!

Έτος έκδοσης: 1996. Συγγραφέας: Κατερίνα Σκαλιώρα.
Στην πρώτη σελίδα:
Κι αν σου μιλάω με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα.

Γιώργος Σεφέρης.

Το αγοράζω και αφήνω όλα τα υπόλοιπα να περιμένουν.
Αυτό δεν το είχα ξαναδεί ποτέ. Κανείς δεν είχε μιλήσει γι' αυτό και έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Μόνο εκείνη η κοπέλα που ήθελε να πάρει τρία να τα δωρίσει σε φίλους. Ούτε εφημερίδες, ούτε free press και στο ίντερνετ τώρα που ψάχνω, τίποτα. Αδικία.
Θα σε κάνω βιβλίο ή τα μοναχικά μυρμήγκια ο πλήρης τίτλος. Η πρώτη προσπάθεια της συγγραφέως να γράψει βιβλίο για ενήλικους. Της αρέσουν τα παραμύθια και με αυτά ασχολείται. Ευτυχώς και σε αυτό το βιβλίο διαβάζω σκόρπια παραμύθια για δύο μυρμήγκια που κυκλοφορούν στο μπάνιο εκεί δίπλα από τη μπανιέρα, για εφτά σαμιαμίθια που πανικοβάλουν τους φίλους.

Σκόρπιες λέξεις-σκέψεις, τριών ανθρώπων που ίσως να είναι και ένας. Δύσκολες που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, θα συμφωνήσω. Και η μοναξιά δύσκολη. Όταν συνηθίζεις είναι καλά. Όταν χάνεται, χάνεσαι.

Μικρό, λιτό, δεν σε βάζει σε πολλές σκέψεις (κακό αυτό) αλλά γλυκό, όμορφο και ευαίσθητο, ξεχειλίζει από συναίσθημα και μοιάζει αληθινό. Σίγουρα θα το δώριζα και εγώ σε φίλους.
Γιατί κανείς δεν έχει μιλήσει ποτέ, απορώ.
Και στα βιβλιοπωλεία άμα πας είμαι σίγουρη πως θα σου πουν: δεν το έχουμε αλλά μπορούμε να το παραγγείλουμε. Είναι μικρό και δεν χωράει.

Ε που να χωρέσει όλη η βιβλιοπαραγωγή στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Αλήθεια πιστεύουν ότι θα χωρέσει στα ράφια των σπιτιών;

Φεύγοντας από τις εκδόσεις Άγρα ζήτησα έναν κατάλογο.
Γέλασα που ο κατάλογος είναι πιο μεγάλος από το βιβλίο που αγόρασα, γέλασε και ο πωλητής που μου ανέφερε ότι ο επόμενος θα είναι διπλάσιος.

Υ. Γ. Τα συνθήματα στους τοίχους των Εξαρχείων δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε: