Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

Μία συνέντευξη, κάποιες σκέψεις και ένα ποίημα, έτσι για δώρο

Παρακολουθούσα εχτές αργά μια συνέντευξη της Κικής Δημουλά. Δεν χόρταινα να την ακούω να μιλάει, εύστοχα να απαντάει σχεδόν σε όλες τις ερωτήσεις αλλά κυρίως να διαβάζει τα ποιήματά της. Με ανακούφιση την άκουσα να λέει πόσο δύσκολο είναι να δώσεις μια συγκεκριμένη ερμηνεία σε ένα ποίημα, σε έναν στίχο. Ούτε η ίδια δεν μπορεί να θυμηθεί για ποιο λόγο είχε γράψει εκείνο το ποίημα. Ας πασχίζουν οι φιλόλογοι να δώσουν ερμηνείες και να διδάξουν την ποίηση, είναι σαν να πασχίζεις να διδάξεις τα συναισθήματα.
Σπάνια διαβάζω ποίηση, αλλά όποτε διαβάζω οι στίχοι γυροφέρνουν συνεχώς στο μυαλό μου. Μου αρέσει τόσο, που με τρομάζει. Έτσι την αποφεύγω. Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες, που εκδίδονται τόσες πολλές ποιητικές συλλογές. Τόσοι ποιητές εδώ, λοιπόν. Η ελληνική βιβλιοπαραγωγή του 2007, όπως αυτή αναφέρεται στην ιστοσελίδα του ΕΚΕΒΙ, δείχνει ότι το προηγούμενο έτος εκδόθηκαν 315 ποιητικές συλλογές και 322 ελληνικά μυθιστορήματα. Αν διαβάζεται δεν μπορώ να το ξέρω. Η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι οι κλασικοί ποιητές (Ελύτης, Καββαδίας, Καβάφης, Σεφέρης κ.ά.) αγοράζονται συνεχώς. Επίσης, η ποίηση είναι μια τόσο ξεχωριστή κατηγορία βιβλίων, σπάνια κάποιος ψάχνει κάτι συγκεκριμένο. Έχει ένα κοινό το οποίο για ώρα πολλή ψάχνει, διαβάζει και αφήνει μέχρι να αποφασίσει ποιο τελικά θα αγοράσει για εκείνον ή για δώρο.
Έχω πολλούς αγαπημένους ποιητές αλλά αγνοώ τους σύγχρονους. Ακούγοντας εχτές τη Δημουλά, μου ήρθε στο μυαλό, άγνωστο γιατί, ο Καρυωτάκης. Ζήλεψα και από το γράμμα σε χαρτί και έτσι θέλησα κι εγώ να επιλέξω ένα ποίημα του. Έχω τα Άπαντα του Καρυωτάκη από τις εκδόσεις Ωρόρα. Ένα κιτρινισμένο βιβλίο τσέπης, που είχα πετύχει στο κλασικό υπόγειο παλαιοβιβλιοπωλείο της Ηφαίστου, χωρίς χρονολογία έκδοσης, με μία εξαιρετική όμως εισαγωγή από τον Τέλλο Άγρα. Ανατρέχω τις σελίδες, διαβάζω και ξαναδιαβάζω, παντού υπογραμμίσεις μου, τέλος καταλήγω να δανειστώ κάποιους στίχους από το ποίημα με τίτλο Τελευταίο ταξίδι από την ποιητική συλλογή Ελεγεία και Σάτιρες (1928):

Όλα τα πράγματα μου έμειναν όπως
να 'χω πεθάνει πριν από καιρούς.
Σκόνη στη σκόνη εγέμισεν ο τόπος,
και γράφω με το δάκτυλο σταυρούς.

Όλα τα πράγματά μου αναθυμούνται
μιαν ώρα που περάσαμε μαζί,
σ' εκείνη τα βιβλία μου λησμονούνται,
σ' εκείνη το ρολόι ακόμη ζει.

Ήταν ευτυχισμένη τότε η ώρα,
ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό.
Έχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα,
κι έμεινε το παράθυρο κλειστό.

***
Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε από το όνειρο και κείθε από τη γη!
Όταν απομακρύθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
το ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,
υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.

Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
μα θάνατο, καθημερινό θάνατο με χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ

νέοι, και μας άφησεν εδώ, μία νύχτα, σ' ένα βράχο,
το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τί να 'χουμε, τί να 'χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!

14 σχόλια:

fish eye είπε...

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.



Η νύχτα,
Όνομα ουσιαστικόν,
Γένους θηλυκού,
Ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
Οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

ανεπαναληπτη η Δημουλα..

καλο βραδυ καλη μου!!!

librarian είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τις λέξεις της Δημουλά που μας άφησες.
Είναι όντως καλή κι είναι δύσκολο να ξεχωρίζεις ανάμεσα σε τόσους.

Φεγγαροαγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Διαβαστερό να είναι για σένα και το 2009...

Να περνάς γλυκά καλό μου,
το διάβασμα ανοίγει
όμορφους δρόμους στη καρδιά...

η ποίηση αγαπημένη,
όλοι οι ποιητές της καρδιάς...

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ LIBRARIAN!!!

librarian είπε...

Γεια σου genna με την όμορφη μουσική!

Να περνάς και εσύ γλυκές και χρωματιστές ώρες.

Η ποίηση είναι ένα άλλο τραγούδι, πότε σε κάνει να χαμογελάς και πότε να δακρύζεις.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

η Δημουλά στο σπουδαστήριο

Κορίτσια,χρόνια πολλά και καλή χρονιά!

(η προηγούμενη διαγραφή έγινε γιατί υπήρξε λάθος στη μεταφορά του κωδικού,αν γίνει πάλι,θα στείλω απλό το κείμενο!
Συγνώμη..)

librarian είπε...

Καλημέρα και σε ευχαριστούμε!

Πολύ ενδιαφέρον το λινκ σου, μου αρέσει η Δημουλα όταν απαγγέλει, πόσο μάλλον τα δικά της.

Ευχαριστούμε και για τη βόλτα σου εδώ. Καταλαβαίνω από το blog σου ότι αγαπάς πολύ την ποίηση.

ΕΛΛΗΝ VS ΧΑΟΣ είπε...

ΑΛΗΘΗΣ ΑΣΦΑΛΗΣ ΓΡΑΦΗ

http://ellhnkaichaos.blogspot.com/2009/01/blog-post_01.html

Roadartist είπε...

Εξαιρετική η Δημουλά, και όσο πιο πολύ την πολεμούν μερικοί, τόσο περισσότερο πιο συμπαθής μου γίνεται!! Την έχασα την συνέντευξη, σίγουρα θα άξιζε..Μου αρέσει πολύ η ποίηση της, όπως κ το να ακούω την ίδια να διαβάζει τα ποιήματα της.. Όντως έχεις δίκιο οι σύγχρονοι ποιητές είναι αδικημένοι.

Roadartist είπε...

"αδικημένοι" -> από την άποψη ότι δεν διαβάζονται αρκετά..
Καλή εβδομάδα από αύριο!

librarian είπε...

ΕΛΛΗΝ VS CHAOS σ' ευχαριστώ που μας επισκέφτηκες και ελπίζω να βρήκες κάποιο ενδιαφέρον σε εμάς. Το blog σου με μια πρώτη ματιά δεν το πολυκαταλαβαίνω και μου φαίνεται έξω από τα ενδιαφέροντα μου, αλλά θα ρίξω και μια πιο μεγάλη ματιά.

Roadartist ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα συνέντευξη της Δημουλά και η αλήθεια είναι πως με κέρδισε πολύ γρήγορα.
Αν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν καλό συγγραφέα είναι πολύ πολύ πιο δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν καλό ποιητή, νομίζω.
Καλό βράδυ και καλή πρώτη εβδομάδα του έτους.

Elli είπε...

Σπάνια αναγνωρίζονται οι άνθρωποι του λόγου και της τέχνης ενόσω δημιουργούν. Και όμως τους έχουμε ανάγκη να μας μιλάνε, να τους βλέπουμε. Καλά είναι μπορούμε να έχουμε την Δημουλά.

Από ένα σύντομό της:

Τι θα φοράς συνεννόηση
να σε γνωρίσω
ώστε να μη χαθούμε πάλι
μες στους πολυπληθείς σωσίες σου;

fish eye είπε...

καλησπερα ''librarian''
εμαθα και σου μεταφερω, το βιβλιο της βιρτζινια γουλφ που εψαχνα, ειναι το ''ενα δωματιο για μενα'' :)))

επισης εμαθα πως εχουν εκδοθει τα ημερολογια της ;)

καλο βραδυ σου ευχομαι!!!

librarian είπε...

Τα ημερολόγιά της έχουν εκδοθεί αλλά όχι στα ελληνικά από όσο ξέρω. Αν διαβάσεις το βιβλίο, πέρνα να μας πεις δύο λόγια γι' αυτό.