Έχω και εγώ ένα τζάτζαλο

Στην καθιερωμένη μηνιαία επίσκεψη μας στη δημόσια βιβλιοθήκη του τόπου μας αντικρίσαμε ένα ανάστατο παιδικό τμήμα που μας έδωσε την ευκαιρία να ξετρυπώσουμε βιβλία που δεν είχαμε προσέξει. Έχει την πλάκα του όταν όλα τα βιβλία έχουν βγει από τα ράφια και βρίσκονται παντού στο χώρο. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι πολλοί γονείς επισκέφτηκαν μαζί με τα παιδιά τους το παιδικό τμήμα της βιβλιοθήκης κατά την περίοδο των Χριστουγέννων που πραγματικά έφεραν τούμπα τα βιβλία κι αυτό μόνο καλό είναι. Από την άλλη μου υπενθύμισε για άλλη μια φορά τη μοίρα του επαγγέλματος αφού το Υπουργείο Παιδείας αρνείται κατηγορηματικά να διορίσει τους βιβλιοθηκονόμους που θα σουλουπώσουν τις βιβλιοθήκες της χώρας. Γνωρίζω καλά πως επισκέπτομαι μια βιβλιοθήκη που δεν έχει κανένα μόνιμο εργαζόμενο.

Σε αυτή, λοιπόν, την απογευματινή αναρρίχηση σε στοίβες βιβλίων, είδα ένα εξώφυλλο κι έναν τίτλο που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Αρχικά οι υπέροχες  μολυβιές του εικονογράφου Charles Santoso που ζωγράφισαν ένα υπέροχο μουτρωμένο μούτρο αλλά και η εξαιρετική απόδοση του Παπαθεοδούλου της λέξης snurtch σε τζάτζαλο. Το τζάτζαλο του Sean Ferrel που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδόπολους το 2018 δεν έχει τύχη να το δω σε κάποιο βιβλιοπωλείο αλλά ούτε και σε κάποιο ψηφιακό μέσο γιατί μάλλον το 2018 είναι ένα μακρινό έτος. Είναι όντως ένα μακρινό έτος καθώς τότε δεν παρακολουθούσα με τόση μανία τις παιδικές εκδόσεις. Το ανακάλυψα, όμως, σε μια ανάστατη βιβλιοθήκη ξεχασμένη από το κράτος όχι όμως από τους ανθρώπους.

Το τζάτζαλο της Ρούθυ είναι υπέροχο, εμφανίζεται πάντα όταν δεν πρέπει και κάνει όλες εκείνες τις αταξίες που κάνουν τα παιδιά και μας οδηγούν αργά και σταθερά προς την τρέλα. Το τζάτζαλο είναι αρπακτικό και απότομο, είναι άγαρμπο, αγενέστατο και αηδιαστικό. Το τζάτζαλο είναι πάντα μαζί με κάθε παιδί και βρήκα ένα βιβλίο που να το απεικονίζει. Γιατί κάθε φορά που η Μαργαρίτα κάνει τρέλες ξέρω πως κάποιο τζάτζαλο ευθύνεται κι όχι εκείνη και αυτό το βιβλίο ήρθε να μου το υπενθυμίζει αλλά και να το δείξει στη Μαργαρίτα.

Όταν διαβάζουμε βιβλία τρελαίνομαι όταν με ρωτάει τι σημαίνει κάποια λέξη. Σε αυτό το βιβλίο είχα την ευκαιρία να της περιγράψω τη λέξη "αγένεια", να της το δείξω αλλά και να της αναφέρω πόσο άσχημο είναι να είμαστε αγενείς.

Το τζάτζαλο, λοιπόν, είναι ένα απίθανο βιβλίο, ιδιαίτερα για εκείνα τα παιδιά που μέσα στη μέρα τους κάνουν αρκετές τρέλες που ούτε τα ίδια δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί το κάνουν.  

Υ.Γ. Ο πίνακας που βρίσκεται μαζί με το τζάτζαλο στη φωτογραφία είναι η καινούρια δημιουργία του δικού μου τζάτζαλου που διακοσμεί το γραφείο μου.