Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019

Το βιβλιοβιβλίο του 2018


Για το νέο έτος, το ενδέκατο έτος λειτουργίας ετούτου του μπλογκ, επιλέγω να μιλήσω για το πιο πολυφωτογραφημένο βιβλίο του 2018. Άλλωστε, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε ένα τόσο διάσημο βιβλιοβιβλίο καθώς γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ξεκινήσαμε τις Βολτίτσες τότε, το μακρινό 2008. 

Η Χαμένη αναγνώστρια είχε την τύχη να κυκλοφορήσει στους πάγκους και στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων ντυμένη με ένα υπέροχο εξώφυλλο που τραβά αμέσως το βλέμμα του αναγνώστη (από όλες τις επιχειρήσεις το πιο έξυπνο μάρκετινγκ είναι αυτό που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εκδοτικοί οίκοι). Χάρις στο εξώφυλλο του Χρήστου Κούρτογλου το βιβλίο αυτό μοστράρει καθημερινά σε βιβλιοσυνθέσεις στο instagram από λογαριασμούς βιβλιόφιλων που ως γνωστό αγαπούν να διαβάζουν βιβλιοβιβλία. Οι εκδόσεις Ίκαρος συνεχίζουν να μας κακομαθαίνουν με αυτήν την υπέροχη αισθητική τους, που με κάνει να αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλος εκδοτικός οίκος στην Ευρώπη (ή και αλλού) που να εκδίδει τόσο όμορφα τυπογραφικά, βιβλία.  

Ο Ιταλός συγγραφέας Fabio Stassi φαίνεται και είναι γνώστης της λογοτεχνίας καθώς και ο ίδιος εργάζεται σε ιταλικό εκδοτικό οίκο αλλά και σε πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη. Ζει δηλαδή μέσα στα βιβλία και δεν θα μπορούσε να μην γράψει γι' αυτά. Συμπαθώ τους Ιταλούς συγγραφείς, κυρίως γιατί οι ήρωες τους περπατάνε στα στενά της Ρώμης ή άλλων πόλεων της χώρας που ανα-γέννησε πολλές μορφές της τέχνης.

Και με όλα αυτά στο μυαλό, ξεκίνησα την ανάγνωση αυτού του βιβλιοβιβλίου που μου δώρισαν τις γιορτές. Αυτοί οι άνθρωποι που επιλέγουν να μου δωρίζουν βιβλία και να αψηφούν τη δικαιολογία των υπολοίπων, μα που να ξέρω ποιο αφού εσύ τα έχεις διαβάσει όλα, είναι περισσότερο φίλοι μου. Ποτέ κανείς δεν μου έχει πάρει κάτι που να έχω διαβάσει. Εκατό ζωές δεν θα μου έφταναν για να διαβάσω όλα τα βιβλία που έχουν εκδοθεί. 

Από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα ότι έχω να κάνω με ένα ιδιαίτερο βιβλιοβιβλίο που δεν έχει μια συνηθισμένη υπόθεση. Ο ήρωας είναι ένας πολύ δικός μας τύπος, άνεργος γαρ, φιλόλογος που δούλευε σε σχολεία ως ωρομίσθιος ή αναπληρωτής (τα ίδια συμβαίνουν και εκεί), κουρασμένος από την ημιαπασχόληση, αποφάσισε να ξεκινήσει μια δική του δουλειά. Καθώς φανατικός αναγνώστης και γνώστης βιβλίων, παρακολούθησε ένα σεμινάριο κι έγινε βιβλιοθεραπευτής. Κι ως δια μαγείας αυτός ο βιβλιοόρος εμφανίζεται πρώτη φορά μπροστά μου. Ο αφηγητής μας, λοιπόν, έχει τη μαγική δύναμη σε κάθε πρόβλημα να προτείνει ένα βιβλίο. Μα αυτό δεν κάνουμε οι εργαζόμενοι σε βιβλιοπωλείο ή σε βιβλιοθήκη; Το κάθε πρόβλημα πρέπει να το αντιστοιχίσουμε με ένα βιβλίο. Μόνο που εδώ το κάθε πρόβλημα είναι περισσότερο συνδεδεμένο με την κακή ψυχολογία. Ακούει ήρεμα και ψύχραιμα την κάθε ανθρώπινη υστερία και πάντα έχει να προτείνει ένα βιβλίο που θα βοηθήσει (ή όχι) - καθώς διάβαζα τις σελίδες του μου ήρθε και εμένα ένα Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο κι άλλες κλινικές ιστορίες (αναζητήστε το). Μια παράλληλη ιστορία έχει να κάνει με τη διαλεύκανση ενός φόνου που συμβαίνει μέσα στην πολυκατοικία στη οποία πρόσφατα μετακόμισε. Χάρις αυτής της ιστορίας πολλοί έτρεξαν να κατατάξουν το συγκεκριμένο βιβλίο στη νουάρ λογοτεχνία. Όχι, δεν είναι νουάρ, είναι ένα καθαρό βιβλιοβιβλίο από έναν γνώστη της λογοτεχνίας. Κι όπως όλα τα βιβλία του είδους, έχουν την ικανότητα να μαγεύουν εμάς τους φανατικούς αυτού του ιδιαίτερου αντικειμένου.

Αν και καθυστερημένα να ευχηθώ σε όλους σας καλή, μια καλύτερη, αναγνωστική χρονιά. Κάτι μου λέει ότι φέτος θα κάνουμε (περισσότερες) Βολτίτσες στην παιδική λογοτεχνία. Αρχίζοντας από την πρώτη βρεφική ηλικία, είμαι εδώ κι ακούω προτάσεις.

6 σχόλια:

anagnostria είπε...

Το ξεκίνησα και το άφησα στη μέση. Περίμενα πολύ περισσότερες αναφορές σε βιλία που θεραπεύουν. Ανάλογο (και καλύτερο πιστεύω) είναι "Το μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο" της Nina George, στο οποίο ο βιβλιοπώλης-φαρμακοποιός κάνει κάτι παρόμοιο προτείνοντας φάρμακα-βιβλία. Αφού όμως τόσο έχει επαινεθεί η "Χαμένη αναγνώστρια" θα το ξαναδοκιμάσω.

librarian είπε...

Πράγματι δεν έχει πολλές λογοτεχνικές αναφορές, όσες έχει συνοψίζονται στις τελευταίες σελίδες. Επίσης, είναι πιο πολύ χιουμοριστικές οι αναφορές καθώς τα προβλήματα των ιστοριών είναι κάπως τρελά (π.χ. σε μία περίπτωση μια ασθενής δεν αντέχει τα μαλλιά της). Περισσότερο είναι η χαρά του ανθρώπου που ακούει παράλογα, ενίοτε ανιαρά προβλήματα, και σκέφτεται παλιές αναγνώσεις του. Φυσικά και η παράλληλη ιστορία, έχει το ενδιαφέρον της, καθώς το κυνήγι εξεύρεσης του δολοφόνου της γειτόνισσας έχει κι αυτό λογοτεχνική χροιά. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αριστούργημα αλλά δεν το λες και κακογραμμένο. Φυσικά η τυπογραφική αισθητική είναι κλάσεις ανώτερη από το ίδιο το περιεχόμενο. Κι εγώ είμαι θύμα της εμφάνισης. Σε αντίθεση με το βιβλίο που προτείνεις το οποίο από η εμφάνιση με παραπέμπει περισσότερο σε ροζ λογοτεχνία, μάλλον αδίκως.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλημέρα, πέρασα για ευχές.

Οι φίλοι που "τολμάν" να χαρίσουν βιβλία σε βιβλιοφάγους είναι καλοί φίλοι - συμφωνώ και επαυξάνω.
Μια τέτοια φίλη μου έκανε δώρο, λίγες μέρες πριν την πρωτοχρονιά, το βιβλίο που τώρα διαβάζω και το βρίσκω πολύ πλούσιο. "Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε" λέγεται και είναι πολύ πολύ πλούσιο. Καμία σχέση με παιδική λογοτεχνία, βέβαια, αλλά για όσους επιμένουν σαν παιδιά να βλέπουν γεμάτοι απορία το θαύμα που είναι ο άνθρωπος, υπέροχο.

Καλή χρονιά

librarian είπε...

Καλή χρονιά Διονύση, τα βιβλιοδώρα είναι ευκαιρία να ανακαλύψεις ένα βιβλίο που δεν ήξερες.

Ανώνυμος είπε...

Και το εξώφυλλο και ο τίτλος με προκάλεσαν για να το διαβάσω. Όμως το απόλαυσα. Γέλασα από τις αστείες ιστορίες, προβληματίστηκα με το μυστήριο που (χωρίς να βαρεθώ ή να δυσανασχετίσω γιατί δε μου αρέσει η νουάρ λογοτεχνία) και στο τέλος έψαξα να ακούσω και όλες τις μουσικές του παραπομπές. Το απόλαυσα!

librarian είπε...

Όντως δεν ανέφερα καθόλου για τις παραπομπές που έχει στο τέλος του βιβλίο. Πολύ χρήσιμες κάτι που συνήθως παραλείπουν.