Φιλαναγνωσία και σχολείο

Λένε πως οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εργαστούν στις σχολικές βιβλιοθήκες παρακολουθώντας κάποια ολιγόωρα σεμινάρια βιβλιοθηκονομίας. Δεν λένε όμως γιατί οι βιβλιοθηκονόμοι δεν μπορούν να εργαστούν στις σχολικές βιβλιοθήκες μετά από παρακολούθηση σεμιναρίων παιδαγωγικής. Με αυτή τη σκέψη κατευθύνθηκα στο υπόγειο της Πολιτείας να βρω εκείνα τα ράφια που συγκεντρώνουν βιβλία σχετικά με την επιστήμη της εκπαίδευσης. Παίρνεις ένα πιστοποιητικό αν παρακολουθήσεις ένα μάθημα που σε παροτρύνει να διαβάσεις μερικά βιβλία. Αν τα διαβάσεις μόνος σου παίρνεις τις ίδιες γνώσεις αλλά δεν μπορείς να τις πιστοποιήσεις. Είναι αλήθεια ότι εμείς οι βιβλιοθηκονόμοι δεν έχουμε διδαχτεί παιδαγωγικά μαθήματα κι όμως είναι τόσο χρήσιμα στο περιβάλλον μιας βιβλιοθήκης, είτε δημόσιας είτε παιδικής είτε σχολικής. Αντιλαμβανόμενη αυτό το κενό μου βάλθηκα να κοιτώ ράχες. Κι έτσι κατέληξα να προμηθευτώ κάμποσα διαφορετικά βιβλιοβιβλία για να γεμίσω τις καλοκαιρινές μου ημέρες. Ναι, κατάφερα να βρω βιβλιοβιβλία ακόμη και σε αυτή την κατηγορία βιβλίων και μάλιστα υπέροχα. Είναι αυτή η λέξη φιλαναγνωσία που βοήθησε την αναζήτηση.

Το πρώτο βιβλίο που διάβασα έχει ένα υπέροχο εξώφυλλο κι έναν πίνακα περιεχομένων που μαρτυρά ότι κρύβει ενδιαφέρουσες ιδέες. Ο τίτλος αυτού: Φιλαναγνωσία και σχολείο. Το βιβλίο στηρίχτηκε, εκτός απ' την απέραντη αγάπη όλων των συντελεστών για το βιβλίο, σε ένα πρότζεκτ που σχεδίασε το μακρινό 2005 το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης της Αθήνας. Με σκοπό να αφυπνίσει το αίσθημα της φιλαναγνωσίας, 24 δημοτικά της Αττικής και περισσότεροι από 800 μαθητές είχαν συμμετάσχει στο ερευνητικό πρόγραμμα "Όταν ο Ροβινσώνας Κρούσος συνάντησε το Χάρι Πότερ". Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία εκείνη τη χρονιά να εκπαιδευτούν για να ερευνήσουν τι διάβαζαν οι γονείς τους (ή άλλο αγαπημένο πρόσωπο) όταν ήταν στη δική τους ηλικία. Εκτός από αυτήν την υπέροχη έρευνα που πραγματοποιήσαν τα παιδιά δείχνοντας ζήλο, είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν και σε ένα σωρό δράσεις βιβλιοφιλίας (θα συμφωνήσω με την Τσιλιμένη, ο όρος αυτός εμπεριέχει το βιβλίο ως αντικείμενο κάτι που είναι πιο σαφές για ένα παιδί πρώτης σχολικής ηλικίας καθώς το γεύεται και κυριολεκτικά και μεταφορικά). Οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν στο πρότζεκτ γράφουν για την εμπειρία τους, τα συναισθήματά τους, τις ιδέες τους, τις παράλληλες δράσεις που σχεδίασαν.

Και φυσικά ανάμεσα στις σελίδες υπάρχουν διάσπαρτοι αγαπημένοι τίτλοι και συγγραφείς που φαίνεται ότι δεν θα παύσουν να θρέφουν γενιές παιδιών, όπως τη δική μου ή τη δική σου.

Αν τα παιδιά αγάπησαν το βιβλίο μέσα από τη συμμετοχή τους σε αυτό το πρόγραμμα δεν το ξέρω. Σίγουρα όμως θα το ευχαριστήθηκαν και θα έμαθαν πολλά. Άλλωστε τα χρόνια πέρασαν κι εκείνα τα παιδιά θα έχουν γίνει ενήλικες πια. Αν κάποιο από αυτά τύχη ποτέ να διαβάσει ετούτη την ανάρτηση σημαίνει πως το πρόγραμμα πέτυχε το στόχο του, αναμφίβολα.

Θα ήμουν υπερβολική αν έλεγα ότι είναι ό,τι πιο ωραίο έχω διαβάσει εδώ και καιρό;