Επιτραπέζια για τη βιβλιοθήκη σου

Η Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος ανάρτησε πρόσφατα τις καινούριες προσκτήσεις σε επιτραπέζια παιχνίδια. Κατευθείαν σκέφτηκα ράφια δίπλα σε βιβλία γεμάτα όλα τα επιτραπέζια που κυκλοφορούν, τα οποία δεν είναι και λίγα. Και μετά σκέφτηκα ότι πράγματι τα επιτραπέζια ταιριάζουν σε μια βιβλιοθήκη, γι' αυτό το λόγο μάλλον αρέσουν τόσο και σε εμένα. Κι έτσι κάπως οδηγήθηκα στο να θέλω να αφιερώσω αναρτήσεις με παρουσιάσεις των επιτραπέζιών μου. Και πρώτα από όλα θα σας παρουσιάσω ένα από τα πιο ωραία επιτραπέζια που διαθέτει η συλλογή μου. Ειδικά τώρα που ο καιρός κρύωσε, το να παίζεις επιτραπέζια σε ένα ζεστό σπίτι με όλη μαζί την οικογένεια ή με τους καλούς σου φίλους παρέα πίνοντας ένα ζεστό κρασί, είναι ό,τι καλύτερο. Αξίζει να το δοκιμάσετε.

Αν και πάντα μου άρεσαν τα επιτραπέζια, τον τελευταίο χρόνο μόλις ανακάλυψα πόσα πολλά και διαφορετικά έχουν κυκλοφορήσει και μεταφραστεί στην Ελλάδα. Όλα ευφάνταστα και πρωτότυπα, το καθένα ιδιαίτερο για τους δικούς του λόγους. Νομίζω ότι η Κάισσα συνέβαλε αρκετά σε αυτό και ομολογώ ότι όλα όσα διαθέτω είναι από αυτήν την εταιρεία, το ένα καλύτερο από το άλλο, που αν παίξεις ένα μετά θα θες να παίξεις και κάποιο άλλο. Όμως καταλήγω ότι τα συνεργατικά παιχνίδια είναι τα καλύτερα. Κι όταν λέω συνεργατικά εννοώ εκείνα τα παιχνίδια που όλοι οι παίχτες γίνονται μια και μοναδική ομάδα εναντίον του ίδιου του επιτραπέζιου. Ή κερδίζουν όλοι μαζί ή χάνουν. Δεν υπάρχουν αντίπαλοι, αντίπαλος είναι το παιχνίδι, ε και καμιά φορά και η τύχη. Αναγκαστικά όλοι οι παίχτες πρέπει να συνεργαστούν, αν δεν θέλουν να τελειώσει το παιχνίδι τους άδοξα.

Ο σχεδιαστής του Pandemic, ο αμερικανός Matt Leacock, μάλλον γνωρίζει καλά ότι τα συνεργατικά επιτραπέζια παιχνίδια έχουν τον τρόπο τους να μαγεύουν όποιον θελήσει να τα αναμετρηθεί μαζί τους. Η Πανδημία είναι το δεύτερο του παιχνίδι που έχει κυκλοφορήσει σε ελληνική έκδοση και ακόμη δεν έχω αποφασίσει αν είναι καλύτερο από το πρώτο, την Απαγορευμένη Νήσο που ήταν στην ουσία και το πρώτο παιχνίδι συνεργασίας που έπαιξα και μαγεύτηκα, εγώ κι όλοι όσοι έπαιξαν μαζί μου. Μάλλον καταλήγω ότι το Pandemic είναι ένα τσακ καλύτερο εξαιτίας του εντυπωσιακού ταμπλό και του χώρου που καταλαμβάνει όταν στήνεται με όλα αυτά τα αντικείμενα που πρέπει να τοποθετηθούν πάνω του.

Η υπόθεση, δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία, αλλά πρέπει να την αναφέρω για να κρατήσω τα προσχήματα, αφορά την αντιμετώπιση τεσσάρων θανάσιμων ασθενειών που απειλούν να σκοτώσουν την ανθρωπότητα. Οι παίχτες είναι μια ομάδα επιστημόνων, ο καθένας έχει μια διαφορετική ικανότητα, οι οποίοι έχουν ως αποστολή να σταματήσουν την εξάπλωση των ιών, να θεραπεύσουν τις ασθένειες και φυσικά να σώσουν την ανθρωπότητα πριν οι εξάρσεις και οι επιδημίες εξαπλωθούν σε όλον τον κόσμο.

Στο ταμπλό υπάρχει ο παγκόσμιος χάρτης με 50 πόλεις στις οποίες συνεχώς τοποθετούνται ιοί (τα μικρά κυβάκια) με το άνοιγμα των καρτών που κάνει υποχρεωτικά ο κάθε παίχτης στο γύρω του. Οι παίχτες, εεε οι ειδικοί επιστήμονες, πρέπει να μετακινούνται από πόλη σε πόλη προσπαθώντας να θεραπεύσουν τις ασθένειες και να τις εξαλείψουν, ειδικοί επιστημονικοί σταθμοί που τοποθετούνται στην πορεία του παιχνιδιού κάνουν την μετακίνηση πιο εύκολη. Αν δεν συνεργαστούν και αν δεν οργανώσουν καλά τις κινήσεις τους θα πεθάνουν κι ίδιοι μαζί με την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Δυστυχώς το παιχνίδι είναι μόνο για μέχρι τέσσερα άτομα. Ευχάριστα παίζεται και με δύο αλλά είναι σαφώς πιο εύκολο και λιγότερο ενδιαφέρον έτσι. Οι κανόνες είναι σχετικά απλοί, αλλά την πρώτη φορά θα πρέπει να εξοικειωθείτε κι αν δεν καταλαβαίνετε κάτι, εδώ είμαι για να εξηγήσω. Δεν χρειάζεται να πω πόσα βραβεία έχει πάρει το παιχνίδι γιατί παίρνει από εμένα ένα μεγάλο βραβείο και νομίζω πως αυτό αρκεί!