Τετράδια ονείρων

Για εμάς που αγαπούμε τον ύπνο, ο κόσμος των ονείρων είναι μια εξαιρετική διέξοδος από την πραγματικότητα, βέβαια μετά την ανάγνωση. Ό,τι κι αν συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, όσο δυσάρεστο κι αν αυτό είναι, έρχεται η νύχτα να σε οδηγήσει στο όνειρο. Ακόμη κι αν είναι εφιάλτης, έχεις την τύχη να ξυπνήσεις. Λυπάμαι τους ανθρώπους που όταν ξυπνούν δεν έχουν τίποτα να αφηγηθούν από την ονειρική ζωή, πως γίνεται να ξεχνούν όλα αυτά τα απίθανα που έζησαν κοιμώμενοι;

Να δεις που όσοι δεν μπορούν να αφηγηθούν όνειρα, αδυνατούν να αφηγηθούν και κομμάτια της πραγματικής τους ζωής. Ούτε λόγος για φανταστικές ιστορίες. Να μου το θυμηθείς ότι έχω δίκαιο.

Θυμάμαι ακόμη όνειρα που είδα πριν πολλά χρόνια, κάποια σχεδόν προφητικά, ενώ δεν λείπουν οι φορές που αδυνατώ να θυμηθώ αν κάτι έγινε στα αλήθεια ή ήταν απλά παιχνίδι της φαντασίας μου που έζησα σε κάποιον βαθύ ύπνο ξεκούρασης. Έτσι λοιπόν τα όνειρα είναι για εμένα απαραίτητα στον ανθρώπινο βίο. Πόσο μάλλον αν αυτά προέρχονται από τη φαντασία της Ζυράννας Ζατέλη κι είναι καταγεγραμμένα δια χειρός της;

Ξέροντας να παίζει με τις λέξεις και να φτιάχνει ταξιδιάρικες προτάσεις, τα όνειρά της θα έχουν σίγουρα μια κάποια μαγεία με ονειρική φαντασία. Πράγματι, αν μη τι άλλο, είναι παράξενα όνειρα.

Στον πρόλογο μας αφηγείται πώς προέκυψε ετούτη η έκδοση. Μέσα στα σκοτάδια, αναφέρει, μετά από κάθε όνειρο ξεχωριστό, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου κατέγραφε από τα παλιά τα χρόνια ακόμη, σε κάποιο από τα έντεκα συνολικά τετράδια ονείρων που είχε απαραίτητα στο κομοδίνο δίπλα της, σκόρπιες λέξεις που θα την βοηθούσαν το πρωί να ανασύρει την ιστορία της νύχτας και του υποσυνείδητου. Για πολλά χρόνια κάθε βράδυ ή κάθε πρωί που ξυπνούσε σημείωνε τις λέξεις του ύπνου. Αυτές τις λέξεις ανακάλυψε ο εκδότης της, Καστανιώτης, που της πρότεινε να εκδοθούν. Από τα όνειρα που χωρούν στα έντεκα τετράδιά της, μετά από σκέψη και δυσκολία ξεχώρισε κάποια κι αποφάσισε να μας τα χαρίσει. Ήταν, αναφέρει, ένα ευχάριστο διάλειμμα από τη συγγραφή του βιβλίου που θα αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους.

Αντιλαμβάνομαι ότι ήθελε θάρρος η απόφαση της έκδοσης των εικόνων που έρχονται τη στιγμή που όλες οι άμυνες του νου πέφτουν σε λήθαργο. Θα ήταν σίγουρα δύσκολη η επιλογή των πιο "ανώδυνων" ονείρων που θα ταίριαζε να μοιραστεί μαζί μας. Παρ' όλα αυτά, δεν είμαι σίγουρη για τη τελική της επιλογή καθώς πολλά όνειρα επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο, την ίδια ιδέα, τον ίδιο φόβο, την ίδια έγνοια, την ίδια αγάπη, τη μητέρα που πεθαίνει που της λείπει. Είναι όμως μικρές ιστορίες σαν περιλήψεις βιβλίων που ίσως να μην γραφτούν ποτέ. Μέσα από αυτά ανακαλύπτουμε την πραγματικότητα της συγγραφέως και συνειδητοποιούμε πόσο αληθινοί είναι οι ήρωες της καθώς ζουν μόνιμα στο υποσυνείδητό της και μπλέκονται κάπου μεταξύ πραγματικότητας, ονείρου και φαντασίας. Η φαντασία σίγουρα είναι εκεί ακόμη κι όταν κοιμάται, πιστός φίλος της που δεν την εγκαταλείπει ποτέ, φύλακας άγγελος.

Μου άφησε τελικά μια γλυκόπικρη γεύση. Σίγουρα δεν είναι τα πιο πετυχημένα βιβλία που έχει εκδώσει, σε καμία περίπτωση δεν θα το πρότεινα να διαβαστεί πρώτο από κάποιον που δεν έχει διαβάσει κάποιο από τα υπόλοιπα βιβλία της. Θα έλεγα όμως ότι πρέπει να το διαβάσει εκείνος που έχει αγαπήσει τη Ζυράννα μέσα από τα βιβλία της, τις συνεντεύξεις της κι από την ίδια την παρουσία της. Μέσα σε αυτό το μικρό τετράδιο ονείρων παρουσιάζεται όλη της η πραγματικότητα, αυτή που συμβαίνει όταν όλα τα υπόλοιπα σταματούν. Μοιράζεται απλόχερα μαζί μας κάτι λίγο από τη ζωή της. Σαν να ανοίξαμε την πόρτα του μυαλού της και να εισχωρήσαμε μέσα.

Υ.Γ. Η ανάγνωση του βιβλίου ξεκίνησε σε αυτήν την τόσο στα χρώματα της Ζυράννας αιώρα σε ένα κάμπινγκ. Μέσα στον κόσμο που περνούσε και κοιτούσε με περιέργεια το εξώφυλλο του βιβλίου σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να περνούσε από εκεί και η συγγραφέας. Είμαι σίγουρη ότι αν με έβλεπε θα χαμογελούσε, γιατί με αυτά τα χρώματα ταιριάζει το βιβλίο της, αναμφισβήτητα.