Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Ο Μεγαλοβιομήχανος

Καθώς βρίσκομαι εκτός Ελλάδας, σε έναν άλλο κόσμο, κοντά και μακρινά συνάμα, και ζω ότι προσφέρει η εμπειρία που ονομάζεται Ταξίδι και προσπαθώντας καιρό να ανεβάσω μια ανάρτηση με ξένες εικόνες, στέλνει ο Μαραμπού μία ανάρτηση για ένα βιβλίο που τον ενθουσίασε. Συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό του κι ας είναι διαφορετικός από τον δικό μου που ονομάζεται Κωνσταντινούπολη και Πριγκιπόνησα.

19 σελίδες κείμενο και 23 επίμετρο. Υποψιάζεστε κοροϊδία; Ενδεχομένως ναι, αν δεν ξέρετε ποιο είναι το κείμενο και τι περιέχει το επίμετρο. Ο μεγαλοβιομήχανος του Μπ. Τράβεν (B. Traven) είναι η απάντηση στο κουίζ. Τώρα τι λέτε; Νιώθετε ότι ακόμα σας κοροϊδεύουν; Εγώ λέω ότι εσείς θα είστε τα κορόιδα αν δεν το διαβάσετε αμέσως! Να σας παροτρύνω βρίζοντάς σας δεν είναι και ό,τι καλύτερο, αλλά δε διαθέτω πιο ευγενικό τρόπο ύστερα από τούτη την συγκλονιστική ανάγνωση. Η ζωή του Τράβεν αποτελεί από μόνη της συναρπαστικό μυθιστόρημα. Τα έργα του το ίδιο. Όχι γιατί αποτελούν λογοτεχνικά διαμάντια – που πολλοί αναγνώστες αναζητούν με την δαιμονική απληστία ενός χρυσοθήρα – αλλά για το αντίθετο, επειδή αποτελούν καλλιτεχνικές δημιουργίες που είναι μετρημένες, αυτοδύναμες, ανασαίνουν ελεύθερα,  αποπνέουν αυτοσεβασμό και αντιστέκονται σε κάθε εκμετάλλευση.

"[...] Δεν γνώριζε πολλά για το τι συνέβαινε στον έξω κόσμο. Γιατί τότε θα ήξερε ότι αυτό που συνέβαινε στον ίδιο συνέβαινε σε κάθε καλλιτέχνη, σ' ολόκληρο τον κόσμο, κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή. Τούτη η γνώση θα τον έκανε πολύ περήφανο, γιατί θα τον βοηθούσε να συνειδητοποιήσει ότι ανήκε στο μικρό εκείνο στρατό που είναι το άλας της γης και που κρατά στη ζωή τον πολιτισμό, την ανθρωπιά και την ομορφιά, ως αυτοσκοπό, γι' αυτό που είναι".

Δεν θα πω περισσότερα για την ιστορία, για να νομίζετε ότι ενδεχομένως σας κοροϊδεύω και εγώ! Για την έκδοση τα έχω ξαναπεί, ενισχύστε την γιατί το αξίζει. Πάντοτε όταν πιάνω στα χέρια μου ολιγοσέλιδα βιβλία, αναρωτιέμαι (συγκριτικά πάντα με την τελική τιμή) αν ο εκδότης υποτιμάει τους αναγνώστες ή οι αναγνώστες υπερτιμούν την αξία του συγγραφέα που μπορεί να κρύβεται στις μετρημένες σελίδες του βιβλίου. Αυτή η σχέση, με έχει βγάλει πολλές φορές χαμένο. Αυτή τη φορά όμως δεν πιάστηκα κορόιδο. Αν πάλι σας μπέρδεψα με όλα αυτά τα μισόλογα, μπορείτε να
αναφωνήσετε απηυδισμένοι: κοροϊδευόμαστε τώρα;

2 σχόλια:

maria tzaboura είπε...

... Το κείμενο σου, εξαιρετικό! Και επειδή όσο σε έχω παρακολουθήσει -από το καλοκαίρι που σε βρήκα- δεν μας έχεις κοροιδέψει καθόλου, περιμένουμε και φωτογραφίες/κείμενο από το Ταξίδι σου. Με την ίδια ειλικρίνεια! :)

librarian είπε...

Μακάρι να βρω χρόνο και ησυχία να γράψω! Είναι και αυτό το Ισταμπουλ του Παμουκ που θέλω να διαβάσω και να τα συνδυάσω! Σε ευχαριστώ!