Βιβλιαγορές και σκέψεις του Σαββάτου

Η Bιβλιοθήκη της Ακαδημίας Αθηνών, η τρίτη μεγαλύτερη και σημαντικότερη βιβλιοθήκη της Ελλάδας, μετά την Εθνική Βιβλιοθήκη και τη Βιβλιοθήκη της Βουλής, κάνει για πρώτη φορά στην ιστορία της άνοιγμα στο ευρύ κοινό με σκοπό να γίνουν γνωστοί οι θησαυροί που φυλάσσει στα βιβλιοστάσιά της.

Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει το σπουδαίο αυτό κτήριο της Ακαδημίας Αθηνών να θαυμάσει την εξαιρετική και καλοδιατηρημένη αρχιτεκτονική και τα στολίδια που κοσμούν το εσωτερικό του κτηρίου, ενώ παράλληλα να γνωρίσει το σπάνιο υλικό της σπουδαίας αυτής βιβλιοθήκης. Την καλοστημένη έκθεση του σπάνιου αυτού υλικού επιμελήθηκε η Χρύσα Μαλτέζου, η τέως Διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας, του μοναδικού ελληνικού επιστημονικού ινστιτούτου που υπάρχει στο εξωτερικό.
Παράλληλα με την έκθεση πραγματοποιήθηκε βιβλιαγορά εκδόσεων της Ακαδημίας Αθηνών με σκοπό την ενίσχυση της «Ιακωβάτειου Βιβλιοθήκης» στο Ληξούρι Κεφαλλονιάς που υπέστη ζημιές από τους πρόσφατους σεισμούς. Εχτές, η τελευταία μέρα της βιβλιαγοράς, είχαν μείνει ελάχιστοι τόμοι γεγονός που με χαροποίησε και ας μην βρήκα τίποτα να αγοράσω. Όμως είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ την έκθεση που ενώ είχε ανακοινωθεί ότι δεν θα ήταν ανοιχτή Σάββατο ήταν ορθάνοιχτη γεμάτη κόσμο και με ξενάγηση.
Με μεγάλο εντυπωσιασμό είδα τις αλλαγές που έχουν γίνει στη βιβλιοθήκη τα τελευταία δέκα χρόνια που έχω να την επισκεφθώ, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό έγιναν χάρις στους ανθρώπους που δουλεύουν και προσέχουν τις συλλογές της και είναι σε θέση σήμερα να εκθέτουν τους θησαυρούς της.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκα σε μία άλλη βιβλιαγορά αυτή που διοργάνωνε η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, η βιβλιοθήκη της Αμερικάνικης Σχολής Κλασικών Σπουδών. Διαβαίνοντας μέσα από το Κολωνάκι πέρασα από την πλατεία Δεξαμενής και βρέθηκα μπροστά σε μια παντελώς άδεια και αραχνιασμένη ανταλλακτική βιβλιοθήκη. Αυτή η όμορφη ιδέα της ανταλλαγής βιβλίων κατάντησε ένα άδειο μεταλλικό ντουλάπι που ασχημαίνει την πλατεία των λογοτεχνών της Γενιάς του '30. Οι ευθύνες βαραίνουν κυρίως αυτούς που είχαν την ιδέα και αφού την υλοποίησαν την άφησαν στη μοίρα της.  

Όταν έφτασα στον κήπο της Γενναδείου αντίκρισα τραπέζια ντυμένα στα λευκά γεμάτα με βιβλία προς πώληση. Προσαρμόστηκα γρήγορα την ανακατωσούρα που επικρατούσε εξαιτίας της πληθώρας των τίτλων και ξεκίνησα το κυνήγι του θησαυρού. Πραγματικό κυνήγι καθώς οι τιμές κυμαίνονταν από 1 έως 5 ευρώ και δεν άργησα να καταλάβω ότι οι τίτλοι κάθε άλλο παρά αδιάφοροι ήταν.
Εντύπωση μας προκάλεσαν οι ιδιόχειρες αφιερώσεις των συγγραφέων στις λευκές σελίδες των βιβλίων. Αφιερώσεις που δεν απευθύνονταν σε ανώνυμα πρόσωπα αλλά σε πλέον επώνυμα, όπως τον Κ. Στεφανόπουλο τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας αυτή της τόσο δημοκρατικής χώρας που οι πολιτικοί δωρίζουν τα βιβλία που τους δώρισαν σε ιδιωτικές βιβλιοθήκες και οι βιβλιοθήκες αυτές αψηφούν τις ιδιόχειρες αφιερώσεις και επιλέγουν να τα πουλήσουν. Προφανώς, θέλω να πιστεύω πως ήταν βιβλία που είχαν κι άλλα αντίτυπά τους και προφανώς ήταν ένας τρόπος για να ενισχύσουν τα ταμεία τους που είναι σίγουρα πιο γεμάτα από τα ταμεία των δημόσιων βιβλιοθηκών.
Παρόλα αυτά, εμείς, κοινοί θνητοί, επωφεληθήκαμε της ευκαιρίας να αποκτήσουμε βιβλία με ιδιόχειρες αφιερώσεις ίσως και σπουδαίων συγγραφέων που απευθύνονται σε ανθρώπους με σπουδαίους τίτλους ένα ζεστό Σάββατο του Οκτώβρη στον κήπο της Γενναδείου.