Στο κέντρο της Αθήνας

Καιρός πέρασε χωρίς να αφήσω λίγες λέξεις γιατί καιρό είχα να κάνω τις βολτίτσες μου στους δρόμους της Αθήνας. Επιτέλους, περπατώ άγνωστη μεταξύ αγνώστων στο κέντρο της Αθήνας. Διαλέγω να μη βλέπω τις σκοτεινές γωνίες αλλά τα φωτεινά σημεία κι έτσι περπατώ αναζητώντας.

Άλλωστε, οι σκοτεινές γωνίες προβάλλονται από παντού και σε πυροβολούν κατάθλιψη, η μόδα της εποχής.

Να μη θες να ξημερώσει το αύριο γιατί σίγουρα θα πεινάς. Βέβαια, πείνα είναι όταν δεν υπερφορτώνεσαι με άχρηστα, βέβαια...

Μα γιατί κανείς δε μιλάει για τα τόσα καινούρια μαγαζιά, όμορφα χρωματιστά μαγαζιά γεμάτα ανθρώπους με νέα ματιά αφού η γερασμένη ξεπεράστηκε.

Και βιβλιοπωλεία, πολλά νέα βιβλιοπωλεία, περισσότερα με βιβλία δεύτερο χέρι, τα βιβλιοπωλεία αυτά που σε άλλες χώρες βρίσκεις σε κάθε γωνία, με καφέ, με φαγητό, παντού με από όλα.

Δεύτερο χέρι βιβλία, Εστία με τραπέζια γεμάτα σκονισμένες εκδόσεις με ένα ευρώ, Ελευθερουδάκης με προσφορές μόνο, για φαντάσου... θυμάμαι μια μικρή βιβλιοθήκη τοποθετημένη δειλά δειλά εκεί - εκεί ακριβώς που τώρα ξεφύτρωσε το τμήμα των προσφορών -με λίγα ράφια βιβλία σκονισμένα, σκισμένα, ξεχασμένα, να τα σπρώξουμε να φύγουν, χωρίς να φαίνεται όμως και πολύ.

Για φαντάσου ολόκληρο κατάστημα σήμερα η μικρή εκείνη βιβλιοθήκη στη γωνία...

Παλαιοβιβλιοπωλεία παντού, σε μικρές τρύπες, γεμάτα βιβλία που είχα ξεχάσει, αλήθεια τι είχαν αυτές οι τρύπες πριν;

Ακόμη και μαγαζί που καταργεί την άχρηστη έννοια των χρημάτων εντόπισα.

Μαγαζί που δεν αγοράζεις αλλά ανταλλάσσεις, στα Εξάρχεια εννοείται.

Μέχρι και εκδοτικοί οίκοι που δεν είχα ξανακούσει, δική μου παράλειψη ή απλά τα νέα δε φτάνουν στην επαρχία;

Όπως "Οι εκδόσεις των συναδέλφων", των δικών μας συναδέλφων, όλων εκείνων που κουβαλούν βιβλία καθημερινά και ξέρουν πόσο τρελό αλλά και πόσο μαγικό συνάμα είναι αυτό το κουβάλημα. Γιατί: "οι εργαζόμενοι έχουμε ανησυχίες, προβληματισμούς, ιδέες, οράματα - ζούμε πιο κοντά στον κρυμμένο θησαυρό των τυπωμένων σελίδων - έχουμε άποψη για το τι εκδίδεται, πώς εκδίδεται, πώς διακινείται, τι διαβάζεται". Ε πώς να μη συμπαθήσω αυτές τις εκδόσεις όταν σε κάθε βιβλίο που εκδίδουν στο recto της σελίδας τίτλου έχουν αυτά και άλλα τέτοια λόγια.

Κι η συμπάθεια είναι διπλή όταν στον κατάλογό τους προστέθηκε ένα βιβλίο γεμάτο ιστορία εκδόσεων με τίτλο "Στη χώρα των βιβλίων: η εκδοτική ιστορία του Βιβλιοπωλείου της Εστίας, 1885-2010". Βιβλίο που παραδόξως (ή όχι τόσο) δε βρήκα στην Εστία αλλά σε ένα βιβλιοπωλείο με τραπεζάκια για καφέ απέναντι από την Πρωτοπορία που ονομάζεται "Εκτός των τειχών".

Υπάρχουν κι άλλοι λοιπόν που παρά "την απουσία μιας συγκροτημένης επιστημονικής προσέγγισης της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του βιβλίου στην Ελλάδα που δείχνει τον δύσκολο και αχαρτογράφητο δρόμο της πρώτης αναγνώρισης του πεδίου" ξεκινούν και - το αισιόδοξο - τελειώνουν, έστω και σε βάθος χρόνου, το δύσκολο εγχείρημα.

Το blog των εκδόσεων των συναδέλφων καθώς και περισσότερα για το μαγικό βιβλίο που ακόμη δεν έχω ξεκινήσει εδώ.

Καλή χρονιά να ευχηθώ... μα καλή δεν γίνεται τυχαία αλλά με σκέψη που έρχεται... διαβάζοντας.