Περιπλανώμενη στην όμορφη πιο πολύ από ποτέ Θεσσαλονίκη, αναζήτησα καταφύγιο στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Περπάτησα σε ένα άδειο από φύλακες και ανθρώπους μουσείο γεμάτη από χαρά γιατί τουλάχιστον ήταν εκεί τα εκθέματα σαν να με περίμεναν. Είχα χώρο και χρόνο να αναπνεύσω, να παρατηρήσω, να σκεφτώ και να επεξεργαστώ ένα προς ένα τους πίνακες, τα γλυπτά και τις κατασκευές που αποτελούν τη μόνιμη έκθεση του μουσείου αλλά και τις άλλες δύο εκθέσεις που συνάντησα.
Όταν τέλειωσα τη βόλτα μου επέστρεψα στην αίθουσα που σαν από ένστικτο άφησα για το τέλος.
Γύρω γύρω οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από τις εικόνες ενός βιβλίου, στη μέση σε προθήκες ακουμπισμένες ορισμένες τυπωμένες σελίδες με την τελική μορφή των εικόνων καθώς και με
την ιστορία που συνόδευαν και σε μία άκρη της αίθουσας υπήρχε το ίδιο το βιβλίο σαν πίνακας ακουμπισμένος σε καβαλέτο, έτοιμο να το ξεφυλλίσεις, να το διαβάσεις.
Οι περιπέτειες της Μαίρης της πινέζας είναι πράγματι ιδιαίτερες γιατί δεν πρόκειται για μια πινέζα που μείνει καρφιτσωμένη σε όλη της ζωή σε έναν τοίχο αλλά για μια πινέζα που καρφιτσώνεται στη σόλα ενός παπουτσιού και ταξιδεύει παντού μαζί με τον ιδιοκτήτη των παπουτσιών και ζει αρκετή από τη ζωή του. Πιο ιδιαίτερη όμως είναι η εικονογράφηση του βιβλίου, η μαγεία των παιδικών βιβλίων, βιβλία που σχεδόν γίνονται έργα τέχνης.
Όλη η αίθουσα γεμάτη από τις ζωγραφιές του Απόστολου Βέττα.
Από τις ασπρόμαυρες πρώτες γραμμές μέχρι την τελική τυπωμένη μορφή τους.
Μια πρωτότυπη έκθεση κλεμμένη από το συρτάρι ενός εικονογράφου, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 8ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και ευτυχώς παραμένει στο μουσείου για όσους δεν ήταν εκεί κατά τη διάρκεια της έκθεσης.
5 σχόλια:
Πολύ μου άρεσε η περιπλάνηση στην Θεσσαλονίκη, σαν να ήμουν και εγώ εκεί λιγουλάκι. Η ηρωίδα-πρωταγωνίστρια πινέζα είναι φίλη πια, κρατάει τα πράγματα δεν τσιμπάει απλά. Μεγάλη, το λοιπόν, σημασία έχει η εικονογράφηση των παιδικών βιβλίων, εικόνες με λόγια, εικόνες με σχήματα και χρώματα συνδυάζονται.
@
πήγες Θεσσαλονίκη, θηρίο ;
όμορφα ήταν ;
:)
Elli την καλησπέρα μου από τη συννεφιασμένη Κέρκυρα. Μακάρι να ήσουν και εσύ Θεσσαλονίκη και να είχαμε δει μαζί το μουσείο, τις εικόνες, τα σχήματα, τα χρώματα...
Quartier libre ναι τα κατάφερα, πήγα, παρουσίασα, γύρισα ανανεωμένη...
@
μπράβο, καρδούλα μου !
:)
Επ τώρα το βλέπω! :)
Πότε θα μας έρθεις να κάνουμε μπανάκια;
Δημοσίευση σχολίου