Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

"Χαλίλ Γκιμπράν με φτερά"

Ήταν οι τέσσερις λέξεις που άφησε η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του εκδοτικού οίκου Μακμίλαν στο περιοδικό TΙΜΕ για να περιγράψει μια ιστορία ενός γλάρου που μιλάει και το συγγραφέα της, Richard Bach.

Η ιστορία ενός γλάρου που μιλάει δεν είναι άλλη παρά η ιστορία του γλάρου Ιωνάθαν, το εκδοτικό φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών που συντροφεύει το Όσα Παίρνει ο Άνεμος στο Πάνθεον των Best Sellers όλων των εποχών, μετά την Αγία Γραφή.

Πάντα με εντυπωσίαζε η ικανότητα ενός συγγραφέα να μπορεί με λίγες και απλές λέξεις να πλέξει μια ιστορία που θα αγγίξει από το μυαλό ενός μικρού παιδιού μέχρι το μυαλό ενός σοφού γέροντα.
Η ικανότητα αυτή είναι ίσως μια φευγαλέα στιγμή που πλυμμυρίζεις λέξεις στα καλά καθούμενα, έρχονται από παντού και δεν σ' αφήνουν ήσυχο, τις ακούς και τις βλέπεις και νομίζεις ότι θα μείνουν για πάντα εκεί μπροστά σου αν δεν τις αφήσεις κάπου να ζήσουν μόνες. Η φευγαλέα αυτή στιγμή είναι μάλλον η στιγμή που ένας συγγραφέας αγγίζει ένα κάτι από αυτό που ονομάζουν ευτυχία.
Κάπως έτσι γεννήθηκε και ο Ιωνάθαν:

"Η ιστορία άρχισε να ξεδιπλώνεται σαν μεταξογάλανο λάβαρο στον άνεμο. Τίποτα δεν επινοήθηκε — ούτε μια παύλα. Δε μ' ένοιαζε τι θα σκεφτεί ο κόσμος, καμιά σκέψη για το παραμικρό. Το μόνο που έκανα ήταν να παρακολουθώ όσα έβλεπα και να τ' αφήνω να ξεχύνονται με πράσινη μελάνη πάνω στο χαρτί. Θυμάμαι ότι μετά από λίγο άρχισε να με πονάει το χέρι μου, κάτι που δε μ' ένοιαζε καθόλου. Πόσο αγάπησα το πνεύμα αυτού του μικρού γλάρου και πόσο ήθελα να ζήσει!
Δεν μπορώ να πω για πόσα λεπτά συνέχισε να ξετυλίγεται αυτή η ιστορία. Δεν πρέπει να κράτησε ούτε μια ώρα, γιατί μόλις ο Ιωνάθαν εξορίστηκε για τις ανόητες ιδέες του, σταμάτησαν οι εικόνες. Απότομα, λες και είχε κοπεί το φιλμ ή κάποιος είχε βγάλει το βύσμα από την πρίζα".

Και μετά έμεινε με ένα χειρόγραφο μιας ιστορίας που απλά ήθελε να εκδώσει. Ήταν για πρώτη φορά σίγουρος ότι κανείς δεν θα μπορούσε να πει όχι σε μια τέτοια ιστορία.
Δεν υπολόγισε καθόλου όμως την άποψη των εκδοτών:

"Έχουμε μεγάλη εκτίμηση στα βιβλία σου, Ρίτσαρντ, και ειλικρινά συμμεριζόμαστε την αγάπη σου για τις πτήσεις. Ωστόσο, η αναμφισβήτητη πραγματικότητα των στοιχείων αεροδυναμικής στον Ιωνάθαν δείχνει να υπαινίσσεται ότι είναι εξίσου πραγματικός, ή έστω πιθανός, κι ο τρόπος συμπεριφοράς του πουλιού. Δεν υπάρχουν ενδείξεις, όπως ξέρεις, για κάτι τέτοιο και είμαστε της γνώμης ότι ο χαρακτήρας ενός γλάρου που μπορεί και μιλάει δε θα είχε ενδιαφέρον στη σημερινή αγορά του βιβλίου. Επομένως, με λύπη μας σε πληροφορούμε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην έκδοση αυτών των χειρογράφων, τα οποία και σου επιστρέφουμε".

18 τέτοιες απαντήσεις έλαβε τα δύο χρόνια που αναζητούσε εκδότη μέχρι που ένα διοικητικό στέλεχος των εκδόσεων Μακμίλαν ζήτησε να διαβάσει το χειρόγραφο που είχαν αρχικά απορρίψει.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1970 το βιβλίο δημοσιεύθηκε, η πρώτη περιορισμένη έκδοση του βιβλίου εξαντλήθηκε μέσα στου πρώτους μήνες και όποια έκδοση την ακολούθησε και αυτή είχε την ίδια τύχη.

Η ιστορία μέσα στην ιστορία που ξεκίνησε με μια απλή λέξη: Πέτα.
Αφιερωμένο
στην Κω που αγαπώ να πηγαίνω,
σε όσους ακόμη ονειρεύονται


O Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινκστον εδώ και εδώ

9 σχόλια:

D.Angel είπε...

ο γλάρος Ιωνάθας είναι απ τα αγαπημένα μου και το πρώτο βιβλίο που διαβασα μαζί με τον μικρό πρίγκιπα!τα φιλιά μου και καλό Σ/Κ

librarian είπε...

D.Angel
Γεια σου κ από εδώ. Νομίζω ότι θα είναι το πρώτο και αγαπημένο βιβλίο πολλών.
Να μας έρχεσαι!

roadartist είπε...

Aπίστευτα τα λόγια του συγγραφέα.. Δεν το ήξερα ότι γράφτηκε με αυτό το τρόπο, τόσο γρήγορα.. αυτό είναι η έμπνευση..
Όπως η αίσθηση της πίστης του για το γραπτό του! Σκέφτομαι πόσα αριστουργήματα θα έχουνε χαθεί επειδή δεν θα εγκρίθηκαν από εκδ. οίκους.. Πολύ ωραίο ποστ..
Ο γλάρος Ιωνάθαν είναι πολύ αγαπημένο μου βιβλίο.. Φιλάκια, καλό σκ!!

Alexandros είπε...

Μικρός δεν διάβαζα. Έπαιζα στη γειτονιά. Οπότε, δεν είχα διαβάσει καθόλου εφηβική λογοτεχνία (εκτός από Ιούλιο Βερν) και δεν γνώριζα καν την ύπαρξη αυτού του ξεχωριστού βιβλίου. Το οποίο, όπως διαπίστωσα πέρσι, διαβάζεται και στην ηλικία των 36...
Έχω απομακρυνθεί αρκετά από τα μπλογκς αλλά σε εσάς μπαίνω συχνά. Να περνάς καλά...

librarian είπε...

Καλημέρα καλλιτέχνιδά μου! Και τι άλλο είναι η έμπνευση παρά μια φευγαλέα στιγμή που πλησιάζεις της ευτυχία;
Οι πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που γράφτηκε το βιβλίο υπάρχουν στον επίλογο του συγγραφέα για την έκδοση της 20ης επετείου. Μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση τα λόγια του και φυσικά η ιστορία της έκδοσης αυτού του βιβλίου.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ιδέα!
Φιλιά και σε εσένα και καλές ποδηλατόβολτες :)

Καλημέρα Αλέξανδρε! Δεν θα μπορούσα να εντάξω το βιβλίο αυτό στην κατηγορία της εφηβικής λογοτεχνίας. Σίγουρα μπορεί να διαβαστεί και από έφηβους αλλά δε νομίζω να γράφτηκε αποκλειστικά γι' αυτούς.
Σε βλέπω και χαμογελάω, να περνάς καλά κι εσύ και όλη οικογένεια. Στέλνουμε τα φιλιά μας και τις καλύτερες ευχές!

Μαραμπού είπε...

Η ανάγνωση του Γλάρου Ιωνάθαν, (το διάβασα σήμερα, το απέκτησα απρόσμενα πριν τρεις μέρες), μου έφερε στην μνήμη το διήγημα του Σερτζιο Μπαμπαρέν "Το Δελφίνι" (δώρο για τα 23 γενέθλιά μου) και μαζί με τον μικρό πρίγκηπα (έκανα εργασία σε αυτόν στο μάθημα "παιδική λογοτεχνία" στο 3 έτος της σχολής μου), δημιουργείται μία τριλογία που υμνεί εκείνο το παράξενο, ονειροπόλο, γεμάτο απορίες και - αμφίβολη κατά διαστήματα - πίστη σε αυτό που πραγματικά είναι (ο Νίτσε το διατύπωνε ως εξής: Πρέπει να γίνεις ο άνθρωπος που είσαι) πλάσμα που, κατοικοεδρεύει βαθιά μέσα στον καθέναν μας.
Αν ο καθένας το ανακάλυπτε με ευκολία, σίγουρα αυτές οι ιστορίες δε θα κάναν τόσες πωλήσεις. Η μνήμη διαθέτει βραχείς μηχανισμούς διατήρησης και γι'αυτό, οι ιστορίες αυτές χρησιμεύουν ως ημερολογιακές καταχωρίσεις των παιδικών μας χρόνων.
Τις ανακάλυψα στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου...μα, θυμάμαι!... εγώ ήμουν αυτός που τις έγραψα στα οκτώ, δέκα ή δώδεκά μου χρόνια. Και καθώς η θύμησή τους ξεθωριάζει, οφείλω να τις "πατάω" ξανά με κάθε ευκαιρία.
Ευχαριστώ για την ολοκλήρωση της τριλογίας!

Elli είπε...

Πέτα, μεγάλη κουβέντα, ο Ίκαρος δεν τα πήγε πολύ καλά αν και πέταξε ψηλά. Τζόναθαν ο γλάρος αγαπημένος, πρώτα σαν ταινία με την μουσική που σε τριγυρνούσε στον ουρανό του Neil Diamond και με την απορία πώς γινόταν να "παίζει" ένα πετούμενο, και μετά το βιβλίο που μπορείς να διαβάζεις ξανά και ξανά. Παλιό ορόσημο, καληνύχτες

Άστρια είπε...

Περίμενα να διαβάσω κάτι του αγαπημένου Χαλίλ Γκιμπράν, όμως εσύ συνδύασες το όνομά του με τις σκέψεις του άλλου φτερωτού αγαπημένου γλάρου Ιωνάθαν:)
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες για το βιβλίο.
Πολύ όμορφη ήταν η ταινία που είχε γυριστεί με την υπέροχη μουσική και τα πλάνα του πετάγματος στον ουρανό!
Σε φιλώ, καλή εβδομάδα σοφό μου αστεράκι:)

librarian είπε...

Μαραμπού καλημέρα! Χαίρομαι που σου άρεσε ο γλάρος αν και δε νομίζω ότι ολοκλήρωσες κάτι. Όσο διαβάζεις μαθαίνεις και ανακαλύπτεις τριλογίες που κανείς άλλος δεν είχε δημιουργήσει.
Κρατάω τα δύο βιβλία που αναφέρεις. Είμαι σίγουρη πως θα είναι εξίσου καλά.

Elli ας μείνουμε ρεαλιστές ας γίνουμε αισιόδοξοι (νομίζω στο έχω ξαναπεί αλλά δεν κολλάω σε τίποτα να στο λέω συνέχεια.
Η προσπάθεια του Ίκαρου, έστω κι αν δεν πέτυχε, άξιζε κάπως, θαρρώ.

Δεν ήξερα την ύπαρξη της ταινίας και θα ήθελα να την έχω δει.

Γλυκό μου αστεράκι μια καλημέρα και σε εσένα. Έχεις δίκαιο είναι Χαλίλ Γκιμπράν και όχι Καλίλ που έτσι το έγραφε στο βιβλίο και το μιμήθηκα. Πρέπει να διαβάσω τον Προφήτη του και σίγουρα θα αφήσω μια ανάρτηση.
Σε φιλώ!