Αφιερωμένο εξαιρετικά
Σαν μικρό μικρό παιδί κρατώ το γλειφιτζούρι μου και χαμογελώ.
Είναι κόκκινο και αποτελείται από 200 σελίδες. Και το καλύτερο είναι ότι ακόμη και όταν το έχεις φάει αυτό συνεχίζει να είναι εκεί, ούτε το χρώμα του δεν έχει αλλοιωθεί. Θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο δώρο για ένα παιδί;
Ένα βιβλίο που σαν να φτιάχτηκε για να κρεμαστεί εδώ. Από όπου κι αν το πιάσω είναι σαν να φωνάζει «βάλε με μαζί με τα άλλα». Ο τίτλος; Το βασίλειο μου για ένα βιβλίο. Τα αφτιά; … Η γοητεία του διαβάσματος, σκέφτηκε, βρισκόταν στην αδιαφορία που χαρακτήριζε τη λογοτεχνία, στην αλαζονεία που τη διέκρινε. Τα βιβλία δε νοιάζονταν για το ποιος τα διάβαζε… Το οπισθόφυλλο; Τι συμβαίνει όταν η βασίλισσα της Αγγλίας ανακαλύπτει τη γοητεία της ανάγνωσης…
Ή μήπως να πιάσω την υπόθεση; Το μόνο σίγουρο είναι ότι από όπου κι αν αρχίσω θα καταλήξω στο ότι κρατώ ένα β
ιβλίο για βιβλία ακόμη, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (Νοέμβριος 2009) έτσι για να μας πει τα χρόνια πολλά.
Ας μεταφερθούμε στην Αγγλία, μέσα σε ένα παλάτι, να αισθανθούμε λίγο ότι κυβερνούμε και ότι είναι το πιο πληκτικό πράγμα που υπάρχει. Άνθρωποι παντού πρόθυμοι να ικανοποιήσουν την όποια επιθυμία, ρούχα, πλουμίδια και δεξιώσεις, άμαξες και χαιρετούρες, χαμόγελα και βαρετές συζητήσεις.
Και ξαφνικά μπαίνεις σε μια βιβλιοθήκη. Το κατάλληλο βιβλίο έρχεται τη σωστότερη στιγμή στα χέρια σου και ξεκινάς να κάνεις άλλο ένα πληκτικό πράγμα: να διαβάζεις. Μόνο που τελικά δεν είναι τόσο πληκτικό όσο νόμιζες, ίσα ίσα είναι το μόνο που κατάφερε μέχρι τώρα να σε κάνει να αισθανθείς, να σκεφτείς και να νιώσεις πως είσαι τελικά άνθρωπος.
Χα! Άνθρωπος, για δες!
Είσαι λίγο μεγάλος σε ηλικία, νιώθεις πανικό, δεν θα προλάβω να διαβάσω τίποτα είναι τόσα κι εγώ έχω ακόμη λίγο. Πέφτεις με τα μούτρα, τα ξεχνάς όλα, χαιρετάς τον κόσμο που στήνεται να σε καμαρώσει και έχεις τα μάτια στραμμένα σε μερικές λέξεις. Αρχίζεις να παρατηρείς όμως, να παρατηρείς τις αδιάφορες ως τώρα λεπτομέρειες της ζωής. Έχεις την τύχη, επειδή είσαι βασίλισσα, να κάνεις γραμματικό σου ένα βιβλιόφιλο, ο οποίος φροντίζει να σε καθοδηγεί σωστά και να σε προμηθεύει με εκείνα τα βιβλία που είναι στολισμένα με τις πιο όμορφες λέξεις. Οι σπουδαιότεροι συγγραφείς περνούν από τα μάτια σου, ζώντες και νεκροί. Οι λέξεις τους μένουν μέσα σου και σε συντροφεύουν. Ποια ρούχα, ποιες δεξιώσεις, το μόνο που θες είναι χρόνο για ανάγνωση και ανθρώπους να συζητάς για συγγραφείς και βιβλία.
Όχι, το μόνο που θες τελικά είναι να χαρίσεις το βασίλειό σου όλο, απλά για να κάτσεις σε μια καρέκλα και να γράψεις ένα βιβλίο που θα έχει κάτι από Προυστ και κάτι από ανάλαφρη λογοτεχνία.
Μα δεν είναι ένα όμορφο δώρο; Και το κυριότερο είναι ότι το βιβλίο ούτε κρασί ούτε γλειφιτζούρι είναι. Μπορεί να ανοιχτεί και να δοκιμαστεί πριν προσφερθεί. Και τότε είναι που αποκτά μεγαλύτερη αξία.
Πολλά πολλά χαμόγελα γιατί πρόκειται για ένα δώρο που με πιάνει αδιάβαστη!
19 σχόλια:
Είναι ένα από τα καλύτερα δώρα..
Γεια σου Hfaistiwna! Ελπίζω όλα καλά εκεί. Είναι όντως ένα όμορφο δώρο που με συγκίνησε.
Τα φιλιά μου.
Το βιβλίο πράγματι αποτελεί το καλύτερο δώρο.
Δεν θέλω να σας στενοχωρήσω αλλά το βιβλίο αποτελεί το καλύτερο δώρο για μας.... (Ο άντρας μου το ψυχανεμίστηκε νωρίς και εδώ και χρόνια σε όλες τις γιορτές το δώρο μου είναι ένας συγκεκριμένος προυπολογισμός σε κάποιο κεντρικό βιβλιοπωλείο. Με πηγαίνει εκεί, με αμολάει σαν παιδάκι στο τζάμπο, κι όλα είναι υπέροχα). Αλλά για αυτούς που δεν διαβάζουν το βιβλίο είναι ένα διακοσμητικό στο ράφι που το αφήνουν κι αραχνιάζει....
Kαλησπέρα ακαμας! :) (Χαμογελάω από χαρά!)
Κατερίνα μας στεναχωρείς και μας κάνεις να ζηλεύουμε!!!! :))) Θέλετε να παίρνετε και εμένα παρέα;
Νομίζω ότι από εδώ δεν περνάν άνθρωποι που αφήνουν τα βιβλία τους στα ράφια να αραχνιάζουν. Αλλά για να είμαι ειλικρινείς αν περνούσαν και ξαναπερνούσαν θα χαιρόμουν...
Πράγματι! Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από ένα βιβλίο! Διαβάζοντας κερδίζεις τόσα πολλά...
Γνωρίζεις νέα πρόσωπα...
Αισθάνεσαι... Νιώθεις...
Ερωτεύεσαι... Λυπάσαι...
Κάνεις τα πάντα!
ΖΕΙΣ ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ!
Καλημέρα Νατασάκι. Ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο όταν δωρίζω ένα βιβλίο; Η πρόκληση να πετύχω το κατάλληλο βιβλίο. Ταίριασμα βιβλίων-αναγνωστών. Όταν το πετύχω χαίρομαι πολύ.
Τα φιλιά μου.
..όμορφα συναισθήματα.. και πραγματικά ετσι είναι..έτσι το αισθάνομαι και εγώ.. Φιλάκια..
Καλημέρα καλλιτέχνιδα! Μ' αρέσει που όσοι πέρασαν από εδώ μέχρι τώρα νιώθουν όπως εγώ.
Κανείς όμως δε σχολίασε το βιβλίο... και είναι πραγματικά μια πολύ όμορφη ιστορία.
Το δώρο είναι "λειψό" αν απουσιάζει η ανατροφοδότηση του λήπτη. Από ένα ζεστό χαμόγελο έως μία ανάρτηση σε ένα blog... η διαφορά είναι μικρή για εκείνον που έκανε το δώρο. Τείνω να υπερασπιστώ τον άμοιρο ανώνυμο δωρητή, γιατί έχω μπει πολλάκις στη θέση του και μέχρι στιγμής δεν το μετάνιωσα καθόλου. Να ξέρεις, librarian, πως το χαμόγελό του συναγωνίζεται το δικό σου! Όσο για το βιβλίο μοιάζει συναρπαστική ιστορία. Αν μη τι άλλο, αναστέλλει σε ένα βαθμό τις αντιβασιλικές μου τάσεις.
ω, σήμερα οι αγαπημένες βολτίτσες χαμογελάνε και συνδέουν το δώρο του βιβλίου με τα πλούτη της γης κι ένα γλυκό γλυφιτζούρι. Απλά υπέροχοι συνειρμοί, για να χαρίσουμε, να πλουτίσουμε και να γλυκαθούμε.
Το βιβλίο ακούγεται σαν παραμύθι, θυμίζοντας ο τίτλος και έναν άλλο Σαιξπηρικό βασιληά που έταζε το άλογό του για ένα βασίλειο.
Μας δημιούργησες (πάλι) την διάθεση να το διαβάσω (και να το χαρίσω)
φιλάκια ,καληνύχτα:)
Γεια σου Μαραμπού και καλώς ήρθες εδώ και γενικά στην μπλογκόσφαιρα. Άμα ξαναπεράσεις από τα μέρη μας άφησε μας μερικές λέξεις του Καββαδία, αφού μας τον θύμησες έτσι όμορφα.
Ο ανώνυμος δωρητής προτιμά να μείνει ανώνυμος και εγώ θα σεβαστώ την άποψή του...
Γεια σου αστεράκι που όποτε νυχτώνει ξεπροβάλεις. Ωραία η σαιξπηρική σου σύνδεση...
Παραμύθι, παραμύθι, να το διαβάσεις, να το χαρίσεις, να το αφηγηθείς μια νύχτα έχοντας μια ψυχή αγκαλιά...
The original.
A horse!a horse! my kingdom for a horse!
-WILLIAM SHAKESPEARE,KING RICHARD III ,ACT 5 SCENE 4.
Μάλλον σ' αρέσει αρκετά ο Σαίξπηρ Χρήστο. Σε ευχαριστούμε για την παραπομπή.
Καλώς ήρθες στα μέρη μας.
Δυστυχώς -και μιλώ εκ πείρας- σε πολλά παιδιά τα βιβλία είναι δώρα...άδωρα.
Καλή εβδομάδα!
Φιλιά!
Η αρνητική σου στάση, Επί λέξει, έχει σίγουρα μια βάση. Μα, αρκεί ένα τυχαίο βιβλίο να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε παράλληλους απανωτούς κόσμους, με το πάραδοξο εκείνο ενδεχόμενο, να μην καταφέρει ίσως ποτέ ξανά να επανατοποθετηθεί στον αρχικό του κόσμο. Δώρισε βιβλία! Διακήρυξε τους κόσμους που γνώρισες. Κάποιος θα πειστεί να ξεκινήσει το ταξίδι. Μέχρι να τον κυκλώσουν οι αμφιβολίες... θα είναι πλέον αργά!!
Και επειδή μου ζητήθηκε, παραθέτω λίγους σκόρπιους στίχους του Καββαδία, από τους λιγότερους γνωστούς και ίσως γι'αυτό, ασυγκρίτως δυνατούς:
Στην πλώρη αυτή κατέστρεψα τον ήρεμον εαυτό μου
και σκότωσα την τρυφερή παιδιάτικη ψυχή.
Όμως ποτέ δε μ'άφησε το επίμονο όνειρό μου
και πάντα η θάλασσα πολλά μου λέει, όταν αχεί.
-
Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
και από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα'ναι ποιητικότερο και πι'όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ'άγριο κύμα;
[...]
(Η μόνη μου παράκληση όμως θά'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε).
Επί λέξει νομίζω ότι πάντα υπάρχει το κατάλληλο βιβλίο για κάθε άνθρωπο. Συμφωνώ όμως ότι είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και όταν μιλάμε για το πρώτο βιβλίο που πιάνει στα χέρια του ένα παιδί τότε θέλει προσοχή. Δε νομίζω όμως να υπήρξε κανείς που να γεννήθηκε αγαπώντας την ανάγνωση.
Μαραμπού σε ευχαριστώ διπλά για το μακρύ σου σχόλια και για τους στίχους του αγαπημένου Καββαδία που μας άφησες.
Η παρένθεση στο τέλος έχει λέξεις που ηχούν ωραία, να περνάς και να σε βλέπουμε.
Πράγματι για κάποιους όπως κι εγώ ένας βιβλιοχώρος, ένα βιβλιοπωλείο, είναι κάτι σαν παιδική χαρά για μεγάλους:)
Βέβαια άν είχαμε κι έναν βιβλιόφιλο να μας φροντίζει & να καθοδηγεί, όπως στην ιστορία που διαβάζεις, θα κερδίζαμε χρόνο για περισσότερες αναγνώσεις!
Καλησπέρα Caesar! Παιδική χαρά μακάρι και για τα παιδιά και για όλους. Αυτός ο βιβλιόφιλος που αναφέρεις μπορείς να είναι και ένας βιβλιοθηκονόμος ή ένας βιβλιοπώλης, μπορεί να είμαι και εγώ! χεχε!
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου