Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

The life of Emile Zola

Κινηματογράφος: αγαπημένη συνήθεια.
Περισσότερο οι παλιές ασπρόμαυρες ξένες ταινίες και όταν η υπόθεση τους είναι η ζωή ενός συγγραφέα τότε γίνεται πραγματικά απόλαυση. Μια βιογραφία με εικόνα και ήχο. Αναφέρομαι στην ταινία του 1934, φυσικά ασπρόμαυρη, με τίτλο “The life of Emile Zola” του William Dieterle.
Βρισκόμαστε στο Παρίσι του 1863 σε μια φτωχική σοφίτα, ο Σεζάν ζωγραφίζει και ο Ζολά προσπαθεί να κλείσει με πανιά τις τρύπες για να εγκλωβίσει το κρύο έξω. Αχώριστοι φίλοι έχουν επιλέξει να ζουν χωρίς χρήματα ζωγραφίζοντας και γράφοντας, υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον, περιφρονώντας τους ανθρώπους του Παρισιού με διάθεση φιλοσοφική.
Την πρώτη δουλεία του Ζολά ως υπάλληλος σε έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, την χάνει όταν εκπρόσωπος της αστυνομίας τον επιπλήττει επειδή το βιβλίο του με τίτλο «Εξομολογήσεις του Κλόντ» είναι υβριστικό και θα κάνει κακό στα δημόσια ήθη, τα άρθρα του επιτίθενται στους πνευματικούς ηγέτες και κάνουν κριτική στις πολιτικές αρχές. Ο εργοδότης του του αναγγέλλει ότι δεν θα τον απολύσει μόνο σε περίπτωση που σταματήσει να γράφει σκουπίδια και αρχίσει να ασχολείται αποκλειστικά με τη δουλειά του, κάτι που δε δέχεται.
Τη Νανά την γνώρισε μια νύχτα, η αστυνομία την κυνηγούσε και θέλησε να κρυφτεί σε ένα μπαρ, ο Ζολά και ο Σεζάν της πρότειναν να καθίσει στο τραπέζι τους, εμπνευσμένος από την ιστορία της και από το πορτρέτο που της ζωγράφισε ο Σεζάν έγραψε το βιβλίο του που φέρει το όνομά της.
Πορτρέτο που έχω την εντύπωση ότι συνεχίζει να υπάρχει σε μερικά εξώφυλλα των εκδόσεων του βιβλίου.
Λίγο καιρό μετά την έκδοσή του ο Σεζάν επισκέπτεται τον εκδότη του για να του ζητήσει μια προκαταβολή λίγων φράγκων εισπράττει όμως ένα τσεκ των 18.000 φράγκων επειδή η «Νανά» πούλησε 36.000 αντίτυπα στις πρώτες τρεις μέρες.
Μετά την επιτυχία του βιβλίου του η ζωή του Ζολά αλλάζει. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν ο στρατός και οι πολιτικοί εξακολουθούν να τον ενοχλούν και δε διστάζει να γράψει αποκαλύπτοντας αλήθειες και κάνοντας επίθεση εναντίον των αξιωματικών στο βιβλίο του «Η πτώση». Επιτίθεται προφορικά στον αρχιλογοκριτή ο οποίος του συνιστά να σταματήσει να γράφει τέτοιου είδους βιβλία.
Εκδίδει δεκάδες βιβλία που του επιτρέπουν να ζει πλουσιοπάροχα και με ανέσεις. Ο παιδικός του φίλος, Σεζάν, πιο πιστός στην άποψη ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να παραμένει φτωχός, αποφασίζει να φύγει από το Παρίσι, να εγκαταλείψει τον παλιόφιλό του που τώρα πια είναι πλούσιος και φημισμένος.
Τη φήμη όμως αυτή δε διστάζει να ριψοκινδυνέψει όταν αποφασίζει να εμπλακεί σε μια υπόθεση που ήξερε εκ των προτέρων ότι θα είναι εναντίον του εγκαταλείποντας μάλιστα μια θέση στη Γαλλική Ακαδημία.
Έχοντας τα λόγια του Σεζάν στο μυαλό του αποφασίζει να υπερασπιστεί την άποψη του ότι οι συγγραφείς πρέπει να αγωνίζονται για την αλήθεια και να γράφουν ελεύθερα. Η εμπλοκή του στην υπόθεση για την απονομή δικαιοσύνης σε μια λάθος απόφαση του στρατού έχει ως αποτέλεσμα το ευρύ κοινό να στραφεί εναντίον του, να κατηγορηθεί ως ένοχος στο δικαστήριο, να καταδικαστεί σε ένα χρόνο φυλάκιση και να αναγκαστεί να φύγει από τη Γαλλία και να συνεχίσει να αγωνίζεται γράφοντας. Αυτοεξόριστος στην Αγγλία συνεχίζει να γράφει και να φωνάζει την αλήθεια και στο τέλος κερδίζει, η αλήθεια αποκαλύπτεται. Επιστρέφει στη Γαλλία γεμάτος χαρά, όρεξη, νιώθοντας πιο ζωντανός από ποτέ γεμάτος ιδέες και κατευθείαν αρχίζει τη συγγραφή του βιβλίου του με τίτλο «Δικαιοσύνη», το οποίο δεν τελείωσε ποτέ εξαιτίας του ξαφνικού θανάτου του από εισπνοή μονοξειδίου του άνθρακα.

Ανατρέχοντας από σκηνή σε σκηνή την ταινία για να γράψω ετούτες τις γραμμές, μπρος πίσω, σταματάω την εικόνα, σημειώνω διαλόγους, προσέχω τις κινήσεις, τολμώ να παραδεχτώ ότι μια καλή ταινία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα καλό βιβλίο.

13 σχόλια:

Elli είπε...

Ο κινηματογράφος περιέχει το στοιχείο της αφήγησης, λέξεις του οι εικόνες. O Zola συγγραφέας μιας εποχής που έψαξε και έφερε απόψεις.
Ταινία με την σφραγίδα σινεφίλ που ΔΕΝ έχω δει!

Alexandros είπε...

Η δύναμη της εικόνας...Ότι είναι καλό, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Σε όλους τους τομείς. Καλησπέρα!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα προτιμήσω το βιβλίο σε λίγες ημέρες, όσο καλή και αν είναι η ταινία προτιμώ την ανάγνωση.

Άστρια είπε...

Άλλο ένα ωραίο θέμα, βιβλίο - κινηματογράφος. Απολαμβάνω και τα δύο. Την ταινία δεν την είδα. Το "κατηγορώ" του το είχα διαβάσει μικρή.

Άλλη μία ποιοτική ανάρτηση.
Καλή εβδομάδα:)

Mariela είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου, μόνο που μερικές φορές στο βιβλίο εμβαθύνουν περισσότερο οι χαρακτήρες....
Που μπορώ να βρω αυτή την ταινία????

librarian είπε...

Καλημέρα σε όλους!

Elli o κινηματογράφος περιέχει και αφήγηση και λέξεις και εικόνες. Αν και πιο σημαντική η εικόνα, μένω στις λέξεις. Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει ο κινηματογράφος εδώ.

Αλέξανδρε θα συμφωνήσω μαζί σου, το καλό είναι καλό, για το καλύτερο όμως αναρωτιέμαι.

Akamas η ανάγνωση και το βιβλίο έχει άλλη χάρη αλλά καμιά φορά η δύναμη της εικόνας, που λέει και ο Αλέξανδρος, ή η δύναμη της ερμηνείας, του ήχου, της φωτογραφίας ίσως να ξεπερνούν την ανάγνωση.

Άστρια σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τις πάντα γλυκές επισκέψεις σου.

Mariela καλημέρα. Νομίζω ότι στο βιβλίο μπορείς να εμβαθύνεις περισσότερο στα συναισθήματα και στις σκέψεις. Την ταινία την κατέβασα από το ίντερνετ. Οι παλιές ταινίες είναι σαν τα παλιά βιβλία, είναι δύσκολο να τα βρείς. Καθόλου δε ξέρω αν κυκλοφορεί, δοκίμασε να ψάξεις σε video club κυρίως σε εκείνα που έχουν καλές συλλογές από παλιές ταινίες.

Ανώνυμος είπε...

τη "Νανά" του Ζολά, τη θυμάμαι, μικρό παιδί, στη βιβλιοθήκη του παπού μου,νομίζω πήγαινα δημοτικό.

δεν ήταν απ' τα βιβλία που "άρμοζε" στην ηλικία εκείνη να διαβάσω..θυμάμαι ότι το διάβασα κρυφά και σε χρόνο μηδέν!!

Νατουραλιστής ο Ζολά,σε "δένει" με την αφήγησή του,σχεδόν έχεις το αίσθημα της αφής του.

καλημέρες!

roadartist είπε...

Μερικές φορές έχω αισθανθεί πως μια πολύ καλή ταινία στο κινηματογράφο μπορεί να περικλείει όλες τις μορφές τέχνης μέσα της..

librarian είπε...

Καλησπέρα Nyxterino. Τη Νανά του την είχα διαβάσει παλιά και τώρα πια αμυδρά την θυμάμαι. Να άλλο ένα ενδιαφέρον θέμα: απαγορευμένη ανάγνωση. Επιζεί ακόμη και στις μέρες μας άραγε;

Έτσι ακριβώς είναι καλλιτέχνιδα αλλά το βιβλίο περικλείει μέσα περισσότερο τη φαντασία.

Elli είπε...

Ο κινηματογράφος συμπληρώνει τις εκφραστικές και δημιουργικές μας δυνατότητες. Η μια τέχνη χτίζει η μια πάνω στην άλλη ένα οικοδόμημα.
Δημιουργεί διάλογο και κοινές μοιρασμένες παραστάσεις.

Καλό απόγευμα!

Ανώνυμος είπε...

δε νομίζω ότι υφίσταται-ευρέως-ανάγνωση ,σήμερα..πόσο μάλλον η απαγορευμένη!

σας φιλώ,κορίτσια!

librarian είπε...

Nyxterino πολύ απαισιόδοξο αυτό και δεν το συμμερίζομαι.
Υπάρχει ανάγνωση.
Πολλές έρευνες το αποδεικνύουν αυτό και μια βόλτα στο μετρό της Γαλλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Ιταλίας (εκεί έχω πάει) που όλοι κρατούν και από ένα βιβλίο δεν με κάνουν να πιστεύω ότι η παραδοσιακή ανάγνωση έχει χαθεί. Δε θα μιλήσω για τα καινούρια είδη ανάγνωσης (ηλεκτρονικής μορφής) που κι αυτά ανάγνωση τα θεωρώ.

Caesar είπε...

Επειδή ως χώρα έχουμε πολύ χαμηλά ποσοστά βιβλιοανάγνωσης, τα σενάρια που βασίζονται σε βιβλία είναι μια καλή ευκαιρία να να διαδίδεται & διευρίνεται μέσω του κινηματογράφου κάποιο καλό βιβλίο.
Προσωπικά θυμάμαι όταν είχα δει το "THE HUMAN STAIN" με τον Αντονυ Χόπκινς και την Νικόλ Κίντμαν, προμηθεύτηκα άμεσα μετα την ταινία και το ομότιτλο βιβλίο του Φίλιπ Ροθ το οποίο & με ενθουσίασε!