Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Βιβλιομαζέματα βιβλιοσκορπίσματα

Διάφορα βιβλιομαζέματα και σκορπίσματα.
v Μια ταινία μεταποιημένη από βιβλίο για την ανάγνωση και με πολλές αναγνώσεις. Τα «Σφραγισμένα χείλη» (“ The Reader” στην αγγλική εκδοχή του) ενώ δεν περιέχουν όλες τις σκηνές του βιβλίου, περιγράφει τους χαρακτήρες και με τις κινήσεις και με τα χρώματα, και κυρίως δίνει εικόνα σε τόπους και τοπία. Δίνει τροφή για σκέψεις, διηγείται μια ιστορία (που ίσως να μπορεί να ιδωθεί και σαν αλληγορία τώρα που το σκέπτομαι), μια κατάσταση χωρίς απαντήσεις και βασικά, χωρίς λύτρωση. Λύτρωση το έργο τέχνης, το βιβλίο, η ταινία…
v Παζάρι βιβλίων στην πλατεία Κλαυθμώνος. Τελευταίος σταθμός βιβλίων που οι εκδότες τους τα πηγαίνουν και τα παραδίδουν εκεί πριν από την πολτοποίηση. Μια έσχατη ευκαιρία σωτηρίας, μια παράταση ζωής. Σε ένα άσπρο σωληνοειδές πι από τέντες, στην μέση της πλατείας, κουκουλιάζουν πάγκοι δεξιά και αριστερά –εφέτος δεν είχε μεσιανό– με ασύμμετρους λόφους βιβλίων, κατά εκδοτικό οίκο. Σπασμένες σειρές, πολυτονικές εκδόσεις, άκοπα και αξάκριστα, πολλά παιδικά περασμένης αισθητικής και παιδαγωγικής προσέγγισης, κλασικοί συγγραφείς Έλληνες και ξένοι σε ποικίλες μορφές, ποιητές και πεζογράφοι, παλαιότεροι μα και πιο πρόσφατοι τίτλοι, τεύχη τέχνης, οδηγοί μαγειρικής και πάντα βρίσκει κανείς ένα κάτι να αγκαλιάσει σεργιανίζοντας και σκουντουφλώντας πάνω στον μπροστινό που κοντοστέκεται. Ένα κάτι να βάλει στο καλάθι για το σπίτι, να φυγαδεύσει σε ιδιαίτερα οικονομική τιμή από το παζάρι. Οι τιμές πραγματικά χαμηλές, και με 1 € γίνεται να πουλιέται ένα βιβλίο. Τι καλά! Με τέσσερα έφυγα αυτήν την χρονιά γιατί δεν προλαβαίνω όχι να τα διαβάσω ούτε να τα φυλλομετρήσω διαγώνια. Τι λύσσα είναι αυτή που με πιάνει…, αδιόρθωτη. Τα δυο έχουν να κάνουν με την φωτογραφία και με φωτογράφους. Μόνο τα βιβλία που μύριζαν μούχλα, τα υποδόρια υγρασμένα δεν μπορώ να πλησιάσω. Σε αυτά η μυρωδιά του χαρτιού είναι άρρωστη, το άρωμα του μελανιού δεν υπάρχει και με το άνοιγμα ελευθερώνεται μια αποφορά που σε πιάνει κατακούτελα. Ο κόσμος ούτε πολύς ούτε και λίγο θα τον έλεγες, όλων των ηλικιών, σκυμμένος, συγκεντρωμένος, να μιλάει χαμηλόφωνα και να αγοράζει μετρημένα.
v 13η έκθεση κόμικς στο Γκάζι. Άλλος κόσμος εδώ, πολύς παρά την βροχή. Παιχνίδια με τον αριθμό 13. Ο χρόνος ανάγνωσης μπροστά από τα κόμικ στριπ μεγάλος, τα καρέ πολύ μικρά για μακρινό διάβασμα. Διπλοσειρές όρθιων, αποσπασματική, ελλιπής εικόνα. Τα ρωσικά κα ουκρανικά χωρίς μετάφραση, να λειτουργούν μόνο σαν σκίτσα, και τα λόγια σαν σκίτσα και αυτά, χωρίς νόημα, μεταγραμμένα τουλάχιστον τα ονόματα των καλλιτεχνών. Και πωλητήρια σε διάφορα σημεία, το εμπόριο εκεί, με ξενόγλωσσες, ελληνικές εκδόσεις, με μεταφράσεις, χωρίς Παρά Πέντε και Βαβέλ. Στον αυλόγυρο ένα τραπεζάκι με μικροτεχνήματα, πορτοφόλια σε διάφορα μεγέθη και ζώνες, καμωμένα από πλαστικοποιημένα κόμικς. Κρατάνε ένα με δυο χρόνια διαβεβαίωνε το κορίτσι που τα έφτιαχνε.
v 2η έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου στη Helexpo στην Κηφισίας. Στο ίδιο μέρος με την περσινή χρονιά. Αρκετός κόσμος μέσα στο Σαββατοκύριακο, πολλά παιδιά, με γονείς, παππουδογιαγιάδες, φίλους, ζωντάνια, κίνηση και φωνές. Ο χώρος είχε ζεστασιά και εδώ το χαρτί μύριζε στιλπνάδα. Κουβέντες που άρχιζαν εύκολα και γελαστά. Δρώμενα, κουκλοθέατρο. Τιμώμενη χώρα η Μεγάλη Βρετανία με μεγάλη παράδοση στο παιδικό και εφηβικό βιβλίο από παλιά εώς σήμερα (Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Ουίνι το αρκουδάκι, ο κούνελος της Πότερ, Η Μαύρη Καλλονή, μεσαιωνικές πριγκίπισσες, ο μύθος του Αρθούρου, Χάρι Πότερ, και πολλά άλλα βέβαια.) και τις παιδικές ρίμες. Και για την εικονογράφηση τι να πούμε. Εντόπισα και τίτλους παιδικών βιβλιοβιβλίων αλλά για αυτά τα βιβλία θα πούμε άλλη στιγμή.

5 σχόλια:

roadartist είπε...

Ανέφερες πράγματα που προσπαθώ να ξεχάσω.. Για τα δύο πρώτα εννοώ ..
γιατί στην έκθεση του παιδικού βιβλίου δεν παραβρέθηκα..
Δυστυχώς πολλά υπάρχουν που μας θλίβουν..και είναι 'κρίμα'..
Πολύ αποκαρδιωτικά..

maximus είπε...

Καλησπέρα,

θα ήθελα να εκφράσω το θαυμασμό μου και πάλι για την γλαφυρότητα των περιγραφών σε αυτό το ιστολόγιο. Πιστέυω ότι είναι χάρισμα να κλείνεις σε λέξεις τόσες όμορφες εικόνες, μυρωδιές και ήχους!

gatti είπε...

Πραγματικά έχεις έναν τρόπο να κλείνεις στις λέξεις αρώματα, εικόνες και ήχους. Εχει δίκιο ο Maximus.

Στο παζάρι του βιβλίου πήγα πέρσι, κάτι βρήκα, τελικά η πορεία έδειξε πως δεν διάβασα τίποτα από αυτά που αγόρασα. Παλιές εκδόσεις, κακές μεταφράσεις, με ενόχλησε ακόμα και αυτό το αυτοκόλλητο που δεν ξεκολλούσε με τίποτα παρά μόνο παίρνοντας μαζί του κάτι από τη ράχη του βιβλίου. Τώρα καταλαβαίνω πως αφού η λίστα με τα αδιάβαστά μου παραμένει μεγάλη, το έκανα μόνο για την εμπειρία και για να σώσω κάποια βιβλία. Δεν άντεξα όμως να το ξανακάνω φέτος. Ισως να έφταιξε που είχε πολύ κόσμο πέρσι και ταλαιπωρήθηκα.

Σκέφτομαι όμως πως αν με έναν μαγικό τρόπο σταματούσαν να εκδίδονται νέα βιβλία, θα πήγαινα και θα ξαναπήγαινα, θα έψαχνα, θα φυλλομετρούσα και θα ρουφούσα κάθε λέξη.

Γιατί αυτές τελικά ψάχνουμε μέσα τους. Τις λέξεις - ταξίδια.

Και μέσα στο σωρό υπάρχουν πάντα κάποια διαμαντάκια που μπορείς πάντα να ξεθάψεις...

Elli είπε...

roadartist είναι πάμπολλα αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε, να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν και ιδιαίτερα θέλουμε να ξεχάσουμε όταν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουν αυτά.
Έλααα χαμογέλασε και ας βρέχει...

maximus, καλό βροχερό μεσημέρι, μας δίνει ξεχωριστή χαρά η ιδέα ότι βρίσκεις ομορφιά στις λέξεις μας και στο ιστολόγιό μας.

gatti, ευχαριστώ πραγματικά. Για τα αυτοκόλλητα με τις τιμές, μετά από σκέψη, νομίζω ότι δεν πρέπει να πασχίζουμε να τα ξεκολλάμε. Από την στιγμή που μπήκαν πάνω στα αντίτυπα αυτόματα έγιναν μέρος της διαδρομής τους, ακόμα και είναι αντιαισθητικά. Κουβαλάνε πληροφορίες, την τιμή, το μέρος που αγοράστηκαν, πότε και πώς κατέληξαν στα χέρια μας.
Η ιστορία της ανάγνωσης είναι μαζί δρόμος ταχύτητας και αντοχής. Ταχύτητας γιατί καλούμαστε να είμαστε μέσα στο νέο και αντοχής για να μην κουραστούμε να θέλουμε να είμαστε μέσα στο νέο και συγχρόνως να διερευνούμε παλαιότερες ανθρώπινες κατακτήσεις.

Εβραίοι κλπ καταλαβαίνω ότι η ταινία ξυπνά μνήμες και θέματα που παρμένουν ζωντανά από την ένταση που έκλεισαν. Η περιεπέτεια που συνεχίζεται νομίζω ότι είναι παράδειγμα προς αποφυγή, όλα τα αρνητικά είναι είναι παραδείγματα προς αποφυγή από ΟΛΕΣ τις πλευρές. Δεν έχουν βγάλει πουθενά, δεν μοιάζει να καταλήγουν κάπου και φέρνουν συνεχή πόνο και θάνατο. Εκφράσεις όπως "όλη η αλήθεια" αυτοαναιρούνται από μόνες τους γιατί δεν υπάρχει.

Ουάου τι τρομερά σχόλια ήταν αυτά σήμερα, μοιρασμένες εμπειρίες, αισθήματα, σκέψεις, τα καλύτερά μου, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

librarian είπε...

Maximus και gatti σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια που μας αφήνετε.

Gatti έχεις απόλυτο δίκαιο για την κακή ποιότητα των βιβλίων στο παζάρι αλλά καμιά φορά τυχαίνει να βρεθούν και βιβλία που πραγματικά αξίζουν.
Όσο για το αυτοκόλλητο με την τιμή θα συμφωνήσω με την Elli.
Θυμάμαι και εγώ ότι κάποτε μου άρεσε να τα ξεκολλάω, να μην υπάρχει κανένα σημάδι πάνω στο αντίτυπο μου, να είναι όπως όταν βγήκε από το τυπογραφείο, αλλά μετά άρχισα να τα αφήνω για να μου θυμίζει από που τα αγόρασα, πότε κλπ.