Τον βιβλιόφιλο δεν τον ενδιαφέρει το βιβλίο μόνο για το περιεχόμενό του, τον ενδιαφέρει το βιβλίο και ως αντικείμενο και ναι είμαι μια παθιασμένη βιβλιόφιλη που μπορώ να αγοράσω ένα βιβλίο απλά και μόνο γιατί μου αρέσει εμφανισιακά. Μου αρέσουν οι παλιές εκδόσεις των προηγούμενων αιώνων, εκείνες οι δερματόδετες εκδόσεις με την χρυσοτυπία, τις παχιές σελίδες και τα ραμμένα στο χέρι τυπογραφικά τετράδια. Εκείνο το τυπογραφικό χαρτί μιας άλλης εποχής που αντέχει ακόμη όσοι αιώνες κι αν έχουν περάσει. Εκείνο το χαρτί που προτιμά το σκουλήκι, με κάνει να πιστεύω ότι είναι πιο νόστιμο κι ας μην μπορώ να το γευτώ, με την αφή όμως μπορώ να το αισθανθώ. Και τα τυπωμένα γράμματα μπορώ να αισθανθώ. Έτσι απαλά αν περάσω τις άκρες των δαχτύλων μου θα αισθανθώ το αμυδρό βαθούλωμα που άφησαν τα τυπογραφικά στοιχεία καθώς πιεζόντουσαν πάνω στο χαρτί για να σφραγίσουν τις λέξεις. Και από τα βαθουλώματα των εικόνων μπορώ να φανταστώ τον χαράκτη που τις σμίλευε με μεράκι, εκείνον τον καλλιτέχνη που με τη σειρά του συντελούσε για να δημιουργηθεί ένα άλλο έργο τέχνης, το βιβλίο. Έχω αγοράσει βιβλία γραμμένα σε ξένες λέξεις που δεν αναγνωρίζω μόνο και μόνο επειδή έχουν εκδοθεί μερικούς αιώνες πριν γεννηθώ, μόνο και μόνο γιατί παραμένουν όμορφα και μου υπενθυμίζουν την ιστορία του βιβλίου.
Σταδιακά από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά τα βιβλία άρχισαν να ασχημαίνουν γιατί κάποιοι σκέφτηκαν ότι όπου και να τυπώσεις μια ωραία λέξη θα εξακολουθεί να είναι ωραία. Σε ό,τι χαρτί, με ό,τι μελάνι, με όποια γραμματοσειρά, με όποια επιμέλεια το ποίημα θα παραμένει ποίημα. Παράγουμε μαζικά για να ικανοποιούμε τη ζήτηση, τυπώνουμε όπως όπως σε μεγάλο τιράζ για να βγάλουμε κέρδος. Χαμηλώνουμε το κόστος, αυξάνουμε την παραγωγή, κάνουμε προσιτό το βιβλίο σε όλους. Γιατί προσιτό πρέπει να είναι μόνο το εκχυδαϊσμένο. Ικανοποιούμε την αναγνωστική ανάγκη αδιαφορώντας για το γούστο και για την ποιότητα προσβάλοντας έτσι τον ίδιο τον συγγραφέα. Τύπωσε με το κιλό Τολστόι, Ντίκενς, Όστεν γράψε το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου με μεγάλα γράμματα, κρέμασε τα στο περίπτερο δίπλα από τις αθλητικές εφημερίδες για να τραβήξει την προσοχή κι αυτό αρκεί για να αισθανθεί υπερήφανος κάποιος που πήγε για τσιγάρα και γύρισε με Ντοστογιέφσκι, τόσο υπερήφανος που εντέλει εθίστηκε και δεν θα ηρεμούσε αν δεν συμπλήρωνε όλη τη σειρά, κάποιοι τον ονόμασαν και συλλέκτη, συλλέκτη έργων τέχνης του περιπτέρου.
Ένας εκδοτικός οίκος με το παράξενο όνομα DeAgostini συγκέντρωσε για εσένα όλα τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ακόμη κι εκείνα που ενδεχομένως να μην γνώριζες και βάλθηκε να σε αναγκάσει να χτίσεις τη βιβλιοθήκη σου κι εσύ ενέδωσες στην προσιτή τιμή και στην πολύ διαφήμιση. Εξάλλου το να γεμίσεις τα άδεια ράφια σου με βιβλία του ίδιου σχήματος και του ίδιου χρώματος φάνταζε ειδυλλιακό. Ενδεχομένως το χρώμα των βιβλίων να σε κέντρισε περισσότερο, δεν αμφιβάλλω διόλου πως ήταν κι αυτό ένα μαρκετινίστικο τρικ μιας πολυεθνικής ή ίσως απλά να ταίριαζε με το χρώμα της πολυθρόνας σου. Και κάπως έτσι κάποιοι δημιούργησαν την ιδιωτική τους ομοιόμορφη βιβλιοθήκη χωρίς ποτέ να μπουν σε ένα βιβλιοπωλείο, χωρίς ποτέ να αποκτήσουν άποψη για το ποια τελικά είναι τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Και τώρα εγώ που έχω απέχθεια για όλα αυτά τα ομοιόμορφα μπλε με κόκκινη ράχη βιβλία προσβάλω περισσότερο τον συγγραφέα από εκείνον τα τύπωσε;
61 σχόλια:
Πολύ μεγάλο ζήτημα θίγεις! Ένα ζήτημα που εμφανίζεται και στις συζητήσεις χάρτινο/ηλεκτρονικό βιβλίο. Περιεχόμενο ή εμφάνιση; Δυστυχώς δεν έχω ούτε εγώ απαντήσεις... Άλλωστε δεν έχω και την πολυτέλεια να είμαι "φετιχιστής" των πολυτελών εκδόσεων. Αλλά τα χάρτινα τα θέλω περιποιημένα. Το ίδιο και τα ηλεκτρονικά, όμως, με σωστές παραγράφους και ωραίες γραμματοσειρές. Έχω και φτηνιάρικα γιατί το περιεχόμενο μετράει όμως τα ζηλεύω σε ωραία έκδοση. Σε καμία περίπτωση, όμως, για να "ταιριάζουν" με την τραπεζαρία. Ας είναι ετερόκλητα, ακριβά ή φτηνά, ηλεκτρονικά ή χάρτινα, τα αγαπάω για τις στιγμές που μου χάρισαν. Μακάρι να μπορούμε να τα έχουμε πάντα σε όμορφες εκδόσεις.
Γεια σου Μιχάλη και σε ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σου!
Αν και το ηλεκτρονικό βιβλίο έχει κάποια σχέση στη συζήτηση, δεν το αναφέρω γιατί είναι κάτι άλλο. Μιλάω μόνο για το έντυπο βιβλίο και κυρίως για βιβλία χωρίς πνευματικά δικαιώματα που μπορεί ο καθένας να εκδώσει όπως θέλει. Κακή μετάφραση, καθόλου επιμέλεια, φτηνιάρικο χαρτί, μελάνι που ξεβάφει, μικρά τυπογραφικά στοιχεία για κέρδος χώρου, κακή βιβλιοδεσία κ.τ.λ. Όλες αυτές οι πρακτικές με κάνουν να απεχθάνομαι έναν εκδοτικό οίκο κι ας είναι να εκδίδει αριστουργήματα. Σε αντίθετη περίπτωση, εκδοτικούς οίκος που σέβονται την καλαισθησία με κάνουν να θέλω να αγοράσω ό,τι εκδίδουν με κλειστά μάτια! Το λες φετίχ αυτό;
Σε κάθε περίπτωση, οι σκέψεις έγιναν με αφορμή τις εκδόσεις deagostini αφότου είδα σε ένα σπίτι να υπάρχουν ολα τα βιβλία της σειράς, οπως βλέπεις κ στη φωτο. Ο εκδοτικός οίκος που έκλεισε το ίδιο εύκολα οπως άνοιξε, θεωρώ ότι διέφερε από τους υπόλοιπους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, δεν είχε κανένα εκδοτικό γούστο ή εκδοτικό προφίλ.
Ναι, συμφωνώ απόλυτα, η πεμπτουσία του κιτς!
Ίσως βέβαια το μυαλό μου έτρεξε λίγο πιο πέρα από τα πλαίσια του άρθρου σου αλλά θετικό είναι αυτό, να βάζεις τον αναγνώστη σου να σκεφτεί!
Φετίχ το λέω αλλά όχι με την αρνητική έννοια!
Μα βέβαια μπορεί να γενικευτεί η κουβέντα! Εκδότες που σέβονται την τυπογραφική εμφάνιση και εκδότες που προχειροεκδίδουν!
Καταλαβαίνω τι γράφεις και συμφωνώ απολύτως. Ένα βιβλίο είναι περιεχόμενο ΚΑΙ εμφάνιση. Όπως θα με μιζέριαζε να βλέπω στο χώρο μου ένα φτηνιάρικο... τι να σου πω... διακοσμητικό αντικείμενο, σκεύος κουζίνας ή έπιπλο, έτσι θα με μιζέριαζε και αν είχα στη βιβλιοθήκη μου ένα φτηνιάρικο βιβλίο. Δεν το παίρνεις για να το διαβάσεις και μετά να το πετάξεις, θα μείνει να το βλέπεις. Θα είναι στην ιδιοκτησία σου, θα έχεις κάποια σχέση μαζί του. Είναι, λοιπόν, μια επένδυση ενός είδους. Τα αντικείμενα γύρω σου, το περιβάλλον που φτιάχνεις για τον εαυτό σου, σχετίζονται με την ποιότητα της ζωής σου, γενικά. Με την αισθητική και την κοσμοθεωρία σου. Δείχνουν ποιος είσαι. Τα βιβλία, ειδικά, τα θέλω καλαίσθητα για έναν επιπλέον λόγο: αποτελούν κομμάτια χειροπιαστού πνεύματος, αν μπορώ να το θέσω έτσι, οπότε το να έχουν ένα "σώμα" κακόγουστο είναι σαν αντίφαση, κάτι οξύμωρο. Είναι ασέβεια, να τι είναι. Τυπώνεις το βιβλίο, υποτιμώντας το ταυτόχρονα. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι ένδειξη λεπτότητας και ευαισθησίας που αντηχεί τον πολιτισμό, του οποίου στοιχείο και φορέας είναι το βιβλίο.
Προσωπικά, θέλω τα βιβλία μου να είναι αξιόλογα (όταν αναφέρομαι στο περιεχόμενο, φυσικά αναφέρομαι και στην προσεγμένη μετάφραση των ξενόγλωσσων βιβλίων) και όμορφα. Έχει τύχει κι εγώ να αγοράσω ένα βιβλίο εξαιτίας του ωραίου του εξωφύλλου - αν, όμως, το περιεχόμενο υπολείπεται της εμφάνισης, το χαρίζω στη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης μου (όπως έκανα και πρόσφατα), δεν το κρατάω. Ευτυχώς, υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που εμπιστεύομαι και δε με απογοητεύουν: την καλαισθησία της εμφάνισης των εκδόσεών τους τη συναγωνίζεται η ποιότητα των τίτλων που επιλέγουν. Νομίζω, πάντως, πως ακόμη και άγνωστος να σού είναι ένας εκδοτικός οίκος, αν τα βιβλία του είναι όμορφα αισθητικά, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αποτελούν καλές αγορές, με αντεστραμμένη την παραπάνω λογική. :-)
"Λοιπόν ζούσε θαυμάσια: τριγυρισμένος από ωραία βιβλία και σπάνια έργα τέχνης, ανάμεσα σε όμορφα χρώματα και όμορφους πίνακες, με πραγματάκια άχρηστα αλλά υπέροχα, μικρά και λεπτεπίλεπτα, αλλά δυνατά και ονειρικά, απ' αυτά που γεννούν το σεβασμό και την τρυφερότητά, απ' αυτά που μαρτυρούν την ανθρώπινη ιστορία, την ανθρώπινη σοφία, την ανθρώπινη ομορφιά, την ανθρώπινη δύναμη και τον ανθρώπινο πόνο. Ζούσε με λίγα λόγια απολαμβάνοντας την πνοή του Αιώνια Ανθρώπινου. (...)
Και παντού: το βιβλίο των βιβλίων, η Βίβλος. Παλαιές εκδόσεις ανεκτίμητης βιβλιοφιλικής αξίας είναι τα πολυτιμότερα αντικείμενα στο σπίτι αυτό."
Απόσπασμα από μια επιφυλλίδα του 1924 του Γιόζεφ Ροτ, στο οποίο περιγράφει το σπίτι του Βάλτερ Ράτεναου, που μετά τη δολοφονία του λειτουργούσε ως μουσείο. (Άσχετο, αλλά η συλλογή αυτών των επιφυλλίδων, με τίτλο "Βερολινέζικα Χρονικά", είναι σαν μια θαυμάσια ποιητική συλλογή! Αν πέσει στα χέρια σου, ρίξε της μια ματιά, το αξίζει!)
Παρεμπιπτόντως - έχεις εκδόσεις αιώνων, διάβασα και εντυπωσιάστηκα, πρέπει να ομολογήσω. :-)
Πολύ δυνατή ανάρτηση, οι πρώτες σου παράγραφοι με άγγιξαν πολύ.
Σίγουρα οι όμορφες και προσεγμένες εκδόσεις αποτελούν ένα ταξίδι στο όνειρο για κάθε βιβλιόφιλο! Όμως να σου πω κάτι παράξενο που μου συνέβη τελευταία; Έπιασα τον εαυτό μου να δυσπιστεί με την έκδοση της Κίχλης, για το βιβλίο "Ο Μαιτρ της δευτέρας παρουσίας" (καλά, συνέτεινε σε αυτό και το περιεχόμενο του βιβλίου που το βαρέθηκα). Δεν την ένιωθα πρακτική στα χέρια μου, πολύ δύστροπη για να την ταλαιπωρήσω όπως ήθελα. Από την άλλη, χαίρομαι να υπάρχει στην βιβλιοθήκη μου.
Πολλές φορές το ωραίο και το πρακτικό, δεν συναντιούνται αρμονικά. Είμαι ανοικτός σε κάθε τύπου εκδόσεις και δεν σου κρύβω ότι θα μπορούσα να αγοράσω και τον πρώτο τόμος της συλλογής της DeAgostini όπως είναι και παράδοση άλλωστε (αρκεί να με ικανοποιούσε ο τίτλος, η μετάφραση κλπ). Ωστόσο, κατανοώ απόλυτα το βαθύτερο νόημα των σκέψεών σου και τον αντικτυπό τους στην κοινωνία, ευρύτερα.
Με κορυφαίο παράδειγμα, να συμπληρώσω τον προλαλήσαντα, τα μεγάλου σχήματος λευκώματα, γνωστά και ως coffee-table books. Πανέμορφα αλλά πρακτικά μόνο για ξεφύλλισμα πάνω στο τραπέζι. Είναι ευχής έργο όταν συμπορεύεται το όμορφο με το πρακτικό!
To love for what it is Σε ευχαριστώ για το απόσπασμα που άφησες, είναι πάρα πολύ ωραίο κ θα αναζητήσω το βιβλίο! Χαίρομαι που συμφωνείς κ που δίνεις ότι βιβλίο δεν σε άγγιξε! Αλήθεια δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική τα κρατάω όλα. Λοιπόν πες μου ποιο βιβλίο αγόρασες επειδή σου άρεσε το εξώφυλλο κ σε ποιους εκδοτικούς οίκους αναφέρεσαι όταν λες ότι τους εμπιστεύεσαι;
Είχα κάποτε μια μανία να αγοράζω ένα παλιό βιβλίο από όποια χώρα επισκέπτομαι. Ξέρεις στην Ευρώπη είναι πολύ εύκολο να βρεις παλιά βιβλία, τα πουλάνε σε κάθε είδους παζαριού πολύ φθηνά. Ιδιαίτερα στην Ιταλία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο κ.α. Από αυτές τις χώρες έχω ένα βιβλίο που έχει τυπωθεί μεταξύ τέλη 18ου αρχών 19ου αιώνα. Όσο πιο παλιό είναι τόσο πιο ακριβό. Δοκίμασε όταν κάνεις ένα ταξίδι σε αυτές τις χώρες να αναζητήσεις!
Μαραμπού δεν ακούω κουβέντα για την Κίχλη, επειδή δεν σου άρεσε ένα βιβλίο δεν σημαίνει ότι δεν έχουν φροντισμένες εκδόσεις, βαρύ χαρτί, όμορφο εξώφυλλο, καλή επιμέλεια! Κ τέλος πάντων άμα δεν σου άρεσε γιατί δεν μου το ταχυδρόμησες παρά έρχεσαι κ μου το λες θρασύτατα;
Αλήθεια τι εννοείς όταν λες πρακτικό; πρακτικό είναι ένα ελαφρύ βιβλίο, αλλά το ελαφρύ δεν είναι κ όμορφο, στο λεπτό χαρτί αναφέρομαι, το χαρτί εφημερίδας. Από την άλλη το όμορφο είναι σχετικό μπορεί να μου πεις. Αλλά τώρα αυτόματα σκέφτηκα μια βίβλο του Γουτεμβέργιου τυπωμένη σε σημερινό χαρτί εφημερίδας, θα είχε φτάσει ως τις ημέρες μας νομίζεις; θα είχε αντέξει όλες τις κακουχίες;
Οκ, κ εγώ είχα αγοράσει τον πρώτο τόμο γιατί ήταν τιμή γνωριμίας κ ήθελα να γνωριστώ αλλά πως θα σου φαινόταν να πήγαινες σπίτι σου μια ημέρα κ να έβρισκες δύο ράφια γεμάτα όλη τη σειρά ή μάλλον να στο θέσω αλλιώς να πήγαινες σε ένα σπίτι που όλη η βιβλιοθήκη θα είχε μόνο βιβλία περιπτέρου κ εφημερίδας, μια μεγάλη βιβλιοθήκη μόνο με αυτά τα βιβλία... Κι ενδεχομένως ο κάτοχος να περηφανεύεται ότι έχει πολλά βιβλία...
Μιχάλη, ο Μαραμπού έβαλε στο παιχνίδι τον όρο πρακτικό, αλλά όταν μιλάμε για ωραίο θεωρείς ότι το πρακτικό αποτελεί μέρος του; Σίγουρα τα πρώτα βιβλία που ήταν και σε μεγάλο σχήμα δεν ήταν πρακτικά! Αλλά στα μάτια μου τα βιβλία του Γουτεμβέργιου μου φαίνονται μόνο ωραία. Για να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο ξεκίνησαν να βγαίνουν μικρότερου σχήματος βιβλία για να είναι πρακτικά να χωράνε σε μια τσέπη να το έχει ο καθένας μαζί του (κι άλλοι πολλοί παράγοντες συντέλεσαν για την έκδοση μικρότερων σχήματος βιβλίων) αλλά συνέχισαν να είναι ωραία. Αλήθεια τι είναι ωραίο για εσενα, σε σχέση με το βιβλίο πάντα. Και ναι, θες μια Ιλιάδα σε φροντισμένη έκδοση και ουχί σε έκδοση περιπτέρου, αλλά μόνο ο Όμηρος το αξίζει αυτό;
Το βιβλίο που αγόρασα λόγω εξωφύλλου πριν δύο μήνες περίπου, ήταν το "Ένα πρωί, νωρίς" της Virginia Baily, εκδόσεις Ίκαρος. Πολύ όμορφο το εξώφυλλο, ωραία χρώματα και λουλουδάκια σαν ζωγραφιά παιδική (αυτό σκέφτηκα), κομψό περίγραμμα, μού άρεσε να το κοιτάζω και να το έχω δίπλα μου στο κομοδίνο, μού έφτιαχνε τη διάθεση. Δυστυχώς, όμως, πέρα από μια ανθρώπινη, συγκινητική ιστορία, δε μου έδωσε κάτι άλλο. Βέβαια, ένα άλλο βιβλίο από τις ίδιες εκδόσεις, λίγα χρόνια πριν, με καταγοήτευσε - με όμορφο εξώφυλλο, επίσης (για το "Έθιμα τάξης", λέω).
Όσον αφορά τους εκδοτικούς οίκους που εμπιστεύομαι... Πέρασα μια βόλτα από τη βιβλιοθήκη μου και είδα πολλά βιβλία από: Άγρα, Πόλις, Ερατώ, Κίχλη, Ροές (δεν είμαι σίγουρη αν ανήκει σε μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο αυτός ο τελευταίος), Εστία. :-)
Καλημέρα!
* "Έθιμα ταφής", διορθώνω!
Οι εκδόσεις Ίκαρος έχουν κάνει φοβερή δουλειά με τα εξώφυλλα, οι γραφίστες τους είναι καλλιτέχνες! Πράγματι σε αυτούς τους εκδοτικούς οίκους αναφέρομαι κι εγώ!
Καλημέρα και σε εσένα!
Έχω πάει σε ένα τέτοιο σπίτι, που μπορεί να μην έχει βιβλία τύπου DeAgostini αλλά έχει βιβλία εφημερίδων, ας πούμε του Βήματος, που ναι μεν μπορεί να περιέχουν ανατυπώσεις παγκόσμιων αριστουργημάτων, αλλά ο κάτοχός τους το αγνοεί αυτό και συνήθως τα αντιμετωπίζει σαν προέκταση της αισθητικής της εφημερίδας που τα προσφέρει! Συμβαίνει συχνά αυτό και είναι όντως θλιβερό.
Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, πρακτικές εκδόσεις (που ταυτόχρονα θεωρώ και όμορφες) βρίσκω εκείνες του Καστανιώτη (όχι με το χαρτί εφημερίδας που χρησιμοποιεί κάπου κάπου τελευταία, αλλά τις παλιές, τύπου Καλβίνο, Σαραμάγκου κλπ) και του Πατάκη. Είναι στιβαρές και παράλληλα, εύκαμπτες και λειτουργικές. Όμορφη σελιδοποίηση, ευκρινής γραμματοσειρά κλπ. Αντιθέτως, εκείνες τις εκδόσεις που έχεις σε υψηλή εκτίμηση (και εγώ εδώ που τα λέμε) δεν τις βρίσκω καθόλου βολικές κατά την διάρκεια της ανάγνωσης: Κίχλη, Άγρα, Εστία, Πόλις. Φυσικά όταν η ανάγνωση τελειώσει, τις χαίρομαι και τις θαυμάζω μαγεμένος!
Άκου και κάτι άλλο. Τους προηγούμενους οκτώ μήνες διάβαζα τον Οδυσσέα του Τζόυς από τις εκδόσεις Κάκτος. Έχεις δει από κοντά την έκδοση; Υπέροχη! Κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως κατά την διάρκεια της ανάγνωσης με κούρασε αφάνταστα, διαρκώς επιθυμούσα τις βαριές σκέψεις του Τζόύς να τις παραλάβω μέσω ενός ελαφρού οχήματος ή αν είναι δυνατόν και μέσω δύο ή τριών ξεχωριστών βιβλίων. Τώρα που αισίως τον τελείωσα, χαίρομαι που η έκδοση αυτή υπάρχει στην βιβλιοθήκη μου και μπορώ να ανατρέχω κάθε τόσο για να διαβάζω φράσεις ή μερικές σελίδες. Αν όμως αποφασίσω να ξαναδιαβάσω όλο το βιβλίο, θα νιώσω πάλι όλον τον πανικό από την αρχή!!
Από την άλλη τον τελευταίο μήνα, ξαναδιαβάζω το Ουράνιο τόξο της βαρύτητας του Τόμας Πύντσον από τις εκδόσεις Χατζηνικολή. Αυτή η έκδοση έχει ταλαιπωρηθεί πολύ για τα δεδομένα μου (την έχει διαβάσει και ο αδερφός μου, ίσως αυτός φταίει, τον δίνω στεγνά!), έχει σκεβρώσει η ράχη, έχει λερωθεί παντού το άσπρο εξώφυλλο, οι σελίδες περιμετρικά του κλειστού βιβλίου αναδίνουν μια εικόνα μπλίχλας, τέτοια πράγματα. Είναι όμως μια πρακτικότατη έκδοση για ένα βιβλίο 1000 σελίδων! Ωστόσο, όταν τελειώσει η ανάγνωση και το γυρίσω στο ράφι, θα εκνευριστώ πολύ που ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς έχει μια τέτοια κακομοίρικη έκδοση (δεν φταίει τόσο η ποιότητά της, αλλά για κάποιον ανεξήγητο ρόλο δεν άντεξε την συνήθη ταλαιπωρία που κάνω στα βιβλία μου). Θα ήθελα να ντύνει αυτό το αγαπημένο βιβλίο μια πιο όμορφη έκδοση, από εκείνες που περιγράφεις στην αρχή της ανάρτησής σου.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι θα προτιμούσα να υπάρχουν δύο ειδών εκδόσεις για μερικά βιβλία, εκείνες οι πολυτελείς που αγκαλιάζουν με σεβασμό την σπουδαιότητα του συγγραφέα που φιλοξενούν, και οι άλλες που μας τον προσφέρουν σε ένα ελαφρύ και ευέλικτο σχήμα για να μπορέσουμε να απολάσουμε όσο πιο απερίσπαστοι και ξεκούραστοι τις ωραίες ιδέες του! Σε μια μικρή αγορά σαν την ελληνική, αυτό είναι ανέφικτο φυσικά. Όμως αν είχα την δυνατότητα, σίγουρα θα αγόραζα τα βιβλία του Τζόυς και του Πύντσον (και μερικών άλλων) σε ωραίες πολυτελείς εκδόσεις!
Σκέψου την προσπάθεια έκδοσης του Μόμπι Ντικ σε έξι πολυτελείς τόμους και το αναπόφευκτο ναυάγιό της, για να καταλάβεις την θλιβερή κατάσταση των πραγμάτων στην Ελλάδα. Ένας εκδότης κάνει την προσπάθεια να προσφέρει κάτι εξαιρετικά σπάνιο για την Ελλάδα και πώς αντιμετωπίζεται; Ξεπουλάει τον πρώτο και μοναδικό πια τόμο, στην τιμή των 8 ευρώ!! Με την ευκαιρία, αγορασέ τον οπωσδήποτε, ακόμα και αν δεν σου αρέσει ο Μέλβιλ ή ο Μόμπι Ντικ (http://www.politeianet.gr/books/9789600106954-melville-herman-gutenberg-mompi-ntik-i-i-falaina-protos-tomos-bibliodetimeni-ekdosi-66940). Και μιας και αναφέρθηκα στον Gutenberg να πω ότι τις εκδόσεις του (κυρίως αναφέρομαι στην σειρά Orbis Literae) τις βρίσκω και όμορφες και πρακτικές. Τι είναι αυτό που τις κάνει όμορφες, είναι σαφές νομίζω. Το πρακτικό του πράγματος βρίσκεται στο στενότερο του βιβλίου, που μπορείς να το κλείσεις στην γροθιά σου, να το αγκαλιάσεις κάπως. Έτσι, όσο μεγάλο και αν είναι το βιβλιο, δεν σε κουράζει ιδιαίτερα. Έκει έχω καταλήξει.
Υ.Γ. Το βιβλίο της Κίχλης το χάρισα αλλού. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη! Θα επανορθώσω. Όμως δεν έφταιγε που δεν μου άρεσε το περιεχόμενο. Να σου πω ότι το ίδιο είχα βιώσει και όταν μου είχες χαρίσει τον Εξώστη. Το ίδιο ένιωσα ακόμα και με το μικροσκοπικό βιβλιαράκι του Αχιλλέα Κυριακίδη!! Ελπίζω να το έκανα κάπως σαφές με όσα έγραψα πιο πάνω.
Αν εντοπίσεις κάποιο βιβλίο στα ταξίδια σου (ας είναι και του 20 αιώνα) από αυτά τα ωραία που βρίσκεις, θα το εκτιμήσω δεόντως και θα σε ανταμείψω με τις καλύτερες εκδόσεις που κυκλοφορούν στα ελληνικά. Επίσης, δέχομαι και ένα αντίτυπο οποιουδήποτε βιβλίου του Τζόυς και του Πύντσον, σε γλώσσα από την οποία δεν καταλαβαίνω γρι :)
Προσωπικά πολλά τεράστια έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας τα γνωρισα μέσα από αυτή τη σειρα. Ζούσα σε χωριό και οι καλές εκδόσεις βιβλίων ήταν δυσευρετες. Δεν θεωρω αρνητική την εύκολη πρόσβαση σε αριστουργήματα. Δεν είναι δεδομένο πως αυτός που θα αγοράσει τις εκδόσεις περιπτέρου δεν θα αποκτήσει μία ουσιαστική σχέση με τη λογοτεχνία. Βρίσκω το συμπέρασμα καπως παρατραβηγμενο.
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο πως αναφερόμαστε σε καταστάσεις που υπάρχει η δυνατότητα επιλογής, εννοείται όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε κάτι άλλο ακόμα και η χειρότερη έκδοση είναι καλύτερη από το τίποτα.
Για το θέμα πρακτικότητας που θέτει ο φίλτατος και γνώριμος Μαραμπού η λύση που θα πρότεινα (και ας μη συμφωνούν όλοι) είναι η ωραία έκδοση για όποτε υπάρχει η ευχέρεια και μια ηλεκτρονική έκδοση για "καθημερινή" χρήση.
Μαραμπού το πρακτικό για εσένα, από όσο καταλαβαίνω, παίζει μεγάλο ρόλο σε ένα βιβλίο, το καταλαβαίνω κι είναι λογικό. Εγώ όμως θεωρώ ότι το βιβλίο είναι ένα έργο τέχνης κ καμιά φορά ένα έργο τέχνης δεν είναι πρακτικό, του φερόμαστε όμως με σεβασμό και θέλουμε να το βλέπουμε δίπλα μας.
Η ομορφιά από άποψη αισθητικής με κάνει να νιώθω καλά.
Οι δύο εκδόσεις που αναφέρεις (σκληρόδετη, χαρτόδετη) μου θυμίζουν την πρακτική των ξένων εκδοτικών οίκων, αγγλικών κυρίως. Δυστυχώς, όμως δεν θεωρώ ότι τα σκληρόδετα είναι και όμορφα, ίσως πιο ανθεκτικά αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι και όμορφα.
Ας προσπαθήσω να συγκεντρώσω τα όμορφα χαρακτηριστικά ενός βιβλίου, κατ' εμέ: σίγουρα περιποιημένο εξώφυλλο, ένας γραφίστας που να ξέρει καλά τη δουλειά του (όχι γυαλιστερό εξώφυλλο, το απεχθάνομαι), δεν με νοιάζει η βιβλιοδεσία αρκεί να είναι γερή όχι προχειροκολλημένη με ξεχειλισμένη κόλλα που μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή, όχι, καλύτερα να μην έχει δεθεί με κόλλα, βαρύ τυπογραφικό χαρτί σε κίτρινωπη απόχρωση αν έχει και υδατόσημο θα έχω ξετρελαθεί, όμορφα και ευδιάκριτα τυπογραφικά στοιχεία, προτιμώ μεγάλο μέγεθος και με επιθυμητή απόσταση μεταξύ των γραμμάτων, των λέξεων, των προτάσεων και με λευκά περιθώρια γύρω γύρω (αν είναι κολλημένα όλα μεταξύ τους το βλέπω ως φθήνια εξοικονόμησης χαρτιού), μου αρέσουν τα στολίδια μεταξύ κεφαλαίων και τα πρωτογράμματα, θέλω καλή μετάφραση και επιμέλεια, μια εισαγωγή των ανθρώπων αυτών είναι θεμιτή, να έχει αφτιά, σε πολυσέλιδα με ξετρελαίνει η κόκκινη κορδέλα που χρησιμοποιείται για σελιδοδείκτη, το οπισθόφυλλο δεν μου αρέσει να είναι κενό, θέλω να έχει μερικές προτάσεις κι αν γίνεται να συνεχίζει το σχέδιο του εξωφύλλου τόσο το καλύτερο... κι όσο περνάει η ώρα μπορεί να σκεφτώ κι άλλα.
Δεν κανονίζω κάποιο ταξίδι στα κοντά αλλά να μου το θυμίσεις αν τύχη να σου αναφέρω ότι θα ταξιδέψω, μου ακούγεται καλό βιβλιοκυνήγι!
Ανώνυμε είναι κι αυτό μια άποψη. Εννοείται ότι μόνο ωφέλιμος μπορεί να βγει κάποιος διαβάζοντας παγκόσμια λογοτεχνία! Μάλλον κάτι παρερμήνευσες, εννοείται πως αποκτάς σχέση με τη λογοτεχνία διαβάζοντας! Όμως το να επιλέξεις εσύ το βιβλίο που θα διαβάσεις αναζητώντας το σε μια βιβλιοθήκη ή σε ένα βιβλιοπωλείο έχει άλλη χάρη από το να παίρνεις απλά αυτό που σου δίνεται δώρο από μια εφημερίδα. Για τις απομακρυσμένες περιοχές ευτυχώς υπάρχουν και τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, ευγνωμονώ την τεχνολογία γι' αυτό!
Μιχάλη δυναμικά βάζεις στη συζήτηση τα ηλεκτρονικά βιβλία, αλλά όντως είναι μια πολ6 καλή απάντηση στην πρακτικότητα που αναζητά ο Μαραμπού!
Μαραμπού πήρες e-reader τελικά; σαν να θυμάμαι ότι κάποτε μου είχες αναφέρει ότι το σκεφτόσουν! Σίγουρα θα σε βολέψει!
Και για μένα η ομορφιά από άποψη αισθητικής παίζει μεγάλο ρόλο. Όμως πολλά βιβλία, δυστυχώς, δεν είναι έργα τέχνης. Φροντίζω τουλάχιστον, το περιεχόμενό τους να είναι έργο τέχνης και αυτό μου δίνει ανάλογη χαρά με εκείνη που θα μου έδινε η εξωτερική τους εμφάνιση.
Δεν αναφέρομαι σε σκληρόδετες ή μη εκδόσεις. Η έκδοση του Κάκτου για τον Οδυσσέα, δεν είναι σκληρόδετη, είναι όμως πολύ όμορφη. Συμφωνώ με τα χαρακτηριστικά που θες να έχει μια καλή έκδοση αλλά για να σε ξενερώσω λίγο, να σου πω ότι πάντα κόβω με ψαλίδι την κόκκινη κορδέλα που υπάρχει αντί για σελιδοδείκτη, μου την δίνει, μου θυμίζει την Καινή Διαθήκη!!
Η έκδοση που σου έλεγα παραπάνω, του Μόμπι Ντικ, τα συγκεντρώνει εντυπωσιακά όλα αυτά - ίσως μόνο να έχει λευκές ελαφρώς γυαλιστερές σελίδες, και όχι κιτρινωπές που θες εσύ, αλλά γενικά είναι κόσμημα σκέτο.
Σχετικά με τα e readers συμφωνώ με αυτό που λέει ο Μιχάλης. Σε κάποια στιγμή απηύδισα να κουβαλάω τον Οδυσσέα στην παραλία και έψαξα να βρω μια ηλεκτρονική εκδοχή του, κάτι που δυστυχώς δεν υπάρχει. Αφού έφτασα στο σημείο να ζητήσω από τον εκδοτικό να μου στείλει τα 3 τελευταία κομμάτια του βιβλίου σε αρχείο pdf, κάτι που φυσικά δεν θα έκανε ποτέ λόγω πνευματικών δικαιωμάτων! Αλλά θέλω να καταλάβεις την απόγνωση στην οποία είχα φτάσει!
Θα ήταν ευχής έργο να υπάρχουν τα βιβλία που μου αρέσει να διαβάζω σε ηλεκτρονική μορφή. Δυστυχώς, είναι πολύ λίγα αυτά που με ενδιαφέρουν και υπάρχουν και ηλεκτρονικά. Αν είχα την αναγνωστική δυνατότητα να διαβάζω στ' αγγλικά, θα ήμουν πολύ πολύ ευχαριστημένος!
Υ.Γ. Φυσικά και πήρα e reader. Είχα κάνει και ανάρτηση στο μπλογκ σου, το ξέχασες; :p
http://voltitses.blogspot.gr/2016/03/e-readers.html
Βάνδαλε!!! Μην κόβεις τίποτα που υπάρχει σε ένα βιβλίο!
Πωπω! Τόση σημασία δίνω στο ηλεκτρονικό βιβλίο που είχα εντελώς ξεχάσει την ανάρτηση στο ίδιο μου το μπλογκ! Άντε κάνε μια ανάρτηση που να μιλάς για την απόλαυση της ηλεκτρονικής ανάγνωσης καθ' αυτής μήπως μου μεταφέρεις λίγο από τη μαγεία, αν αυτη υπάρχει!
Χαχαχα είμαι βάνδαλος με τα βιβλία μου, το παραδέχομαι. Ο καθένας έχει την ιδέα για την ομορφιά, όπως αυτός την ορίζει! :) Να σου πω και άλλον βανδαλισμό: πάντα, μα πάντα, αφαιρώ και πετώ στα σκουπίδια την κουβερτούρα των βιβλίων, ακόμα και αν αποτυπώνεται εκεί ένα υπέροχο εξώφυλλο, με κάποιον κλασικό πίνακα ζωγραφικής ή οτιδήποτε. Ας φρόντιζαν να το αποτυπώσουν στο κυρίως εξώφυλλο, τι φταίω εγώ;;
Και ένα τελευταίο και σταματώ, για να μην σε χάσω και εντελώς από φίλη, αν είχες παρακολουθήσει την φβ/κική πορεία μου θα έβλεπες ότι τα εξώφυλλα του Ίκαρου που εκθειάζεις παραπάνω, τα θεωρώ πολύ άθλια! Μπορείς να με μισήσεις, με μισούν ήδη πολλοί γι'αυτό.
Σχετικά με τους e readers, θα πω αυτό που είπα και σε ένα πρόσφατο σχετικό ποστ στο φβ γκρουπ της Κατερίνας, μη τους φοβάστε, αγοράστε τους, φτιάχτηκαν για βιβλιόφιλους, αν δεν αγοραστούν από αυτούς ποιος ο λόγος ύπαρξης; Ειδικά εσύ, που πρωτοπόρησες με το βιβλιοφιλικό μπλογκ σου δεν γίνεται τώρα να βραδυπορείς με την ηλεκτρονική ανάγνωση! :P
Καλή συνέχεια. Τα φιλιά μου.
Πράγματι, ο καθένας οριοθετεί αλλιώς την ομορφιά, δεν θα είχε ενδιαφέρον αν βρίσκαμε όλοι το ίδιο όμορφο. Εξάλλου αυτήν την συζήτηση Μαραμπού την έχουμε κάνει ουκ ολίγες φορές με αφορμή τις εκδόσεις Αστάρτη! Ευτυχώς όμως που δεν είσαι εκδότης!
Η αλήθεια είναι ότι ούτε εμένα μου αρέσει η κουβερτούρα περισσότερο γιατί χαλάει εύκολα, αλλά δεν την πετάω μόνο άμα αχρηστευτεί.
Μην με προλακείς γιατί μπορεί να γίνω! Πάντως, άλλη αντιμετώπιση θα είχα για τα βιβλία ως εκδότης τους και άλλη για εκέινα της προσωπικής μου βιβλιοθήκης -- η μία είναι δημόσια συμπεριφορά και η άλλη ιδιωτική.
Σχετικά με τις ωραίες εκδόσεις που τις θεωρείς ως και έργα τέχνης, σκέφτηκα το εξής: πολύ δύσκολα μπορείς να απομονώσεις το περιεχόμενο του βιβλίου από το μυαλό σου. Δηλάδή αν έβγαινε μία εξαιρετική έκδοση για ένα βιβλίο, φερ' ειπείν, της Δημουλίδου (δεν μπορώ να σκεφτώ για ποιον λόγο θα γινόταν κάτι τέτοιο!), δεν νομίζω να το αγόραζες μόνο και μόνο για την εξωτερική ομορφιά του βιβλίου. Την μόνη περίπτωση που θα μπορούσα να σκεφτώ ότι θα αγόραζες ένα τέτοιο βιβλίο, είναι η περίπτωση να είναι γραμμένο σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνεις. Αν πήγαινα ταξίδι και έβρισκα ένα όμορφο βιβλίο κάποιου ελάσσονα συγγραφέα, ίσως να το έπαιρνα.
Βέβαια, κανένας σοβαρός εκδότης (ούτε, ο μελλοντικός εγώ!) δεν θα επένδυε στην έκδοση τέτοιων βιβλίων. Πάντα θα επιλέγουν δυνατά ονόματα για να τους φτιάξουν τις πολυτελείς εκδοχές τους! Είναι λογικό αυτό. Ποιος δε θα αγόραζε έναν Τζόυς ή Μπόρχες πολυτελείας; Έναν Κοέλιο, όμως;
Παλιότερα, είχα βρει στο βιβλιοπωλείο μία πολυτελή έκδοση του βιβλίου "Η μητέρα του σκύλου" του Παύλου Μάτεσι. Έκανε 50 ευρώ. Η απλή 15. Ποτέ δε θα αγόραζα την πολυτελή έκδοση χωρίς να εμπιστεύομαι το περιεχόμενο. Και καλά θα έκανα, μιας και το βιβλίο βγήκε μάπα και έκλαψα και τα 15 ευρώ! Ειρήσθω εν παρόδω, στην απίθανη περίπτωση που δεν το έχεις διαβάσει, στο χαρίζω αυτή τη στιγμή (νομίζω, ότι σε έχω ξαναρωτήσει, και η απάντηση ήταν θετική, αλλά δεν χάνω κάτι να ξαναρωτήσω)!
προκαλείς*
Μ' αρέσει που το έκανα επιμέλεια το σχόλιο 3 φορές! Θα βγουν και άλλα λάθη, το πιστεύω.
Ελπίζω να βρω χρόνο μέσα στο ΣΚ να διαβάσω και τα σχόλια γιατί κάποια που πρόλαβα τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα- όσο και η ανάρτηση. Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου- έχω βιβλία προσεγμένα, έχω βιβλία κι από εφημερίδες, σημασία για μένα πάντα έχει το περιεχόμενο. Αν και πάντα ήθελα μια πλούσια κι οργανωμένη βιβλιοθήκη, έμαθα μεγαλώνοντας να μην δίνω πια τόσο βάση στο περιτύλιγμα. Πιο πολύ πια με ενδιαφέρει η γραμματοσειρά. Άφησα το καλοκαίρι ένα βιβλίο που ήθελα τόσο πολύ να διαβάσω, γιατί δεν μπορούσα, παρ' όλο που φοράω πια γυαλιά πρεσβυωπίας.
Προσεγμένες εκδόσεις θέλω πάντως τα βιβλία που έχω κι αφορούν τη ζωγραφική.
:))
Μπαίνεις σε ένα κοσμηματοπωλείο, αγοράζεις ένα πολύτιμο κόσμημα και ξαφνικά ο ιδιοκτήτης παίρνει μια σακούλα του σούπερ μάρκετ, το βάζει μέσα και στο δίνει. Η αξία του κοσμήματος είναι ίδια αλλά οπωσδήποτε έχεις ξενερώσει. Σαν να απαξιώνεται η αναμφισβήτητη αξία του κοσμήματος, να χαλάει η ομορφιά του.
Έτσι είναι και με κάποια βιβλία των οποίων το περιεχόμενο είναι ανεκτίμητο και δεν είναι ότι ζητάμε πολλά. Ένα ωραίο εξώφυλλο, φύλλο πολυτελείας ή τέλος πάντων καλής ποιότητας και προσεγμένη ευκρινής γραμματοσειρά. Δεν μπορείς να απαξιώνεις ένα αριστούργημα για να γλιτώσεις τι; Πέντε ευρώ; Στο κάτω κάτω πόσα αριστουργήματα, τα οποία συνήθως είναι ιδιαίτερα απαιτητικά, θα διαβάσεις σε ένα χρόνο; Πέντε, δέκα το πολύ.
Ας κυκλοφορούν οι εκδόσεις των εφημερίδων. Προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Ε.Γ.
Μαραμπού, πράγματι αν ένα βιβλίο της Δημουλίδου έβγαινε σε ωραία έκδοση δεν θα γινόταν καλό το περιεχόμενο αλλά θα τιμούσε τον εκδοτικό οίκο ότι εκδίδει προσεγμένα τυπογραφικώς βιβλία.
Ο όρος "πολυτελή" δεν είναι εφάμιλλο με την τυπογραφικά και αισθητικά άρτια έκδοση.
Airis η ανάρτηση προκάλεσε συζήτηση και είμαι χαρούμενη γι' αυτό! Μου αρέσει ο καθένας να αφήνει την άποψή του! Εξάλλου όλα υποκειμενικά είναι και σχετικά.
Η γραμματοσειρά πάντως που επιλέγει ο εκδότης σχετίζεται με την ποιότητα της έκδοσης. Και μια προσεγμένη έκδοση έχει συνήθως προσεγμένη μετάφραση και επιμέλεια.
Ε.Γ. συμφωνώ μαζί σου!
Έχεις δίκιο, λίγο ατυχής η επιλογή της λέξης "πολυτέλεια", αλλά νομίζω ότι καταλάβαμε και οι δυο τι ακριβώς εννοούμε. Είχα στο μυαλό μου και εκδόσεις τύπου Folio γι'αυτό και ξέφυγα με την χρήση της λέξης.
Παρακολούθησα όλη τη συζήτηση κι αποφάσισα να παρέμβω γιατί με εξέπληξε το πόση σημασία δίνουν κάποιοι στη γραμματοσειρά. Να ακόμη ένας λόγος να διαβάζει κανείς e-books. Οι πρώτοι e-readers παρά την πρωτόγονη τεχνολογία τους έδιναν πάντα τη δυνατότητα να προσθέτεις γραμματοσειρές αν δε σε κάλυπταν οι 20-30 που είχαν ήδη. Τώρα πια έρχονται με ενσωματωμένες πρακτικά άπειρες.Η δική μου άποψη περί της αισθητικής των εκδόσεων είναι ότι με αφορά το περιεχόμενο ενός βιβλίου και μόνο. Είμαι πρόθυμος ν' αγοράσω οποιοδήποτε βιβλίο θέλω να διαβάσω κι ας έχει τυπωθεί και σε χαρτί υγείας. Για όσους δεν λιποθύμησαν ακόμη έχω να πω και τούτο. Έλεος πια με αυτά τα εμμονοληπτικά κολλήματα με το πάχος του χαρτιού, με το χρώμα του χαρτιού, με το φάρδος του χαρτιού και διάφορα άλλα ηχηρά παρόμοια. Υποτίθεται θέλεις να διαβάσεις το τάδε βιβλίο του δείνα συγγραφέα. Όλα αυτά που προβάλει ο καθένας ως όρους για να έχει το έντυπο βιβλίο και να το βλέπει ή/και να το δείχνει στη βιβλιοθήκη του δεν είναι παρά προφάσεις εν αμαρτίαις. Είναι σίγουρο ότι κανείς εδώ μέσα δε συμμερίζεται την άποψή μου αλλά θα μου επιτρέψετε μια άποψη και σε μένα. Άλλωστε όλοι δικαιούμαστε από μία. Κι επιτέλους, όλη η συζήτηση για το χαρτί και τη βιβλιοδεσία δε νομίζετε ότι ανήκει πλέον σε περασμένο αιώνα ; Κατά τα άλλα όλοι είναι πρόθυμοι να παραστήσουν τους οικολόγους (όταν είναι να δημιουργήσουν προβλήματα σε άλλους κατά κανόνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση), αλλά είναι πρόθυμοι να καταστρέψουν κατά μέσο όρο 18 δέντρα για ένα βιβλίο που κάλλιστα θα μπορούσαν να απολαύσουν σε ηλεκτρονική μορφή. Να μην χρειάζεται καμία μέριμνα χώρου να το αποθηκεύεις, καμία μέριμνα για να το κουβαλάς (μαζί και με όσα άλλα θέλεις). Αλλά θα μου πεις ποιος να σε πιάσει για βιβλιόφιλο όταν δεν έχεις μια βιβλιοθήκη από ξύλο κερασιάς γεμάτη με πολυτελείς εκδόσεις από φιρμάτους εκδότες, να μοστράρεις ;
@ chessman, καλημέρα. Συμμερίζομαι εγώ την άποψη σου , όχι τόσο για τα e-books, γιατί και το διάβασμα στην οθόνη προσωπικά με κουράζει από μια στιγμή και μετά όσα για όλα τα υπόλοιπα (χαρτί, πάχος, χρώμα κλπ κλπ).
Επειδή δεν έχω διαβάσει αρκετά από τα σχόλια που προηγήθηκαν, κάνω καφέ κι έρχομαι.
(Τη γραμματοσειρά την ανέφερα κι εγώ για ένα και μόνο λόγο: αν είναι πολύ μικρά τα γράμματα ή πυκνογραμμένο ένα κείμενο, δυσκολεύομαι αρκετά. Χωρίς να έχω δυσλεξία σε στιγμές κούρασης εμφανίζω δυσλεξικά χαρακτηριστικά, τόσο στη γραφή όσο και στην ανάγνωση.)
@ librarian Καλημέρα και σε σένα.
Διάβασα προσεκτικά ξανά την ανάρτησή σου αλλά και όλα τα σχόλια.
Εκείνο που με "ξένισε" λίγο, έχοντας ολόκληρη την εικόνα τώρα, είναι πως, ενώ προς το τέλος παραδέχεσαι ότι όλα είναι υποκειμενικά, στην ανάρτησή σου ήσουν λίγο κάθετη. Προσωπικά εσύ θες κάπως τα βιβλία σου. Κάποιος άλλος αλλιώς. Το σωστό δεν είναι τι ικανοποιεί τον καθένα; Και πάντα ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα; Δεν είναι πρόκληση στις μέρες μας που άνθρωποι δεν έχουν να ζήσουν στην κυριολεξία, να μιλάμε για πολυτελείς κι ακριβές εκδόσεις;
Διαβάζω η καψερή κάποια πράγματα κι ανατριχιάζω... Γιατί έχω περάσει άγριες μέρες, όντας άνεργη ξανά. (και για να προλάβω πονηρές σκέψεις, τη σύνδεση καθώς και το ρεύμα για να μπορώ να γράφω αυτή τη στιγμή μου τα καλύπτουν άλλοι...)
Στο τέλος τέλος, το περιεχόμενο δεν είναι αυτό που μετράει; Κι αν το περιεχόμενο τότε αδικείται από την κακή εμφάνιση (που δεν λέω ότι δεν συμβαίνει πολλές φορές) γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο στην εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου για παράδειγμα; Φαντάσου πως κάνω μια αντίστοιχη ανάρτηση και πετροβολώ όσους εγκληματικά αφήνονται και ξεχειλώνουν. Ή δεν φροντίζουν καθ' οποιοδήποτε τρόπο το έξω τους. Δεν ξέρουν πως να κάνουν καλύτερη την εμφάνισή τους, γίνονται παχουλοί και χαλούν την εικόνα τους, ενώ το μέσα τους είναι πολύ ωραίο κι αξίζει κανείς να το γνωρίσει... Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κοινά επιχειρήματα με τα δικά σου ή των σχολιαστών...
Συζήτηση κάνουμε. Σου λέω απλά πως εισέπραξα κάτω από τις γραμμές κάποια πράγματα τόσο από την ανάρτηση όσο και από σχόλια....
Chessman μπορείς να χρησιμοποιήσεις όσα επιχειρήματα θες κι εγώ μπορώ να απαντήσω με άλλα τόσα επιχειρήματα, αλλά δεν θα αλλάξει καμία πλευρά άποψη! Παραδέχομαι ότι ενδεχομένως να αναχρονιστική η άποψή μου αλλά το δηλώνω από τις πρώτες προτάσεις της ανάρτησης που αναφέρομαι στο βιβλίο των προηγούμενων αιώνων. Είμαι λάτρης των παλιών εκδόσεων! Άλλωστε, αδυνατώ να απολαύσω την ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου από την οθόνη (κι άπειρες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι ευτυχώς δεν είμαι η μόνη σε αυτό τον πλανήτη).
Πάντως, η οικολογική διάσταση που δίνεις σε ένα υλικό που ανακυκλώνεται τόσο εύκολα όπως το χαρτί (που παρεμπιπτόντως το ανακυκλωμένο χαρτί είναι εξαιρετικό κι ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να το πω) πραγματικά με ξεπερνάει! Εύχομαι να μην έχεις τίποτα δερμάτινο στην ντουλάπα σου για να αναφέρεσαι στο οικοσύστημα με τόσο πάθος!
Τέλος, ενδεχομένως πολλοί να έχουν την ίδια άποψη με εσένα, πρώτος κ καλύτερος ο Μαραμπού κ τον θεωρώ ακόμη φίλο μου!
Airis, φυσικά ό,τι ικανοποιεί τον καθένα είναι σημαντικότερο, το είπα και πριν δεν μπορούμε όλοι να έχουμε τα ίδια γούστα!
Όπως είπα και στον Μαραμπού και παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος, ο όρος "πολυτελής" δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που αναφέρω, το ίδιο και το ακριβό! Οι εκδόσεις Άγρα, ο Ίκαρος, η Εστία και πολλοί άλλοι έχουν ένα τυπογραφικό γούστο που μου ταιριάζει αλλά δεν είναι τόσο πιο ακριβά τα βιβλία τους!
Μα ακόμα κι αυτά τα deagostini στα οποία αναφέρομαι στην ανάρτηση δεν ήταν καθόλου φθηνά! Προσέφεραν τον πρώτο τόμο σε εξευτελιστική τιμή γνωριμίας (που πολλοί πέρναμε)κι όλα τα υπόλοιπα κόστιζαν 10 ευρώ και ίσως και παραπάνω.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο τρόπος που επιλέγει να ντύνεται κάποιος εκφράζει και ένα κομμάτι από την προσωπικότητα του κ σίγουρα δεν χρείαζεται να δαπανήσεις πολλά χρήματα για να έχεις γούστο!
Καλησπέρα.
Διάβασα και τα καινούργια σχόλια στη συζήτηση (και παραξενεύτηκα από το σχόλιο - ξέσπασμα του chessman παραπάνω) και επανέρχομαι, για να γράψω τα εξής:
Τον όρο "πολυτέλεια" του Μαραμπού προσωπικά τον εννοώ ως εκείνη την ευφορία, την ευχαρίστηση όταν ασχολείσαι με ένα αντικείμενο του οποίου περιεχόμενο και μορφή σε ικανοποιούν. Που το έχεις αγοράσει όχι από ανάγκη (επειδή, για κάποιον λόγο, ήταν επείγον να διαβάσεις το συγκεκριμένο έργο του τάδε συγγραφέα και μόνο μία έκδοση υπήρχε), αλλά επειδή πληροί τα δικά σου αυστηρά κριτήρια. Το να βρίσκεις κάτι που κατευθείαν σού "μιλάει" και νιώθεις ότι πρέπει να το αποκτήσεις, είναι ευτυχής συγκυρία, δεν είναι;
Κατά τα λοιπά, το να ενδιαφέρεται ένας αναγνώστης μόνο για το περιεχόμενο του βιβλίου είναι απολύτως κατανοητό και σε τίποτα δεν τον μειώνει, φυσικά, ως βιβλιόφιλο. Όπως ούτε εμένα μου αφαιρεί κάτι από αυτή μου την ιδιότητα το ότι έχω προσπεράσει - πολλές φορές - βιβλία που ήθελα να διαβάσω, όταν τα έχω βρει σε άθλιες εκδόσεις. Με το σκεπτικό ότι, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν άπειρα βιβλία που θα μπορούσα να διαβάσω στη θέση τους, μέχρι και εκείνα να εκδοθούν όπως τα θέλω. Τι με αναγκάζει, λοιπόν, να βιαστώ;
Καλημέρα και από μένα!
Πράγματι έκανα άθελά μου αλόγιστη χρήση της λέξης "πολυτελής έκδοση". Δεν εννοούσα τις πανακριβες επετειακές εκδόσεις βιβλίων (αν και αναφέρθηκα και σε αυτές, ίσως πολλοί από μας θα ήθελαν μια τέτοια έκδοση στην βιβλιοθήκη τους). Αλλά κυρίως αναφερόμουν σε αυτό που λέει και η librarian, για εκδόσεις που διατηρούν κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά και μια ιδιαίτερη αισθητική (Άγρα, Ίκαρος, κλπ) χωρίς να είναι ακριβές.
Εξάλλου δεν έχω την δυνατότητα να αγοράσω πολυτελείς ή "πολυτελείς" εκδόσεις, είμαι και εγώ άνεργος, Airis, και μετα βίας μπορώ να αγοράσω βιβλια. Την μόνη πολυτελή έκδοση που έχω στην βιβλιοθήκη μου είναι αυτό για τον Μόμπι Ντικ που αναφέρω στα σχόλια, και την αγόρασα μόνο όταν μου προσφέρθηκε στα 7 ευρώ. Η αρχική τιμή ήταν κοντά στα 40 και δεν υπήρχε περίπτωση να την αγοράσω όσο και αν θα το ήθελα, ή αν θα το έκανα θα ήταν επειδή αγαπώ πολύ τον Χέρμαν Μέλβιλ, πεισμένος ότι θα σφίξω το ζωνάρι για τους επόμενους μήνες.
Θα συμφωνήσω με τον chessman. Και εμένα με ενδιαφέρει κατά βάση το περιεχόμενο του βιβλίου. Επιπροσθέτως, δεν είμαι διόλου κτητικός με τα βιβλία μου (εκτός από έναν βασικό πυρήνα) και θα μπορούσα άνετα να τα δανείζομαι από την δημοτική βιβλιοθήκη, αν υπήρχε μια τέτοια στην περιοχή μου. Θα έκανα και τρομερή οικονομία με αυτόν τον τρόπο και τότε, ίσως έκανα στον εαυτό μου, δώρο μια πολυτελή έκδοση!!
Δεν νομίζω κανένας από τους συμμετέχοντες εδώ στην συζήτηση, συμπεριλαμβανομενης και της librarian, να θέλουμε να κάνουμε επίδειξη των εδκόσεων της βιβλιοθήκης μας σε φίλους, γωνστούς και αγνώστους. Περισσότερο, θέλουμε να την επιδεικνύουμε στους εαυτούς μας και αυτό είναι δικαιωμά μας και περαιτέρω, μας προσφέρει και ικανοποίηση. Συμβαίνει αυτό όταν έχεις κάποιο πάθος. Και μιας και φέρεις ένα ωραίο nickname, να σου πω ότι εγώ λαυτρεύω το σκάκι. Θα μπορούσα να περιοριστώ στην ηλεκτρονική σκακιέρα, ή ακόμα σε μια ζωγραφισμένη στο χαρτί (γιατί και εδώ ισχύει ότι μετράει το περιεχόμενο!), όμως, δεν μπόρεσα να αντισταθώ από το να αγοράσω κάποιες σκακιέρες είτε φτιαγμένες από κερασιά είτε μεταλλικές ή μουσαμαδένιες! Στο μέτρο των οικονομικών (και αισθητικών) δυνατοτήτων μου, πάντα. Τι γίνεται τώρα με αυτά τα σκακιστικά κομμάτια; Απλώς ομορφαίνουν τον προσωπικό μου χώρο. Και αυτό μου αρκεί.
Επίσης, chessman, επιτρεψέ μου μία ακόμα παρατήρηση. Πιάνομαι από αυτό που λες ότι το περιεχόμενο μετράει και ότι θα μπορούσες να το αγοράσεις ακόμα και αν ήταν τυπωμένο σε χαρτί υγείας. Ας υποθέσουμε ότι θέλεις να διαβάσεις τον Οδυσσέα του Τζέημς Τζόυς γιατί εκτιμάς πολύ τον συγγραφέα. Αν είναι τυπωμένο σε χαρτί υγείας και ο εκδότης του στο προσφέρει 25 ευρώ (γιατί η αξία του Τζόυς, είναι αδιαμφισβήτητη και εν πολλοίς μη κοστολογήσιμη) θα το αγόραζες; Νομίζω πως όχι. Συμφωνώ με το σκεπτικό σου, αλλά υπο προυποθέσεις. Αν μου πρόσφερα τον παραπάνω βιβλίο στην τιμή των 3 ευρώ θα το αγόραζα με κλειστά μάτια, 25 ευρώ όμως, όχι! Άραγε γιατί αυτό;; Αφού το περιεχόμενο παραμένει ίδιο! Και αν μου πεις, ότι θα έδινες τα 25 ευρώ, τότε, ας ανεβάσω λίγο την τιμή, ο εκδότης τρελάθηκε... για 35, για 40, για 50 ευρώ;;
To love life και Μαραμπού σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Πραγματικά δεν περίμενα η ανάρτηση να σηκώσει τόσο συζήτηση!
Προφανώς βιβλιόφιλος είναι όποιος αγαπά την ανάγνωση και δεν κατακρίνω κανέναν για τα γούστα του. Αλλά να παρατηρήσω εδώ ότι ο όρος «βιβλιόφιλος» από τα παλιά τα χρόνια ήταν συνδεδεμένος και με εκείνον που αγαπά το βιβλίο ως αντικείμενο.
Ο βιβλιομανής δε, συνδέεται μόνο με το βιβλίο ως αντικείμενο.
Προφανώς και δεν μου αρέσει να κάνω επίδειξη των βιβλίων μου και απεχθάνομαι ό,τι το πολυτελές επειδή δεν ανταποκρίνεται στο εισόδημά μου που στηρίζεται σε ό,τι μου προσφέρει ο ΟΑΕΔ, αφού κι εγώ είμαι μια ακόμη άνεργη.
librarian, πιστεύω πως το όλο θέμα της ανεργίας είναι παντελώς άσχετο με την ανάρτησή σου, έως αποπροσανατολιστικό. Βλέπεις, όπως το σκέφτομαι, αν από το κείμενό σου προκύπτει κάποιο ερώτημα προς συζήτηση, αυτό είναι το εξής:
"Αν είχατε τη δυνατότητα να επιλέξετε ανάμεσα σε ένα αξιόλογο βιβλίο και σε ένα βιβλίο αξιόλογο ΚΑΙ όμορφο, ποιο θα επιλέγατε; "
Θέλω να πω, οι προτιμήσεις μας παραμένουν ανεξάρτητες οικονομικών και άλλων συνθηκών. Οι συνθήκες μπορούν να μας επιβάλλουν να συμβιβαζόμαστε, να αρκούμαστε σε λιγότερα ή χειρότερα από αυτά που θα θέλαμε, ναι. Αλλά οι προτιμήσεις μας - που αυτές είναι που μας χαρακτηρίζουν -, δεν επηρεάζονται από τις συνθήκες. Η οικονομική κατάσταση είναι παρασιτική μεταβλητή (για να θυμηθώ λίγη πειραματική ψυχολογία). Για να την ελέγξεις, την κρατάς σταθερή και στις δύο περιπτώσεις. Όταν, λοιπόν, έχεις τα χρήματα για να αγοράσεις και το ένα και το άλλο βιβλίο, ποιο θα αγοράσεις; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση αφορά την ανάρτησή σου και δείχνει στοιχεία για το άτομο. Και η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, καθόλου.
(Στο σημείο αυτό, θέλω να σου διηγηθώ μια μικρή ιστορία, σχετική θεωρώ. Χρόνια πριν, έτυχε να δουλεύω μαζί με με μια συνομήλική μου - τότε - καθηγήτρια. Απόφοιτη Φ.Π.Ψ. δηλαδή, που της είχαν αναθέσει καθήκοντα... ψυχολόγου! Τέλος πάντων, το προσπερνώ, γιατί δεν είναι της παρούσης. Η δεσποινίδα αυτή αγόραζε κάθε δεκαπενθήμερο καινούργιο παλτό, πάντα γνωστών φιρμών! Όλα της τα χρήματα - και ο μισθός που έπαιρνε στην αναπτυξιακή εταιρεία όπου συνεργαζόμασταν ήταν πολύ καλός - τα ξόδευε σε ρούχα, μού είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό! Κάποτε τη συνόδευσα σε ένα βιβλιοπωλείο, για να αγοράσει ένα βιβλίο προετοιμασίας για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ που θα έδινε - ήθελε τη γνώμη μου. Δύο ήταν τα επικρατέστερα: το ένα πολύ καλό και αρκετά ακριβό. Το άλλο από έναν εκδοτικό οίκο που "ειδικεύεται", ας πούμε, στα βοηθήματα - τίποτα εξαιρετικό, ωστόσο -, σε τιμή καλούτσικη. Τής πρότεινα κατευθείαν το πρώτο - αφού το χρειαζόταν, μάλιστα, για το επαγγελματικό της μέλλον. Ποιο αγόρασε εκείνη, που δεν είχε κανένα οικονομικό πρόβλημα την περίοδο στην οποία αναφέρομαι; Το δεύτερο! Για αυτό λέω, η οικονομική κατάσταση δεν επηρεάζει τον τρόπο που κανείς σκέφτεται, το πώς αξιολογεί και ιεραρχεί τα πράγματα, το γούστο, την αισθητική συνολικά. Τις πράξεις του επηρεάζει. Για αυτό και δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα, όταν συζητάμε για το τι μας αρέσει και τι όχι.)
Για το θέμα της ανεργίας απαντώ κυρίως στης Airis μα και στον Μαραμπού που το ανέφεραν! Εξηγώ ότι η ανέκαθεν οικονομική μου κατάσταση με έκανε να μην με ενδιαφέρει το πολυτελές, ακριβό και φανταχτερό προϊόν. Αν άνηκα σε κάποια άλλη οικονομική κατηγορία και είχα το πάθος με τα βιβλία δεν θα με απασχολούσε ενδεχομένως η τιμή.
Εγώ το ανέφερα για να απαντήσω στην Airis που το ανέφερε πρώτη! Ωραία, τα ρίξαμε στην Airis :p Δεν έχει σημασία που αναφέρθηκε η ανεργία ή η οικονομική δυσκολία, είναι ένα δεδομένο που μας επηρεάζει όλους, αλλά δεν είναι κακό και που αναφέρθηκε σε αυτή την ανάρτηση.
Πάντως, λάτρεψα το σχόλιο της love life for what it is (όπως επίσης λατρεύω και το ψευδώνυμό της)! Εγώ στο παράδειγα της, συμπεριφέρομαι έτσι όταν πάω να αγοράσω παλτό!! Σαφώς και ο καθένας ξοδεύει τα λεφτά του εκεί που πιστεύει ότι είναι καλύτερα για αυτόν.
Το θέμα είναι να ξέρεις ακριβώς τον λόγο για τον οποίο ξοδεύεις λεφτά. Να αγοράζεις πολυτελείς εκδόσεις επειδή είναι πολυτελείς, δεν αποτελεί βάσιμο λόγο. Η αισθητική είναι βασικό κριτηριο αλλά και πολύ υποκειμενικό. Παίρνεις αυτό που θεωρείς εσύ όμορφο, όχι ό,τι θεωρείται όμορφο. Εγώ για βιβλία, σκάκι και ρολόγια χειρός θα ξόδευα άνετα λεφτά, όπως το κάνω και τώρα με τα πενιχρά μέσα που διαθέτω. Αλλά δε θα έπαιρνα Ρόλεξ επειδή είναι Ρόλεξ αλλά ίσως θα έπαιρνα 8 όμορφα ρολόγια άλλων οίκων. Άσε που τα Ρόλεξ δεν είναι καθόλου όμορφα! :p
Πολύ επιτυχημένη ομολογουμένως ανάρτηση librarian, καθώς φαίνεται να έχει κι άλλες προεκτάσεις. Έβαλα στη συζήτηση το οικονομικό, γιατί είναι πλέον στάση ζωής: να δίνω σημασία στο περιεχόμενο και στις ψυχές των ανθρώπων όχι στο γούστο τους, στα αντικείμενα ή στη συμπεριφορά τους στο πώς και τι ψωνίζουν ( κατ'επέκταση ας μου επιτραπεί ο όρος στις ψυχές των βιβλίων). Για μένα εκεί βρίσκεται η ουσία, για άλλους όχι.
Δεν έχει σημασία τι προτιμώ εγώ και τι εσύ. Αρκεί για μένα να μην έχω κάποιος ελιτίστικη συμπεριφορά απέναντι σε αυτόν που δεν έχει τα ίδια γούστα με εμένα. Εκεί ήταν η ας την πούμε μικρή ένστασή μου στην ανάρτησή σου. Δεν ήρθα να σου πω ότι κακώς κάνεις κι αγαπάς το περιποιημένο βιβλίο κι όχι της σειράς. Αλλά αντίστοιχα, όποιος δεν δίνει σημασία στην ποιότητα του χαρτιού ή στο εξώφυλλο δεν σημαίνει κατά ανάγκη ότι είναι "φθηνός" άνθρωπος. Εγώ αλλιώς τη ζυγίζω τη φθήνια :)
Μπορούμε να μιλάμε για μέρες φαντάζομαι για το θέμα.
Ο Μαραμπού με κάλυψε δεόντως πάντως, γιατί ο λόγος του δεν έχει γωνίες. Πραγματικά απολαμβάνω τα σχόλια του (σιωπηρά) όταν τα συναντώ.
Αυτά από μένα.
Καλή εβδομάδα εύχομαι!
Αρκεί για μένα να μην έχω ελιτίστικη συμπεριφορά απέναντι (το "κάπως" παρείσφρησε καταλάθος)
Από τη συζήτηση φάνηκε ότι η απόλαυση της ανάγνωσης έχει διαφορετικές προεκτάσεις για τον καθένα μας. Είτε μυρίζοντας, είτε αγγίζοντας, είτε βυθιζόμενοι εξολοκλήρου στο βαθύ πέλαγος των λέξεων χωρίς να μας απασχολεί η μορφή που συνδέει τη φαντασία (ή τη γνώση) με τον πραγματικό κόσμο, το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι παραδεχόμαστε την αναγκαιότητα της ανάγνωσης...
Καθυστέρησα λίγο να μπω και δεν ξέρω τί και σε ποιον να (πρωτο-)απαντήσω. Συντέλεσε λίγο και το ότι μιλάμε με αναρτήσεις με τον Μαραμπού σε άλλα σημεία του αχανούς Κυβερνοχώρου με άλλα ονόματα ο καθένας μας (!!!), οπότε ίδια θεματολογία με τον ίδιο άνθρωπο, όσο να 'ναι τα χάνεις. Επί της ουσίας της συζήτησης δεν έχω να πω τίποτα άλλο, θα αναφέρω μόνο 1-2 πραγματάκια που εντυπωσιάζουν ως προς το χρόνο και τον τρόπο που συνέβησαν. Φέρνει ο Μαραμπού το παράδειγμα με την αξία του Τζόυς σε αντιπαραβολή με την αξία του βιβλίου. Την ίδια μέρα, χωρίς να έχω διαβάσει τις αναρτήσεις του, (ξανα-)ξεκίνησα τον "Οδυσσέα" του Τζόυς από το πρωτότυπο από ένα άθλιο αρχείο pdf που βρήκα δωρεάν και δεν θα αγόραζα ποτέ το έντυπο που πράγματι κάνει 35€ (μία ακόμα σύμπτωση) τη στιγμή που πράγματι έχω τα δύο Rolex που λέει ο Μαραμπού ΚΑΙ τα 8 ρολόγια άλλων οίκων (αυτή κι αν είναι σύμπτωση). Τουλάχιστον μένω με την ανακούφιση ότι είμαι συνεπής με ότι λέω (ενώ δεν τίθεται οικονομικό θέμα τον μέγα Τζόυς τον διαβάζω από το δωρεάν pdf, ένα κλικ χωρίζει την ποιότητά του από το χαρτί υγείας). Δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή κρυφογελάτε με ειρωνεία απέναντί μου, αλλά όλες αυτές οι συμπτώσεις με εντυπωσίασαν και δεν κρατήθηκα από το να τις μοιραστώ μαζί σας.
Chessman, αν μοιραζόμαστε μια διαδικτυακή φιλία στο φβ ή έστω κάποιες απόψεις σε αναρτήσεις, στείλε μου μήνυμα γιατί δεν ξερω ποιος είσαι. Αν θες φυσικά, δεν αλλάζει κάτι αν συνεχίσουμε τις ετερώνυμες συνομιλίες μας στον Κυβερνοχώρο όπως κάναμε τόσο καιρό.
Αν μπορείς να διαβάσεις τον Οδυσσέα στο πρωτότυπο τότε είμαι μαζί σου. Και εγώ έτσι θα το διάβαζα, κατέβασα μάλιστα δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση για να κρυφοκοιτάζω το πρωτότυπο. Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι οι σημειώσεις της ελληνικής έκδοσης μού φάνηκαν υπερπολύτιμες. Βέβαια, αν είχα ευχέρεια στα αγγλικά, ήδη θα είχα διαβάσει διάφορες μελέτες γύρω από τον Τζόυς.
Νομίζω ότι με δουλεύεις λίγο με τα ρολόγια αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω. Αν το κάνεις, το κάνεις πολύ έντεχνα και μπράβο σου! Αν όχι, είναι απίστευτη σύμπτωση, πράγματι. Το σίγουρο είναι ότι δεν κρυφογελάω με ειρωνεία. Καλή συνέχεια.
Airis, σε ευχαριστώ πολύ! :)
Αλήθεια δεν έχει γωνίες ο λόγος μου; Κι όμως, θα έπαιρνα όρκο ότι οι άλλοι τον βρίσκουν γεμάτο αιχμηρότητες! :p
Αγαπητέ Μαραμπού, δε θα έμπαινα στον κόπο να τα πω ή στον κίνδυνο να χαρακτηριστώ ψώνιο ή απλά καραγκιόζης αν δεν ήταν αλήθεια όλες αυτές οι συμπτώσεις (δηλαδή και τί να κάνω να σου στείλω τους αριθμούς πλαισίου απ' τα ρολόγια ;;;). Δεν είναι καθόλου του στυλ μου να ειρωνεύομαι και νιώσε άνετα να συζητάς μαζί μου ότι θέλεις. Όσο για το προφίλ, ας μείνουμε για λίγο ακόμα "άγνωστοι". Έχω παρατηρήσει ότι όταν κάνουμε τους αγνώστους οι συζητήσεις για κάποιο άγνωστο λόγο, είναι πιο μεστές. Κάποια στιγμή θα πέσουν κι εδώ οι μάσκες.
Για τον Τζόυς. Γνωρίζω πόσο έχεις ασχοληθεί μαζί του (και με τον Πίντσον ίσως ;). Επιχείρησα να τον ξαναπιάσω γιατί υπερεκτίμησα τη δυνατότητα του e-reader για άμεση μετάφραση. Τελικά ξέρουμε πολύ καλά Αγγλικά κι εγώ και τα λεξικά του e-reader ωστόσο ο Τζόυς έγραψε παλιά Ιρλανδέζικα ! θα πάει πιο αργά το εγχείρημα, αλλά θα πάει. Τα όντως πολύ χρήσιμα σχόλια πάνω στον Τζόυς και τον Οδυσσέα του τα έχω συλλέξει από διάφορες αναρτήσεις σου κι είμαι σχεδόν κομπλέ κι από κει :-) Σε χαιρετώ λοιπόν εδώ. Κάπου θα σε τρακάρω πάλι.
Χαχα, όχι μην μου στείλεις τους αριθμούς πλασίου, δεν χρειάζεται! Να χαρείς τα ρολόγια σου και κάποια στιγμή σύντομα ελπίζω να τα αποκτήσω και εγώ -- δεν βιάζομαι ακόμα για το ρόλεξ, πέρα από τους προφανείς οικονομικούς λόγους, για την ώρα, και εξαιτίας κάποιων σθεναρών αισθητικών αντιρρήσεων!
Αν και εσύ ξέρεις μερικές από τις ταυτότητές μου ενώ εγώ αδυνατώ να φανταστώ κάποια άλλη για σένα, δέχομαι τον "συμβιβασμό". Όντως παράξενο αυτό που λες αλλά συμβαίνει σχετικά συχνά και είναι συναρπαστικό. Απόδειξη ότι δεν μπορούμε να είμαστε πάντα και παντού ο εαυτός μας (αλλά κομμάτια του εαυτού μας που προσαρμόζονται αναλόγως των περιστάσεων), ότι επηρεαζόμαστε από άλλες απόψεις ή χαρακτηριστικά του συνομιλητή που έχουμε απεναντί μας, ότι αποκαλύπτουμε μέρος των διαδικτυακών μας χαρακτηριστικών εδώ και τα συγκαλύπτουμε παραπέρα, κλπ. Ας μην πέσουν οι μάσκες λοιπόν!
Καλή δύναμη με τον Οδυσσέα! Δυστυχώς τα ιρλανδέζικα του Τζόυς θα γίνουν ανυπόφορα όσο προχωρούν τα κεφάλαια άλλα εύχομαι να τα καταφέρεις. Όταν είχα αγοράσει το κιντλ είχα κατεβάσει το Finnegans Wake και για να διασκεδάσω προσπαθούσα να τρολάρω τα ενσωματωμένα λεξικά, περιμένοντας να δώσουν ερμηνεία για τις υπερσύνθετες λεκτικές δομές του Τζόυς!! :) Σε χαιρετώ και εγώ (από εδώ τουλάχιστον).
@Μαραμπού, εκφράζεις την προσωπική σου άποψη, με λόγο υπεύθυνο.
Μπορείς να έχεις αντίθετη άποψη, αλλά δεν προσβάλλεις κανέναν.
Με αυτή την έννοια έγραψα ότι ο λόγος δεν έχει γωνίες.
Airis δεν νομίζω ότι κανείς εδώ προσέβαλε κανέναν ή είχε αυτή τη θέληση.
Ο Μαραμπού έχει αντίθετη άποψη αλλά καταλαβαίνεται και σέβεται την άλλη, εξάλλου αυτή την συζήτηση την έχουμε κάνει πολλές φορές οι δύο μας σας διάφορες περιστάσεις. Άλλωστε, όλοι συμφωνούμε στο ότι πάνω από όλα είναι η απόλαυση της ανάγνωσης.
Καλό ΣΚ σου εύχομαι με καλά βιβλία για συντροφιά.
@ librarian δεν είχα πρόθεση να προσβάλλω κανέναν από τους σχολιαστές.
Εξήγησα στο Μαραμπού απλά πώς εννοούσα ότι ο λόγος του δεν έχει γωνίες.
Ζητώ συγγνώμη αν η διατύπωσή μου πρόσβαλε κάποιον.
Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ για την ευχή :)
Αντεύχομαι!
Διάβασα με προσοχή όλο το σχολιασμό τώρα που είχα ευχέρεια χρόνου και θεωρώ ότι δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω σε όσα έχουν ήδη λεχθεί. Άλλωστε και όπου αλλού έχω τύχει σε αντίστοιχη συζήτηση, δηλαδή το βιβλίο ως περιεχόμενο αλλά και ως αντικείμενο με αισθητική δεν έχει καταλήξει κάπου τελεσίδικα η συζήτηση. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει με αντίστοιχες συζητήσεις για άλλες οντότητες που έχουν τη διττή αυτή φύση, της λειτουργικότητας και της αισθητικής.
Airis, κατάβαλα τι εννοούσες εξαρχής. απλώς αυτοσαρκάστηκα γιατί πολλοί θεωρούν ότι είμαι εριστικός χωρίς λόγο. Δεν προσβάλλω/ουμε κανέναν (το να νιώθει κανείς ότι τον προσβάλλω, είναι εντελώς άλλο θέμα μερικές φορές από την ίδια την προσβολή!!) και ο καθενας μπορεί να προσπαθήσει να επιβάλλει την γνώμη του, και μακάρι να επιβληθεί, αρκεί να σέρνει ξοπίσω της (τουλάχιστον) λογικά επιχειρήματα :)
@Μαραμπού : Η κρυφή γοητεία της ανωνυμίας. Ότι λέει η airis εδώ για σένα είναι η απόδειξη των όσων είπες λίγο πιο πάνω σε μένα. Ο καθένας προσαρμόζεται για να χωράει καλύτερα στο εκάστοτε πλαίσιο συζήτησης, σύνολο συμμετεχόντων κλπ. Αλλιώς συμπεριφέρεται με την ταυτότητά του κι αλλιώς με τη μάσκα (ή την ψευδαίσθηση) του ανώνυμου. Τέλος πάντων, μην απασχολούμε άλλο τις voltitses μ' αυτά. Άλλωστε, τα λέμε κι αλλού εμείς.
η λογοτεχνια ανηκει στις τεχνες που καταλαβανουν χρονο,οπως και το σινεμα και η μουσικη,σε αντιθεση πχ με την ζωγραφικη που καταλαμβανει χωρο.οποτε το χαρτι,οι κολες,το εξωφυλλο,η ραχη,το δεσιμο,η γραμματοσειρα κτλ(αλλα οχι η μεταφραση)ειναι το μεσο της τεχνης.οταν μιλαμε για την φορμα του βιβλιου μιλαμε μονο για το περιεχομενο.τα υπολοιπα εχουν μονο χρηστικη σημασια(οταν βλεπουμε μια ταινια στο σινεμα δεν μας απασχολει ποτε τι χρωμα ειναι η μπομπινα,απο τι υλικο ή πως ειναι γραμμενο το ονομα της απο εξω φτανει να ειναι χρηστικο).η φετιχοποιηση του μεσου αντικαθηστα το μυνημα με αυτο.
ανωνυμος
Είναι η άποψη σου η οποία διαφέρει σε κάποια σημεία από τη δική μου, ανώνυμε.
Δημοσίευση σχολίου