Συγγραφέων αφιερώσεις

Το φετινό βιβλιοφιλικό παζάρι του ΕΛΙΑ υστερούσε σε ποικιλία από το αντίστοιχο περσινό κάνοντάς με να μετανιώνω που δεν είχα βάλει εκείνη την ανάρτηση που είχα σκεφτεί. Δεν υστερούσε όμως σε κόσμο καθώς, μου φάνηκε ότι, πολλοί είχαν τη δική μου ιδέα να επισκεφτούν ένα όμορφο σαββατομεσήμερο σαν το χθεσινό το νεοκλασσικό κτήριο που στεγάζει τις συλλογές του Μάνου Χαριτάτου.
Τις συλλογές που άφησε πίσω του για να τον θυμούνται και να τον θαυμάζουν γνωστοί και άγνωστοι.

Ανάμεσα στον κόσμο, έριξα κλεφτές ματιές στα βιβλία που διέθεταν προς πώληση αλλά τίποτα δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον.  

Το γουστόζικο πωλητήριο όμως έχει πάντα κάτι να τραβήξει την προσοχή μου πόσο μάλλον τώρα που δίπλα στις εκδόσεις του ΕΛΙΑ φιγουράρουν και κάποιες από τις πάντα προσεγμένες εκδόσεις του ΜΙΕΤ. 

Εκεί λοιπόν έμαθα για μια έκδοση που θα ενδιαφέρει κάποιους από τους αναγνώστες αυτού του μπλογκ, αν κρίνω από τις δημοφιλείς αναρτήσεις στις οποίες δεν παύουν να βρίσκονται εκείνες που αναφέρονταν στις αφιερώσεις των βιβλίων. Αν και αυτές οι δύο αναρτήσεις μιλούν για τις αφιερώσεις που γράφουν οι αναγνώστες όταν δωρίζουν ένα βιβλίο, το πρωτότυπο αυτό βιβλίο που ανακάλυψα μιλάει για τις αφιερώσεις εκείνες που γράφουν οι συγγραφείς και τυπώνονται συνήθως μετά την σελίδα τίτλου.
Φαντάζομαι τον συγγραφέα να έχει ολοκληρώσει τη συγγραφή μιας μελέτης ή μιας ποιητικής συλλογής και να στέκεται για άλλη μια φορά πάνω από μια λευκή σελίδα ψάχνοντας τις κατάλληλες λέξεις για να αφιερώσει όλη την προσπάθεια σε κάποιον σημαντικό και αγαπημένο άνθρωπο ή ιδέα.
Η ξεχωριστή αυτή ιδέα του ανθολόγιου αφιερώσεων συγγραφέων ανήκει στον Κυριάκο Ντελόπουλο και η έκδοση πραγματοποιήθηκε το μακρινό 1981 αλλά κυκλοφορεί ακόμη ανάμεσά μας.
200 αφιερώσεις Ελλήνων συγγραφέων συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται με σκοπό να προβληθεί το σημείο εκείνο του βιβλίου που στους πολλούς περνά απαρατήρητο. Αφιερώσεις γεμάτες αγάπη, ευγνωμοσύνη, πίστη, αφοσίωση ή ακόμη και ειρωνεία ή μίσος:

"Στους τυπογράφους -μάρτυρες του ανθρώπινου
πνεύματος- που με τόση καρτερία υπομένουνε,
κάθε είδους παραγωγής της ανθρώπινης διάνοιας,
αφιερώνεται το βιβλίο αυτό"

"Αφιερώνεται σε ήρωες ταπεινούς
φτιαγμένους από το χώμα και το νερό
της ψυχής μας,
σπουδαίους σαν την ομορφιά
και ωραίους σαν την αθανασία."

"Τ' αφιερώνω
         στο Βοσκό, που τον τρυπάει τ' αγιάζι,
         στο Γεωργό, π' αγκομαχά, βαρώντας τη σκαπάνη,
         στο Ναυτικό, που σύντροφο μαύρα πελάγη κάνει
         και στο παιδί, π' ωκεανούς μέσα στο νου του βάζει. (...)"