Και γιατί μπορεί να είχα αποκτήσει χώρο στη βιβλιοθήκη, χρήματα όμως δεν είχα αποκτήσει, το αντάλλαγμα για μια σακούλα βιβλία ήταν να διαλέξω ένα βιβλίο από τα ράφια του παλαιοβιβλιοπωλείου. Δεν μου είχε φανεί πολύ δίκαια η ανταλλαγή, αλλά την είχα δεχτεί γιατί ήμουν αποφασισμένη να ξεφορτωθώ αυτά τα βιβλία που ήταν πια παιδικά για εμένα.
Όμως δεν ξανά πήγα στο βιβλιοπωλείο αυτό.
Ο μουσάτος αυτός κύριος, λοιπόν, που είναι ο Νίκος Χρυσός, είχε την ιδέα να προτείνει σε 24 συγγραφείς, να γράψουν ιστορίες για βιβλία και να τις δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα του παλαιοβιβλιοπωλείου του. Για αρκετές εβδομάδες ανέβαιναν αυτές οι ιστορίες, αλλά ποτέ δεν διάβασα καμία. Παρόλο που γνώριζα την ιδέα, παρόλο που ήξερα ότι θα μου αρέσουν, άνοιγα το link, διάβαζα τον τίτλο, σκρόλαρα και έβλεπα την έκταση της ιστορίας κι ύστερα έκλεινα το παράθυρο λέγοντας πως θα τη διαβάσω κάποια άλλη φορά. Ποτέ δεν διάβασα καμία.
Μέχρι που μια μέρα εντελώς τυχαία γνώρισα το νέο ιδιοκτήτη. Φοιτήτρια πια, συμπάθησα αμέσως το μουσάτο κύριο με την πίπα που μιλούσε για τα βιβλία με το ίδιο πάθος που μιλούσε για φαγητό, κρασί και ταξίδια.
Ο μουσάτος αυτός κύριος, λοιπόν, που είναι ο Νίκος Χρυσός, είχε την ιδέα να προτείνει σε 24 συγγραφείς, να γράψουν ιστορίες για βιβλία και να τις δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα του παλαιοβιβλιοπωλείου του. Για αρκετές εβδομάδες ανέβαιναν αυτές οι ιστορίες, αλλά ποτέ δεν διάβασα καμία. Παρόλο που γνώριζα την ιδέα, παρόλο που ήξερα ότι θα μου αρέσουν, άνοιγα το link, διάβαζα τον τίτλο, σκρόλαρα και έβλεπα την έκταση της ιστορίας κι ύστερα έκλεινα το παράθυρο λέγοντας πως θα τη διαβάσω κάποια άλλη φορά. Ποτέ δεν διάβασα καμία.
Αλλά όταν έμαθα ότι όλες οι ιστορίες θα εκδοθούν σε ένα βιβλίο, ανυπομονούσα να κρατήσω στα χέρια μου τις Ιστορίες βιβλίων.
Και να τες λοιπόν, 24 ιστορίες γεμάτες βιβλιοφιλικά επεισόδια. Οι πιο πολλές αναφέρονται στη συγγραφή, αναμφίβολα εξαιτίας το πάθος των δημιουργών τους. Άλλες γραμμένες απλά, τόσο απλά που βαριέσαι, άλλες γραμμένες με ένταση που σου καρφιτσώνονται στη μνήμη, άλλες σου γνωρίζουν καλούς συγγραφείς, αλλά όλες μαζί σου υπενθυμίζουν τη δύναμη των βιβλίων και των λέξεων, του χάρτινου κόσμου που συνεχίζει να δίνει νόημα στις στιγμές που όλα μοιάζουν μάταια.
6 σχόλια:
Αν μου επιτρπεπεις, librarian, να συμπληρώσω την ωραία σου ανάρτηση με μια λεπτομέρεια : ο "μουσάτος αυτός κύριος" έχει επίσης γράψει ένα πάρα πολύ ωραίο μυθιστόρημα, που οι σελίδες του ξεχειλίζουν βιβλία, διάβασμα και συγγραφείς.
(λογικά θα το έχεις ήδη διαβάσει, αλλά εάν όχι τότε να η ευκαιρία!)
Ναι, το γνωρίζω το βιβλίο του Ν. Χρυσού, Το μυστικό της τελευταίας σελίδας, αλλά δεν έχει τύχη να το διαβάσω ακόμη. Το έχω στα υπόψιν όμως!
Αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα υπήρχαν τέτοια μέρη..
Ναι, σίγουρα οι άνθρωποι κάνουν τα μέρη.
Librarian όταν ήμουν στο δημοτικό, με το χαρτζιλίκι κάθε μέρας, αντί να αγοράσω κάτι να φάω, κράταγα τα χρήματα και στο τέλος κάθε εβδομάδας πήγαινα στο συνοικιακό βιβλιοπωλείο (το επισκέπτομαι και σήμερα) και αγόραζα ένα βιβλίο. Είχα μαζέψει όλη την σειρά με "Τα πέντε λαγωνικά" και τους "Μυστικούς 7" της Enid Blyton, τα οποία κυριολεκτικά είχα λατρέψει! Ακόμη και σήμερα αν τύχει να δω τα εξώφυλλα μου έρχονται ένα σωρό αναμνήσεις.
Μια μέρα, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, μας επισκέφτηκε στο σπίτι ένας ξάδελφος και μας έλεγε για ένα ορφανοτροφείο, που τα παιδιά δεν είχανε βιβλία και όπου πήγαινε εθελοντικά και βοηθούσε. Με συγκίνησε τόσο που έβαλα σε μια τσάντα όλη τη συλλογή μου με τα βιβλία και τα έδωσα. Σκέφτηκα πως άλλα παιδιά θα τα είχανε πιο πολύ ανάγκη και πως ίσως έτσι τα βοηθούσα να ταξιδέψουν όπως είχα ταξιδέψει κ εγώ μέσω των βιβλίων. Δεν έχω μετανιώσει, μερικές φορές όμως σκέφτομαι ότι θα ήθελα να τα βλέπω στη βιβλιοθήκη μου, αλλά έπειτα σκέφτομαι πόσα άλλα παιδιά (λογικά) θα τα αγάπησαν. Ίσως σε τέτοια θέματα δε χωράει δεύτερη σκέψη. Ευχαριστώ που με ταξίδεψες σήμερα. Φιλιά. :)
Καλλιτέχνιδα πολλή συγκινητική η ιστορία σου. Έκανες πολλή καλή επιλογή που έδωσες τα βιβλία σου σε μια βιβλιοθήκη! Έτσι πρέπει να συμβαίνει με τα βιβλία, να αλλάζουν χέρια και όχι να μένουν φυλακισμένα στα ράφια του σπιτιού μας. Τα πέντε λαγωνικά ήταν πολύ ωραία σειρά! Υπήρχαν μερικοί τίτλοι της σειράς σε εκείνη τη σακούλα που είχα αφήσεις στο παλαιοβιβλιοπωλείο. Αλλά να, βλέπεις, τα θυμόμαστε ακόμη κι ας μην τα έχουμε στη βιβλιοθήκη μας.
Δημοσίευση σχολίου