Ένα μαγικό παραμύθι των εκδόσεων Κίχλη

Οι εκδόσεις Κίχλη το έχουν καταφέρει.
Με πέντε χρόνια παρουσίας στην ελληνική βιβλιαγορά και με ούτε σαράντα τίτλους στον κατάλογο τους, έχουν καταφέρει να αποτελούν εγγύηση αναγνωστικής απόλαυσης.
Η μικρή κίχλη στη ράχη ενός βιβλίου αρκεί για να σε πείσει ότι το βιβλίο αυτό πρέπει να διαβαστεί.
Ο δε συνδυασμός ενός συγγραφέα των αρχών του προηγούμενου αιώνα, ενός ονειρικού τίτλου με τον υπότιτλο "μαγικό παραμύθι" και ενός χάρτινου εξωφύλλου με απλά χρώματα σε κάνει να μην μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από αυτό το βιβλίο.
Ακόμη κι αν βρίσκεσαι όλη μέρα ανάμεσα σε χιλιάδες εξώφυλλα.
Δεν θα ησυχάσεις άμα δεν το διαβάσεις.
Κάπως έτσι συνέβη με τα Πορφυρά πανιά του Ρώσου Aleksandr Grin (1880-1932).
Από τις νέες εκδόσεις είναι πολλά εκείνα τα βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω, ίσως να τα διαβάσω τα επόμενα χρόνια ίσως και ποτέ, αλλά όταν βρέθηκα στο Booktalks και είπα θέλω να αγοράσω ένα βιβλίο, χωρίς πολλή σκέψη ήθελα αυτό το βιβλίο.
Και είναι αυτό ακριβώς που μου είχε τάξει ο υπότιτλος: ένα παραμύθι σίγουρα μαγικό. Μια λαϊκή παραβολή εμπλουτισμένη ούτως ώστε να μην είναι μια γραπτή καταγραφή μιας ιστορίας που έζησε από στόμα σε στόμα. Η πιο καλογραμμένη ιστορία αγάπης που έχω διαβάσει.
Και να 'μαι τώρα εδώ να μιλάω γι' αυτό το βιβλίο χωρίς καν να το έχω τελειώσει.
Μάλλον γιατί μου έδωσε την αφορμή να αφήσω εδώ ένα απόσπασμα από, τι άλλο, την περιγραφή μιας βιβλιοθήκης.

"Αυτό συνέβη στη βιβλιοθήκη. Η ψηλή της πόρτα, με το θαμπό γυαλί στο πάνω μέρος, ήταν συνήθως κλειδωμένη, όμως ο σύρτης μόλις που κρατιόταν από την εσοχή του θυρόφυλλου. Πιέζοντας με το χέρι, η πόρτα υποχωρούσε κι άνοιγε. Όταν, παρακινημένος από το ερευνητικό του πνεύμα, ο Γκρέυ μπήκε στη βιβλιοθήκη, εντυπωσιάστηκε με το σκονισμένο φως, η δύναμη και η ιδιαιτερότητα του οποίου οφείλονταν στο χρωματιστό σχέδιο που υπήρχε στο επάνω μέρος του τζαμιού των παραθύρων. Επικρατούσε μια ησυχία εγκατάλειψης εδώ, που θύμιζε νερό λίμνης. Σκοτεινές σειρές από ράφια βιβλιοθήκης έφταναν σε μερικά σημεία μέχρι τα παράθυρα, που δεν μπορούσαν να ανοίξουν τελείως. Ανάμεσα στις βιβλιοθήκες υπήρχαν διάδρομοι με στοίβες βιβλίων. Εδώ κι εκεί βρίσκονταν διάσπαρτα ένα ανοιχτό λεύκωμα με σκισμένα τα μεσαία φύλλα, κύλινδροι δεμένοι με χρυσά κορδόνια, σωροί από θλιβερά στην όψη βιβλία, παχιά στρώματα από χειρόγραφα, ένα βουναλάκι από τόμους-μινιατούρες που, όταν τους άνοιγες, έτριζαν σαν φλοιός, σχέδια και πίνακες, σειρές νέων εκδόσεων, χάρτες, κάθε είδους εξώφυλλα, χοντροκομμένα, κομψά, μαύρα, παρδαλά, μπλε, γκρίζα, χοντρά, λεπτά, τραχιά και λεία. Οι βιβλιοθήκες ήταν παραφορτωμένες με βιβλία. Έμοιαζαν με τοίχους που πίσω από τον όγκο τους είχαν φυλακίσει τη ζωή. Στην αντανάκλαση του γυαλιού της βιβλιοθήκης διαγράφονταν άλλες βιβλιοθήκες, σκεπασμένες με άχρωμες, αστραφτερές κηλίδες. Πάνω στο στρογγυλό τραπέζι έστεκε μια τεράστια υδρόγειος σφαίρα, κλεισμένη στον μπακιρένιο σφαιρικό σταυρό που σχημάτιζαν ο ισημερινός και ο μεσημβρινός."

Περισσότερα για τα Πορφυρά πανιά θα βρείτε εδώ.