Ποίηση για την ποίηση ΙΙΙ

Οιονεί ποιητική

Να μιλήσω για μουσική; αυτό
το χάρτινο λουλούδι της ποίησης -
το απόβραδο των λέξεων - το
δειλινό των νοη-
μάτων.

Γιατί η μουσική των λέξεων είναι ασύνδετη,
ποτέ δεν σύνθεσε μια μελωδία να υψωθεί
ούτε ως το μέλος που την έθρεψε. Σταγόνα
βροχής σταματημένη ανάερα εξαντλείται
στου διάφανου όγκου της το κράτημα,
τη μοναξιά σημαίνοντας των ευγενών μετάλλων ή

ενός χορού η φιγούρα. Που διατηρείται άναυδη
στο αίθριο κενό του αέρα όσο τα σώματα
ήδη σε άλλης φιγούρας πλέξιμο επιδίδονται.
Έτσι επιμένει η σκέψη σε όγκο ανύπαρκτο
σιωπηλά ν' αναρριχάται. Ίσως γιατί
στον χορό οι αποστάσεις βαθαίνουν απλώς
και δεν διανύονται ούτε αλλάζουν, αλλ' αμετάλλα-
κτες.

Από το Παιδικό κουρείο

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου