Και πάλι η χαρά της αναζήτησης και η διπλή χαρά του εντοπισμού.
Μερικά τηλέφωνα ήταν αρκετά ώστε να ταξιδέψει ένα από τα εναπομείναντα αντίτυπα από τα ράφια ενός βιβλιοπωλείου των Αθηνών στα χέρια μου.
Από τις πρώτες γραμμές ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ένα αριστούργημα του 20ού αιώνα ενός ευφυή συγγραφέα που έχει μέσα από τα κείμενα του καταφέρει να παραμένει ζωντανός.
Για πολλά χρόνια ο πόλεμος ως θεματολογία στη λογοτεχνία με άφηνε ασυγκίνητη θεωρώντας το ως κάτι ξεπερασμένο. Η άποψη αυτή πρόσφατα αναιρέθηκε και ο πόλεμος επέστρεψε στις λογοτεχνικές αναζητήσεις μου.
Στο βιβλίο αυτό ο Βόνεγκατ καταφέρνει με τον πιο εξαιρετικό τρόπο να αποτυπώσει τη φρίκη του πολέμου και τις ανεπανόρθωτες βλάβες που αυτός επιφέρει στο πνεύμα του ανθρώπου. Παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου αποτέλεσε ο βομβαρδισμός της Δρέσδης το Φεβρουάριο του 1945 που ο ίδιος βίωσε ως αιχμάλωτος πολέμου. Το 1969, 24 χρόνια αργότερα, εκδίδονται οι μνήμες της φρίκης του πολέμου. Ο συγγραφέας ώριμος παρατηρητής είναι παντού μέσα στο κείμενο, δίπλα και πίσω από τους ήρωες, γίνεται ένας αντικειμενικός παρατηρητής του εαυτού του.
Η αφήγηση του κειμένου περιπλέκεται καθώς ο ήρωας κάθε που κοιμάται ξυπνά σε διαφορετικούς τόπους, χρόνους, πλανήτες. Μπερδεύεται, δεν ξέρει που βρίσκεται, ποια ζωή ζει. Όχι όμως ο αναγνώστης που μένει καθηλωμένος, συνεχίζει ακόμη κι όταν έχει φτάσει στην τελευταία σελίδα. Κάτι που μόνο ένα πραγματικά καλογραμμένο βιβλίο μπορεί να πετύχει.
Τελειώνοντας την ανάγνωση, η έκφραση "έτσι πάει" που επιδέξια είναι τοποθετημένη μετά από κάθε δυνατή σκηνή, παραμένει.
Σε κάποιους που επέλεξαν να δημιουργήσουν τατουάζ επηρεασμένοι από ένα αγαπημένο τους βιβλίο η φράση "so it goes" θα μείνει μόνιμα χαραγμένη, όχι μόνο στο μυαλό.
Μερικά ακόμη τατουάζ εμπνευσμένα από αγαπημένα βιβλία θα βρείτε εδώ.
8 σχόλια:
Χαίρομαι που το απέλαυσες όσο κι εγώ.. Κι εγώ είμαι δύσπιστη για τα βιβλία που αφορούν τον Πόλεμο, αλλά αυτό είναι διαφορετικό, ο Βόνεγκατ είναι διαφορετικός.
Η αλήθεια είναι Κατερίνα ότι σου οφείλω αυτήν την ανάγνωση μιας και που ότι είναι εξαντλημένο πάλι από το μπλογκ σου το έμαθα. Επίσης, αν κρίνω από αναρτήσεις άλλων βιβλίων του Βόνεγκατ μάλλον θα συνεχίσω να τον διαβάζω.
Την καλημέρα μου.
Το διάβασα πριν από χρόνια στα αγγλικά. Κι εγώ δεν τα πήγαινα καλά με τα βιβλία για τον πόλεμο. Ο Βόνεγκατ όντως είναι κα΄τι άλλο.
Πάντα αξίζει καλύτερα να διαβάζεις ένα βιβλίο στο πρωτότυπο μικρή Ελένη, αλλά δεν την έχουν όλοι δυστυχώς αυτή τη δυνατότητα. Πάντως τα βιβλία για τον πόλεμο αδίκως τα σνομπάρουμε. Διάβασα το Ταξιδεύοντας στην άκρη της νύχτας που κι εκεί ο Σελίν σε πόλεμο αναφέρεται, το Κιβώτιο του Αλεξάνδρου για τον εμφύλιο και θέλω να διαβάσω και του Σαμαράκη το ζητείται ελπίς μιας που επανεκδόθηκε, κι αυτό για τον εμφύλιο. Όλα τους εξαιρετικά βιβλία.
Το "Κιβώτιο" είναι εκπληκτικό βιβλίο. Κι αυτό πάνε περίπου είκοσι χρόνια που το διάβασα αλλά θυμάμαι ακόμα ότι μου ήταν αδύνατον να το αφήσω από τα χέρια μου. Από τα λίγα βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας που μπορείς να πεις ότι η αφηγηματική τεχνική δένει τόσο ιδανικά με τη θεματική. Βάλ' το στις άμεσες προτεραιότητές σου.
Τώρα που τα λέμε, εξαιρετική είναι και η "Κάθοδος των εννιά" του Βαλτινού.
Παρεμπιπτόντως, είμαι η "μικρή Ελένη" των προηγούμενων σχολίων.
Καλημέρα μικρή Ελένη. Το Κιβώτιο το έχω διαβάσει κι εγώ, είναι πολύ ιδιαίτερη η αφηγηματική τεχνική του Αλεξάνδρου, όπως τα λες. Τον Βαλτινό γενικά δεν τον έχω διαβάσει. Πρέπει να μπει στο πρόγραμμα.
Δημοσίευση σχολίου