Υπογραμμίσεις τέλους

Ο τίτλος της ανάρτησης αναφέρεται σε μια ιστορία που «διαδραματίστηκε» μέσα από τις γραμμές του μπλογκ και τώρα δα παίρνει ένα τέλος.. Έχει να κάνει με την παρουσίαση του βιβλιοβιβλίου που έχει τον τίτλο Ο υπογραμμιστής της Καρολίν Μπονγκράν (εκδόσεις Φυτράκη, 1999). Βιβλίο που δεν είχα μπορέσει προ ετώωωων να διαβάσω γιατί ήταν εξαντλημένο. Έβλεπα την εικόνα του στο διαδίκτυο, μπλε σκούρο σαν με λεκέδες μαύρους με ένα ορθογώνιο πλαίσιο όπου περιέκλεινε ένα ξανθό κορίτσι στα ροζ στηριγμένο και με τα δυο χέρια στο περβάζι, να κοιτά έξω από το παράθυρο με προσμονή, κάπου μακριά. Είχα παρακαλέσει έναν Γάλλο φίλο να το εντοπίσει στην γλώσσα του, είχε πρόθυμα τότε ανταποκριθεί και το είχα διαβασμένο από εκείνη την έκδοση. Η ελληνική έκδοση δεν βρισκόταν πουθενά, σε στοκ βιβλιοπωλείων, κεντρικών και όχι τόσο κεντρικών, απόμερων και γειτονικών. Ο εκδότης είχε δηλώσει ότι μιας και δεν είχε επιτυχία, όσα αντίτυπα είχαν μείνει, είχαν κατευθυνθεί προς πολτοποίηση, αποκλείοντας κάθε ελπίδα για ξεχασμένα σε κάποια γωνιά αποθήκης. Είχαν γίνει καμιά δυο προσπάθειες και σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Χωρίς αποτέλεσμα. Το μοιραίο είχα αποδεχθεί μετά από αγώνα και το είχα απωθήσει στα αζήτητα του υποσυνείδητου. Δεν μπορεί να τα έχει και να τα κατέχει κανείς και όλα όσα, με ένα φαταλιστικό αίσθημα στέρησης ανάμεικτο με περιέργεια εκείνου του είδους που αναπτύσσεται όταν μένει κάτι σε ανεκπλήρωτο. Το ζήτημα είχε κλείσει ή τέλος πάντων έμοιαζε να είχε κλείσει. Γιατί μόλις πριν από λίγες εβδομάδες η Librarian έλαβε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από φίλη που έλεγε ότι η ίδια είχε μεν το συγκεκριμένο βιβλίο στην βιβλιοθήκη της αλλά το είχε εντοπίσει στον ηλεκτρονικό κατάλογο του βιβλιοπωλείου «Τέλειος κύκλος» στα Εξάρχεια. Η φίλη της Θεσσαλονίκης θυμόταν μετά από τόσο διάστημα που είχε περάσει την κουβέντα για τον εντοπισμό του βιβλίου και πήρε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει και να το μοιραστεί. Ιδιαίτερη χειρονομία! Την ευχαριστούμε πολύ που με τέτοια συνέπεια και προσοχή παρακολουθεί τις Βολτίτσες! Την ευχαριστώ τώρα που το αντίτυπο που είναι μάλιστα σε άριστη κατάσταση, έπεσε στα χέρια μου! Ψηλαφίζω το ξαναχρησιμοποιημένο αντίτυπο για να εντοπίσω ίχνη του προηγούμενου ιδιοκτήτη. Να τον σκεφτώ, να τον ψυχολογήσω. Δεν είναι εύκολο. Καμία υπογράμμιση, κανένα τσάκισμα, κανένας λεκές, καμιά δαχτυλιά, έστω και αχνή. Τίποτα. Οι σελίδες ολόλευκες. Η ράχη του άθικτη, καμιά τσάκιση, καμιά ρυτίδα. Το βιβλίο ζυγιασμένο, το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο περασιά. Δεν του έχει ασκηθεί η υλική πίεση της ανάγνωσης που αφήνει αποτύπωμα. Μη διαβασμένο ή διαβασμένο με προσοχή; Έλεγα την ιστορία σε φίλο, και προθυμοποιήθηκε να δράσει. Άμεσα τηλεφώνησε στον «Τέλειο κύκλο» για να δηλώσει ενδιαφέρον και να του το κρατήσουν. Με έκπληξη άκουσε ότι ερχόταν δεύτερος! Ήταν ήδη κρατημένο αλλά θα τον ειδοποιούσαν σε περίπτωση που ο άλλος άνθρωπος παραιτείτο. Μήπως ήμουν εγώ, με ρώτησε με υποψία. Όχι, δεν ήμουν, απάντησα απογοητευμένη που έμοιαζε να ξεγλιστρά η πιθανότητα απόκτησης για άλλη μια φορά. Και είχαν εμπλακεί τόσοι άνθρωποι σε αυτήν την αποστολή! Κρίμα και πάλι, μα να δυο μέρες αργότερα, με μεγάλη φυσικότητα, με μια κίνηση που είχε μια κρυφή γεύση νίκης, το έβγαλε από την τσάντα του και το ακούμπησε πάνω στο τραπέζι. Τι ήταν αυτό, ο τερματισμός της αναζήτησης, επιτυχία! Ο υπογραμμιστής στα ελληνικά επιτέλους έφτασε, έρχεται να προστεθεί στην βιβλιοσυλλογή. Πόσο μα πόσο μπορώ να ευχαριστώ όλη την αλυσίδα, άπειρα φτάνει;;;;