Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Η τελευταία σελίδα του Γκαζμέντ Καπλάνι, ας μην είναι Η τελευταία

187 σελίδες, ευανάγνωστη γραμματοσειρά, με ένα ανοιγμένο αν και ταλαιπωρημένο ανοικτό βιβλίο σε ένα γκρίζο βομβαρδισμένο φόντο. Καλά σημάδια, σωστές προδιαγραφές για ένα ακόμα βιβλιοβιβλίο που έμοιαζε, με μια πρώτη αλλά μόνο με την πρώτη ματιά, βατό, εξαιρετικά βατό και ευκολοδιάβαστο. Όμως, δεν ήταν καθόλου έτσι. Στάθηκε πολλές μέρες πάνω στο γραφείο μου και μετά ξάπλωσε στο προσκέφαλό μου πριν φτάσω στην σελίδα 187, κλεισμένη εξαιτίας ενός κρυολογήματος. Αποδείχθηκε βιβλίο με τροφή για σκέψεις πάνω σε θέματα ταυτότητας, εθνικής ταυτότητας. Πώς φτιάχνονται, από ποια συστατικά αποτελούνται, πώς διατηρούνται, πώς γίνεται να κρύβονται, να φοβούνται, να δομούνται και να αποδομούνται. Ονόματα που αλλάζουν για να προσαρμόζονται στις καταστάσεις. Σκέψεις, ακόμα, για θέματα εξουσίας, εκείνης της δύναμης που μπορεί να στρεβλώσει το ουσιαστικό και το άξιο, να κάνει λιώμα τα αισθήματα, που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά της υποκρισίας, του κρυφού, του δήθεν, και άλλα παρόμοια. Ο Καπλάνι είναι ένας συγγραφέας που παρακολουθώ. Με εκπλήσσει. Γράφει στα ελληνικά άνετα ενώ δεν είναι η μητρική του γλώσσα. Δεν ξέρω αν είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα (όπως λέει ο ίδιος) . Μιλάει με ένα συνδυασμό μαύρης ειρωνείας μαζί και αθωότητας που διατηρεί από άποψη. Έχει πολλά να πει αλλά έχει βρει και πολλά καταφύγια.
Τρεις γενιές μέσα στην ταραγμένη ιστορία του 20ού αιώνα, μέσα στις πολεμικές εξάρσεις και τις καταστροφές, και στην συνέχεια τις πολιτικές επιλογές των κρατών που η εφαρμογή τους από όλες τις μπάντες απέχει από εδώ έως το διάστημα η θεωρία με την πράξη, και με γεωγραφικό στίγμα την Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα, τα Τίρανα και την Αλβανία με πετάγματα σε όλον τον κόσμο εκτυλίσσεται η διήγηση. Ένας γιος που περιμένει 22 μερόνυχτα στα Τίρανα την σωρό του πατέρα του να φθάσει από την Σαγκάη, που πάει προς τα πίσω για να καταλάβει, να απαντήσει σε ερωτήματα που πλήγωσαν, που προσπαθεί να τακτοποιήσει ανοικτά ζητήματα για να λυτρωθεί, και να περπατήσει στο μέλλον που τον περιμένει. Το τέλος μιας ζωής που θα πρέπει ν οδηγήσει τον γιο σε κάθαρση, η τελευταία σελίδα. Αντίστοιχο, του Αλεξάκη που επεξεργάζεται σχεδόν σπαρακτικά τον θάνατο της μητέρας του, ακολουθώντας μια άλλη διαδρομή. Επιστρέφει από το Παρίσι στην Αθήνα για να βρει τον βηματισμό του, τους ανθρώπους, τις σχέσεις του. Παρηγοριά στα δύσκολα της ζωής, καταφύγιο εικόνων και ιδεών, δεν είναι άλλο από τα βιβλία. Επαγγελματικά μα και σε προσωπικό επίπεδο. Σε βιβλιοπωλείο στα Τίρανα βρήκε απασχόληση ο παππούς, στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αλβανίας και σε αγροτική βιβλιοθήκη όταν πέφτει σε δυσμένεια ο πατέρας. Στην κρύα Εθνική επιστρέφει για να διαβάσει γαλλική λογοτεχνία και αστυνομικά. Αγαπημένοι οι Γάλλοι κλασικοί συντροφεύουν πατέρα και γιο. Άνθρωποι των βιβλίων που διαβάζουν, διαβάζουν και ξαναδιαβάζουν πριν πιάσουν πένα και χαρτί για να γράψουν με την σειρά τους. Ο πατέρας γράφει μέσα στο βιβλίο του γιου. Το διάβασμα προηγείται της γραφής. Ο Σάμουελ Τζόνσον είχε πει ότι δεν επιθυμούσε να συναναστρέφεται με κάποιον που είχε γράψει περισσότερα βιβλία από όσα είχε διαβάσει. Το διάβασμα είναι εντέλει πολύ σημαντικό, καθώς οι αναγνώστες είναι οι κεντρικοί πρωταγωνιστές κάθε βιβλίου. Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές κάθε διαβάσματός μας, κάθε βιβλίου που καταπιανόμαστε.

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Το σκάκι

Από την πρώτη μου επαφή με τη σκακιέρα, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να μάθω ποιος σκέφτηκε αυτό το παιχνίδι, από πού και πότε ξεκίνησε.
Κανείς γύρω μου δεν ήξερε.
Ευτυχώς υπάρχουν τα βιβλία που όλα τα ξέρουν κι έχουν να σου πουν πολλές ιστορίες.
Στο βιβλίο Η γέννηση της βασίλισσας του σκακιού η Yalom ακολουθεί τα ίχνη του σκακιού στο πέρασμα του χρόνου προσπαθώντας να εντοπίσει πότε και για ποιο λόγο, το σημερινό ισχυρότερο κομμάτι της σκακιέρας, η βασίλισσα, έκανε την εμφάνιση της στο παιχνίδι και πότε απέκτησε τη σημερινή της δύναμη. Μελετά τις λογοτεχνικές αναφορές που δίνουν περιγραφές του παιχνιδιού, τις εικονογραφήσεις τους που απεικονίζουν σκακιστές, ακόμη και τα κομμάτια που έχουν διασωθεί ως σήμερα και εξιστορεί την πιο περίεργη πτυχή της ιστορίας που συνδέεται με την ιστορία του κόσμου αλλά και με το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία.

Δύο είναι οι χώρες που διεκδικούν την καταγωγή του, η Ινδία και η Περσία. Αν και εξακολουθεί να μην έχει προσδιοριστεί με σαφήνεια από πού και πότε ξεκίνησε, οι ιστορικοί κλίνουν προς την Ινδία του έκτου αιώνα. Η πρώτη του ονομασία ήταν chaturanga που σημαίνει τέσσερα τμήματα, τα τέσσερα τμήματα του ινδικού στρατού, άρματα, ελέφαντες, ιππικό και πεζικό που μαζί με το βασιλιά και το στρατηγό (ο βεζίρης) αποτελούν τα βασικά κομμάτια του παιχνιδιού. Οι Πέρσες υιοθέτησαν από τους Ινδούς  τις έξη βασικές φιγούρες, την σκακιέρα με τα 64 τετράγωνα (ένα λευκό πανί με οριζόντιες και κάθετες γραμμές) και τα ονομάτισαν στα περσικά. Η ονοματολογία τους εξαπλώθηκε και εκτός Ανατολής αφού η λέξη shah (ο βασιλιάς στα περσικά) χρησιμοποιήθηκε τελικώς ως το όνομα του παιχνιδιού μέσω της λατινικής scacchus.
Οι άραβες κατακτητές της Περσίας, καθώς συνέχιζαν τις κατακτήσεις τους για να διαδώσουν το κήρυγμα του Ισλάμ, διέδωσαν και το σκάκι σε περιοχές, όπως την Ισπανία.  
Η πρώτη αναφορά στη βασίλισσα του σκακιού υπάρχει σε ένα λατινικό χειρόγραφο γραμμένο το 997. Πρόκειται για ένα ποίημα που καταγράφει τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού. Αναφέρει ότι η επιφάνεια της σκακιέρας έπρεπε να έχει 64 τετράγωνα δύο χρωμάτων και ότι οι 32 πεσσοί έπρεπε να είναι λευκού και κόκκινου χρώματος. Το παιχνίδι ξεκινά με τη μετακίνηση ενός πιονιού στο αμέσως επόμενο μπροστινό τετράγωνο. Ο βασιλιάς κινείται σε οποιοδήποτε παρακείμενο τετράγωνο ενώ η βασίλισσα μπορεί να μετακινηθεί μόνο στο παρακείμενο διαγώνιο τετράγωνο. Το πιόνι που φτάνει στην όγδοη σειρά μπορεί μετά να μετακινηθεί σαν τη βασίλισσα, με την προϋπόθεση ότι η πραγματική βασίλισσα είχε χάσει τη θέση της στη σκακιέρα. Το γεγονός ότι έπρεπε να υπάρχει μόνο μία βασίλισσα στη σκακιέρα συνδέεται με το χριστιανικό δόγμα που επέτρεπε στο βασιλιά να έχει μία και μοναδική σύζυγο. Ο ινδικός ελέφαντας αποκαλείται στο λατινικό χειρόγραφο ως comes ή curvus που σήμαινε κόμης ή ηλικιωμένος και αποτελούσε τον πρόγονο του κατοπινού επίσκοπου (ελλ. αξιωματικός). Οι επίσκοποι κατά τους επόμενους αιώνες είχαν μεγάλοι εξουσία ως διαχειριστές των χρημάτων και της ιδιοκτησίας της Εκκλησίας και είχαν συνεργασία με τη βασιλική οικογένεια γεγονός που αναπαρήχθη στη σκακιέρα τοποθετώντας τους δίπλα στο βασιλιά και στη βασίλισσα. Στη σκακιέρα μπορούσαν να κινηθούν δύο τετράγωνα διαγωνίως. Οι πύργοι και τα άλογα είχαν τις σημερινές κινήσεις τους και αποτελούσαν τις κύριες μαχητικές δυνάμεις. 
Η βασίλισσα απέκτησε τη δύναμή της το 15ο αιώνα, στην Ισπανία, την περίοδο που η μαχητική Ισαβέλλα βασίλευε. Το παιχνίδι ονομάστηκε το σκάκι της βασίλισσας και γρήγορα διαδόθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Θα μπορούσα να αφιερώσω πολλές λέξεις μιλώντας για την ιστορία που αφηγείται το βιβλίο της Yalom, αλλά οι λέξεις των 307 σελίδων του βιβλίου της την περιγράφουν καλύτερα.

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Η απόλαυση της ανάγνωσης

Η ανάγνωση είναι μια μοναχική διαδικασία γιατί συνηθίζεται να διαβάζει κάποιος σιωπηλά και μόνος.
Ωστόσο, η απόλαυση που σου προσφέρει είναι για να μοιράζεται και να συζητιέται.
Με αυτό το σκεπτικό, ο φίλος και αναγνώστης του blog μας, έστειλε τις εντυπώσεις που του προκάλεσε η ανάγνωση ενός βιβλίου. Πρόκειται για το Σολάρις του Λεμ Στάνισλαβ.
Γνώριζα μόνο τη διπλή κινηματογραφική εκδοχή του (Αντρέι Ταρκόφσκι, 1972 και Στήβεν Σόντεμπεργκ, 2002) και δεν είχα ιδέα ότι είχε προηγηθεί η λογοτεχνική έκδοσή του, το 1961.
Οπότε η χαρά μου ήταν διπλή: γνώρισα την έκδοση ενός καλού βιβλίου και μοιράστηκα τη χαρά της ανάγνωσης.

Γράφει ο Μαραμπού

Σας έχει παρασύρει η ανάγνωση ενός βιβλίου μέχρι τις πρωινές ώρες; Μεταφορικά, πολλά βιβλία μ’ έκαναν να χάσω τον ύπνο μου. Αλλά ποτέ δεν ξαγρύπνησα διαβάζοντάς τα. Χθες το βράδυ στις 21:30 πήρα τις 310 σελίδες του Σολάρις στα χέρια μου και άρχισα ανύποπτος και χαλαρός να διαβάζω. Φοβάμαι τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας καθώς και τα αστυνομικά, κυρίως γιατί κουβαλούν μέσα τους όλες τις απαντήσεις ή έτσι ισχυρίζονται (μόνο φόβο μου προκαλούν όσοι έχουν όλες τις απαντήσεις), επιδρώντας στην φαντασία μου ανασταλτικά, καθησυχάζοντάς με, στο τέλος θα τα μάθεις όλα, μου ψιθυρίζουν. Ωστόσο, μέχρι τις τελικές απαντήσεις, οι λέξεις τους σαν αιχμηρές λεπίδες χαράσσουν τον εγκεφαλικό μου φλοιό, εντυπώνοντας μνήμες που θα περάσει καιρός μέχρι να τις απωθήσω σε μια ουδέτερη ζώνη.
Ο Σολάρις είναι ένας πλανήτης (αλήθεια! υπάρχει! ποιος εξάλλου θα με πείσει τώρα πια για το αντίθετο;) σε έναν μακρινό γαλαξία ανάμεσα σε δυο ήλιους, με μικρές νύχτες και δίχρωμη εναλλαγή ημερών, μια ερυθρή μια κυανή, καλυμένος σχεδόν ολοκληρωτικά από έναν ωκεανό που διαγράφει συνεχώς μυώδεις κυματισμούς. Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για τον Σολάρις με τις πιο πρόσφατες να καταγράφουν μιας μορφής συνειδητότητα στον ωκεανό που τον καλύπτει. Ωκεανός που σκέφτεται; Σε τέτοιες περιπτώσεις μια επαφή μαζί του είναι πάντοτε το επιθυμητό. "Μιλάω γι' αυτά που πάντοτε θέλαμε όλοι μας: επαφή με έναν άλλον πολιτισμό. Να τώρα που την έχουμε! Και αυτό που μπορούμε να δούμε, σαν μέσα σε μικροσκόπιο, είναι η τερατώδης ασχήμια μας, του ίδιου μας του εαυτού, η τρέλα μας, η ντροπή μας!" 
Οι ερευνητές του Σταθμού δέχονται απρόσμενες επισκέψεις, με τον νεοφερμένο Κρις Κέλβιν να δέχεται επίσκεψη από την νεκρή σύζυγό του. Αυτό το ευφυές όν, ο Ωκεανός του οποίου αναζητούν την επαφή, φαίνεται πως αναδεύει, φέρνοντας στην επιφάνεια, "απομονωμένες ψυχικές διεργασίες, κρυμμένες, απωθημένες, αποκλεισμένες - εστίες που σιγοκαίουν κάτω από τις στάχτες της μνήμης". Μετά τις πρώτες βίαιες αντιδράσεις, ο άνθρωπος χαλαρώνει, αναθεωρεί, ίσως παραιτείται και εκεί είναι απαραίτητες οι προειδοποιήσεις. "Μην ξεχνάς πάντως πως δεν είναι παρά ένας καθρέφτης που αντανακλά μέρος του μυαλού σου. Είναι όμορφη επειδή έτσι είναι οι αναμνήσεις σου". Εξάλλου όσο το καλοσκέφτεται διακρίνει την πικρή αλήθεια "ο άνθρωπος έχει ξεκινήσει να εξερευνήσει άλλους κόσμους κι άλλους πολιτισμούς, χωρίς να έχει εξερευνήσει πρώτα το δικό του λαβύρινθο με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τα μυστικά δωμάτια".
Η ώρα πλησίαζε 03:30. "Σολάρεις, αναγνώστη μου!", σκεφτόμουν αυτοσαρκαζόμενος, λογοπαίζοντας με τον τίτλο του βιβλίου και την αναγνωστική μου ασυνήθη υπέρβαση. Με νίκησε ο ύπνος λίγες σελίδες πριν το τέλος. Μα σηκώθηκα γεμάτος έξαψη για να διαβάσω τις τελικές (;) απαντήσεις. Ένα βιβλίο που δύσκολα θα απωθήσω στην μνήμη μου. Μα σαν το κάνω, αρκεί ο σκεπτόμενος Ωκεανός να σηκώσει ένα ελαφρό κύμα και όλα θα ξαναρχίσουν...

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Περί αστυνομικών μυθιστορημάτων

Δε διαβάζω συχνά αστυνομικά μυθιστορήματα αλλά όσες φορές έχει τύχη, έχω απολαύσει την ανάγνωση όσο τίποτα. Έπεσα σε καλογραμμένα αστυνομικά μυθιστορήματα ή τελικά είμαι λάτρης αυτών των βιβλίων και δεν το έχω καταλάβει ακόμα;
Από την άλλη, είναι και που η εποχή ευνοεί τη διάδοσή τους, ποτέ τα προηγούμενα χρόνια δεν εκδίδονταν τόσο μεγάλος αριθμός όσο σήμερα. Πολλοί ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι έχουν εντάξει στο εκδοτικό τους πρόγραμμα σειρές, οι οποίες στην πλειονότητά τους περιλαμβάνουν πολυσέλιδα αστυνομικά μυθιστορήματα, ογκώδεις βιβλία ξένων, κυρίως, συγγραφέων. Βιβλιοπωλεία που αφιέρωναν δύο ράφια, τώρα αφιερώνουν ολόκληρες βιβλιοθήκες για να χωρέσει το κύριο μέρος της βιβλιοπαραγωγής.


Στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται συνεχώς λόγος για το βιβλίο Υπόθεση Jacob, με πολλούς ευχαριστημένους αναγνώστες να αφήνουν διθυραμβικά σχόλια.
Έτσι πείστηκα κι εγώ να ξεκινήσω την ανάγνωσή του, εξάλλου δεν θέλω και πολύ.
Βιβλίο 547 σελίδων (έχω πολλά χρόνια να διαβάσω βιβλίο άνω των 350 σελίδων) το οποίο διάβασα μέσα σε τρεις μέρες, μου έγινε κάτι σαν εμμονή, αν δεν έφτανα στο τέλος δεν θα ηρεμούσα.
Σα να βλέπεις ταινία αγωνίας σε αργό ρυθμό. Αλλά και πάλι η σύγκριση δεν είναι πετυχημένη γιατί ποτέ η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν μπορεί να συγκριθεί με τη θέαση μιας ταινίας.
Ίσως η φαντασία του ανθρώπου να είναι το αμέσως μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του μετά τη βλακεία.
Ακόμη έχω στο μυαλό μου τις εικόνες που μου δημιούργησε, σαν να πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα, για υπαρκτά γεγονότα, σα να έμαθα για την ιστορία στις ειδήσεις των 8.
Μόνο που δεν έμεινα μόνο στις πληροφορίες (ή παραπληροφορίες) των ειδήσεων και των εφημερίδων μπήκα και στο σπίτι της οικογένειας και σαν κρυφός παρατηρητής παρατηρούσα τις κινήσεις τους, τα βλέμματά τους, τις σκέψεις τους.
Μπήκα στην οικογένεια με το φονικό γονίδιο και μοιράστηκα τις αγωνίες τους.

Δε λέω τίποτα για την υπόθεση, κι αν έλεγα, δεν θα έλεγα τίποτα παραπάνω από όσα γράφονται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

"Τα 50 βιβλία που πρέπει να διαβάσεις πριν πεθάνεις"

50 books to read before you die: αν δεν είχε αυτόν τον τίτλο ο σελιδοδείκτης, δεν θα με παρακινούσε να τον αγοράσω.
Ένα μακρόστενο μεταλλικό αντικείμενο, αρκετά βαρύ, που κάθε άλλο παρά όμορφο είναι, σίγουρα δεν με πείθει για να διακοσμεί τα βιβλία μου.
Ωστόσο, έχει αυτήν την πληροφορία χαραγμένη πάνω του που ήθελα να κρατήσω.
Αλήθεια ποια είναι τα πενήντα βιβλία μου προτείνει;
Μεταφράζω έναν έναν τους τίτλους και αντιγράφω εδώ με τη βοήθεια της biblionet (εργαλείο που ελπίζω να μη χαθεί). Τέσσερις τίτλους δεν κατάφερα να βρω στην ελληνική τους μετάφραση και τους αφήνω στα αγγλικά, ως έχουν.

1. Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών (τριλογία), Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν
2. 1984, Τζωρτζ Όργουελ
3. Περηφάνια και προκατάληψη, Τζέιν Όστεν
4. Τα σταφύλια της οργής, Τζων Στάινμπεκ
5. Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια, Χάρπερ Λι
6. Τζείν Έιρ, Σαρλότ Μπροντέ
7. Ανεμορδαμένα ύψη, Έμιλι Μπροντέ
8. Το πέρασμα στην Ινδία, Ε. Μ. Φόρστερ
9. Ο άρχοντας των μυγών, Γουίλιαμ Γκόλντιγκ
10. Ο Άμλετ, Γουίλιαμ Σαίξπηρ
11. A bend in the river, V.S. Naipaul
12. Ο μεγάλος Γκάτσμπυ, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ
13. Ο φύλακας στη σίκαλη, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ
14. Ο γυάλινος κώδων, Σύλβια Πλαθ
15. Θαυμαστός καινουριος κόσμος, Άλντους Χάξλεϋ
16. Το ημερόλογιο της Άννας Φρανκ, Άννα Φρανκ
17. Δον Κιχώτης, Μιγκέλ Ντε Θερβάντες
18. Η Βίβλος
19. The Canterbury tales, Geoffrey Chaucer
20. Οδυσσέας, Τζέιμς Τζόις
21. Ο ήσυχος Αμερικάνος, Γκράχαμ Γκρην
22. Birdsong, Sebastian Faulks
23. Χρήμα, Μάρτιν Έιμις
24. Ο Χάρι Πότερ, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ
25. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ
26. Ο άνεμος στις ιτιές, Κέννεθ Γκρέιαμ
27.Το αστέρι του βορρά - Ο άρχοντας των δύο κόσμων - Ο άρχοντας των δύο κόσμων, Φίλιπ Πούλμαν
28. Άννα Καρένινα, Λέον Τολστόι
29. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Λιούις Κάρρολ
30. Ρεβέκκα, Δάφνη Ντι Μοριέ
31. Ποιός σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, Μαρκ Χάντον
32. Στο δρόμο, Τζακ Κέρουακ
33. Η καρδιά του σκότους, Τζόζεφ Κόνραντ
34. The way we love now, Anthony Trollope
35. Ο ξένος, Αλμπέρ Καμύ
36. The colour purple, Alice Walker
37. Η ζωή του Πι, Γιαν Μαρτέλ
38. Φρανκενστάιν, Μαίρη Σέλεϊ
39. Ο πόλεμος των κόσμος, Χέρμπερτ Τζορτζ Ουέλλς
40. Άντρες χωρίς γυναίκες, Έρνεστ Χέμινγουεϊ
41. Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, Τζόναθαν Σουίφτ
42. Χριστουγεννιάτικα κάλαντα, Κάρολος Ντίκενς
43. Χάκλμπερι Φιν, Μαρκ Τουέιν
44. Ροβινσόνας Κρούσους, Ντάνιελ Ντιφόου
45. Στη φωλιά του κούκου, Κεν Κέισι
46. Catch 22, Τζόζεφ Χέλερ
47. Κόμης Μοντεχρίστο, Αλέξανδρος Δουμάς
48. Οι αναμνήσεις μιας γκέισας, Άρθουρ Γκόλντεν
49. Η θεία κωμωδία, Δάντης
50. Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, Όσκαρ Ουάιλντ

Τα 50 είναι σίγουρα λίγα για να καλύψουν όλες τις αναγνωστικές προτιμήσεις.
Υπάρχουν όμως και τα 100 καλύτερα του 20ού αιώνα εδώ.
Όμως, το βιβλίο με  τα 1001 βιβλία που πρέπει να διαβάσεις πριν πεθάνεις, σίγουρα έχει πολλά να μας πει.

ΥΓ. Εξαιτίας της μεγάλης απήχησης της παρούσας ανάρτησης και καθώς είναι πολλοί αυτοί που αναζητούν καλά βιβλία, δημιουργήθηκε η ετικέτα "Βιβλία που πρέπει να διαβάσεις" στην οποία συγκεντρώνω τα καλύτερα βιβλία που διαβάζω κι εκείνα που πιστεύω ότι αξίζει να αφιερώσεις χρόνο για να τα διαβάσεις.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Χαρίστε και κερδίστε βιβλιοδώρα

Αυτές τις γιορτές είχα τη διάθεση να κάνω δώρα.
Τα βιβλία φυσικά είναι η καλύτερη και η διαχρονικότερη επιλογή.
Και με τόσες προσφορές δεν κατάφερα να κρατηθώ και να μην αγοράσω.
Το πρώτο δώρο πριν φύγει το έτος ήταν για εμένα και... το σπίτι.
Μπήκα αρκετές φορές στο site της Πολιτείας και χάζευα διαδικτυακώς εξώφυλλα και τιμές.
Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορώ να πάρω με 3 ευρώ τόσο καλά βιβλία, όπως τη Γέννηση της βασίλισσας του σκακιού που ανυπομονώ να τη διαβάσω. Με αφορμή αυτό το βιβλίο πήρα και άλλα επτά για να φτάσει η αγορά μου στα 30 ευρώ και να μη χρειαστεί να πληρώσω έξοδα αποστολής, άλλο ένα καλό της Πολιτείας. Κι έτσι έκανα την πρώτη διαδικτυακή αγορά βιβλίων.
Οκτώ βιβλία λοιπόν που κόστισαν 32 ευρώ στο σύνολο χωρίς να χρειαστεί να δώσω ούτε ένα ευρώ παραπάνω που μου τα έφεραν στο σπίτι και που πλήρωσα αντικαταβολή όταν τα παρέλαβα.
Και να το αποτέλεσμα της αγοράς:
Και πριν προλάβω να τα διαβάσω όλα, μπήκαν και άλλες προσφορές στο site και ξεκινάω την προετοιμασία της επόμενης αγοράς.
Αλήθεια ποιος είπε ότι το βιβλίο είναι ακριβό;
Γιατί όποιος το λέει θα τον προκαλέσω να μπει στα site των βιβλιοπωλείων και να ρίξει μια ματιά στις προσφορές.
Ποιος μπορεί να πει ότι το βιβλίο δεν μπορεί να είναι το καλύτερο δώρο;
Γιατί όποιος μπορεί να το πει θα τον προκαλέσω να αφουγκραστεί τις επιθυμίες και το γούστο των άλλων και να αφιερώσει μερικές ώρες αναζητώντας τον τίτλο που ταιριάζει σε ανθρώπους και καταστάσεις.
Κι αν χρειαστεί βοήθεια, εδώ είμαστε να του πούμε μια γνώμη.

Αν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να δωρίζεις είναι το να... κερδίζεις.
Και από αυτό έχουμε, εξαιτίας διαδικτυακών εκπομπών και site.
H ραδιοφωνική εκπομπή του Librofilo εκτός από πολλή απόλαυση χαρίζει βιβλία κάθε Σάββατο σε τυχερούς ακροατές, αλλά και η διαδικτυακή εκπομπή του Μανόλη Ανδριωτάκη εκτός του ότι είναι μια αξιοζήλευτη ιδέα που μας γεμίζει με εξαιρετικές βιβλιοπροτάσεις μας χαρίζει βιβλία με το κιλό. Για την ώρα έχει βάλει σε κλήρωση 13 τίτλους, όλοι τους ένας και ένας.

Μπείτε, αναζητήστε, σκεφτείτε, χαρίστε και κερδίστε όχι μόνο μία φορά αλλά συνέχεια για όλο το 2013, για όλα τα υπόλοιπα έτη.

Καλή χρονιά γεμάτη φαντασία, σκέψη, λέξεις και ό,τι άλλο φέρνει χαρά.