Διαβάζω ό,τι έχω και ό,τι
πέσει στα χέρια μου. Ξεκινάω από τα ξεχασμένα βιβλία, τα καταχωνιασμένα σε
διάφορα σημεία του σπιτιού. Δυστυχώς, δεν είναι πολλά, αλλά αισθάνομαι ασφάλεια
με την ύπαρξη της Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Έγινε προέκταση της δικής μου
βιβλιοθήκης, προέκταση που φτάνει σε όποια πόλη κι αν βρεθώ. Μέσα στα λίγα
ξεχασμένα βιβλία του σπιτιού μου, λοιπόν, βρήκα και ένα που δεν είναι δικό μου,
ο κάτοχός του είναι τόσο διακριτικός που δεν το ζητάει, ούτε ρωτάει, περιμένει.
Είναι ένα βιβλίο που το
εξώφυλλο δεν με τραβάει να το διαβάσω, αυτές οι εκδόσεις Λιβάνη δεν μπορούν με
τίποτα να με κερδίσουν. Δεν θα το αγόραζα ποτέ. Ακόμη και η περίληψη στο πίσω
μέρος που υπό άλλες συνθήκες θα με έκανε να χαίρομαι για την ανακάλυψη ενός
ακόμη βιβλιοβιβλίου, με αφήνει ασυγκίνητη (να φταίει το άχαρο μπεζ του
φόντου;).
Στη γαλλική του εκδοχή αρκεί μια ματιά για να θες
να το κάνεις δικό σου - αν και οι ξένες εκδόσεις δε συγκρίνονται με τις ελληνικές.
Γνωρίζοντάς την, είχα ξεκινήσει την ανάγνωση αλλά πάλι δεν… καταχωνιάστηκε και ξεχάστηκε.
Μετά από τόσους μήνες που
περίμενε με έναν σελιδοδείκτη στις πρώτες σελίδες, επιτέλους προσπέρασα το
περιτύλιγμα και μπήκα μέσα στο κείμενο (βοήθησαν οι άχαρες εκδόσεις των
εφημερίδων, ο Μαρής διαβάζεται σε όποια έκδοση).
Ξεκινώντας την ανάγνωση του
Φέρμιν: οι περιπέτειες ενός μητροπολιτικού
κατεργάρη με περίμεναν οι υπογραμμίσεις και οι υποσημειώσεις του κατόχου του
αντιτύπου και πρώτου αναγνώστη. Τι έκπληξη! Ήταν σαν να το διαβάσαμε παρέα.
Συζήταγα μαζί σου, συμφωνούσα και διαφωνούσα: "ε όχι εγώ δεν θα το υπογράμμιζα
αυτό, έλεος είναι δυνατόν να σου αρέσει αυτή η μίζερη σκέψη; Ε ναι αυτή η
πρόταση μάλιστα, έχει όμορφες σκέψεις, που ναι σίγουρα έχουν πανιά…"
Ο Φέρμιν είναι ένας
αρουραίος που είχε την τύχη να γεννηθεί μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο της Βοστόνης
γνωρίζοντας ανάγνωση. Έτσι μπορεί να τρώει διαβάζοντας. Θα μάθει πολλά, θα
γίνει σοφός, σοφός αλλά μόνος. Ο βιβλιοπώλης η μοναδική του παρέα δε δείχνει να
τον συμπαθεί και ακόμα και όταν βρίσκει έναν άνθρωπο που δείχνει να τον
καταλαβαίνει και να του μιλάει θα τον χάσει. Τα πάντα θα χάσει, ολόκληρη η γειτονιά
του θα κατεδαφιστεί αλλά θα πεθάνει έχοντας ταξιδέψει και έχοντας ζήσει στα πιο
περίεργα μονοπάτια της φαντασίας του, ονειροπολώντας και διαβάζοντας. 
