Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Άνοιξη

Μπροστά στην άγραφη οθόνη με θέα ένα γαλάζιο κομμάτι ουρανού που διακόπτεται από τα γνωστά που κουβαλάνε οι ταράτσες των πολυκατοικιών. Μεγάλη περιέργεια έχω να δω τι θα προκύψει τώρα τελικά, πού θα πάει.



Ας κρατήσω λίγο το εποχικό πνεύμα, το πνεύμα της Άνοιξης που κοντοστέκεται, χτυπάει την πόρτα αλλά διστάζει στο κατώφλι του καιρού. Έρευνες λένε, με στοιχεία στατιστικά, ότι η ανάγνωση ευνοείται από την κακοκαιρία. Οι βόρειοι λαοί διαβάζουν κατακόρυφα περισσότερο από εκείνους του νότου. Και ακόμα μέσα την ίδια χώρα, άρα με την ίδια εκπαίδευση και νοοτροπία, υπάρχουν διαβαθμίσεις στα ποσοστά ανάγνωσης. Όπου ο καιρός είναι πιο ανοικτός, οι άνθρωποι διαβάζουν λιγότερο, εντυπωσιακά λιγότερο. Βγαίνουν έξω, επικοινωνούν αναμεταξύ τους, στέκονται στον προφορικό λόγο (μα έτσι και αλλιώς υπάρχει η κυριαρχία του προφορικού και της εικόνας εξαιτίας της καταλυτικής τηλεόρασης που κοιμάται και ξυπνάει την ίδια ώρα με εμάς και των διαδικτυακών κοινωνικών μέσων συνέχεια στην διάθεσή μας).

Είναι η Άνοιξη και το Καλοκαίρι, η καλοκαιρία, το εύκρατο κλίμα, λοιπόν, τόσο άσπονδοι εχθροί της φιλαναγνωσίας; Μπα, δεν θα το πάρω έτσι αβασάνιστα το αποτέλεσμα της μελέτης. Ενδιαφέρουσα η σύνδεση των στοιχείων του εξωτερικού περιβάλλοντος και της ανάγνωσης, και βέβαια θα έχουν κάποια αλληλεπίδραση, ο καιρός άλλωστε είναι παράγοντας που επηρεάζει τον άνθρωπο στα όλα του από πάντοτε, γιατί να μην έχει να κάνει και με την ανάγνωση; Και γιατί να μην συνδυάζεται η χαρά της ανάγνωσης με χώρους εξωτερικούς, με την φύση, το καφενείο, την καφετέρια, το λεωφορείο, το μετρό και κάθε μέσο που μας μεταφέρει, την παρέα, την παραλία (θέμα που έχουμε συζητήσει άλλοτε), γιατί ίσως δεν έχουμε φτιάξει την παράσταση τέτοιων αναγνώσεων, γιατί ίσως η αντίληψη της ανάγνωσης παραπέμπει σε ατομική, μοναχική δραστηριότητα, πράγμα που είναι και δεν είναι. Μοναχός κανείς διαβάζει αλλά διαβάζοντας δεν κάνει άλλο παρά να συνομιλεί με το κείμενο και κάθε κείμενο περιλαμβάνει ήχους και απόηχους πολλών κειμένων, κατά συνέπεια μέσα στην ανάγνωση κανείς συν-βρίσκεται. Το περιβάλλον της ανάγνωσης σπάνια έως ποτέ είναι βουβό και αποστειρωμένο, ακόμα και σε μια σιωπηλή βιβλιοθήκη, σε μια ήσυχη κρεβατοκάμαρα υπάρχεουν κίνηση, περάσματα και ακούσματα.


Ίσως πάλι οι διαβάζοντες να προσλαμβάνονται ως ιδιαίτερα, ευαίσθητα άτομα και από άμυνα να μην θέλουμε να εκπέμψουμε αυτό το σήμα.


Η εικονογράφηση στις Βολτίτσες δείχνουν την ευχαρίστηση της ανάγνωσης έξω, στην φύση, χωρίς τοίχους, στο κορίτσι που διαβάζει εντατικά να προλάβει την δύση του ήλιου, ο σεβάσμιος γέροντας με την μακριά γενειάδα που πλησιάζει τα αστέρια όσο περισσότερα βιβλία διαβάσει στην γη, την ξαπλωμένη κυρία ανάμεσα στα δέντρα, τα βιβλία στην βαλίτσα που έχει ξεβράσει η θάλασσα στην παραλία. Να και δυο πίνακες που έρχονται να δυναμώσουν το επιχείρημα. Το κορίτσι που διαβάζει στον ολάνθιστο κήπο μας στέλνει σε παραδεισένια μέρη. Ο μπρούμυτος εξερευνητής απορροφημένος περιηγείται τις σελίδες του βιβλίου του. Η κυρία στο καφενείο ευχαριστιέται το ποτήρι κόκκινο κρασί, την εφημερίδα και τον κόσμο. Υπάρχουν και πολλοί πολλοί παρόμοιοι πίνακες και φωτογραφίες.

Καλός καιρός και ανάγνωση γίνεται, είναι διπλή απόλαυση (ακόμα και σε μπαλκόνι της πόλης).


Και είχα πει ότι σήμερα θα μιλούσα για Τα μαύρα λουστρίνια της Μάρως Δούκα, μένει για επόμενη ανάρτηση…
Καλές ανοιξιάτικες αναγνώσεις!

11 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Χαλάλι τα μαύρα λουστρινάκια! Μια χαρά ήταν η ανάρτηση που βγήκε στο ανοιξιάτικο μπαλκόνι:-)

Χαιρετισμούς.

Elli είπε...

Διονύση γεια! Χαιρετισμούς και από εμάς για καλή εβδομάδα. Εεεε έχουν και τα μπαλκόνια την χάρη τους.

Brian είπε...

can you help an american family immediately?

http://familyindirenedofassistance.blogspot.com/

librarian είπε...

Μα τι πιο όμορφο από το να διαβάζεις κάτω από τον ήλιο την άνοιξη! Σε ανοιχτούς χώρους, με όμορφη θέα, με ένα βιβλίο για παρέα.
Πόσοι πίνακες απεικονίζουν τέτοιου είδους αναγνώστες, αλήθεια!
Πανέμορφη η ανοιξιάτικη ανάρτηση και ας έμεινε η Δούκα να περιμένει!

aerostatik είπε...

το εφάρμοσα το Σάββατο και πέρασα υπέροχα...

Rockmantic είπε...

Πανέμορφη η ανάγνωση με καλό καιρό :) Ειδικά εάν βρίσκεσαι σε εξοχή..! Τι πιο όμορφο, αλήθεια, από το να ακούς κελαηδήματα, θροΐσματα και τον αέρα; Από το να μυρίζεις μυρωδιές υπέροχες, βγαλμένες από της φύσης το συρτάρι; Και όλα αυτά ενώ απολαμβάνεις ένα ποίημα ή απορροφάς ένα μυθιστόρημα..!

Elli είπε...

libraria και βέβαια σε φαντάζομαι σε ανοιξιάτικα διαβάσματα!

aerostatik πόοοσο χαίρομαι που πέρασες ένα υπέροχο Σάββατο, σήμερα παραφυσάει για ανοιχτά διαβάσματα. Ο άνεμος είναι εμποδιστικός, συμπεριφέρεται στις σελίδες σαν φύλλα δέντρων..

Rockmantic τι ωραία εικόνα φύσης! Είναι φανερό ότι απολαμβάνεις αναγνώσεις ποίησης και μυθιστορίας στο φυσικό περιβάλλον!

Rockmantic είπε...

Πάντα το προσπαθώ και το επιδιώκω :) Είναι, ειλικρινά κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι καλύτερο!

Elli είπε...

Rockmantic είσαι ζωντανό, στην πράξη επιχείρημα της αρμονίας μεταξύ καλοκαιρίας καιανάγνωσης.

Rockmantic είπε...

Πάντα :)

Μαραμπού είπε...

Καλησπέρα, καλησπέρα.

Όταν πειραματίζεσαι με τις διαθέσεις της ανάγνωσης, πώς είναι δυνατόν να μην πειραματίζεσαι και με τις διαθέσεις του καιρού; Επάνω σ΄ένα βιβλίο διαβάζεις τις κλιματικές διαβαθμίσεις της λογοτεχνίας. Το ελαφρύ κύρτωμα - ή το σχεδόν διπλασίασμα του όγκου του, κυρίως σε εκείνα τα βιβλία με χαρτί εφημερίδας - μαρτυρά την επίδραση του καυτού καλοκαιρινού ήλιου. Οι ανεμοδαρμένες σελίδες, σαν τα ιστία ενός καραβιού εν πλώ, φανερώνουν την δυνάμη του θεού ανέμου. Το κίτρινο μονοπάτι στο εξώφυλλο αποκαλύπτει την μακρόχρονη παραμονή του σε μια προθήκη βιβλιοπωλείου υπό την επίδραση του ήλιου. Όταν η υποχθόνια υγρασία φωλιάζει στις σελίδες, είναι σίγουρη ένδειξη ότι το βιβλίο αυτό έμεινε για λίγες ώρες σ΄ένα τραπέζι κάποιο φθινοπωρινό Νοεμβριάτικο απόγευμα όταν ο θαρραλέος αναγνώστης του, το εγκατέλειψε στα γρήγορα για την θαλπωρή του τζακιού. Οι χοντρές σταγόνες, σαν τα δάκρυα ένος μωρού, στις φαιοκίτρινες σελίδες προειδοποιούν για τα ευεργετικά πρωτοβρόχια του Σεπτεμβρίου.

Μόνο αυτά επειδή ζούμε σε εύκρατο κλίμα. Αλλιώς θα διαβάζαμε και τους μουσώνες, τις αμμοθύελλες και τους τυφώνες. Και αν οι πρακτικές επιδράσεις του καιρού πάνω στο βιβλίο δε σας πείθουν, τότε δοκιμάστε να διαβάσετε το "Σπίτι με τα εφτά αετώματα" του Χόθορν - κείμενο βαθιά σκοτεινό και καταθλιπτικό σχεδόν στο σύνολό του - κάτω από τις ακτίνες ένος θερμού ήλιου! Ή τέλος πάντων, πειραματιστείτε όπως νομίζετε καλύτερα.

Υ.Γ. Τι θα μπορούσε να σύρει την librarian στην οθόνη του υπολογιστή της; Μια βροχή, ίσως...