Ψάχνω λίγες λέξεις, ξένες λέξεις, να κρυφτώ από πίσω σαν να θέλω να γίνουν ασπίδα.
Μου λείπουν τα βιβλία μου. Κάθε φορά ξέρω ότι είναι εκεί έτοιμα να στολίσουν με ωραίες λέξεις τις σκέψεις μου. Πάντα έχουν να μου δώσουν τις λέξεις που δε βρίσκω.
Τώρα είναι εκεί και εγώ είμαι αλλού.
Καταφεύγω στην παγκόσμια βιβλιοθήκη και ψάχνω μανιωδώς όμορφους στίχους, είπα, για καταφύγιο, χωρίς να φθονώ. Διαλέγω στίχους όχι για να μιλήσω αλλά σαν τοίχο για να κρύψω το πρόσωπό μου, θα συμφωνήσω με τον Αναγνωστάκη διαφωνώντας με τον Καρυωτάκη. Και ανάμεσα στους στίχους βρίσκω λέξεις που φτιάχνουν ορισμούς, ποιητές να μιλάνε για την ποίηση. Σαν να προσπαθούν να μου φτιάξουν τη διάθεση, τα καταφέρνουν μια χαρά.
Διαβάζω από εδώ, διαβάζω από εκεί και το ένα link με οδηγεί σε άλλες λέξεις.
Πάλι θα δανειστώ τα χρώματα της Δημουλά, έτσι για δώρο, δική μου ασπίδα:
Μονόκλινο σύμπτωμα
Aπορούν κάθε φορά οι ξενοδόχοι
που ζητώ μονόκλινο δωμάτιο στην πρόσοψη.
Mε κοιτάζουν σαν ν' απαιτώ θάνατο με θέα.
Έβαλα ενέχυρο τη θάλασσα
κι είπα να κάνω φέτος διακοπές σε βουνό
μη και ξορκίσουν τα θροΐσματα τους δάσους
εκείνο το δαιμονισμένο σύνδρομο επιστροφής
που κυριεύει αυτοστιγμεί κάθε διαφυγή μου.
Aν μ' αγκαλιάσει σκέφτηκα ενός δέντρου
ο σάτυρος κορμός μπορεί και να ριζώσω.
Kαι στο βουνό τα ίδια.
Σαν να 'ταν σιδερένιο το δωμάτιο
κι ο καθαρός ανάλαφρος αέρας απέπνεε κλειδαριά.
Nα ξεκλειδώσω πάλευα με τα ηρεμιστικά μου
αλλά εκείνα ήτανε πιο άρρωστα από μένα.
Tα ίδια που έγιναν στην Πύλο
η ίδια άτακτος φυγή πρόπερσι από τη Σύρο
στην Kαλαμάτα πέρσι τρισχειρότερα
γεμάτο το τραίνο και θέλανε τα κλάματα
να πάμε πίσω στην Aθήνα με τα πόδια.
Tέτοια μανία καταδιώξεώς μου κυριεύει τους τόπους.
Nα μου λείπει η απουσία σου;
Δεν έρχεται μαζί μου την αφήνω σπίτι.
Όρος ρητός της αλλαγής να μην ακολουθήσει.
Άπληστο που είσαι Aνεξήγητο.
Tόση διαφάνεια καταπάτησες για τη διασφάλισή σου
κι έκανες θέρετρό σου τώρα
αυτό το ανεξήγητο σύμπτωμα εχθρικό μου.
Nα επιστρέφω αμέσως. Mε λεωφορείο ταξί
αν πετύχω κανένα φεγγάρι που επιστρέφει κι εκείνο
στην πιάτσα του αδειανό.
Oλέθρια συνήθεια. Όχι τίποτ' άλλο
μα αν δεν μ' αρέσει να δούμε πώς θα επιστρέψω
από τον κάτω κόσμο σου Aνεξήγητο.
Ακόμη λυπάμαι που τα άπαντα της Δημουλά δεν έχουν μπει στη βιβλιοθήκη μου, αλλά σε ποια βιβλιοθήκη μου...
23 σχόλια:
γιατί δε μου αρέσει η Δημουλά ?
Γιατί αρέσει πολύ σε εμένα και είσαι πνεύμα αντιλογίας!
Γείωση το πρώτο σχόλιο! δεν σου άρεσε καθόλου αυτό το ποίημα δηλ.;
Λοιπόν πέρσι ήταν που στα διαλείμματα στην τότε δουλειά μου.. όταν τύχαινε να βγω έξω.. πήγαινα στο συνοικιακό βιβλιοπωλείο και ξεφύλλιζα..συνέχεια το βιβλίο με άπαντα της Δημουλά..Σκεφτόμουν πάντα θυμάμαι "μόλις πληρωθώ στο τέλος του μήνα θα έρθω να το πάρω..", τελικά πάντα κάτι άλλο αγόραζα.. :)) Πάντως εμένα μου αρέσει πολύ η Δημουλά και ναι ο aerostatik είναι πνεύμα αντιλογίας χιχι :) πλάκα κάνω..
Να είσαι καλά, διέξοδο, διαφυγή, καταφύγιο στην ποίηση..... αυτό χρόνια.. κάνω, φιλιά..
Καλλιτέχνιδά μου καλημέρα! Η εμπειρία μου στο βιβλιοπωλείο μου έμαθε ότι η ποίηση και περισσότερο τα άπαντα ποιητών είναι τα νούμερο ένα βιβλιά που κλέβουν.
Όλοι θέλουμε να έχουμε ποίηση στη βιβλιοθήκη μας αλλά για κάποιο λόγο τη θέλουμε τσάμπα... τι να πω...
Πώς ήταν η βόλτα σου στο Βερολίνο;
@
καλησπέρα
και
καλημέρα μαζί !
Ούτε εμένα μου αρέσει η Δημουλά.
Αλλά μου λείψαν οι αναρτήσεις σας, οπότε σας συγχωρώ....
"Η ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση".
Ρόμπερτ Φροστ
Να προσθέσω και γω μια ρήση πλάι στις υπόλοιπες. Είναι μια φράση που μ' έχει στοιχειώσει πραγματικά. Αν η μετάφραση δεν μπορεί να μεταφέρει το ύφος και τη διαύγεια του πρωτοτύπου, τότε λυπάμαι για τις χαμένες μου αναγνώσεις. Αναζητώ εναγωνίως μια υπεύθυνη απάντηση!
"Χρειάζεται πολλή απελπισία δυσαρέσκεια και απογοήτευση για να γράψεις λίγα καλά ποιήματα. δεν μπορεί ο καθένας ούτε να την γράψει ούτε να την διαβάσει" ... αυτή είναι η άποψη του Μπουκόβσκι για την ποίηση, που την εκφράζει μέσα από το ομώνυμο ποίημά του.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν. Η ανάρτηση σου, μας γαργαλά την γλώσσα! Χαίρομαι που επέστρεψες στην ενεργό δράση. Όσο για τη Δημουλά... κάποια βιβλιοθήκη θα βρεθεί να την στεγάσει ολόκληρη! Σε φιλώ.
Δεν υπάρχουν λόγια για τη Δημουλά, φίλη μου. Λέξεις αγκάθια και εικόνες ποτάμια. Ό,τι και να επι-λέξεις προκύπτει μέγα φιλοσοφικό μαρτύριο. Όσο για το δικό σου το μαρτύριο για τις λέξεις-που θυμάμαι το είχε και ο Ελύτης- εύχομαι να είναι του Ταντάλου...:)
Φιλιά!
Quartier libre χαίρομαι που σε βλέπω στα μέρη μας... αφού δεν έρχεσαι από το νησί τώρα που είναι στα πιο όμορφά του...
Κατερίνα λυπάμαι που επέστρεψα με ποίημα που δεν σ' αρέσει... Αλήθεια για πες μου έναν αγαπημένο σου ποιητή να επανορθώσω....
Μαραμπού πράγματι αυτό που αναφέρεις είναι ένα θέμα που έχω συζητήσει αρκετά. Πράγματι η ποίηση χάνεται στη μετάφραση και ίσως να είναι η δυσκολότερη. Δεν είναι δουλειά για μεταφραστή αυτό, περισσότερο νομίζω ταιριάζει σε ποιητή. Είναι που μεταφράζοντας ένα ποίημα είναι σαν να το πλέκεις από την αρχή. Το κάνεις λίγο άλλο που δεν θα το αναγνώριζε αυτός που το σκέφτηκε.
Θεωρώ απαράδεκτες τις εκδόσεις που δεν έχουν δίπλα το ποίημα στην αρχική του γλώσσα. Ακόμη πιο απαράδεκτες τις μεταφράσεις που έγιναν από άλλη μετάφραση.
Ωστόσο δεν θεωρώ καμιά μου ανάγνωση χαμένη. Όχι, όχι όλες κάτι μου έδωσαν. Είναι σαν να θεωρώ χαμένη μια συζήτηση με κάποιον φίλο.
Όσο για τα λόγια του Μπουκόβσκι, μάλλον θα διαφωνήσω. Χρειάζονται πολλά περισσότερα για να γράψεις ένα μόνο καλό ποίημα. Δεν ξέρω τι, μάλλον περισσότερα από όσα μπορώ να φανταστώ.
Τροφή για σκέψη το σχόλιό σου.
Σε ευχαριστούμε!
Αγαπητέ επί λέξει, όλα αυτά είναι οι λέξεις της Δημουλά, όλα αυτά οι λέξεις γενικότερα.
Όσο για τον Ελύτη, σαν να αδυνατώ να το πιστέψω. Διαβάζω ένα απόσπασμα από το Μονόγραμμά του που το έχω για παρεα και πιο πολύ δεν το πιστεύω. Κι είναι μόνο ένα απόσπασμα.
Να είσαι καλά και μη σταματάς την καλή δουλειά.
Είναι σαν να μου μεταφράζεις τα λόγια ενός φίλου που κάθεται μαζί μας στο τραπέζι αλλά, μιλά στην μητρική του γλώσσα, για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα που ανέφερες.
Όταν έγραψα για χαμένες αναγνώσεις, δεν εννοούσα ανώφελες μα, ελλιπείς!
Και επειδή μου άρεσε το παράδειγμά σου με τη συζήτηση μεταξύ φίλων, θα σου μεταφέρω μια εικόνα που βίωσα το περασμένο πάσχα. Συζητούσαμε σε ένα τραπέζι. Μια φίλη μου, μετέφραζε τις σκέψεις του Άγγλου φίλου της σε μένα. Αν και η φίλη μου με ξέρει όσο κανείς άλλος και θα μπορούσε να αποδώσει πιστά και με επιτυχία σε μένα, τα συναισθήματα και το ύφος του Άγγλου συνομιλητή, εγώ ένιωθα πώς κάτι χάνεται, αποχρώσεις των σκέψεων που ξεθωριάζουν. Και να σκεφθείς ότι διατηρούσα το σημαντικό προνόμιο να ισοσκελίζω κάπως την λεκτική ατονία με την οπτική παρατήρηση του συνομιλητή.
Για ένα τέτοιο κενό, έγραψα πριν, που, όταν έχει να κάνει με κάτι που αγαπώ και αναζητώ με θέρμη, αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία.
Ευχαριστώ για το νυχτερινό "βήμα"! Ανταποδίδω με κάτι οικείο, νομίζω.
http://www.youtube.com/watch?v=MLZYa5l2z0I&feature=related
Μαραμπού ελλιπές μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Ακόμα και ένα βιβλίο καλογραμμένο αλλά όχι του δικού σου γούστου. Ένας φίλος που αγαπάς και εκτιμάς αλλά σου δίνει λιγότερα από ό,τι θα μπορούσε.
Στη συγκεκριμένη εμπειρία που αναφέρεις, δε νομίζω να έχασες κάτι αλλά μόνο κέρδισες.
Όσο για το βιντεάκι που άφησες, έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο και απορώ. Η Δημουλά κυκλοφορεί και σε cd? Καλοί οι στίχοι αλλά με τα όλα του γύρω γύρω πάει πολύ, υπερβολή. Απορώ.
Λατρεύω την ποίηση, που ταξιδεύει με τα πανιά της ανοιγμένα από την πύκνωση ως την αφαίρεση και πάλι πίσω. Η Δημουλά μου αρέσει κυρίως στα πρώτα της έργα. Από ένα σημείο και πέρα νομίζω πως εγκλωβίστηκε στην μανιέρα της, αν και πάντα έχει κάτι ουσιαστικό να πεί.
Καλημέρα Δημήτρη! Δυστυχώς έχω διαβάσει μόνο σκόρπια ποιήματά της. Ε θα πάρω κάποτε τα άπαντα και θα σου απαντήσω :)
Η ανάρτησή σου μου θύμισε τις όμορφες περσινές διακοπές μου στη Χίο και σε ευχαριστώ γι' αυτό.
Να είσαι καλά.
Η βόλτα η εικονική, μέσω φωτο ήταν μια χαρά :) η πραγματική δεν είναι στο πρόγραμμα, βρε δεν ήταν δικές μου οι φωτο.. :))) παραθέτω τα links στο τέλος του post! Να σαι καλά!
Χαχα! Κι εγώ νόμιζα ότι ήταν δικές σου οι φωτό! Να πας πάντως είμαι σίγουρη ότι θα το ευχαριστηθείς!
Καλημέρα ζεστη κυριολεκτικά και μεταφορικά! Η βιβλιοθήκη όπως όλα τα μεγάλα πράγματα είναι μια ιδέα. Βιβλιοθήκες έχουμε δημιουργήσει μόνιμες, βασικές, ημιμόνιμες, δανεικές και βάλε, όπου έχουμε ζήσει, εδώ και εκεί. Η μεγάλη μας όμως βιβλιοθήκη είναι μέσα μας, αυτή που κουβαλάμε μαζί μας παντού, αυτή που αντλούμε τα όπλα ομορφιάς και επιβίωσης στις αντιξοότητες. Τα λόγια και η ποίησή τους, ευτυχώς βρίσκεται και στο διαδίκτυο που δεν κοιμάται ποτέ και μας περιμένει.
Δίκαιο έχεις και αδυνατώ να διαφωνήσω με το σοφό μου φιλαράκι. Αλλά εσύ, παραπάνω από τον καθένα θα μπορείς να φανταστείς πόσο άχαρο είναι να ζεις με γυμνούς τοίχους. Την είχα προβλέψει αυτή τη μέρα και να την που έφτασε.
Σε ευχαριστώ όμως για τα παρηγορητικά σου λόγια :)
Αγαπημένη η Κική Δημουλά!
Εξαιρετική η επιλογή σου.
Από τα λόγια των ποιητών για την ποίηση μου άρεσαν του Σεφέρη:
"Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα."
Librarian μου, σε βρίσκω λίγο πληγωμένη; εσύ μακριά από βιβλιοθήκη; γυμνοί τοίχοι;
Το καλοκαίρι είναι όμορφο σοφό μου αστεράκι, δες έξω από το παράθυρο, πλημμυρίζει το φως:)
Γεια σου αστεράκι! Χαίρομαι που σου άρεσαν οι λέξεις της Δημουλά.
Εεεμ έτσι είναι, όλα τα βιβλία που έχω εδώ είναι από κάπου δανεισμένα. Από το παράθυρό μου η θέα είναι λίγο γκρι αλλά ευτυχώς φτάνει ως εδώ η μυρωδιά της θάλασσας. Και βέβαια το καλοκαίρι είναι όμορφο!
Να' σαι καλά και σε ευχαριστώ για τη βόλτα σου στα μέρη μας!
κική δημούλα, τόσο αγαπημένη..αλλα τα λόγια σου στις πρώτες παραγράφους..με "αναγκασα¨" να αφήσω σχόλιο.
λες και τα γραφα εγω....
...Ψάχνω λίγες λέξεις, ξένες λέξεις, να κρυφτώ από πίσω σαν να θέλω να γίνουν ασπίδα....
ευχαριστώ! καλημέρα
Κοπρόγατα χαίρομαι που σε βλέπω μετά από τόσαι καιρό! Ελπίζω να μπορώ με τα λόγια μου να σε "αναγκάζω" κάθε φορά!
:)
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου