Μεγάλη νίκη αισθάνομαι ότι κατάφερα, μεγάλη ικανοποίηση του τύπου ότι ο επιμένων νικά τέλος πάντων. Εξηγούμαι. Διηγούμαι την ιστορία. Πάει αρκετός καιρός τώρα, κοντεύει σχεδόν χρόνος, που τακτικός επισκέπτης και «σχολιαστής» στις Βολτίτσες ανέφερε τον τίτλο και τα στοιχεία ενός βιβλιοβιβλίου. Τίτλος άγνωστος, βιβλίο αδιάβαστο. Χμ! Ας κρατήσω τον τίτλο του κρυφό για λίγο και ας μπω στην περιπέτεια απόκτησης και ανάγνωσής του.
Το βιβλιοβιβλίο γαλλικής προέλευσης έχει μεταφραστεί στα ελληνικά το 1999, 181 σελίδες, και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φυτράκη. Αυτή η πρώτη πληροφορία ήταν εύκολο να εντοπιστεί. Η εικόνα του εξωφύλλου δεν είναι διαθέσιμη από τον διαδικτυακό τόπο της Πρωτοπορίας, είναι διαθέσιμη από την ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ που σε αγκύλες πληροφορεί ότι [κυκλοφορεί].
Αρχίζει στην συνέχεια η αναζήτησή του. Ξεκινά από την κοντινή περίμετρο, το γειτονικό βιβλιοπωλείο. Και βέβαια, αναμενόμενο, δεν υπήρχε αλλά πρόθυμα θα το έψαχναν στο δίκτυο τροφοδοσίας τους. Πέρασε μια εβδομάδα, πέρασαν δυο και τρεις. Τίποτα. Εξακολούθησε η αναζήτηση σε διάφορα πιθανά μέρη, μπας και εκεί κάποιο αντίτυπο είχε ξεμείνει, μικρές εστίας ελπίδας που δημιουργούνταν και δεν έσβηναν παρά την μικρή τους τροφοδοσία. Μετά από πέντε εβδομάδες ομολογία αποτυχίας. Το βιβλίο, σύμφωνα με έγκυρες και διασταυρωμένες πληροφορίες, είχε πολτοποιηθεί μέχρι τελευταίας σελίδας. Φτου! @#$% Να γιατί υπάρχει το παζάρι των βιβλίων στην πλατεία Κλαυθμώνος, για να μην πολτοποιούνται τα βιβλία όταν τιγκάρουν οι αποθήκες των εκδοτών, για να μπορούν να προωθηθούν και λίγο παραπέρα αλλιώς. Το επόμενο βήμα ήταν να το ψάξω παλαιοβιβλιοπωλικά σε στέκια γνωστά και σε μέρη άγνωστα. Ποδαρόδρομοι ατέλειωτοι. Και πάλι οι απαντήσεις αρνητικές, όχι δεν το έχουμε, μερικές φορές κάποια αχνή μνήμη ανακαλούσε χωρίς αποτέλεσμα μιας και δεν βρισκόταν. Φτού και πάλι φτου! @#$%^&* Τώρα άρχισε να φυτρώνει το αίσθημα της απογοήτευσης αλλά όχι ακόμα της παραίτησης. Βιβλιοθήκες, γνωστοί, όλοι κάτι έχουν ακουστά, ναι το ξέρουν, είναι παλιό όμως (του 1995, και θεωρείται παλιό και για αυτό δικαιολογημένα εκτός αγοράς), δεν είχε επιτυχία, κανείς δεν το έχει, στο πουθενά πάλι η κατάληξη. Γκαντεμιά! Και τότε παίρνει άλλη τροπή το γύρεμα, εκτός συνόρων, Γαλλία μεριά. Και εκεί το ξέρουν, ναι, και την συγγραφέα που είναι δημοσιογράφος αρκετά γνωστή, έχει γράψει και άλλα. Η αναζήτηση γίνεται στον κόσμο των παλιών και ανακυκλώσιμων βιβλίων και επιτέλους, μα τον Τουτατή, ω της ευχάριστης έκπληξης, χάρη στην επιμονή φίλου, το αποκτώ, και τώρα το κρατώ στα χέρια μου. Μικρό σε σχήμα, τσέπης, 156 σελίδες, μεγάλα στοιχεία, με πολλούς διαλόγους, απλή γ
λώσσα Η τιμή σε γαλλικά φράγκα, προευρώ κατάσταση. Το έχω και σχεδόν δεν το πιστεύω, έχει περάσει τόσος καιρός κιόλας!
Με λίγα λόγια η πρωτοπρόσωπη ιστορία έχει ως εξής: η συγγραφέας μόλις έχει χωρίσει και πέφτει σε αυτήν την διάθεση της αναδιοργάνωσης του εαυτού της, του χρόνου και αποφασίζει να μην ψάξει άλλον άντρα αλλά να ψάξει άλλους συγγραφείς. Της φαίνεται πιο ανώδυνο. Αν και παραδέχεται ότι δεν είναι σπουδαία αναγνώστρια (είναι βέβαια καλύτερη από όσο περιγράφει τον εαυτό της), προσπαθεί να διαβάσει. Γράφεται στην Βιβλιοθήκη της γειτονιάς της και δίνει πιστές και παραστατικές και με αίσθηση χιούμορ και κριτικής, εκδοχές για την εικόνα της Βιβλιοθήκης, τα ράφια, τους αναγνώστες και τις διαδικασίες δανεισμού. Η όλη υπόθεση αρχίζει όταν συναντά υπογραμμισμένα (εξού και ο τίτλος) αποσπάσματα τα οποία βγάζουν νόημα σχετικά με την ζωή της και είναι κάπως σαν να απευθύνονται αποκλειστικά και μόνο σε εκείνην. Μπαίνει σε μια φαντασίωση ότι υπάρχει ένας κάποιος που παίζει το κρυφτούλι μαζί της, που καθοδηγεί τα διαβαστικά της βήματα από συγγραφέα σε συγγραφέα, με σκοπό να την οδηγήσει κοντά του. Ζει για να εντοπίσει τα υπογραμμίσεις του, για να απαντήσει αρχικά με δικές της υπογραμμίσεις και στην συνέχεια με γράμματα που δεν ξέρει πού ακριβώς να τα απευθύνει. Όλο το σκηνικό της δίνει μια ζωή, της φτιάχνει μια προσδοκία που άλλοτε την ενθουσιάζει και άλλοτε την απονευρώνει. Το τέλος καλό μιας και μέσα από διάφορα στάδια και περάσματα, επανασυνδέεται με την πραγματικότητα και βρίσκει έναν υποστηρικτικό σύντροφο με σάρκα και οστά.
Η ιστορία μου μοιάζει πολύ αυτοβιογραφική, δροσερή και παιχνιδιάρα μέσα στον παραλογισμό της και στην τελική δεν χρειάζεται να πω πόσο πολύ χαίρομαι που την διάβασα επιτέλους. Ένα ατόφιο βιβλιοβιβλίο ακόμα.
8 σχόλια:
Είναι ικανοποιητικό να υπενθυμίζονται & να αναδυκνείονται για αναγνώσεις παλαιότερα βιβλία και όχι μόνο τα πρόσφατης κυκλοφορίας.
Προσφέρουν & τη χαρά της αναζήτησης & την προσδοκία της απόκτησής τους.
ps o σχολιαστής σου εκφράστηκε ως υπογραμμιστής του τίτλου :)
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σχολιαστή-υπογραμμιστή! Όλα αλήθεια, τα νέα διαβάσματα δεν θα πρέπει να ισοπεδώνουν τα παλιά και λίγος χρόνος για κλασικά ζητούμενα θα πρέπει να μένει. Άσε με την ιστορία απόκτησης, περιπέτεια ολάκερη!
εγώ βρίσκω συγκινητική πολλές φορές την ιστορία ενός βιβλίου από την αρχή μέχρι τον τελευταίο αναγνώστη.Την πορεία του μέσα στο χρόνο κι όχι μόνο τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας του.Έχω κι εγώ αναζητήσει έτσι ένα βιβλίο και καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου,όταν επιτέλους ήρθε το βιβλίο στα χέρια σου.
Ουφ τι καλά είναι να ακούει κανείς ότι έχει δικές του ιστορίες που ακουμπάνε σε δικές του. Παρόλο που το βιβλίο είναι βιομηχανικό προϊόν κάθε αντίτυπο έχει την δική του διαδρομή ενσωματωμένη πάνω και μέσα του. Έτσι σκέφτηκαν οι βιβλιάνθρωποι της Φλωρεντίας όταν αποφάσισαν να συντηρήσουν τα βιβλία τους και όχι να τα αντικαταστήσουν μετά την πλημμύρα στα τέλη του 1960. Άσε που έτσι έβαλαν τα θεμέλια της συντήρησης εντύπων.
Διάβασα την αναρτηση αυτή "απνευστί":) Αληθινά την απόλαυσα! Σαν ένα κυνήγι θυσαυρού για σένα Εlli, τόσο αυθορμητα γραμμένο, αλλά και η υπόθεση του βιβλίου άλλο ένα κυνήγι συναρπαστικό, διαφορετικό!
Μου θύμισες έναν θείο μου, που είχε μια εξαιρετική βιβλιοθήκη και αναζητούσε ένα βιβλίο που δεν το έβρισκε πολλά χρόνια. Δεν θα ξεχάσω την χαρά του όταν η ξαδέλφη μου το βρήκε σε ένα βιβλιοπαλαιοπωλείο, το έδεσε με δέρμα και του το χάρισε στην γιορτή του. Ήταν "Η στροφή" του Ίωνα Δραγούμη. Η αλήθεια είναι ότι όταν το διάβασα δεν μπορω να πω ότι με κέρδισε, όμως καταλαβαίνω,
την χαρα του γιατί βρήκε αυτό που έψαχνε ως συλλέκτης ή και όχι μόνο.
Καλό μήνα στις φανταστικές βολτίτσες!!:))
Στο παζάρι στην Κλαυθμώνος βρήκα πέρσι την "Κοιλιά του παρισιού" του Ζολά, ένα εκπληκτικό βιβλίο με 3,5 ευρώ... Απορώ, απορώ, άντε καλά ο κόσμος που δεν το αγοράζει γιατί σου λέει Ζολά, κοιλιά Παρισιού, δε μ'ενδιαφέρει. Μα ο εκδότης? Που το διάβασε, που το επέλεξε, που το εξέδωσε, γίνεται να το πάει για πολτοποίηση?
Τουλάχιστον στο παζάρι, τα βιβλία πιάνουν τόπο.
Δεν μπορώ να καταλάβω lemon αν τα βιβλία που είναι σε αυτό το παζάρι πάνε για πολτοποίηση γιατί έχω τσκεκάρει ότι κάθε χρόνο έχει τους ίδιους τίτλους, όπως επίσης έχω δει τίτλους σε αυτό το παζάρι μετά να υπάρχουν σε βιβλιοπωλεία εκδοτικών (φυσικά στην τριπλάσια τιμή).
Έλλη μου!!! Το βρήκες, λοιπόν!!! ;-) Πολύ χάρηκα! Μου έλειψες, φιλιά!!
Δημοσίευση σχολίου