Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Πίσω στα παιδικά βιβλιοβιβλία

Περνάω από το βιβλιοχαρτοπωλείο της γειτονιάς, δεν κοντοστέκομαι καν, δεν θέλω να μπω σε κανέναν πειρασμό, έχω πολλά διαβάσματα, στοίβες σε διάφορα σημεία και άλλες τόσες δουλειές διαβαστογραφερές. Προσπαθώ, πάντως προσπάθησα μα η άκρη του ματιού μου πιάνει ένα μεγάλο, φωτεινό, χαρούμενο, παιδικό βέβαια, βιβλίο με ένα ζούδι να διαβάζει ευχάριστα απορροφημένο στην μπανιέρα του και ολόγυρα ράφια με βιβλία και χάμω άλλα σε ντάνες και ένα πλατιά ανοιγμένο. Εεε πάει πολύ, αυτόματη στροφή, κάρφωμα, είσοδος, απτική επαφή, άνοιγμα, εικονογράφηση που κόβει την ανάσα και οι δυο πρώτες αράδες: «Ο Ατσίδας είναι πάντα μ’ένα βιβλίο στο χέρι./Όπου σταθεί και όπου βρεθεί διαβάζει.»
Είναι δυνατόν να μην το πάρω εδώ και τώρα, άμεσα, χωρίς άλλη σκέψη, αναβολή, χρονοτριβή. Όχι, δεν είναι! Παίρνω επ’ ευκαιρία και τρία άλλα.
Με την σακούλα και την λεία και μικρές ενοχές αλλά και ανυπόμονη χαρά βιάζομαι να επιστρέψω, να πιάσω, να φυλλομετρήσω χαλαρά, να πάρω τις πρώτες εντυπώσεις, να σχεδιάσω τον χρόνο που θα τους βυθιστώ.
Η ταυτότητα του βιβλίου: τίτλος Ο Ατσίδας και ο κλέφτης, συγγραφέας ο Ζαν-Μπατπίστ Μπαρονιάν, εικονογράφος ο Λ. Λοράνς, μεταφραστής ο Βαγγέλης Τασιόπουλος, εκδόσεις οι Σύγχρονοι Ορίζοντες. Πρωταγωνιστής ο Ατσίδας, η κυρία Αίγα, υπεύθυνη της δημόσιας βιβλιοθήκης, η παρέα από τα διαβαστερά ζώα και ο Μαυροκόρακας. Η υπόθεση απλή: ένα βιβλίο λείπει από ψηλό ράφι, επικρατεί αναστάτωση από την απώλεια, βασικός ύποπτος εξαιτίας του ύψους της η καμηλοπάρδαλη, όμως τα ίχνη οδηγούν κάτω από την σκεπή και τον βυθισμένο στην ανάγνωση Μαυροκόρακα «Μου γυάλισε το εξώφυλλο» λέει σαν γνήσιος μαυροκόρακας «κι ήθελα να το διαβάσω. Δεν είμαι κλέφτης. Θα το βάλω πάλι στη θέση του.», διαβεβαιώνει ο ένοχος. Κατάληξη και ποινή του η ανάγνωση να διαβάσει δυνατά σε όλους την ιστορία του βιβλίου. Βιβλιομανία από μικρή ηλικία, φροντίδα για τα βιβλία και η ανάγνωση μια δραστηριότητα ανοικτή, που μοιράζεται.

Μυστήριο για βιβλία που εξαφανίζονταν από την βιβλιοθήκη λύνει και ο Ζαχαρίας σε μια από τις περιπέτειές του, Το μυστήριο της Βιβλιοθήκης, συγγραφέας-εικονογράφος ο Δημήτρης Κερασίδης, εκδόσεις Μαλλιάρης παιδεία. Βιβλιοβιβλίο που περίμενε στο ράφι την κατάλληλη στιγμή να ωριμάσει, να έρθει να ταιριάξει και έχει να κάνει με χαμένα βιβλία. Σε αυτήν την περίπτωση ο ποντικοΖαχαρίας θα πρέπει να κερδίσει σε ένα διαγωνισμό γνώσεων την πάνσοφη ομάδα των αρουραίων προκειμένου να απαλλάξει τους εγκυκλοπαιδικά ηττημένους ποντικούς από το να τους πληρώνουν τυρί. Ο ποντικός μπάρμπα-Λάμπρος μαθαίνει τρώγοντας σελίδες μα αρρωσταίνει, ο Ζαχαρίας μαθαίνει διαβάζοντας τρεις μήνες και τελικά κερδίζει στον διαγωνισμό. Τα βιβλία δεν εξαφανίζονται πια και ας αναρωτιούνται πώς έγινε αυτό ο βιβλιοθηκάριος κύριος Ραφοθέτης και ο αστυνόμος Ψάχνος.

Δυο παιδικά αστυνομικά με φόντο δράσης βιβλιοθήκες, οι χώροι με τους δαιδαλώδεις διαδρόμους, τις γωνιές, την επιβεβλημένη ησυχία, την υποβλητική ατμόσφαιρα και αντικείμενα αναζήτησης πολύτιμα βιβλία που κλείνουν γνώσεις προσφέρεται. Ήρωες από τον κόσμο των ζώων. Τρία βασικά χαρακτηριστικά: παιδικά, μυστήριο και βιβλιοθήκες με βιβλία που εξαφανίζονται.
Καλή εβδομάδα που μόλις εμφανίστηκε!.

9 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Μπορώ να πω ότι ακόμη και τώρα μου αρέσουν τα παιδικά! Άλλη φάση!
Τόσο αθώα.. :)

librarian είπε...

Επιστροφή λοιπόν στα παιδικά βιβλιοβιλία. Και πάνω που είχα πει ότι τα εξαντλήσαμε, όλο και κάτι εμφανίζεται για να μου θυμίσει ότι η ιστορία δεν έχει τέλος.

Ακόμη και μετά από ένα χρόνο που είμαστε εδώ τα βιβλιοβιβλία δείχνουν συνεχώς να αυξάνονται στη σκέψεις, στις λέξεις, στα ράφια.
Αλήθεια έτος έκδοσης των βιβλίων; δεν μπορεί να μην είναι πρόσφατα (δικαιολογία που δεν τα ήξερα ψάχνω).

Όντως πως να μπορέσεις να αντισταθείς σε τέτοια εξώφυλλα. Κι εγώ στον ίδιο πειρασμό θα έμπαινα ακόμη και με άδειο πορτοφόλι. Εξώφυλλα που με κάνουν να φαντάζομαι την εσωτερική εικονογράφηση που δε βλέπω και ζηλεύω. Μόνο να τα φανταζομαι μπορώ από την υπόθεση που διάβασα.
Σε ποιον δεν αρέσουν τα παιδικά βιβλία Hfaistiwna, είναι σαν να μπαίνεις σε ένα μαγαζί με παιχνίδια και να χαμογελάς, χωρίς να ξέρεις το λόγο.
Είναι το μυαλό που όλο βρίσκει και πάει και θυμάται...

Άστρια είπε...

Χαμογελώ τώρα που κάνω την βόλτα μου εδώ. Δεν γινόταν αλλιώς:)!

Είστε καταπληκτικές, πού τα ξετρυπώνετε όλα αυτά τα όμορφα;!!!
"Αστυνομικό" παιδικό με τόση φαντασία και πάλι γύρω από τα βιβλία!

Λοιπόν σας στέλνω κάτι που χθες το είδα στο youtube και αμέσως σκέφτηκα εσάς. Ε, σήμερα, ήρθε και ως παιδικό θέμα να ταιριάζει :)))

http://www.youtube.com/watch?v=Xta8Feaon2M&feature=channel

Σας φιλώ καληνύχτα:))

librarian είπε...

Καλησπέρα αστεράκι! Σε ευχαριστούμε για τη σκέψη! Εννοείται πως μας αρέσει και πως όλα αυτά είναι ευπρόσδεκτα εδώ!

Καλή συνέχεια!

paramythou είπε...

Ενα παρόμοιο με τον Ιγνάτιο τον ποντικό που ήταν βιβλιοφάγος είχε γράψει και ο Τριβιζάς. Μπορεί η ιστορία να μην είναι τόσο πρωτότυπη, όμως οι βιβλιοθήκες είναι κατάλληλο σκηνικό για παιδικές ιστορίες.
Τις διαβάζω μανιωδώς σαν παιδί κι εγώ , όπως έσείς εδώ....

CANDY είπε...

Καταρχήν χρόνια σας πολλά! Εύχομαι να συνεχίσετε την καλή δουλειά που κάνετε σ' αυτό το blog με την ίδια όρεξη για πολλά χρόνια ακόμη!
Φυσικά και θα 'θελα να αναφέρω ότι μου άρεσε πολύ η ανάρτηση μιας και ότι έχει να κάνει με την παιδική ηλικία με συναρπάζει, πόσο μάλλον τα παιδικά βιβλία τα οποία αποτελούν συνονθύλευμα αθώας γραφής, φαντασίας και πλούσιας εικονογράφησης. Ποιόν άραγε μπορούν να αφήσουν ασυγκίνητο αυτά τα στοιχεία?
Σίγουρα όχι εμάς που μέσα μας παραμένουμε πάντα παιδιά!

Elli είπε...

Hfaistiwna γεια και χαρά! Χαίρομαι που τα παδικά έχουν και μεταπαιδικό κοινό, καιέμάς όλους

librarian διαδρομές με επιστροφές γεμάτη, με ματιές πάνω από τον ώμο, που δεν τελειώνουν. Ομολογώ ότι έχω μεγάλη αδυναμία στα βιβλιοβιβλία, στα εξώφυλλα, στα χρώματα.

Άστρια φιλενάδα γεια, τι καλά που μας επισκέπτεσαι και μας σκέπτεσαι...

Μαίρη Σάββα υπάρχει μεγαλούτσικη λίστα με παιδικά βιβλιοβιβλία, ελληνικά και μεταφρασμένα. Μακάρι να μέναμε παιδιά! Για τον Ιγνάτιο θα βρεις περισσότερα
http://tobaccorri.blogspot.com/search?updated-max=2008-04-13T13%3A03%3A00%2B03%3A00&max-results=7 αναρτημένο την Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Candy ευχαριστούμε για τις ευχές που χρονίσαμε, μακάρι να έχουμε δυνάμεις και ιδέες να συνεχίζουμε. Πάντως βοηθάει να ακούμε λόγια καλά και να γίνονται κουβέντες. Όλα αυτά είναι τα παιδικά, ωραία λες για τα μέρη τους.

Mariela είπε...

Καλησπέρα,
τώρα τελευταία δεν βολτάρω συχνά στα μπλογκ λόγω αυξημένου φόρτου εγασίας, όμως κάθε φορά που περνώ από εδώ έχω την αίσθηση ενός υπέροχου κήπου, μιας όασης όπου κυριολεκτικά χαλαρώνει και αναζωογονείται το πνεύμα μου...
να είστε καλά!

Elli είπε...

Mariela τι όμορφα κυριακάτικα λόγια. Εμείς σε ευχαριστούμε για την διάθεσή τους!! Μεγάλη χαρά και πώς να το πω τώρα.
Κουνάς την ουρά σου; με ρωτούσε ο πατέρας μου για να του πω αν είμαι χαρούμενη. Ναι, αυτήν την στιγμή κουνάω την ουρά μου σαν ανεμόμυλος.