Φέτος για πρώτη φορά, σε συνεργασία του Ιονίου Πανεπιστημίου με το Δήμο Ταύρου, διοργανώθηκε το πρώτο φεστιβάλ πιάνου: "Piano Plus Festival-2009".
Είχα τη χαρά να βρεθώ εκεί στις 15/01 και να ακούσω τη καθορισμένη για εκείνη τη μέρα συναυλία μουσικής δωματίου για βιολί και πιάνο. Είχα πολύ καιρό να ακούσω τη μουσική που αγαπώ, τη χρωματιστή αυτή μελωδία, ζωντανά.
Στη μεγάλη μας πόλη γίνονται πολλά αλλά δυστυχώς λίγα είναι αυτά που ακούγονται. Πετιούνται στιγμές σαν αυτές και νιώθω άσχημα γιατί τις ρούφηξα μόνη μου. Σε ένα κρύο και μεγάλο αμφιθέατρο ενός σχολείου στον Ταύρο εγώ και άλλα είκοσι το πολύ άτομα ακούσαμε Schubert, Paganini, Mozart, Schumann και τον άγνωστό μου Ysaye. Γλυκές μελωδίες πιάνου, ένα όμορφο πιάνο που παραχώρησε ο Nakas, και βιολιού, γνωστοί ήχοι.
Το Φεστιβάλ αυτό συνεχίζει και το πρόγραμμα είναι εδώ. Σίγουρα και οι επόμενες μέρες θα αξίζουν, σίγουρα όμως όχι όπως αυτή.
Ήθελα να σας χαρίσω μερικές νότες αλλά δεν μου επιτρέπει να ανεβάσω το βιντεάκι που τράβηξα. Γι' αυτό ανεβάζω μόνο δύο φωτογραφίες και λίγες λέξεις για αντάλλαγμα.
Είναι εκείνη η στιγμή που ο χρόνος σταμάτησε, ξεχάστηκε ίσως και να 'σβησε. Ούτε ανάσα ούτε φωνή, μόνο χρώματα που γεμίζουν από νότες, γράμματα και σκέψεις. Εκείνες οι νότες που σε παίδεψαν, εκείνες οι λέξεις που ακόμα δεν έμαθα. Προσπαθώ να ταξιδέψω μαζί γιατί ξέρω πως έχεις φύγει. Το πέτυχες και περπάτησες σε ένα ουράνιο τόξο και άγγιξες τα χρώματα εκείνα που λίγοι έχουν δει. Το πέτυχες πήρες και εμένα παρέα και ξέχασα για μια στιγμή πως έξω υπάρχουν ακόμα νεκροί.
Για κάθε τέτοια στιγμή ένα μόνο ευχαριστώ, σίγουρα δεν αρκεί.
12 σχόλια:
Αυτή η άδεια αίθουσα είναι που πληγώνει. Όπως επίσης πληγώνει ότι στο Μέγαρο Μουσικής, σε κάποιες ενδιαφέρουσες παραστάσεις να μη βρίσκει κανείς εισητήρια, ενώ κάποιοι έχουν εξασφαλισμένες τις προσκλήσεις τους.
Μπράβο librarian γι' αυτή την ανάρτηση. Μακάρι πιο πολλοί να στέκονταν στα όμορφα. Και πολύ όμορφα τα λόγια που έγραψες!
Πληγώνει είναι αλήθεια αλλά γίνεται και πιο οικογενειακό.
Σε ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ.
Κρίμα που δεν μπορώ να σας δώσω και τον ήχο.
Καλό σου βράδυ και χαίρομαι που περνάς.
:)
μοναδικές στιγμές σε ταξίδια πέρα απ' το χρόνο..είσαι τυχερή!
έτσι αισθάνομαι και γω σε ανάλογες ευτυχείς συγκυρίες!
Διαβάζοντας και νιώθοντας τα συναισθήματά σου που άνθησαν από τη μουσική μυσταγωγία που είχες τη τύχη να παρακολουθήσεις, υποκύπτω στον πειρασμό να μνημονεύσω την συγκλονιστική ταινία "Ο Σολίστας", του Σκοτ Χικς που έκανε ακόμη δημοφιλέστερη τη μουσική του Σεργκέι Ραχμάνινοφ και πρόβαλε διεθνώς τον πιανίστα Ντέιβιντ Χέλφγκοτ και τη περιπετειώδη ζωή του.
Nyxterino καλησπέρα, ναι όμορφα ταξίδια που σε μεταφέρουν αλλού.
Caeser υπάρχουν πολλές καλές ταινίες για μουσικούς, από τις οποίες έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις τη κλασική μουσική. Ο πιανίστας είναι επίσης μία από αυτές.
Οι συναυλίες κλασικής μουσικής όμως είναι κάτι διαφορετικό, ούτε με άλλες συναυλίες μπορώ να συγκρίνω. Έχουν απλά κάτι μαγικό, κάτι που σε ηρεμεί και σε χαλαρώνει.
Ακούς κλασσική μουσική; Δεν πρέπει να είμαστε πολλοί οι λάτρεις του είδους στην Ελλάδα.
Akamas καλώς μας ήρθες.
Εκτός από την καλή μουσική βλέπω ότι αγαπάς και το διάβασμα.
Στην Ελλάδα γενικά δεν είμαστε πολλοί.
Δε ξέρω πολλά από μουσική αλλά η κλασική με βοηθάει σε διάφορους τομείς.
Σίγουρα θα μιλήσουμε και για βιβλία μαζί. Καλό βράδυ :)
Καλησπέρα.
Στέκομαι περισσότερο στις συνθήκες ακρόασης. Κάποτε - πολύ κάποτε - είχα διδάξει στο σχολείο του Ταύρου και την ξέρω την αίθουσα. Από τη στιγμή που αυτός ο κρύος χώρος τολμάει έτσι και καταφέρνει να ακουστεί αυτή η μουσική, τότε, πράγματι, όπως τα λέει κι ο Caesar, θα έζησες μια μουσική μυσταγωγία.
Ουτοπικό, αλλά, αν πολλαπλασιαστεί, (και) κάπως έτσι βοηθιούνται οι πόλεις να ζήσουν..
Καληνύχτα.
Καλησπέρα Διονύση.
Τολμώ να πω ότι η αίθουσα δεν είχε άσχημη ακουστική, σίγουρα βέβαια δεν ήταν και η καλύτερη.
Δεν ξέρω αν έζησα πράγματι μια "μουσική μυσταγωγία" αλλά σίγουρα μου πρόσφερε ό,τι μια τέτοια συναυλία πρέπει να προσφέρει.
Καλό βράδυ!
Η γλώσσα της μουσικής περνάει μέσα από τις γραφές των οργάνων. Ακούγεται, διαβάζεται από μια ακόμα ανθρώπινη διαδρομή.
Ζωντανά και μέσα από ταινίες, δίσκους ή ό,τι είναι μέρος της ζωής μου. Και η κλασική.
H χαρά, η δύναμη, η διάθεση κ τελικά η ευχαρίστηση που δίνει μια συναυλία στον καλλιτέχη είναι η ίδια ανεξάρτητα από την ποσότητα των ατόμων που την παρακολουθούν.Απομονώνεται εκείνη τη στιγμή κ βγάζει τον εαυτό του!Αυτό που πληγώνει είναι η χαμηλή ανταμοιβή...Εννοώ το χειροκρότημα, που ακούγοταν "άρρωστο" επειδή προερχόταν από 20, το πολύ, άτομα.
Ας ελπίσουμε οτί το Φεστιβάλ θα χει συνέχεια με μεγαλύτερη αποδοχή, τουλάχιστον απ αυτούς που το διοργανώνουν...
Όσο για την κρύα αίθουσα είχε πολύ συμπαθητική ηχητική σαφώς όχι σε σύγκιση με του Μεγάρου!Καλές ακροάσεις!
Petra εύχομαι κάθε φορά το χειροκρότημα να ακούγεται σαν μπράβο.
Καλή συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου