Ένα ποίημα που ήθελε να το λένε διήγημα

Διηγήματα έστω

Όταν προ ετών απηύθυνα νερά απαρηγόρητα

σε οίκο εκδοτικό

ειλικρινώς μας ενδιαφέρει η γραφή σας είπε η υπεύθυνη

αλλά ξέρετε δεν κινείται η ποίηση.

Μήπως έχετε κάποιο πεζό, νουβέλα

ή μυθιστόρημα; Διηγήματα έστω.

Η ποίηση δεν κινείται.

Και όμως κινείται.

ανέτεινα ασυναίσθητα.

Δεν είχα υπόψη μου στατιστικά και ευπώλητα

μονάχα αποστολές των ποιητών με τα ταχυδρομεία

κι ακόμη τις αμέτρητες μποτίλιες

που αφήνουν κάθε βράδυ οι ναυαγοί

στου διαδικτύου τους ιστοτόπους,

αυτούς τους έστω τόπους

το ίδιο για μένα ακατανόητους

με αυτούς που όριζε ο μαθηματικός στον πίνακα

σε ένα μαύρο πουθενά

στη στερεομετρία.

Και όμως κινείται.

Υπερασπίστηκα ασυναίσθητα την ταπεινή μου τέχνη,

ασυναίσθητα της αφιέρωσα τις ιστορίες μου όλες.

Διηγήματα λοιπόν. Διηγήματα έστω.

Αργυροπούλου, Γιώτα (2009). Διηγήματα, Αθήνα: Μεταίχμιο.

Υ.Γ. Η ποιήτρια θα γελούσε μαζί μου αν με έβλεπε την ώρα που κατολογογραφούσα αυτό το βιβλίο. Ευτυχώς που πρέπει να ξεφυλλίζουμε για να βλέπουμε αν υπάρχουν εικόνες, πίνακες κτλ. Με παραπλάνησε ο τίτλος, αλλά αυτό το ποίημα της πρώτης σελίδας μου εξήγησε.