Μέσα σε σελίδες καθισμένοι…

Το βαπόρι, vapur, που ενώνει τα Πριγκιπόνησα αναμεταξύ τους και τα συνδέει με την Πόλη και την απέναντι ακτή, εκείνην της Ασίας, ως το νησί της Χάλκης, Heybeli ada, κάνει κοντά δυο ώρες, ακόμα και με καλό καιρό. Η θαλάσσια κυκλοφορία είναι πυκνή.  Αέναα. Βάρκες, πλοιάρια, πλοία με πανιά και μηχανή, σκάφη παντός τύπου κινούνται αδιάκοπα πέρα δώθε σε χαμηλές μάλλον ταχύτητες σαν για να μην ανακατώνουν όλα μαζί τα νερά. Είναι συνηθισμένη η εικόνα ανθρώπων που διαβάζουν στην διάρκεια της διαδρομής. Κυρίως πολύχρωμες εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους ορθάνοιχτές, κρύβοντας τα πρόσωπα, αφήνοντας τα χέρια που τις κρατούν για παρατήρηση και ερμηνεία που μόλις προβάλει το πρόσωπο, επικυρώνεται, ανατρέπεται, παραλλάσσει ή και διαψεύδεται παντελώς. Υπάρχουν και αναγνώστες ανέμελων περιοδικών και βιβλίων. Σημάδι αναγνώρισης αν το βιβλίο είναι σε άλλη γλώσσα εκτός από την τουρκική. Τότε γεννά ενδιαφέρον και περιέργειες και όπως έτυχε, μπορεί να προκαλέσει και κουβέντες. Με την άφιξη σε κάθε προορισμό, μένουν στα καθίσματα υπόλοιπα διαβασμένων εφημερίδων για τους επόμενους επιβάτες.

Στην Χάλκη, κατά μήκος του λιμανιού σε ευθεία γραμμή, αραδιαστά μια σειρά από πάγκους που ατενίζουν το νερό. Είναι εκεί για να περιμένουν οι ταξιδιώτες, να ρεμβάζουν και να ηρεμούν οι ονειροπόλοι και οι αργόσχολοι, να κάθονται γελαστές παρέες, να ξεκουράζονται από τις βόλτες οι οικογένειες.

Οι πάγκοι που κάθονται όλοι αυτοί έχουν κάτι το ιδιαίτερο που κάνει κάθε βιβλιόφιλο σε όλα τα μήκη και πλάτη του διαπλανητικού σύμπαντος να ξαφνιάζεται, να ανατριχιάζει σύγκορμος και στην συνέχεια να χαίρεται σαν μικρό παιδί και να θέλει να καθίσει με την σειρά του στα συμπαγή καθίσματα της προβλήτας. Στους ντόπιους δεν κάνουν καμιά εντύπωση. Δεν κοντοστέκονται. Δεν τα χαζεύουν και μελετούν. Τα προσπερνούν κανονικά ή κάθονται με άνεση σε γνώριμο μέρος. Είναι σαν γλυπτά έργα που παραλλάσσουν  σε χρώματα και εικόνες.

Έχουν το σχήμα ανοικτού βιβλίου. Εκεί, στην μέση των σελίδων μπορεί να καθίσει κανείς.  Η πλάτη, το υποτιθέμενο εξώφυλλο, εκτός από τον τίτλο του βιβλίου έχει την εικόνα του συγγραφέα και ένα σύντομο βιογραφικό του.  Αρκετά ευδιάκριτα όλα, μπορούν να διαβαστούν με σχετική άνεση. Έχουν και χρώμα.  Η ράχη που ενώνει την πλάτη με το κάθισμα, έχει την μορφή της ράχης βιβλίου, με την καμπύλη που σχηματίζουν τα ανοικτά φύλλα. Σαν να πετάχτηκαν από την βιβλιοθήκη ενός διαβαστερού γίγαντα. Παραταγμένα, λοιπόν, βιβλία καθίσματα στην προβλήτα απέναντι από το Μπόσταντζι, να κάνουν την ιδέα του έντυπου βιβλίου οικεία, αποδεκτή, αξία άξια να μας περιβάλλει.

 

Το βιβλίο, εκδοχή έργου μαζικής τέχνης και χρήσης σε δημόσιο χώρο.  Και υπάρχουν και άλλες εκδοχές και εφαρμογές με βιβλιακά θέματα μα όχι τόσο ανοικτά τόσο ορατά τόσο αποδεκτά τόσο σε κοινή θέα. Στην συλλογή μου (περήφανη για αυτήν αν και χύμα χωρίς καμία τάξη), εκτός από σελιδοδείκτες φυσικά, έχω βρει και μπορέσει να συγκεντρώσω μικρά αντικείμενα, κοσμήματα αγαπημένα,  γραβάτες, σεντόνια, και άλλα για τα οποία θα κουβεντιάσουμε κάποτε.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Χτες πανευρωπαϊκή μέρα των Μουσείων με αυγουστιάτικη πανσέληνο, ο κόσμος στο κέντρο της Αθήνας ήταν ασφυκτικός, ασύντακτα κινητοποιημένος, έως και δυσάρεστα πολύς. Περισσότερος από τις πολυπληθείς πολιτικές προεκλογικές συγκεντρώσεις.  Μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους με έρεισμα τον Πολιτισμό είναι περισσότερος από εκείνον που κατεβάζουν τα κόμματα, άραγε;;;