Greguerias

Καθώς βρίσκομαι μεταξύ Αυστρίας και Ελλάδας, βολτάροντας στο καταπράσινο Σάλτσμπουργκ αλλά και στην ηλιόλουστη Αθήνα, ο Μαραμπού σπεύδει να σώσει την κατάσταση και να βγάλει το μπλογκ από την ακινησία. 

Αν και βρίσκομαι ακόμη σε κλίμα γερμανοαυστριακό κάνω ένα διαδικτυακό ταξίδι μέσω του Μαραμπού στην ισπανική λογοτεχνία μαθαίνοντας το λογοτεχνικό είδος γκρεγκερία που είναι κάτι σαν αποφθέγματα με μπόλικη δόση χιούμορ.

Αφήνω την ανάρτηση του Μαραμπού ωσότου εγώ επιστρέψω εκεί από όπου ξεκίνησα.

Η εξίσωση που προτείνει ο Ραμόν Γκόμεθ Ντε Λα Σέρνα είναι ευκολονόητη και ταυτόχρονα δυσεπίλυτη: Μεταφορά + Χιούμορ = Γκρεγκερία. Έτος ανακάλυψης το 1910. Ο Σέρνα κέρδισε το μερίδιο αθανασίας που του αναλογούσε και εμείς την χαρά της ανακάλυψης. Ιδού λοιπόν, Greguerias.

  

Το κακό με το παιδί είναι όταν κλαίει για να κλαίει, που μοιάζει με το η τέχνη για την τέχνη.

Το πιο ανθρώπινο που έχει ο δρόμος είναι η στροφή.

Αυτός που τον αποκαλούν σατιρικό φαντάζεται ότι τον αποκαλούν σάτυρο.

Τις νύχτες χωρίς φεγγάρι όλα τα πρόβατα είναι μαύρα.

Όταν πέφτει η γέφυρα που οδηγεί από τον ύπνο στην ζωή, πεθαίνει ένας κοιμισμένος.

Κάθε λέξη έχει ένα κόκαλο που δεν τρώγεται: την ετυμολογία της.

Ο συγγραφέας θέλει να γράψει το ψέμα του και γράφει την αλήθεια του.

Αυτός που σταυρώνει τα χέρια είναι εθελοντής του ζουρλομανδύα.

Η σελήνη είναι μια τράπεζα ερειπωμένων μεταφορών.

Προτιμώ τις γραφομηχανές από δεύτερο χέρι, γιατί έχουν ήδη πείρα και ξέρουν ορθογραφία.

Στα πιάνα με ουρά είναι που κοιμάται ξαπλωμένη η άρπα.

Η αμφιβολία είναι: το νερό στο βράσιμο γελάει ή κλαίει;

Ανώνυμος είναι ένας επιζών όλων των εποχών που πάντα είναι ο ίδιος.

Ο τυφλός κουνάει το μπαστούνι του, σαν να παίρνει τη θερμοκρασία της ανθρώπινης αδιαφορίας.

Ο Λουδοβίκος 13ος δεν ξέρουμε σχεδόν ποιος ήταν, γιατί δεν άφησε ούτε τακούνια ούτε έπιπλα.

Το να μην έχει χτυπήσει το ξυπνητήρι έχει αλλάξει πολλά πεπρωμένα.

Εκείνο που μας ευχαριστεί πιο πολύ στη διάλεξη είναι αυτό το “όπως όλοι γνωρίζετε πολύ καλά”.

Ο άνεμος δεν ξέρει να γυρίζει το φύλλο ενός βιβλίου˙ ή γυρίζει ένα μόνο ή τα γυρίζει όλα απότομα σαν τρελαμένος αναγνώστης.

Το αντιποιητικό είναι πως ο κύκνος έχει το λαιμό κυρτό από το τόσο ψάξιμο για σκουλήκια.

Το ηλιακό ρολόι αποδεικνύει πως ο χρόνος είναι μια εφήμερη σκιά.

Εκείνος ο τύπος είχε ένα τικ μα του έλειπε ένα τακ: γι' αυτό δεν ήταν ρολόι.

Ο Διανοούμενος του Ροντέν είναι ένας σκακιστής που του πήραν το τραπέζι.

Έβαλα ανάμεσα στον ώμο και τον καρπό το βιολί του μαξιλαριού κι αρχίζει η σονάτα του ύπνου.

Ελπίζω τόσο στην τύχη, γιατί με ξέρει από παιδί.