Δύο εκθέσεις του Μουσείου Μπενάκη

Είναι γνωστό ότι οι πίνακες ζωγραφικής με θέμα το βιβλίο και την ανάγνωση μου αρέσουν ιδιαίτερα, ειδικά όταν μπορώ να προμηθευτώ τους πίνακες αυτούς σε μορφή κάρτας, δεν χάνω την ευκαιρία. Έτσι ξεκίνησα μια συλλογή από διάφορα μουσεία τα οποία έχω επισκεφθεί και έχω εντοπίσει πίνακες του καλλιτέχνη που απεικονίζουν στιγμές ανάγνωσης. Η Έλλη βέβαια είχε νωρίτερα από εμένα αυτήν την ιδέα και η συλλογή της είναι ασυναγώνιστη.

Πρόσφατα επισκέφτηκα το Μουσείο Μπενάκη το κτίριο της οδού Πειραιώς με σκοπό να δω, μετά από παρότρυνση της Roadartist και της σχετικής ανάρτησής της, τη φωτογραφική έκθεση με τίτλο Ελληνικές θάλασσες: ένα φωτογραφικό ταξίδι μέσα στο χρόνο. Και ήταν πράγματι ένα ταξίδι και στην ιστορία της φωτογραφίας αλλά και της Ελλάδας γενικότερα, καθώς με το πέρασμα των χρόνων έβλεπες την εξέλιξη της φωτογραφίας καθώς και του μέρους που απεικόνιζε.
Εκείνη τη μέρα είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε και δεύτερη έκθεση καθώς μόλις εκείνο τον καιρό είχε ξεκινήσει η εικονογράφηση της αυτοβιογραφίας του Γιάννη Τσαρούχη με έργα του καλλιτέχνη και πληροφορίες για τη ζωή του.
Η έκθεση αυτή αποτελεί το πρώτο μέρος από τα συνολικά δύο που θα παρουσιαστούν, θα διαρκέσει μέχρι τις 27/7/2014 και περιλαμβάνει τα πρώτα χρόνια της ζωή του καλλιτέχνη και τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα. Διακρίνονται οι επιρροές, οι άνθρωποι και τα γεγονότα που τον στιγμάτισαν, εκείνοι που τον δίδαξαν, τον ενθάρρυναν ή τον αποθάρρυναν.

Στο πωλητήριο του μουσείο εντόπισα σε κάρτες δύο έργα το Τσαρούχη που δεν γνώριζα και ήταν ιδανικές για τη συλλογή μου.
Το πρώτο έχει τίτλο "Τέσσερις άνδρες σε καφενείο ζωγραφισμένοι εξ απροόπτου" και χρονολογία 1927, τον δημιούργησε δηλαδή στα 17 του χρόνια. Ο Τσαρούχης είναι γνωστό ότι προτιμά να ζωγραφίζει αντρικές φιγούρες οπότε δεν ήλπιζα ότι θα βρω αναγνώστριες. Στον πίνακα απεικονίζονται οι τέσσερις άνδρες να κάθονται σε ανοιχτό χώρο, οι δύο να συνομιλούν ο ένας να διαβάζει εφημερίδα και ο τέταρτος με ένα ανοιχτό τετράδιο στο πόδι να γράφει. Θα ήθελα να τοποθετήσω την εικόνα αυτή στην πλατεία Δεξαμενής και τους άντρες αυτούς να ανήκουν στη λογοτεχνική γενιά του '30, γιατί όχι;

Το δεύτερο έργο του φέρει τον τίτλο "Κουρείο στο Μαρούσι" με τη χρονολογία 1947.
Με αισθητή τη διαφορά των είκοσι ετών που έχουν μεσολαβήσει απεικονίζεται ένας άντρας να διαβάζει (έτσι μου φαίνεται) σκεπτικός σε μια γωνία του μαγαζιού του καθώς περιμένει. Η αλήθεια είναι πως αν δεν είχε αυτόν τον τίτλο με τόσους πίνακες γύρω του θα ήμουν σίγουρη πως βρίσκεται στο σπίτι του και όχι στον εργασιακό του χώρο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το κουρείο θα ήταν ξεχωριστό, το ίδιο και ο κουρέας-αναγνώστης.