Συνέδρια:δυναμικοί τόποι

Στο πρόγραμμα για σήμερα που έχει το κρυούλι του και θα πρέπει να φροντίσουμε να ντυθούμε πιο ζεστά, είχα σκεφτεί να επανέλθω σε ένα καθαρόαιμο βιβλιοβιβλίο. Το κρατώ κρυφό, άσσο στο μανίκι μου γιατί η ανάρτηση θα αναφερθεί στο συνέδριο που οργανώθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, στο Ευγενίδειο Πλανητάριο από την Οργανωτική Επιτροπή Ενίσχυσης Βιβλιοθηκών που μετρά μια δεκάχρονη παρουσία στον χώρο με εννέα δυναμικά συνέδρια. Διευκρινιστικά, ως υπότιτλο η Οργανωτική Επιτροπή, που για συντομία αποκαλείται «Συνεργασία», περιγράφει το στίγμα των δράσεών της «Διεθνείς συνεργασίες και τοπικά δίκτυα». Αγκαλιάζει, δέχεται και τα δυο ζητούμενα μέσα-έξω, με όρους ισότιμης ανάγκης και στόχευσης. Θέμα του συνεδρίου ήταν «Εκπαίδευση και Βιβλιοθήκες στον Ψηφιακό Κόσμο», ενδιαφέρον, πολύ ενδιαφέρον γιατί οι βιβλιοθήκες τελικά υπάρχουν και είναι οργανωμένες και προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά στις τοπικές κοινωνίες και ομάδες αναγνωστών που υπηρετούν και να ενταχθούν στο γενικότερο κοινωνικό. Με άλλα λόγια να προσφέρουν, να κάνουν την διαφορά, να λειτουργήσουν δυναμικά, να φροντίσουν εκείνες τις ανάγκες που έχουμε αλλά τις αμελούμε, τις θεωρούμε πολυτέλεια να τις έχουμε ή πάλι άλλοι νομίζουν ότι δεν είναι για αυτούς γιατί υστερούν με τον ένα ή κάποιον τρόπο, τέλος πάντων. Τι καλά που θα ήταν οι βιβλιοθήκες να αποκτήσουν την κρίσιμη μάζα που θα κάνει την διαφορά και θα φέρει εντέλει χαρά στις ζωές μας. Το Συνέδριο τα είχε όλα, ελληνικές και ξένες ανακοινώσεις καλεσμένων από την Ολλανδία, Πορτογαλία και Φιλανδία. σεμινάρια συμμετοχικού χαρακτήρα, άφθονο ενημερωτικό υλικό φορέων στο τραπέζι υποδοχής, οργάνωση, τεχνολογικές υποδομές, φιλικό περιβάλλον και κλίμα ανοιχτοσύνης. Πολλοί νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονταν. Δεν θα σταθώ στις ανακοινώσεις και τις ερωτήσεις γιατί είναι ή σύντομα θα είναι όλα διαθέσιμα διαδικτυακά. Να πω όμως, ότι προσωπικά ωφελήθηκα με διάφορους τρόπους και πιστεύω ότι όλοι κάτι πήραμε. Εναύσματα για κουβέντες, σκέψεις. Ανανέωση για την πίστη που πρέπει με κάθε θυσία να συντηρούμε και να διατηρούμε, να μην το βάζουμε κάτω με τις εκατομμύριο (δεν είναι υπερβολή) δυσκολίες (που έχει κάποιο νόημα να τις αποκαλούμε προκλήσεις με τις οποίες καλούμαστε να αναμετριόμαστε συνεχώς οι άνθρωποι των βιβλιοθηκών μαζί με τους ανθρώπους των αρχείων και των μουσείων). Μήπως βγήκαν λίγο διδακτικά όλα αυτά, ίσως, αλλά δεν τα σβήνω και πάω στην σκηνή που εξαρχής ήθελα να καταλήξω. Την Παρασκευή, τελειώνοντας μάλλον αργά για Παρασκευή περίπου στις 8.30, σκοτάδι και να μοιάζει πιο βράδυ εξαιτίας της συσσωρευμένης κούρασης της εβδομάδας και της αλλαγής της ώρας, πολλοί περιμέναμε στην στάση το 550 να φανεί από την στροφή. Κρατώντας στα χέρια τα υλικά του συνεδρίου. Και πράγματι, κάποια στιγμή εμφανίστηκε, ήταν ευτυχώς διπλό και χώρεσαν όλοι και όλες και οι περισσότεροι βρήκαμε θέσεις να καθίσουμε. Και οι κουβέντες κυριάρχησαν και ακούγονταν σε όλο, μα όλο το κλειστό όχημα. Αφορούσαν εντυπώσεις από τις παρουσιάσεις, επεξηγηματικές, διευκρινιστικές για το τι ακούσαμε, τι σκεφτήκαμε, αν καταλάβαμε καλά, το ίδιο, ειπωμένο με λόγια για να πάρουν σταθερή οντότητα, να συνεννοηθούμε με βεβαιότητα. Συμμετοχή που δεν τελείωνε με το τέλος της φυσικής παρουσίας στον χώρο. Το καθαρό κέρδος, το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον, η προσωπική εμπλοκή… αισιοδοξία!